Onze zoon gaat al vanaf 3 maanden oud naar het KDV en heeft het er altijd goed naar zn zin. Vanaf ca 14 maanden moet hij vaak huilen bij het wegbrengen. Sinds dat we op vakantie zijn geweest is het echt hysterisch gillen, vastklampen aan mn benen en heel hard huilen!! Echt elke keer weer drama. Ik hoor altijd terug dat hij met een 10 minuten alweer gekalmeerd is en als ik hem ophaal is het ook dikke pret. Ik weet zeker dat hij het daar echt wel naar zn zin heeft! Als hij achterblijft bij oma hoeft ie niet te huilen. Verder heeft ie ook niet op andere momenten last van verlatingsangst. Ik maak er al geen heisa van, geen drama's bij het afscheid nemen. Kort en vrolijk afscheid nemen, hem vertrouwen geven dat het leuk is en dat mamma snel snel weer terug komt... Ik probeer hem zelf naar binnen te laten lopen ( wat lukt), zelf jasje uit, schoenen uit etc. ik dwing hem niet en probeer het leuk te maken, kortom; heb al van alles geprobeerd! Wanneer gaat dit over? Wat kan ik doen om het minder dramatisch te maken?
Denk dat het toch een fase is. Mijn meisje doet het ook en als ik haar op haal dan is er ook niets aan de hand. Ik heb haar trouwens op de sportschool op de opvang dus als het echt niet zou gaan dan halen ze me maar zodra ik uit beeld ben is het ook vrij snel over. Denk dat het vanzelf moet slijten zeg maar. Oh trouwens hier doet ze het ook als papa thuis is en ik ga weg.
Ja, ik denk zeker dat het een fase is, maar het duurt mij aardig lang En het gekke is dat ie er nooit last van heeft gehad. Voor de vakantie een beetje piepen maar verder niks. na de vakantie echte dra,ma's. Ik dacht eerst dat ie even moest wennen omdat hij net 3 weken 24/7 bij ons was en nu niet meer. maar nu, 7 weken later nog steeds...:x Ik dacht... zou het ook een kwestie van aandacht trekken kunnen zijn?
Wat hier wel wat leek te helpen was haar voorbereiden. Dus thuis al vertellen, dat ze straks naar de kindjes ging om te spelen. En dat, die, die, die er was en die juf en die juf. En dat ze daar dan ook lekker ging eten met de andere kindjes (op vrijdag valt ze binnen onder etenstijd en eet dan gelijk mee) . Dat herhaalde ik dat in de auto ook nog 2 keer en dan terwijl we naar binnen liepen ook... En terwijl ze zich dan aan me vastklampte herhaalde zei ik het nog eens half en ook van 'dat had mama toch gezegd? Dus dan hoef je toch niet te huilen?' . Na een paar weken leek het te helpen. Nu kruipt ze af en toe wel gelijk op schoot bij een leidster (waar ze huilend altijd eindigde ) , maar het huilen is al lange tijd over over. Dit speelde bij ons overigens rond de 19 maanden volgens mij .
tsja, mijn jochie heeft er ook af en toe moeite mee. De ene keer duurt zo'n fase 2 weken, andere keren echt maanden. We hebben heel wat geprobeerd, maar weinig gevonden wat helpt. Gewoon vrolijk afscheid nemen, maar wel zijn verdriet serieus nemen "ik weet dat je verdrietig bent dat mama weggaat, maar hier kun je fijn spelen en vanavond gaan we weer samen spelen". Ik moet wel zeggen dat de fases minder lang worden nu hij ouder wordt. Vaak is er wel een reden voor, ziek geweest, vakantie, veel invallers. Maar de tijd dat het daarna prut is, wordt korter.
Nou, dit had ik kunnen schrijven, alleen is onze knul iets jonger. Jesper gaat al vanaf 4 maanden naar het kdv en ook nooit iets aan de hand. Maar sinds hij 10 maanden is, is het hier ook drama bij het 'afscheid'. Toen hij 11 maanden was, zijn we op vakantie geweest. Hij is toen 3 weken niet naar het kdv geweest en sindsdien is het nog erger. Afgelopen maandag ook weer: niks aan de hand als we naar binnen lopen en ik hem zijn jasje uittrek en de spulletjes uit de tas haal. We gaan eerst even tussen de andere kindjes zitten, maar zodra ik hem neerzet: ontroostbaar huilen en de armpjes uitstrekken naar me. M'n hart breekt op zo'n moment. Ik hou het ook maar zo kort mogelijk. Elke keer als we hem ophalen, is ie ook heerlijk aan het spelen en horen we dat het die ochtend al binnen 5 minuten weer goed was. Dat stelt me wel gerust.. Als het kon, liet ik m'n vriend hem wegbrengen, zodat ik dit niet mee hoefde te maken, haha! Maar helaas begint hij meestal eerder met werken. Jesper gaat ook maar een keer in de week, misschien speelt dat mee? Hopelijk is het gauw weer over. Groetjes!
Mijn zoontje gaat 3 keer per week, maar desondanks went ie niet... Dat van het keer op keer herhalen wat we gaan doen en wat er komt dat heb ik nog niet geprobeerd. Ga ik morgen direct doen Tis erg lastig. En maakt het afscheid nemen niet bepaald fijn zo. Als anderen nog meer tips hebben...??
Mijn zoontje heeft het nu ook ineens. Na 3 weken bij ons te zijn geweest zie ik heb elke keer brullen als ik wegga. Ik voelde me zo slecht laatst. Mijn zoontje is pas 11 maanden dus hij snapt het allemaal nog niet. Hij is gelukkig na 5 min gekalmeerd zeggen de leidsters.
die van ons heeft dat ook heeeeel lang gehad. vanaf zijn 4 maanden naar de creche... hele tijd niet gehuild. tot hij een beetje tot het besef kwam.. ik denk dat hij toen een jaar ofzo was. nu is het pas sinds een maand of 2 goed. hij huilt niet meer nu en zwaait zelfs! veel leuker! vond het altijd heel erg om hem naar de creche te brengen... terwijl als wij eenmaal weg zijn hij het prima naar zijn zin heeft. gelukkig gaat het nu wel eindelijk goed! gewoon een kwestie van tijd geven!