"We hebben klepperende eierstokken, dit jaar gaan we voor een kindje" Daar zit je dan totaal verward luisterend naar 2 goede vrienden die dit jaar voor een kindje gaan...Ze vertellen dat ze er zoveel zin in hebben, er helemaal aan toe zijn en niet kunnen wachten dat het zover is... Ik denk terug aan 2 jaar geleden, ook wij waren super enthousiast, we wilden zeker 3 kinderen, snel achter elkaar, want ik was al eind 32 en mn grote liefde 5 jaar ouder. Ook over de namen waren we het eens... Hoe anders is het nu... 2 jaar later, een miskraam verder, aan het begin van de MMM waar ik zo voor heb gevreesd. Over de kinderen hebben we het maar niet meer, ook hebben we het nog steeds over de "werkkamer" als we het over die ene kamer hebben die natuurlijk nooit als werkkamer bedoeld was. En of ik ooit dat grote gezin krijg waar ik zo van heb gedroomd is ook maar de vraag...en wat dan? Binnenkort word ik 35, biologisch gezien enorm oud, maar zo voel ik me niet. Medisch gezien is er weinig aan de hand, bij mij werkt alles goed en bij mijn lief is het zaad van iets mindere kwaliteit, maar geen reden tot zorg. Zou het dan toch stress zijn? Ik voel me mislukt, ik voel dat wij mislukken als stel...waarom kunnen wij niet gewoon een kindje krijgen als ieder ander? Na de miskraam riepen mensen, je zal zien dat je zo weer zwanger bent....nu vragen ze maar helemaal niks meer...En ikzelf ben er ook nog niet uit hoe ik dit immense verdriet onder woorden moet brengen.. De klokt tikt en ik voel me verstijfd, bang en in de steek gelaten door beide lichamen. (voor de goede orde, ik bedoel natuurlijk mijn lichaam en dat van mijn vriend ) ) Eind januari intake voor IUI in Maart in het OLVG, met hormoonstimulatie. Ik zou het leuk vinden om met meiden te schrijven, die binnenkort ook starten met hun eerste behandeling, voor hun eerste kindje. Zo kunnen we elkaar er een beetje doorheen slepen!!!
Hoi Tuli, Je verhaal lijkt enorm op de mijne, alleen zitten we iets verder in de mmm. Net toen ik 31 werd, stopten we met voorbehoudsmiddelen. Mijn man is 7 jaar ouder dan ik. Ik had verwacht in no time zwanger te zijn, al mijn vriendinen raakten binnen 3 maanden zwanger, dus waarom ik niet. Ook verder geen problemen in de familie of zo... Nu twee jaar later ben ik 2 keer zwanger geweest, maar kreeg beide keren een miskraam (missed abortion) en moest gecuretteerd worden, omdat mijn lichaam het vruchtje niet zelf had afgestoten. De eerste zwangerschap ontstond na een IUI behandeling, de tweede wonderbaar op natuurlijke manier, net toen we op het punt stonden te beginnen met IVF. En dezelfde situatie hier... Alles lijkt goed te zijn met mij, mijn man heeft wat slechtere zaadkwaliteit, maar niks dramatisch... We werden ook eerst voor halfjaar weggestuurd door het ziekenhuis om nog zelf te proberen. Niks ernstigs, zou je maar zeggen, en toch... Ondertussen word ik dit jaar 34.... voel me ook heel oud, hoewel van binnen blijf ik nog een meisje van 18. Ook qua uiterlijk schatten mensen mij meestal eind twintig. Wat je zegt over mislukken, voel ik ook heel sterk. Mijn lichaam heeft mij twee keer gefaald. Na twee miskramen vind ik moeilijk te geloven dat het gewoon een domme pech was en dat het allemaal goed zal komen. Ik kan me ook eerlijk gezegd niet voorstellen met een dikke buik of met een kleintje in mijn armen. Alsof het niet voor mij weggelegd is. Mijn man gelooft nog steeds dat het goed zal komen, maar ik... Ik weet het niet meer. Maar we gaan braaf door met de mmm... Sorry, ik bedenk me dat als je op zoek was naar troost, heb je weinig aan mijn bericht. Ik kan niet tegen je zeggen dat je niet oud bent, want ik voel mezelf ook oud. En je gevoelens over mislukken deel ik ook... Wat voor een vrouw ben ik als mijn lichaam mijn eigen ongeboren kind vermoordt. En we willen graag twee kinderen, maar gaat zelfs eentje lukken? Maar goed... Je hoort ook verhalen van meiden die na 10 IVFs nog zwanger raken... De artsen vinden onze kansen blijkbaar nog steeds goed, want ze willen ons blijven behandelen. Zowel jij als ik hebben nog geen IVF geprobeerd en misschien is juist dat de oplossing in ons geval. Dus we gaan "vrolijk" verder en zullen zien waar de schip strandt... Sorry voor weinig opbeurende bericht, maar je gedachten lijken erg op de mijne...
Lieve Tuli en Kishka, Jullie verhaal raakt mij diep. Wat wens ik jullie toch ook zo'n mooi kleintje toe. Maar zet door! Er is nog zo veel hoop voor jullie! Ik weet er alles van! Ik kreeg bij 12 jaar al te horen dat zwanger worden voor mij erg moeilijk zou gaan worden en waarschijnlijk onmogelijk. Bij mij is/was er dan ook van alles mis maar met met man zijn er geen problemen. Ik heb een zware vorm van PCO (ik heb voor deze zwangerschap nog nooit een eigen eisprong gehad). Aan mijn onderschrift is te zien wat ik allemaal heb moeten doen voor deze zwangerschap. Ik heb al zoveel hormonen toegediend gekregen, zo veel spuiten moeten zetten, tabletten moeten slikken, zo veel negatieve testen in handen gehad, het gevoel van dat ik een 'mislukkeling' ben honderd duizend keer uit mijn hoofd moeten zetten, elke dag proberen weer positief op te staan en positief moeten zijn naar mijn man toe, doelen blijven verzetten naar een ander termijn, zakdoekjes moeten kopen voor mijn tranen, bezoekjes aan het ziekenhuis voor honderden echo's... Te veel om op te noemen! Maar het was het 400% waard!! Ik hoop zo dat iui/ivf jullie uitkomst is! En dat 2013 jullie jaar gaat worden. En dat je genoeg steun vindt bij je thuisfront, familie en vrienden. En anders hier! Ik heb hier zo vaak mijn verhaal neergelegd en veel begrip en steun gekregen. Het heeft mij zo ontzettend goed gedaan! Veel succes en sterkte toegewenst met jullie 1e iui/ivf poging! Rust goed uit en zorg dat je fit bent. Groetjes Noekie
hi, ben ook 34.. en plankgas het ivf circuit ingegaan afgelopen nov.. eerste ivf terugplaatsing helaas niet gelukt en wacht nu dat ik weer mag beginnen met de cryo's.. Hopelijk volgende cyclus begin feb.. Spannend meiden ik ga jullie volgen. Mijn arts noemde 34 'jong'.. vond ik wel aardig van hem.. is altijd wel fijn als de artsen positief gestemd zijn. Over een paar maanden ook 35.. doeg en sterkte meiden! ik had zelf ook wel steun aan de infobijeenkomst van mijn zkh over ivf. Een hele hoorcollege was gevuld met stelletjes. Ik keek toen om mij heen en kreeg helemaal kippenvel. Allemaal lotgenoten.. ook dit forum helpt wel. Maar soms als je slecht nieuws krijgt dan helpt dat allemaal niet. lfs
Hoi Lessie, Jij ook dus in hetzelfde schuitje... Bij mij werkt het juist averechts als ik hoor dat ik nog jong ben. Zovan, ach ja, doe maar rustig aan, je hebt nog alle tijd. Terwijl de artsen zelf aangeven dat je vruchtbaarheid sterk afneemt na je 35ste. Zelfs als je naar IVF statistieken kijkt, zie je dat de klinieken de succesgetallen onder 35 en boven 35 apart houden. Dus ik vind het een beetje hypocriet als ze dan tegen mij zeggen dat ik "jong" ben. En in een jaar, als ik 35 word, ben ik dan ineens wel "oud"? Ik voel me gewoon niet serieus genomen dan... Ik heb eigenlijk af en toe gewenst dat de problemen bij ons ernstiger waren, dan waren we waarschijnlijk wel serieus genomen door de artsen. Maar nu was het "niks aan de hand, ga maar errst zelf proberen"... En dan "je bent nog jong, maak je je niet druk om"... Geen doorverwijzing voor IVF, omdat de zaad te goed was... Terwijl achteraf gezien hadden we elke keer te weinig opgewerkte zaadcellen bij IUI. Maar toch nog 5 IUI pogingen gehad, want de artsen wilden ons niet doorverwijzen. Gek word je daarvan! We lopen nu bij een kliniek in Dusseldorf en ik vond het een verademing toen de arts daar, bij velen hier bekende Dr. S. tegen mij zei dat het eens tijd werd dat ik een kind kreeg en dat het geen goed idee was om te wachten totdat ik 36 word. Eindelijk iemand die ons serieus neemt. We hebben nog niet met IVF kunnen beginnen, want ik raakte onverwachts zwanger, maar ik hoor zoveel goede verhalen over Dusseldorf, dat ik hoop dat ze ons ook kunnen helpen. Alleen al twee miskramen achter de rug... Dikke pech of toch iets mis?... Het wordt daardoor moeilijker om te geloven dat het toch een keertje goed zal komen...
Hallo dames, Ik ben vorig jaar september 35 geworden. Wij zijn in augustus 2009 gestopt. Na een half jaar heb ik mezelf laten controleren en alles bleek goed bij mij. Bij mijn vriend werd geconstateerd dat zijn sperma weinig zaadcellen bezat. Voor de vervolgtest heeft hij moeten stoppen met blowen. Dit heeft geduurt tot vorig jaar januari. Daarna weer een test en toen over naar een academisch ziekenhuis. Daar nog bloedtesten en al bij hem gedaan en zij weten niet hoe het komt dat hij verminderd vruchtbaar is 0.1 milj zwemmers per ml.). Het ziekenhuis heeft diverse echo's gekeken bij mij, zag er prima uit, mijn bms, mooie grote eierstokken, deze worden kleiner als je ouder wordt schijnt, mooie eitjes. Toen de eerste ICSI. Er zijn na de punctie 9 eitjes uitgehaald waarvan 7 geïnjecteerd met zijn zaad. De eitjes zagen er van buiten prima uit volgens hun eigen lab. Wij werden de dag van de TP gebeld, er was er maar 1 bevrucht en maar gedeeld tot 3 cellen. Een gesprek aangevraagd en de dag erna konden we terecht. Het ziekenhuis wilde niet meer verder, uit het niets denken zij dat het aan mij ligt, zij denken dat ik 35 ben maar mijn eicellen de eigenschappen hebben van iemand van 40,zij denken dat ik nooit een zwangerschap kan volbrengen al zou er volgende keer een tp zijn etc. Ik heb gevraagd of zij dit onderzocht hadden, naar mijn eicellen hadden gekeken, maar nee. Hun eigen mensen zeiden dat ik grote eierstokken hadden wat gunstig was, dat mijn eitjes er goed uit zagen in hun lab?! Zij willen dit verder ook niet doen en geen tweede poging proberen. Ik was serieus zo kapot na dit nieuws en wil daar niet eens meer verder..Dit is overigens de tweede keer, ik heb daar al een klacht ingediend toen mijn moeder in 2007 is overleden, zij hebben gelogen en zoveel fouten gemaakt met een terminaal patiënt. We gaan half februari op intake bij Gent.. We geven niet zomaar na 1 keer op omdat het mislukt is en een ziekenhuis dingen roept zonder onderzoek..Het buitenland is zoveel verder, doet zoveel meer onderzoek.. Ik duim dat zij daar onze wens kunnen vervullen. Weet wel dat na dit, de wachttijd na de punctie volgende keer een hel is voor ons..
Ik denk dat je toch moet blijven geloven hoor. Maar ondertussen wel proberen meer info te krijgen. DD lijkt mij ook wel een goed zkh. Wat zeggen ze bij DD over de miskramen? Sterkte girl
Ik heb nog nooit een MK gehad dus waar het ziekenhuis zijn oordeel op baseerde? De klacht ligt daar al. In België zijn ze ver met eiceldeling etc, en doen ze onderzoek of zaadcellen wel in staat zijn eicellen te bevruchten. We gaan eerst daar kijken. En zeker dat we ervoor blijven gaan hoor.. Na poging 1 en zonder onderzoek zijn wij nog strijdlustig en denken dat er nog mogelijkheden zijn.
@Poppetje: volgens mij hebben we elkaar ook een in een ander topic "ontmoet", maar jeetje meis, wat een verhaal. Ik vind het onbegrijpelijk hoe het ziekenhuis je zonder enig aanvullend onderzoek zomaar "uitbehandeld" kan beschouwen. Hoe weten ze dan dat weinig bevruchtingen niet door de slechte zaad van je man komen dan? Als ik het zo lees, dan lijkt het probleem met name bij hem te liggen. En de zaadkwaliteit kan best veel wisselen in de tijd, dus voor hetzelfde geld hebben jullie volgende keer wel bevruchtingen. En ook de kwaliteit van je eitjes kan wisselen per poging, afhankelijk van wat voor hormonen je spuit, in welke hoeveelheden enz. Anders zou elke vrouw elke keer exact hetzelfde resultaat behalen bij elke IVF-poging! Dus het feit dat deze keer er geen bevruchtingen waren, zegt helemaal niet dat het de volgende keer ook weer zo zal zijn! Maar mocht je zelfs inderdaad slechte eicellen hebben, dan zijn er alsnog genoeg mogelijkheden. Kijk maar naar resultaten in Dusseldorf, waar vrouwen met zeer lage AMH waarde alsnog zwanger raken... @ Lessie: dank je. We hebben 16 januari een gesprek in Dusseldorf. Tot nu toe hebben we daar al een aantal onderzoeken laten uitvoeren (immunologie, bloedstolling) en er zijn geen afwijkingen gevonden. Ik zal ook hysteroscopie krijgen als mijn cyclus weer op gang komt. Het wordt al langzamerhand tijd... De curettage is een maand geleden, op 11 december, uitgevoerd... Dus ik hoop dat we volgende weer te horen zullen krijgen hoe verder...
@Kishka, wij hebben elkaar in een ander topic al eens ontmoet. Alleen dit is een topic voor 35+ en ik dacht, hier hoor ik ook!!! tja, mijn vriend had weinig zaad maar hoe goed bekijkt het lab hier de zaadjes? Van de 0.1 milj is maar 1% A kwaliteit.. dus tja.. Bovendien vind ik het een prettig idee dat België net als DD meer onderzoek doet. Wel al DHEA besteld en gaan slikken, 50 mg per dag. Of het nu aan mijn eitjes ligt of niet, baat het niet schaad het niet. Ik dacht hetzelfde als jij hoor, volgende x kan toch anders zijn. Wij zijn beiden zwaar verkouden geweest, geen koorts gehad dus wie weet heeft het wel Effect gehad maar hij dacht van niet.. Het blijft een vage situatie en ik voel zoveel boosheid over de niet onderbouwde en onderzochte uitspraken.. Al zou het aan mijn eitjes liggen, dan nog zijn er mogelijkheden. In DD en België behandelen ze toch ook genoeg oudere vrouwen boven de 40 nog en ook met succes. Mijn partner had een beter gevoel bij Gent, en DD heeft een wachttijd van 4 maanden, vandaar onze keuze Gent. En mijn verzekering heeft een contract met Gent. Bovendien is DD goedkoper dus liever eerst de betaalde pogingen duurder en dan als we het zelf moeten betalen naar DD. DD is overigens 2 uur enkele reis voor ons. Voor jou ook zo lang?
hey poppetje, had je berichtje net niet gezien, toen ik aan het typen was. Goed dat je naar Gent gaat, snap nog steeds niet dat een zkh dat doet na een eerste poging.. ben benieuwd hoe het verder gaat. lfs
Heb net de klachtenafdeling gesproken, ze belde. Ze gaat het voorleggen aan een hoofd van de medici van die afdeling en het moet besproken worden als casus. Verder ook een klachtregistratie. Ze gaf wel aan dat dit niet kon en zo niet gezegd had mogen worden zonder onderzoek. We hebben er voor gekozen dat wij geen gesprek willen, dit kost ons te veel energie en het wordt toch een ontkenningsgesprek en wellis/nietes. We kijken vanaf nu dus ook vooruit en niet meer achteruit!
Ik wil ook graag meeschrijven. Ook nog geen kinderen en bezig sinds 2010. Alleen ik heb dus al wel 5 IUI's gehad en moet er nog eentje. Ben trouwens 36. Het zaad is soms ook te weinig omdat lief een stressvolle baan heeft. Trouwens,ik voel me mislukt als vrouw want ik ben ernstig ziek geweest (lyme) en nog niet genezen als dat al ooit gebeurd. Ik voel me soms geen vrouw meer. poppetje,ik geef je trouwens groot gelijk dat je een klacht hebt ingediend en goed dat je naar Gent gaat. Ik zit zelf hier te denken aan Dusseldorf of Gent
Klaproos, allereerst wat erg dat je zelf ook ziek bent geweest. Hoop dat je ooit toch nog helemaal beter wordt.. dit hele traject laat je je minder vrouw voelen maar het doet daarom niet minder pijn.. die afweging tussen Gent en DD hebben wij ook gemaakt.. Ik ging voor Gent omdat mijn verzekering daarmee samenwerkt, het iets dichterbij is en zij meer onderzoek doen naar eicellen en zaadcellen. Of de zaadcellen wel in staat zijn te bevruchten. Bovendien heeft DD een wachttijd van 4 maanden voor de intake, wij kunnen na 5,5 week al terecht in Gent. Mocht dit niet werken, kunnen we altijd nog naar DD.
Wil jullie heel veel sterkte wensen! Mijn hele verhaal staat onder mijn eigen topicje, van omowit naar Ariël colour, mocht je zin in lang lezen hebben... De kansen met IVF liggen overigens wel een stuk hoger dan met iui, alleen is IVF wel zwaarder voor het lichaam ivm meer hormonen en punctie. Nogmaals, succes meiden.
Hallo Juulzon, wat een verhaal.. mooie woorden van Tessa, hoop dat ze waarheid worden en wat zitten jullie al lang in de MMM. Waar zit die Tessa? Ik zou zoiets ook wel willen maar vertrouw negen van de tien mensen daarin niet...
Ha Meiden, wat gezellig dat jullie hier meeschrijven!! @ Kishka, ik was niet op zoek naar een opbeurend maitje hoor J , ik hoopte inderdaad wat herkenning te vinden, in mijn omgeving is er helemaal niemand, maar ook helemaal niemand die ook maar iets heeft gehad. Al mijn vriendinnetjes hebben zonder enig probeem kindjes gekregen, dus ik had al zon voorgevoel....Bij iemand moet het toch niet lukken. ... en ja hoor...bij mij! Mijn vriend is ook nog uitermate positief, ik heb geen idee waar hij het op basseert, daarom hebben we ons ook wat later laten doorverwijzen, hij dacht dat er niet zoveel aan de hand zou zijn. Ik daarentegen ga altijd al van het slechtste scenario uit....en ik heb dus heel netjes 2 jaar lang het positieve ervan in proberen te zien...grr... Fijn dat jullie nu in DD lopen, ik heb daar veel goede berichten over gelezen, ook prettig om te horen dat de dokter het tijd vind dat je een kind krijgt....onderneemt hij tenminste gelijk actie!! Pff .. ik kan me zo voorstellen hoe teleurgesteld je bent na 2 miskramen...gaan ze nog meer onderzoeken doen om te achterhalen hoe dat kan? En wat zegt de arts over die miskramen? Ohh en nog een vraagje, hoezo zijn ze met IUI doorgegaan als het opgewerkte zaad niet optimaal was? ( wij krijgen eind januari de uitslag van de eerste test van opgewerkt zaad, om te zien of IUI idd een reele optie is in Maart) Spannend jullie gesprek op 16 Januari, hopelijk kunnen jullie snel starten en maakt deze wonder dokter een mama van jou J @ Lessie, leuk dat je hier meeschrijft! Heel herkenbaar over wat je zegt over die stelletjes, waarvan je dan denkt, jullie ook? Ik heb dat bij mij in het ziekenhuis ook, vreemd. Ook mensen van wie je het niet verwacht, niet dat ik iemand in gedachten heb van wie je het zou verwachten, maar inderdaad gewoon mensen zoals mijn vriend en ik. Wat fijn dat de arts je nog jong vind J Wij zijn met ons 34 gewoon natuurlijk nog enorm jong en fris en fruitig J Alleen denk ik dat Kishka gelijk heeft, alle statistieken gaan ons straks anders zien... als oude vrouwtjes met eitjes die niet helemaal meer lekker mee willen doen.. Denken jullie nooit, was ik maar eerder aan kinderen begonnen? Ik zou niet weten met wie hoor..., maar soms denk ik dat wel...Dan was ik nu wel een alleenstaande moeder geweest met een kind van een verschrikkelijk foute man J en dan denk ik niet dat ik mijn liefje had ontmoet... @ Poppetje....wat een verhaal!!! Goed dat je naar een ander zks gaat!! Goed dat je het heft in eigen hand houdt...Voor artsen zijn wij allemaal over het algemeen maar een nummer.. zij bekijken alles vanuit een medisch oogpunt, zonder daarbij jouw wensen, hoop en verdriet in meetenemen. Ik geloof dat je deze MMM alleen goed doorkomt als je altijd doet wat je goed doet voelen en je niet (teveel) laat leiden door de grillen van de artsen. Wat ik ook zo frustrerend vind zijn die verdomde wachtlijsten...belachelijk gewoon, ben je al 34 kan je ook nog eens 4 maanden wachten omdat er geen arts beschikbaar is...! Ben je nu al gestart met een behandeling in Gent? @ Klaproos...Welkom! Wat erg dat je de ziekte van Lyme hebt gehad, wat erg! Mag ik vragen wat die ziekte met je doet? Dat is toch van een tekenbeet? Erg voor je meisje....! Maar wel enorm spannend dat je nog 1 IUI behandeling hebt! Wanneer heb je die? En doe jij dat met hormonen? @ Noekie, wat enorm lief dat je de tijd hebt genomen om ons een hart onder de riem te steken!! Thanks!! En gefeliciteerd met je zwangerschap....wat enorm fijn!!! En nog maar een paar weken, en dan is het zover...!!!Als ik zo het forum lees, weet ik ook dat ik nog niet mag klagen, ik sta nog maar aan het begin van de MMM en wellicht is het binnenkort al wel al zover (waar ik als geboren pessimist natuurlijk niet in geloof J ) Jouw verhaal doet me goed....Heb je wellicht nog een paar tips.. eventuele vitamines die goed zijn om te slikken? Ik lees me suf, maar ik krijg er geen hoogte van, welke en in welke hoeveelheid nu echt goed zijn. @ Juulzon, ik volg jou al een hele tijd, ik heb heel oudjaarsdag aan je gedacht en aan het eind van de middag nog even gekeken of je goed nieuws had! Helaas niet.... Meisje, je schrijft super mooi , ik blijf je zeker volgen!! Ben je er al uit of je naar Athene gaat? Spannend hoor meiden....Zou dit jaar ons jaar worden?? Prettige avond !!!
@Tuli, ik heb mijn intake op 15 februari, dan zullen zij nog wel het een en ander willen onderzoeken voor de behandeling start. Ik hoop dat we rond mei/juni de volgende poging hebben. En wat een verhaal.. tja.. je kunt beter zeggen wat een ziekenhuis. Heb al meerdere keren gehoord dat zij bij het EMC heel streng zijn en best snel stoppen met behandelingen. Doet me toch goed dat te horen. Zal voor hun wel de angst zijn dat hun slagingspercentage omlaag gaat. Die is overigens al niet hoger dan gemiddeld.. Vrijdag aan de huisarts vragen of hij mijn AMH wil checken. Ben benieuwd.. En ik ken je gedachte wel hoor, had ik maar eerder gewoon deze drang gehad, dan had ik nu al een kindje gehad. Ik wilde het al drie jaar eerder maar manlief heeft er 2 jaar over gedaan te stoppen met blowen en daarvoor.. mijn god weet niet van wie ik het dan had moeten willen. Ik denk als je het op mijn 25e had gevraagd, ik had gaan lachen, was er toen nog echt niet aan toe.. Wat later volwassen geworden ofzo!
Tuli, ik ben - nu zeg ik helaas - zwanger geworden na de eerste IUI poging. Ons vorige ziekenhuis hanteerde een ondergrens van 2 miljoen beweegelijke cellen na de opwerking van zaad, volgens hun eigen statiestieken was de kans op een zwangerschap daaronder minimaal. Alleen dat hadden ze pas veel later aan ons verteld. Bij de eerste poging hadden we 1.6 miljoen, dan 1.1, dan 0.8, dan 1.8 en weer 1.5, geloof ik. Dus elke keer onder 2 miljoen, maar ja, ik raakte dus toch een keer zwanger, dus was het in hun ogen voldoende reden om door te gaan... In DD hebben ze meteen gezegd dat ze een aantal onderzoeken willen doen om de reden van miskramen te vinden. Alleen dus tot nu toe is er niks uitgekomen. Ik weet niet of Dr. S. bepaalde gedachten over de miskramen heeft, we hopen het de 16de te horen... De wachtlijsten in ziekenhuizen zijn inderdaad belachelijk. En ik vind het al helemaal bizar dat je in Nederland ingelot moet worden om medicijnen te mogen studeren. Er lijkt toch echt een groot tekort te zijn aan artsen met zulke wachttijden, of niet soms? Maar het is een ander topic...
@Tuli: Het enige wat ik heb gedaan is iets afvallen en vitamine D (Devaron 400IE) gaan slikken. Dit zorgde ervoor dat ik een eigen eisprong kreeg. Dit kreeg ik door toen ik voor een cryo terug plaatsing ging bij onze 2de ivf poging. Ik was het net 10 dagen aan het slikken en had bij de echo 2 eigen eitjes klaar zitten. Die poging (incl tp cryo) is toen wel mislukt (mede door de spanning denk ik). De volgende cyclus was dus meteen raak! Ik had dat gelezen op een duitse site die gelinkt stond aan Dusseldorf. Onze 3de poging zouden wij daar gaan doen maar moest nog 3 maanden wachten voor de intake. Bij PCOS kun je een hormoon stofje missen die er normaal voor zorgt dat een eitje springt en beter innesteld. Vitamine D zorgt ervoor dat dit weer wordt aangemaakt... Het hele verhaal weet ik er ook niet van maar het heeft in ieder geval gewerkt voor mij. Bij mijn vriendin ook! Zij had een onregelmatige cyclus en bij de eerstvolgende cyclus met vitamine D werd zij ook meteen zwanger...