35+ en zwanger (worden)

Lekker River. Da's mooi een tijdje vrij.

Wat is dat maagzuur erg he? Ik had echt nog nooit maagzuur gehad. Wist niet eens hoe het voelde. Nou dat wist ik ineens wel een week terug. Jakkes. Sterkte er mee.

Ik merk dat Mikroula beweeglijk is bij tijd en wijlen nu. Zo is ze de hele dag stil, ander moment, liefst midden in de nacht of als mamma overdag een tukje wil doen dan breekt ze soms de boel af . Wat kan ik zeggen, in dat opzicht lijkt ze alvast op mij .

Nog geen nare opmerkingen gehad. En ik ben echt veel te zwaar. Het valt me vooralsnog mee. En ik verwacht dat als iemand het zou zeggen ik waarschijnlijk zou denken 'ach, ik weet wie het zegt'. Ben er gelukkig wel heel makkelijk in. Het interesseert me zelden iets wat een zegt. Vind het veel belangrijker wat ik zelf voel en ervaar. Ja ik ben dik. Jammer dan.

Jullie zijn tenminste weer mooie slanke visjes straks na debevalling .

 

Halloootjes,

Ben ik weer.
Hebben jullie gisteren ook gekeken naar ''draagmoeder gezocht''?

Ons kleintje beweegt ook veel.
Zo fijn om te voelen!

 

Bedankt allemaal, jullie zijn lieverds!!

 

In dat geval River, aangezien we bijna allemaal in dezelfde periode bevallen kunnen we wellicht allemaal aan de Weight Watchers . Of iets dergelijks. Ikzelf had WW gekozen omdat ik dan wel gewoon kan blijven eten wat ik nu doe maar dan gematigder of meer. Afhankelijk van.

@Minnie: ik heb net het laatste stuk net gezien. Beetje mixed feelings over. Dat commerciele dat gaat wel erg ver vind ik. Maar ik weet niet hoe ik zou zijnnatuurlijk als ik in die situatie zat.

Wat ik wel heel erg vond is dat stel waarvan de vriendin draagmoeder zou zijn. Vanaf het moment dat ze zwanger was reageerde die vrouw (ik weet haar naam niet meer maar diegene die geen kids konkrijgen meer) heel koel en jaloers naar haar. Nou snap ik haar verdriet absoluut wel, maar aan de andere kant word je zo'n kans aangeboden en dan ga je in mijn ogen niet zo met iemand om. Ik zou dan gewoon een gesprek aangaan en aangeven dat ik het moeilijk heb met mijn gevoelens. Daar kan je denk ik beiden dan wat mee.

Wat ik ook moeilijk vond is dat ze al drie kinderen heeft en op mij echt heel drammerig overkomt 'ik moet nog een vierde want'. Ik mag daar niet over oordelen natuurlijk. Maar ik dacht wel op dat moment 'jee, je hebt er 3, zoveel vrouwen die er niet eens 1 kunnen krijgen, wees gelukkig, niet alles in het leven kan altijd meezitten'.

Maar goed, misschien heb ik het verkeerd. Dat was in ieder geval mijn gevoel daarover.

 

@Crypto

Tja, ik heb ook 3 kinderen, en ik kon het niet laten rusten. Ik moest en zou een vierde. Dat is iets waar niet tegen te vechten valt.
Overal zie je baby's en zwangere vrouwen, en ik werd maar niet zwanger. Terwijl het niet aan mij lag. Ik weet uit ervaring dat je het niet los kan laten voordat je echt alles er aan gedaan hebt. En ja, ik had al 3 kinderen, waar ik erg gelukkig mee ben, maar ik wilde zooo graag nog een keer zwanger zijn, en nog zo graag zo'n klein hummeltje met een tut of flesje op de bank. Heerlijk achter de kinderwagen lopen, en zo'n kleine in de maxi-cosi....
Mijn broer heeft er 1, en verklaard mij uiteraard voor gek.....
Maar het is toch mijn leven? Mensen oordelen gauw.Doe ik soms ook hoor... Mijn moeder vond het belachelijk dat ik nog een vierde wilde en begreep mijn verdriet echt niet als ik weer ongesteld geworden was....Maar wacht maar, wie staat het eerste naast het bedje zodra de kleine geboren is....juist Oma.

Dat is ook met Musetta. Ze wilde dolgraag nog zwanger zijn.
Maar het ging niet meer. Ook al heeft ze al 3 kindjes, ze verlangde naar meer kindjes.
Ik denk dat er veel dingen weggelaten zijn in het tv programma gisteren. Ze zal heus wel gehuild hebben, en labiel geweest zijn...
Ik moet toegeven, dat was ik ook, ik heb ook heel veel gehuild, als ik weer ongesteld werd. Of als ik op kraambezoek moest. Of wat dacht je van de punctie met de ICSI? Wat ben ik daar ziek van geweest zeg.
Die dingen zullen misschien weggelaten zijn uit het tv programma.
En normaal gesproken denk ik: wees blij dat iemand draagmoeder voor je wilt zijn!! Maar ik denk dat haar de jaloezie overvallen is.
En toen ik dat programma keek, lagen mijn handen op mijn buik, en begreep ik haar op dat moment wel. Zo'n kleine in je buik is zooo bijzonder.
Alleen denk ik, (let op; denk ik) dat ik de jaloezie thuis had uitgevierd op mijn man, en niet op de draagmoeder.(manlief ziet af, sorry).
Maar goed, ik heb nooit zo ver hoeven gaan. Maar ik weet wel dat toen ik al zwanger was, zonder dat ik het wist en mijn man zei; ''we stoppen ermee'', ( ik kwam toen net uit het ziekenhuis en mijn man was zwaar ongerust. Ook de familie dacht dat ik in het ziekenhuis lag vanwege de hormonen en daar was ik het absoluut niet mee eens)dat ik toen ook niet voor reden vatbaar was, en hem heb laten weten dat als hij er mee zou stoppen, dat dat zijn keuze is maar dat ik doorga....gelukkig is het nooit zover gekomen en was ik toen net een weekje zwanger.
En nu ben ik zoooo gelukkig met de kleine, dat ik bijna zou vergeten dat ik er 4 jaar op hebben moeten wachten.

Maar goed, ik begrijp wel dat andere mensen een andere mening hebben hierover.Ik moest dat programma ook echt even laten bezinken.
Mijn overbuurvrouw wil graag een tweede, maar ze mag niet van haar man...ook zoiets gevoeligs.
Mijn oudste broer wilde ook graag een tweede, maar zijn vrouw vond 1 kindje genoeg. Mijn andere broer vond 2 kinderen genoeg, en toen raakte zijn vrouw zwanger van de derde....
Tja, zo is het overal wat.

Ik heb trouwens heel veel respect voor Cindy, die draagmoeder was van de tweeling Joris en Eva.
Knap dat je dat kan doen voor een ander.


Je kan alles over het tv programma volgen op de volgende link:

http://www.zwangerschapspagina.nl/films-televisie-nieuws/348774-draagmoeder-gezocht-vanaf-3-mei-105.html

 

Oh ik bedoelde het ook niet veroordelend naar haar. Ik kan me natuurlijk niet in haar verplaatsen dus wie ben ik. Alleen had ik zoiets van 'iemand wil draagmoeder voor je zijn, pak je verdriet dan anders aan'. En in alle eerlijkheid, dan had ze natuurlijk achteraf altijd nog kunnen aangeven dat ze er begrip voor had maar ze ging eigenlijk vooral door met haar zwart maken.

Ik gun haar van harte die vierde. Ik voel het tenslotte zelf. En het is gewoon heel bijzonder en het is onbegrijpelijk hoe je al van iets dat nog niet geboren is zo kan houden. En elke keer als ik haar voel bewegen hou ik meer van haar.

Ik vind het heel knap dat je draagmoeder kunt zijn voor een ander. In alle eerlijkheid, ik zou het echt niet kunnen. Misschien voor mijn dochter maar daar is dan ook de grens. Als ik nu al voel hoe snel je hart verloren is en al van zo vroeg. De eerste echo was al een omkeerpunt.

Als het aan mijn man ligt dan wil hij er het liefst 3 of 4 . Ik hou ook wel van een groot gezin maar ik ben op dit moment al zo dankbaar dat ik er een bij me mag dragen. Maar geheid dat ik daarna weer dat gevoel ga krijgen. En ja, vanuit dat punt gezien kan ik het zeker begrijpen. Ondanks dat dit mijn eerste is heb ik ook heel wat keren huilend op de pot gezeten. Wrijvend over mijn buik of het ooit zou gaan gebeuren. Wat baalde ik als mijn natuurlijke zwangerschapstest (ongesteldheid) weer om de hoek kwam zetten.

Heel moeilijk zoiets.

 

@crypto
jij was ook helemaal niet aan veroordelen.
Maar als je het forum leest wat onderaan staat dan schrik je wel vd reacties denk ik. Ik zou ook alleen voor mijn eigen dochters draagmoeder willen zijn. Maar ik hoop niet dat dat nodig is...

Baby's/ zwanger worden/ zwanger zijn het is een hele emotionele achtbaan
Gelukkig mogen wij zwanger zijn en kunnen er van genieten.
Ik zal de zwangerschap echt missen.
Voor mij zal het denk ik de laatste zijn want met 4 kinderen lopen de kosten elke week hoog op.
De oudste is met school naar Londen...100 euro.
De middelste moet weer nieuwe lenzen....
En de jongste moet naar de kapper.
Dan wil de oudste naar de bioscoop. En heeft de jongste weer nieuwe schoenen nodig....en zo gaat dat elke week door.
Tel daar luiers en babyvoeding bij op.....
Dus ik denk dat dit de laatste zwangerschap is.
Ik word ook al te oud.

 

Oh. Ik had het forum niet eens gelezen. Zie nu je linkje pas :O. Dat zijn inderdaad hele harde reacties. Eigenlijk reacties die je in mijn ogen niet kan geven als je niet zelf in die situatie hebt gezeten.

De reacties over Musetta als persoon die begrijp ik wel een beetje. Al zou ik ze zelf niet zo keihard geven. Maar was aanleiding om toch het eerste deel eens even via uitzending gemist terug te zien. En dan weet ik ook wat mij stoort aan haar. En dat is, buiten het hele draagmoedergebeuren om, echt haar persoonlijkheid. Ze heeft echt een bepaalde arrogantie en bepaald egoisme over zich wat me echt een naar gevoel geeft. Dat ze verdriet heeft begrijp ik heel goed. Voor zover ik dat kan begrijpen natuurlijk. Maar zeg dat dan gewoon. Jolanda leek me juist een persoon die daar wel voor openstaat. Die gaf ook aan in het begin dat ze best kon begrijpendat dit heel moeilijk voor hen was.
Voor Hotze had ik meer respect. Toch moeilijk voor een man maar hij praatte er wel gewoon over.

Wat me ook vreselijk stoorde was op een gegeven moment op weg naar het vliegveld dat ze zei 'Jolanda wil graag een kaarsje branden. Dat mag, maar dat is mij te zweverig, dat hoeft voor mij niet'. Toen had ik ten eerste zoiets van 'die opmerking is totaal niet nodig, komt volledig uit het niets', en ten tweede 'heb een beetje respect voor een ander'.

En dan uiteindelijk die verjaardag. Het was gewoon sneu om te zien hoe ze Jolanda en haar man op zo'n onbeschofte manier links lieten liggen.

HEt verdriet snap ik, maar zo ga je in mijn ogen niet met mensen om. Als Jolanda zo'n goede vriendin was zoals ze dat eerder beweerde dan uit je jezelf gewoon. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat bij mijn vriendin niet zou doen. En dan zou mijn vriendin me ook de ruimte geven om verdrietig te zijn.

Als ik dan weer naar Sven en zijn vriend kijk dan krijg ik daar weer alleen maar enorme warme gevoelens bij. Hoe lief zij met hun draagmoeder omgaan. Petje af. Echt hartstikke toffe jongens.

Tja, het stel in India. Ik weet in alle eerlijkheid niet hoe ik dat moet voelen. Het voelt raar om 'even naar India' te gaan en een moeder uit te zoeken. Aan de andere kant zeiden zij ook heel eerlijk dat in Nederland zij te oud worden geacht, plus dat ze dan ook nog eens homo zijn. En dat als de mogelijkheid er hier wel voor hen was ze niet aan zoiets als commercieel dms gedacht zouden hebben. En dan denk ik wel dat dit een falen van onze overheid is op dat punt. Het lijken me absoluut twee hele lieve mannen die hele lieve ouders zouden zijn. Wie is dan de overheid om zoiets te bepalen. Dan moeten ze daarin ook bv verbieden dat vrouwen boven een bepaalde leeftijd nog kinderen mogen krijgen. Dit voelt voor hen heel oneerlijk en dat kan ik best heel goed snappen. Ik vind het veel belangrijker om te kijken of een toekomstig gezin in balans is, of een kindje goed opgevoed kan worden etc. dan naar leeftijd dan. En dat leek me bij die twee jongens echt wel in orde te zijn.
Tja en dan zit je met dat onbeantwoorde gevoel, en vanuit dat punt gezien kan ik wel weer begrijpen dat zij die weg inslaan. Alleen hebben ze dan ook nog het probleem dat ze de kindjes niet zomaar mee naar Nederland mogen nemen. Best moeilijk hoor.

Nou lang verhaal weer . Maar wel een interessant onderwerp. Ik denk inderdaad wel dat de grenzen van ethiek in sommige situaties worden opgezocht. Aan de andere kant heb je daar toch weer die onbeantwoorde gevoelens. Gevoelens die wij hier wel mogen ervaren. En anderen niet. Moeilijk moeilijk.....

 

Hoe oud ben jij dan? Jij was toch niet zo oud?

En ach, zolang je een mogelijkheid hebten de wens is er nog. Kijk, als ik naar onze situatie kijk zijn we simpelweg arm. En toch zal ons kindje niets te kort komen. Hoewel ik het financiele beslist niet wil afdoen als onbelangrijk, ben ik nog steeds heel sterk van mening dat ik liefde en aandacht veel belangrijker vind dan geld.

Zat er laatst zelf nog over na te denken. Drie jaar terug had ik een salaris van netto 2400 euro. Nu 60 euro per week. En wil je wel van me aannemen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu? Natuurlijk is het fijn als we over een paar jaar weer iets meer hebben maar zou het niet zo zijn, dan is het ook goed. Het intense gevoel van geluk dat ik ervaar sinds ik met mijn Griek ben is iets wat ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet kan bevatten. En dat die liefde tussen twee mensen dan bezegend wordt met een nieuw leventje. DAt is niet te bevatten gewoon.

Nu maar gauw nog even terug naar bed voor ik hier weer zit te janken .

 

Zo. Goedenmorgen! Nog een heerlijke after-tuk gedaan .

Dat is een mooi cadeau inderdaad River. Ik ben dus niet de enige die er een met camera wil. Iedereen verklaart mij voor gek. Ik heb al van mijn wiegje afgezien omdat iedereen roept 'is maar paar weken en je kan ook iets anders bewaren'. Van wat andere blijkbaar onnozele dingen maar dit wil ik toch echt.

Welke heb jij?

 

@crypto
ik kom vanavond op je stukje terug.
Mijn moeder is er. En jee wat is ze irritant vandaag.
Ik voel me echt rot.
Zit nu even op het toilet met mijn telefoon.
De rest vd dag zal ik me aan mn moeder moeten aanpassen.
Zal manlief is aanpakken die zegt steeds dat ik op mijn moeder ga lijken.
NEEEEEEE doe me dat niet aan!!!

 

whaha, volgens mij hebben jij en ik echt overeenkomsten . Ik zit ook rustig op de pot met telefoon .

Een paar jaar terug was ik op visite bij iemand die liep te mekkeren dat ik zoveel op mijn telefoon keek. Toen ben ik ook maar regelmatig op het toilet gaan zitten.

 

@crypto
zoooo.pfff. mijn moeder is net weg.
Ben helemaal gesloopt.
Ik lig net in bed helemaal doodop.
Ze bedoeld het goed hoor maar ze is zo ouderwets..geen mobiel.geen internet.geen draadloze huistelefoon.alleen elektrisch koken een tv en sinds kort een dvd speler die ik voor haar gekocht heb en ze heeft een radio en radiowekker. internet is uit den boze (pas op de kinderen) en owee als de stroom uitvalt...dan doen de pinautomaten het niet meer. je moet altijd contant geld in huis hebben.
Ach ze is hartstikke lief hoor maar ze ziet alles zo zwart.
Ze heeft zelfs een vluchttas als bv de wereld vergaat ofzo.
Het doet me wel pijn dat ze alles zo zwart ziet en depri is.
Dat is zooo vermoeiend. En dan klaagt ze dat het bij mij rommelig is ( orde moet er zijn) en dag we niet al ons eten opeten maar het overgebleven eten weggooien.
Pff en ik heb de moed niet er tegen in te gaan.
Nogmaals ze bedoeld het goed maar ze maakt opmerkingen als: de box neerzetten??? Volgend jaar is vroeg genoeg!! Nou toen werd ik giftig en hield ik mijn mond niet. Ik zei; wat denk je nou?! Dat de baby voorlopig nog niet komt?? Hou er maar rekening mee dat het over 4 maanden zo is!!! ( kom niet aan mijn baby!!!).
We zijn maar naar de speeltuin gegaan tot 5 uur en toen hebben we boodschappen gedaan.
Het doet me allemaal wel veel pijn het is toch mijn moeder die ik niet wil missen. Zucht.Ik kan haar niet missen maar soms is ze onmogelijk.

 

Hemel. Maar wordt jouw mam niet gek van haarzelf dan?

DAcht dat die van mij een lastpak was met haar zendingsdrang maar geloof dat het nog meevalt.

HOe zit dat met jouw beebje dan? Wil zij die niet ofzo? Daar hoort een aankomend oma toch superblij mee te zijn? Die van mij heeft bijna een hele uitzet bij elkaar alsof ze zelf zwanger is.

Wat jammer dat je niet lekker met haar kan genieten hiervan Minnie. Je hebt ook niet de makkelijkste zwangerschap zo. Je man, en dan ook nog eens niet met je moeder kunnen delen. Wij zijn er maar dat is natuurlijk niets bij zoiets .

Groot gelijk in ieder geval dat je uit je slof schoot. Zou ik ook gedaan hebben.

Dikke knuf van mij in ieder geval!

 

@crypto

Jij bent nog laat op!

Mijn man wordt knettergek van mijn moeder.Ik moet ook altijd zeggen; je houd je mond hoor! Want hij heeft al een paar keer ruzie met haar gehad.
Hij ging gisteren in bad, en dacht; na de speeltuin zal schoonmoeder wel meteen naar huis gaan...niet dus.
Schoonmoeder bleef zomaar een keer tot 22.00 uur.

Mijn moeder heeft in het begin wel kaartjes gestuurd.
Die heeft ze altijd in huis, zo'n 50 stuks op voorraad.
Maar ik heb nog geen slab of sokjes gekregen hoor.
We zaten in de speeltuin naast een pasgeboren baby, en ze reageert daar niet op, terwijl ik steeds afgeleid was natuurlijk.
Verder heb ik een week of twee geleden gevraagd wat ze van de naam Dominique vind?
''Leuke naam'' had ze gezegd.
Gisteren vertelde ze dat mijn vader een vriendin had die Dominique heet...en dan denk ik; stel dat ik mijn kleine meisje Dominique had genoemd...? Dat heb ik ook gezegd; ''vorige keer vond je de naam nog leuk...?'' Ja, ze vond niet dat ze dat aan mij moest vertellen.

Ik heb op facebook iets over mijn zwangerschap gezet, zoiets als; dat ik zo superblij met deze zwangerschap.
Heel veel mensen vinken aan;''vind ik leuk''.
Maar mijn familie niet zag ik net, had ik ook niet verwacht.

Mijn moeder gaat 60 uur met de bijbel langs de deur per maand.
Is dat ook zendingsdrang?
Heel erg zonde van de tijd vind ik het, maar ik laat haar in haar waarde.
Zelf hoop ik op latere leeftijd mijn tijd door te brengen met mijn kinderen en kleinkinderen.

Binnenkort moeten we ''gezellig'' met de familie een dagje naar de Efteling.
Dan zeggen ze waarschijnlijk wel; ''jee je kan het goed zien he'', of zoiets.
Maar dan heb ik zoiets; moet ik hier nog met jou over praten??
En als je dan te recht voor zijn raap wordt, krijg je de schuld dat je die dag verpest.Ik had op facebook gezet dat het een meisje is. Iedereen van school en kennissen leven wel mee namelijk...zegt mijn jongste broer laatst; ''moet jij mij niet iets vertellen?'' Ik zeg; ''wat dan?'' Hij zegt; ''op facebook staat dat je een meisje krijgt''..ik zei; ''ja dat soort dingen zet ik altijd op facebook, dan kan iedereen het lezen.''
Zegt hij; wij vinden jongens veel leuker. Dus ik; ''ik kan me nog goed herinneren dat je bij nr 2 voor een meisje ging. En dat je bij nr 3 weer voor een meisje ging...''Toen veranderde hij gauw van onderwerp.
Hij heeft namelijk 3 jongens, en doet alsof hij dat geweldig vind, prima zou ik ook doen, maar hij ging echt voor een meisje, dat weet iedereen.

Mijn dochtertje van 7 is een klein kattekopje.
Altijd eerlijk maar zegt wat ze op haar hart heeft.
Mijn moeder vond dat ze gisteren verevelend was, en zei; S.téphanie zegt altijd maar; ik vind, ik, ik.
''Dat moet je er eens uittrappen.''
Ze zat tegenover me aan tafel, en ik zei; ''wij trappen onze kinderen helemaal niet.'' (toen begon ze terug te krabbelen). En ik heb ook gezegd; Wij vinden het juist fijn dat ze zo recht voor dr raap is. Zo is ze nu eenmaal.
En dan lig ik opbed, en denk ik; wat een rare woorden voor een oma...

We wilden ook dit meisje een naam geven met de letter C.
Ze krijgt vier namen en 1 naam wilden we met de letter C laten beginnen net als de naam van mijn moeder. Ook Frederique vond ik leuk omdat mijn broer zijn naam de eerste 4 letters van die naam is.
Ik heb gisterenavond gezegd tegen mijn man dat ik dit kleine meisje naar mezelf ga vernoemen, en verder naar niemand.
IK ben degene die dit babytje zo graag wilde, ik heb er hard voor gevochten. En hun geven er niks om.
Daar was mijn man het meteen mee eens.

 

Dat was meer 'vroeg' op Minnie .

Zei ze dat echt? Er uit trappen? Hemel, een zachte tik op de kont heb ik niets op tegen maar dit klinkt wel heel bruut zeg. Dat zeg je toch gewoon niet .

60 uur per week langs de deur lijkt me wel enige zendingsdrang. haha. En ik heb niets op zendingsdrang tegen hoor. Mijn moeder gaat weliswaar niet langs de deur maar ik moet regelmatig horen 'tja, dan moet je maar eens bidden'. Mijn moeder kan namelijk niet goed accepteren dat ik wel gelovig ben, heel erg zelfs, maar dat ik mijn hart als mijn kerk zie. Mijn hart is overal en dus ben ik voor mijn gevoel altijd in een kerk. En ik heb ook 's avonds gewoon mijn 'gesprekje' met God. Voor mij voelt dat goed. Misschien doe ik het allemaal wel verkeerd maar dan doe ik het wel verkeerd omdat het MIJN keuze was zo.
Maar ja, mijn moeder kan dat niet heel goed respecteren. Ze doet wel haar best maar het lukt niet altijd. Regelmatig moet ik even die steek onder de gordel krijgen. Staat wel tegenover dat mijn moeder gewoon een geweldige moeder is en lief. Ze is niet altijd even toegankelijk en begripvol. Of eigenlijk is ze dat wel maar door alle narigheid in haar leven durft ze zich nooit helemaal te geven. Ik heb een groot deel van die narigheid meegemaakt dus ik kan haar heel goed begrijpen en dat maakt het voor mij makkelijk om daar heel flexibel in te zijn. Ze heeft zo gevochten als een tijger voor ons en daar heeft ze zichzelf 10000% voor weggecijferd.
Het doet me dan ook vreselijk zeer als mijn broer weer eens beweert dat hij vroeger geslagen is. Want dat is gewoon echt niet waar. Ja, we kregen wel eens een tik voor de kont, maar om dat slaan te noemen? Nee sorry, dat is gewoon echt niet waar.

Nou is mijn broer sowieso een rare. Heeft zich altijd geschaamd voor zijn familie. Grote bek 'als iemand aan mijn familie komt dan'. Maar in werkelijkheid geeft ie geen moer om zijn moeder en zus. Of laat ik het zo zeggen, hij laat het niet merken.

Ik ben ook vorig jaar, tot ergernis van mijn moeder, gestopt met achter hem aan te lopen. Hij woont naast mijn moeder en tot dan ging ik altijd ook bij hem langs als ik bij mijn moeder was. Maar dacht je dat ie ooit een keer bij mij is geweest? Een keer op uitnodiging in mijn vorige huis, dat was zo'n 8 jaar terug. Daarna nooit meer. Zal nooit een bellen, nooit eens geinteresseerd zijn. Tja dan houdt het een keer op bij mij. Zeker toen vorig jaar zijn vrouw mijn moeder een keer aansprak en zich beklaagde over dat wij nooit eens bij hem langs kwamen . Excusez moi?????? Toen was ik er ook helemaal klaar mee. Was toch al nooit een pretje om te gaan want of mijn broer lag te meuren op de bank, of je werd aangekeken alsof je een inbreuk op hun privacy deed van heb ik jou daar. Nou, je kan het krijgen zoals je het hebben wil.

Desalniettemin doet dat wel verschrikkelijk veel pijn natuurlijk want ik hou zielsveel van mijn broer en mijn deur van zowel het huis als mijn hart zullen te allen tijden voor hem open staan. Maar er zijn wel grenzen als het gaat om contact houden. Contact komt van twee kanten.

Anyways, heel verhaal weer haha .

Familie. Je hebt ze niet voor het uitkiezen.

 

@crypto

Ja dat zei ze letterlijk!!

Tja, mijn moeder denkt dat de wereld vergaat.
Dat moet ik keer op keer aanhoren.
Terwijl ik geen geloof heb. En dat bevalt me heel goed.
Over geloof kan je ook niet discuseren, iedereen doet dat op zijn eigen manier. En niks is verkeerd vind ik. Maar ik geloof nu eenmaal niet in een God of een kerk. Ik heb juist zoiets van; je moet het toch echt zelf doen in het leven.

Mijn moeder heeft ook heel veel mee gemaakt.
Ze was bijna 25 jaar getrouwd met mijn vader, en die was alcoholist.
Ze was gek op hem, maar is gescheiden omdat ze hoopte dat hij zou stoppen met drinken.In plaats van te stoppen met drinken is hij iemand anders tegen gekomen. En sindsdien is mijn moeder depressief en in de bijbel gevlucht. Mijn vader had haar meerdere malen gesmeekt of ze terug wilde komen, maar ijskonijn dat ze is heeft ze dat niet gedaan.
Toen mijn broers en ik nog thuis woonde was ze een vrolijke zorgzame moeder. Nu is ze altijd depressief en ziet ze alles zwart.Dat is nu al 25 jaar zo.

Maar als ik jouw verhaal lees....het is toch wat met families.
Ik denk dat zussen/vrouwen sowieso emotioneler zijn dan mannen.
Ik baal er erg van dat ik zo'n klapband heb met mijn familie, maar of mijn broer dat ook zo voelt? En jouw broer?? Volgens mij boeit het ze niet zo.
Terwijl wij er over lopen te piekeren.:x
En de fase van een gesprek aangaan ben ik al lang voorbij dat helpt toch niet.

Ach, ik probeer mijn gedachten aan gisteren maar diep weg te stoppen.
Alhoewel manlief er net met het eten toch even op terug kwam.

Dat is trouwens ook juist de reden dat ik nog zo graag een vierde kindje wilde...mijn kinderen hebben al zo weinig familie, dat is zoiets heb van; ik maak mijn eigen familie wel, dan voelen ze zich hopelijk later niet zo alleen.
Want doordat mijn moeder zo fanatiek is met de bijbel worden er ook geen verjaardagen meer gevierd. Daar is volgens haar namelijk de bijbel op tegen.
Dit betekend dat als mijn kinderen jarig zijn er geen familie komt.
Mijn broer woont in drenthe, zo'n 3 uur rijden hier vandaan. En mijn andere broer komt al 6 jaar hier niet meer omdat hij vond dat ik in een griebes ben gaan wonen....tja, ik woon in een jonge woonwijk met een speeltuintje voor de deur, maar ik heb geen 2 onder 1 kap of vrijstaande woning, maar een tussenwoning....dus dat liet mijn broer me wel even voelen.
Dus met verjaardagen voel je de kou van je familie erg goed. Er komt gewoon niemand, en ik krijg ook geen kaartje. Wel belt mijn ene broer altijd op mijn verjaardag.
Dus dat is voor mij ook een reden geweest dat ik zoiets had van; ik hoop dat mijn kinderen er later wel voor elkaar zullen zijn, dat ze zich niet zo rot voelen als ik nu.
Mijn dochter van 16 heeft nu een leuke serieuze vriend, en die heeft ook een leuke familie, dus ik hoop dat dat allemaal goed komt later en dat ze geen lege woonkamer heeft met haar verjaardag. Maar dat denk ik niet, sowieso komen haar eigen ouders en broertje en 2 zusjes op haar verjaardag en dan nog haar schoonouders en haar twee schoonzusjes. En uiteraard hun vrienden.

Familie. Je hebt ze niet voor het uitkiezen.
Klopt. Elk huisje heeft zijn kruisje zeggen ze....
Soms kan je niet met ze en soms niet zonder ze.
Maar een warme band heb ik echt niet met ze. Hoe pijnlijk het ook is.