Lola: dat doe ik altijd al maar de geur van de acrylvloeistof dringt daar wel doorheen. Als alles goed gaat moet ik uiteindelijk toch stoppen omdat het kamertje waar ik nu werk babykamer moet worden... Als ik het dan ooit weer oppak ga ik gewoon naar de mensen toe! hoe was het effect met het t-shirtje? Moby
Even snel nog een update-je van mij... Vandaag wederom naar de gyn geweest en heb nu een definitief NEE gekregen. Drie bloedtesten later blijken de waarden nog steeds exhorbitant wat hem bevestigd in zijn vermoeden: mijn eierstokken werken niet meer... Was ik twee weken geleden volledig overrompeld, nu ben ik vooral intens verdrietig en mijn liefje met mij... Onze droom is uiteen gespat. De gyn heeft aangegeven dat adoptie en eicel-donatie onze enige opties zijn. We moeten dit op ons laten inwerken. Adoptie is voor ons niet echt een optie. Ik word volgende maand 38 en als we dat nu nog in gang moeten gaan zetten is onze enige mogelijkheid een kleuter en eerlijk gezegd durf ik dat niet aan... Eicel-donatie is voor ons wel een optie, maar waar haal je die vandaan? Ik vind het nogal wat om van iemand te vragen... Moeilijk, moeilijk. Vandaag wordt de dochter van een hele goede vriendin van mij vier jaar. Ik heb afgebeld... een kinderfeestje is me nu echt te zwaar. Bovendien zijn er maar liefst 6 van hun vrienden zwanger en op dit moment is het me teveel om nu tussen gelukkig zwangere dames te zitten terwijl ik net dit k*tnieuws heb gekregen (excusez le mot)... Ik doe mijn best om goed te houden... Heb uiteraard al de nodige tranen gestort en een rol Droste-chocolade naar binnen geduwd.... Gr. Benthe
Benthe, oh meis....... wat ontzettend verdrietig voor je Ik weet niets zinvols te zeggen, niets waar je echt wat aan hebt, niets wat helpt. Hele dikke knuf!
Benthe......... wat een afschuwelijk nieuws zeg. Kan me voorstellen dat je even nodig hebt om dit te verwerken. Ik wens je heel veel succes en helaas heb ik nog geen idee hoe het zit met mijn eicellen, maar ik weet zeker dat er vrouwen zijn die donor willen zijn voor je. Hele dikke
Meiden, wat kunnen jullie enorm kleppen! Ik heb nog niet alles teruggelezen... Bente, heel veel sterkte, op dit rotnieuws zaten we niet te hopen maar ik blijf duimen voor een oplossing! Mooiniet & Ellen: hoe is de stand bij jullie? Voelen jullie al iets? Ik heb sinds vandaag ongikrampjes en ben doodmoe maar hoop nergens op na twee keer te zijn genept.
LMM: kleppeh is goed! Nee ik voel niets. Niets anders dan anders.......dus ik hoop ook nergens op eigenlijk. Jij voelt tenminste iets! Laat ik dan heel stiekum toch voor je hopen...mag dat?
Is nog veel te vroeg voor 'kwaaltjes' mocht het zo zijn dan is innesteling nog niet eens geweest... Ik wacht dus nog rustig af hoe ik me volgende week voel......
Nou Mooiniet, veel voel ik ook niet maar eigenlijk voelde ik dat de ronde dat ik wel zwanger was ook niet, behalve het gebruikelijke gezeur met borsten etc. Heb ook lage rugpijn, zou dat......? @Ellen: was even vergeten dat je 3 dagen na mij roze gaat worden, jij moet nog nestelen, Mooiniet en ik hebben dat natuurlijk al gedaan. Word druk in november zeg...half november moeten we dan bevallen dus kunnen we mooi in december de sneeuw in met die kinderwagens
Benthe: wat een vreselijk nieuws hebben jullie te horen gekregen. Heel heel heel veel sterkte. Voel met jullie mee. Heb even paar daagjes niet gekeken, dus heel vluchtig wat doorgelezen. Ik zie geen nieuwe zwangere dames en hoop snel dat het weer raak is bij een van jullie. Moby: ik zou heel erg uitkijken met oplosmiddelen. Misschien kan je dit al aan je (toekomstige) verloskundige vragen. Natas: pretecho..... leuk hoor en spannend Op de weegschaal gestaan en ja hoor 8 kilo zwaarder, oeps, toch ietsje minderen met mijn snoep en koekmomenten. Weeg nu 71 kilo (ben 1,72).
@Benthe: Jeetje, wat moet het heftig zijn om definitief de kans op een eigen kindje in rook te zien opgaan. Ik kan me (gelukkig) niet voorstellen hoe dat voelt, maar ik kan je wel een hele dikke virtuele knuffel geven... @Moby: Mijn vriendin was echt ontzettend blij. Zelf heeft ze veel moeite voor een tweede moeten doen (na twee bbz's en twee gesprongen eileiders bleef alleen IVF over...) en ze vond het fantastisch dat wij het 'klusje' deze keer zo snel hebben geklaard! @LMM, Mooiniet & Ellen: Ooooh, dat wordt groot feest als volgende week drie dames in één keer roze worden...
[quote="diaantje1 @ Diana: kop op meid, wij duimen gewoon met z'n allen dat je een hele mooie echo hebt. Veel succes![/quote] wat ben je toch een lieverd dikke knuf en veel suc6 morgen @Zico, duim voor je, laat snel iets van je horen @Benthe @Natas genieten vandaag groetjes
Hoi meiden, Ik heb een vraagje. Wat is een goede tijd om onze ouders het blijde nieuws te vertellen. Niet dat we dat al willen, we wilden eigenlijk wachten tot we een echo hadden gehad. Maar dat duurt nog 5 weken en dat vind ik toch wel weer heel lang duren. Dan zijn we 10 weken onderweg. Hoe denken jullie hier over?
Hoi sheila, ik heb het mijn ouders en een paar hele goede vriendinnen met ongeveer 6 weken verteld. De reden hiervoor was dat mijn beste vriendin met 8 wk een mk kreeg en mij helemaal overstuur opbelde. En ik wist niet eens dat ze zwanger was. Dat wilde ik dus niet... Nu met mijn ma met 15.5 weken wist natuurlijk iedereen het. En wij hebben daar heel veel steun aan gehad. Lieve kaartjes mensen die ons vroegen hoe het ging... Het lijkt ook wel of bijna heel het dorp nu meeleeft hoe het met ons gaat dus ik denk dat ik het nu helemaal niet lang voor me kan houden. Maar dat vinden we niet erg. Maar het blijft persoonlijk waar je zelf het prettigste bij voelt. Ik zou het niet kunnen pas met 10 weken tegen mijn ouders te vertellen....
Om eerlijk te zijn kunnen wij dat ook niet echt, nog 10 weken wachten maar we weten nu nog helemaal niks alleen dat ik zwanger ben.
Shiela, de 1ste keer heb ik het direct aan mijn moeder + zus verteld. Ik kon het niet verzwijgen, zat er zo vol mee. En daar was ik een paar weken heel 'blij' mee toen het fout ging en het een MA bleek te zijn. Ze hebben mij veel gesteund. Bij de 2de keer zwanger worden was het 'romantische' er voor een deel af. Na de MA en de curettage had ik iedereen daarvan verteld. Ook bijvoorbeeld op kantoor, dat verdriet en de angst kon ik niet voor me houden. Men wist dus dat we er mee bezig waren, iedereen wist ook hoe lang ik dit al wilde, er werd vaak aan me gevraagd hoe het met me ging, etc. Toen ik weer zwanger raakte heb ik het iedereen meteen verteld of opgebeld, zo van 'jongens, goed nieuws want ik ben weer zwanger maar doorduimen allemaal en ik wil pas felicitaties na de 1ste goede echo'. Dit is zo persoonlijk, de 1 verteld het snel aan familie en de ander wacht op de echo...... doe wat je hart je ingeeft.
@Shiela: Toen ik in juni 2005 tijdens de echo te zien kreeg dat het hartje niet meer klopte, wisten we pas 2 dagen dat ik zwanger was. Alleen mijn ouders hadden we het blijde nieuws verteld. Mijn man heeft de rest toen meteen met het slechte nieuws moeten bellen. Toen ik zwanger was van Jasmijn en ook bij deze zwangerschap hebben we ervoor gekozen om het al snel te vertellen. Mensen kunnen dan samen met jou blij zijn, maar je ook steunen als het mis gaat...
En dan nu ...... GOED NIEUWS .... We hebben vanochtend de uitslag van de punctie gekregen en bij het vruchtwateronderzoek zijn geen bijzonderheden gevonden. Snotter, snotter, snotter, tranen van geluk! We weten ook wat het geslacht is, alleen houden we dat nog liever even voor onszelf.