Hallo lieve meiden, Voel me niet echt 100% maar ja, ik kom er wel weer uit hoor... Gisteren een goed gevoel bij het medisch centrum kinderwens (ondanks dat we bijna een half uur te laat kwamen gelukkig had ik onderweg gebeld en vonden ze het niet zo erg). Volgende week moet Randy nog 1 keer zijn 'goedje' inleveren bij hun en bij mij is gister nog een keer een inwendige echo gedaan (terwijl ik ongesteld ben maar dat vond de vrouwelijke fertiliteitsarts niet erg). En...ze zag rechts een heel kleine cyste van 1 cm maar ik geloof dat deze niet erg was en dat hij nog best vanzelf weg kan gaan. (hmmm ) Op 12 december hebben we weer een afspraak en dan gaat ze uitleggen wat het hele team heeft besloten en waarschijnlijk gaan we dan beginnen met IUI. Natas, ook een hele dikke knuffel voor jou meis! Sterkte! En Marjo, ik ga heel hard voor je duimen vrijdag! Voel me efkes flink prut maar iedereen een fijne dag vandaag! Liefs, Daantje
@ Marjo : oh wat spannend, ik duim! @ Daantje : een knuf meis! Ik hoop dat ze 12 december met een goed plan komen en jullie snel kunnen beginnen. Thnx iedereen voor de knuf's en de pb. Hier nog steeds geen positieve ovutest vanmorgen . Hopelijk komt ie snel want ik hou de angstgevoelens en doemscenario's maar moeilijk tegen.
Hallo, Ik ga me hier ook maar effe voorstellen Voel me misschien hier beter thuis dan tussen de jongere mensen. Ik ben 36 jaar en heb een dochter van bijna 10 jaar. Nu hebben we terug een kinderwens, zouden graag voor een 2de kindje gaan. We hebben altijd gezegd dat we graag een groot leeftijdsverschil wilden. Dat het ondertussen al een leeftijdsverschil van 10 jaar of meer zal worden daar schrikken we zelf ook van. Er was altijd wel iets waarom we een tweede zwangerschap uitstelden. Mijn man die een eigen bedrijf startte, ik die een andere baan had, nooit was er een goed moment voor. Tot we vorig jaar besloten van het is nu of nooit want de klok begint te tikken (leeftijd) Ik was zwanger in ronde 2 maar die zwangerschap draaide jammer genoeg uit op een miskraam. Tot op heden ben ik nog steeds niet zwanger. Bij mijn dochter heeft het ook 9 maanden geduurd voor het lukte. Deze maand was ik 2 daagjes overtijd en kreeg ik kriebels maar helaas is het weer op niets uitgedraaid. Heb al heel veel tranen gelaten het afgelopen jaar, miskraam ook nog niet verwerkt enzo. Mijn man heeft zo een ingesteldheid van voor hem hoeft het niet meer persé maar het mag nog wel. Hij ligt er niet zo wakker van als ik. Soms slaan de twijfels toe en denk ik misschien zijn we maar voorbestemd voor 1 kind. En moeten we ons hierbij neerleggen. Ik voel ook stillaan dat ik moe ben van elke maand de teleurstelling te ondergaan. Het is steeds erger, de huilbuien. Is dit het allemaal waard? Ik lig overhoop met mezelf. Kunnen we een baby nog wel aan? Wederom opstaan 's nachts, niet meer gaan en staan waar je wilt De risico's van zwangerschap op latere leeftijd, Langs de andere kant zou ik het echt wel heel graag willen, ik denk aan later dat ik toch graag een groter gezin zou hebben met kinderen en kleinkinderen die thuis komen. Voor onze dochter zou het ook fantastisch zijn, ze wist van de miskraam en vond het ook echt heel erg. Wie van jullie herkent zich in mijn verhaal Wie heeft er soms ook twijfels? groetjes miesje
Marjo, ik ga heeeeel hard duimen! Miesje, welkom hier Het is zeker herkenbaar wat je schrijft hoor. Wij hebben een zoontje van 7 en zoals je aan mijn banner kunt zien ben ik sinds kort weer zwanger. Dat wilden we altijd heel graag, maar er zijn in het afgelopen jaar wel momenten geweest dat ik dacht: We hebben het zo fijn met zijn 3en, waarom zou ik daar aan gaan zitten wijzigen? En inderdaad welke risico's brengt dat voor een kindje met zich mee? Maar nu het zover is, zijn alle dubbele gevoelens verdwenen. Natuurlijk ben ik onzeker over de loop van de zwangerschap en vooral of die wel blijft. Maar ik weet heel erg zeker dat als wij niet in het diepe waren gesprongen een aantal maanden geleden, dan had ik daar heel veel spijt en verdiet van gekregen later. Dit is wat we graag willen en alle beren die we op de weg tegen gaan komen die nemen we dan wel te grazen. Tegelijkertijd heb je niet altijd een keuze. Als het bij ons uiteinderlijk niet gelukt was, dan zou ik daar wel mee geleefd kunnen hebben, maar niet zonder het te proberen. Het is wel een verschil denk ik dat we er al 1 hebben. De wens is er misschien niet minder om, maar het is toch anders. Liefs, Lientje
@Miesje Welkom hier. Ik denk dat velen zich wel zullen herkennen in de maandelijkse teleurstellingen. Zelf zijn we gelukkig nog niet zo heel lang bezig. Maar ik hoop dat het niet zo lang gaat duren dat ik moedeloos wordt. Het lijkt me echt heel zwaar. Voor ons zijn er ook geen twijfels, zeker niet na het verlies van onze kindjes. Maar ik twijfel wel eens ofover de invloed die het zal hebben op ons leven. Ik denk dat we het wel zo voor kunnen stellen, maar ik denk dat het nooit echt overeen zal komen met de werkelijkheid. Zelfs niet al je voor een 2e, 3e of 7e gaat. @Natas, Nou 1 dagje niet meegelezen en ik zie weer een dip Vervelend voor je (die stomme testen ook!) Het lijkt mij haast dat je je niet echt je piek kunt missen, omdat je het 2 keer per dag doet. Maar ik heb er ook nog geen dikke posi mee gezien. Ik heb er ongeveer 7 of 8 gebruikt. Ik heb er nog 4, die ga ik denk ik vanaf morgen gebruiken. Daarna koop ik ze denk ik niet meer. Ook ik werd er vorige keer gefrustreerd van. Natuurlijk weet ik dat het bij mij ook vrijwel zeker aan de cyste lag. Die cyclus daarvoor lag het misschien aan mijn MK. Ik hoop dat de positeve test vanavond komt meid. Voor jou brengt het allemaal maar extra spanning met zich mee, die zeker niet goed voor je is. @Marjo, Ik kijk vrijdag uit naar je updeet! Succes ermee! @Daantje, Ik hoop niet dat je 12 december snel van start kunt. Ik hoop dat dat dan nl niet meer hoeft Ik zit net tijdens het tikken mijn ei misschien wel te voelen. Ik durf er nog nite zoveel op te vertrouwen. Er prikt en borrelt zo vaak wat. Mijn werk is na 3 dagen nog steeds leuk. Het is wel even wat minder om steeds gesprekken over de zwangerschap van mijn collega te horen. Het maakt dat ik er toch vaak aan moet denken. Zij zal vanavond horen of haar kindje nog meer mankeert. (voor zover dat uit de punctie komt) Bij mij in de groep zit er trouwens 1 van een tweeling met down. Dan heb je denk ik wel even een schok in het kwadraat te verwerken.
@ Anna : ja, klopt dat die spanning helemaal niet goed voor me is..... maar ja, hoe hou je dat tegen. Je komt in zo'n circeltje terecht hè, je bent gespannen maar spanning is niet goed en daarom nog meer spanning. Nah ja, maar te hopen dat ie gewoon snel positief is. Maar mijn emmer is overvol, da's te merken. Fijn dat je werk leuk is! Kan me voorstellen dat sommige dingen daar best confronterend zijn. @ Miesje : welkom! Ik heb zelf nog geen kinderen, mijn man heeft 2 dochters van 18 en 21 waarvan de oudste onlang is bevallen van een zoontje. Mijn stiefdochters hebben lange tijd 50% bij ons gewoond in co-ouderschap. Voor hen hebben wij onze kinderwens uitgesteld. Achteraf gezien veels te lang uitgesteld, maar ja dat is leuk achteraf gezegd. Toen de jongste bij ons weg ging (op een niet leuke manier, heel zacht uitgedrukt) moesten we daar emotioneel van bijkomen. En daarna hebben we een twijfelperiode gehad van een klein jaar. We waren inmiddels 8 jaar verder en toch weer een stuk ouder. Ik toen 39, Chris 51...... waar begin je nog aan? Wil je wel weer helemaal overnieuw beginnen, kun je het nog wel aan, etc. Toen gebeurde er iets waar ik een zeer heftige emotionele reactie op kreeg in het kader van een eigen kindje. En toen wist ik het, dat gevoel viel niet te ontkennen.
Dank je wel hoor Nino! Helaas weer niet vanavond, lijkt warempel nog lichter dan vanochtend Hoe is het met jou, alles goed?
Welkom Miesje! Nou, dan maar elke dag een knuffel voor Natas1, hopelijk komt dat ei dan gauw in beeld. Wie het nodig heeft mag uiteraard meeknuffelen.
Hallo allemaal, Alvast heel erg bedankt voor jullie steun en jullie lieve woorden Dat doet echt wel deugd hoor. Ik wil voor iedereen heel dikke duimen opsteken dat het voor jullie allemaal heel vruchtbare maanden mogen worden. Mijn man heeft me daarstraks gezegd om nu toch maar eens naar de gynaecoloog te gaan. Heb 10 jaar geleden ook hormonen moeten bijnemen omdat toen een zwangerschap ook heel lang op zich liet wachten. Nu blijkt het zo toch ook weer niet te lukken en zullen we de natuur moeten aanwakkeren vrees ik. Het deed me deugd dat het van hem zelf kwam nu. Groetjes miesje
Hi Dames, Even twee weken niets geschreven: op 24-10 de eerste echo, ik was minder ver dan ik zelf dacht en daardoor kreeg ik een beetje de zenuwen. Er was een beginnende hartslag te zien. Vandaag tweede echo gehad: hartje klopt niet meer, kindje was ten opzichte van de eerste echo nauwelijks gegroeid. Lichaam heeft nog wel alle kenmerken: beetje dikker, borsten doen pijn en ben vreselijk moe. Het is nu afwachten en ik weet niet wat ik moet doen. Ik hoop dat mijn lichaam het vanzelf afstoot maar als dat niet het geval is..... Ik hoop dat een van jullie misschien haar eerdere ervaringen hiermee wil delen, eventueel in een pb-tje xx
last minute mama, wat vreselijk naar. Het is zo rot om dit mee te maken. Heel veel sterkte Natasja, morgen echo, heel erg spannend. Voel me ten opzichte van de vorige keren wel meer zwanger, hoewel dit afgelopen weekend anders was. Het is een hele onzekere tijd. De kans is zo groot dat het misgaat, maar het kan ook goed gaan...
@ Nino....wens je heel veel suc6! Blij duimen! @ Lastminutemama....wat een rotbericht! Suc6! Gisteravond me pregnyl gezet om 0.15u. Bijne niks geslapen! Heb vreselijke pijn in me onderbuik. Kan bijne niet zitten. Ook ben ik misselijk, duizelig en ik heb hoofdpijn! Is dat normaal zo heftig reageren op de hormonen? Niet eerder gehad! Morgen punctie om 10.15u. Ben zoooo nerveus en bang! (is me allerlaatste kans) Liefs Marjo
@ Nino : ja, dit is een heel onzekere tijd voor je. Ik ga duimen, heel veel succes morgen! @ Muus : meid, ik kan me voorstellen dat de zenuwen je de keel uitgieren. Ook voor jou ga ik morgen heel hard duimen! @ Lastminute : ah nee....... Ik vind dit ontzettend triest voor je. Ik kan je niet helpen met wat je nu zou moeten doen. Toen ik voor mijn 8-weken echo naar de gyn ging en het fout bleek te zijn, gingen we de volgende dag op vakantie. Daarom heeft de gyn mij de optie geboden direct door te gaan naar afdeling Dagopname voor een curettage. Ik voelde mij ook nog op en top zwanger, ik zelf wilde daar niet veel langer mee rond lopen. Voelde het als een farce, als bedrog van mijn lijf, als een leugen en ik wilde die confrontatie niet nog heel lang. Plus wij gingen zeilen, voor anker gaan in kleine baaitjes en zo, zag het niet zitten daar misschien erge bloedingen en pijn te krijgen. De vakantie was natuurlijk toch al verknald, wel gegaan voor de afleiding. Ik ben dus diezelfde dag nog gecuretteerd, de echo was om 09.00 en om 16.00 lag ik op de OK. De curettage zelf is niet eng of zo. Psychisch natuurlijk wel heel belastend, maar dat is alles rond een miskraam. Ik heb algehele narcose gehad dus je merkt er verder niets van. Het is een hele korte ingreep, 10 minuten tot 15 minuten maximaal geloof ik. Ik was ook heel snel weer uit de narcose, klaarwakker, en heb daarna weinig pijn gehad. Heel veel sterkte, ik denk aan je en een dikke knuf.