Ik herken het 'jezelf beschermen' ook Mandarijn. Rondom het onderwerp een eigen kindje (mijn man heeft al 2 grote dochters) heb ik veel pijn gehad, mijn zwangerschap is nu even iets voor mij en mijn man. Mijn moeder en zus weten het wel, verder niemand tot aan 12 weken. Komt ook bij dat ik vanuit mijn nabije omgeving een paar nare reacties verwacht, die wil ik nu echt nog niet hebben. Ik denk dat voor de rest de reacties alleen maar heel leuk zullen zijn, men weet wel hoe graag ik dit wilde. Naar mijn man toe zal het misschien onwennig zijn : hij is 52 jaar, dus nog een tikkie ouder, en hij wordt dit jaar opa (zijn oudste dochter is zwanger). Ik heb mijzelf heilig beloofd om volop van de zwangerschap te gaan genieten na de 12 weken en na een gunstige nekplooimeting. Daarna komt idd nog de 20 weken echo, en ook daarna moet je nog maar afwachten of alles goed gaat want een garantie krijg je er niet bij. Maar de kans op een open ruggetje of andere afwijking is door de leeftijd v.d. moeder niet hoger, daarom ben ik daar wat minder bang voor.
@ Natas1 en Mandarijn : Jezelf beschermen vind ik een goed term...zo voel ik het ook...Zo vervelend als de omgeving anders reageert....als blij hoe jezelf bent op dat moment met je kindje en zwangerschap.. Ik weet zeker dat ik reacties ga krijgen waar je dan eigenlijk niet op zit te wachten...Meis waar begin je aan... Sinds een paar jaar weet ik dat ik een volwassene met ADHD ben... En in m'n naaste omgeving weten de meeste mensen dat wel...Sinds het zwangerwordenproces(leuk woord voor Scrablle ...lol) kan en mag ik geen medicatie meer gebruiken..En soms valt dat niet zo mee;maar je weet waar je het uiteindelijk voor doet...Ik word door sommige ook als maf bestempeld om het zo maar te zeggen. Mijn partner en ik hebben dit allemaal uitvoerig besproken voor we aan een wondertje wilde beginnen.Hij is een dijk van een vent en zal er zeker voor me zijn en me soms "sturen"als het effe niet lekker gaat... Susi
Mijn hubbie en ik zijn allebei 30+ en helaas ook nog verminderd vruchtbaar wat het allemaal niet makkelijker maakt. Er zijn maar weinig mensen die weten dat wij in de mmm zitten en dat wil ik graag zo houden, ik wil geen moeilijke vragen. ik heb het er nog dagelijks moeilijk mee dat ik na 2 jaar nog steeds niet zwanger ben en onze 1e ICSI behandeling is mislukt. Ik ben altijd wel heel blij voor anderen, maar diep in mijn hart toch ook erg jaloers en zeker als mensen voor een 2e of 3e kindje gaan. ook heb ik moeite met mensen die na nog geen jaar durven te zeggen ik ben eindelijk zwanger, ik weet ieder voelt dit anders maar wat nu eindelijk er zijn mensen veel langer bezig en dan heb ik het niet eens over mij zelf. maar ik blijf positief en hoop nog steeds op een gezond kindje, en blijf geloven dat dit ook voor mij is weggelegd. Sorry dit moest me even van het hart. Greets Beeb
Beeb..Twee weken a mijn miskraam ben ik laatst niet naar een bruiloft geweest..Omdat ik wist dat er vier zwangeren rondliepen... Ik kon dat niet aan op dat moment.... En blijven geloven op jullie wonder....We duimen en hopen met jullie mee Susi
Hola, hier nog een 35+er. Heb voorheen ook al gepost op 30+, maar aangezien ik het niet meer bijhield was het op een gegeven moment onoverzichtelijk. Kijken hoe het hier gaat.... Wel ik ben 35 jaar en ben moeder van een bijna 17 jarige puber. Ben al eerder zwanger geweest en alle keren was het meteen eerste keer raak. Helaas moest ik 2 zwangerschappen laten afbreken. Nu nieuwe relatie sinds een paar jaar en beiden hebben een kinderwens. Zijn sinds oktober vorig jaar echt bezig. Lopen nu bij ziekenhuis, heb al wat testen achter de rug. De testen van manlief waren in begin verontrustend, maar in juli te horen gekregen dat semenopbrengst na bewerking 29 milj is. Dus dat is perfect! Samenlevingstest was ook ok. Deze week krijg ik een bloedtest ( hormonen, rode hond etc.) en dan zien we wel verder. Ik hoop op een spontane zwangerschap,en anders wordt het IUI of IVF. Thats me in het kort.
fantastisch he dat je het zo vroeg al kan weten wat het wordt. Zo te lezen is het echt een zwangerschap in stapjes, eerst naar de vlokkentest en dan steeds verder, maar het wordt ook steeds wel beloond, en nu op naar de pretecho, mooi hoor ! Hou ons lekker op de hoogte he Natas dat zal ook best moeilijk zijn als je man al 2 grote dochters heeft, krijg je zeker en vast ook wel ergens scheve gezichten, wat lijkt me dat pijnlijk als dat zo is, sorry dat ik dit zomaar invul maar dat idee krijg ik een beetje van jouw bericht? Beeb, ik heb dat gevoel ook hoor, ondanks ik het iedereen heel erg gun, maar het is een gescheiden gevoel daarmee bedoel ik dat ik eigenlijk tegelijk heel blij ben voor diegene, maar ook weer verdrietig voor mezelf, en die 2 gevoelens liggen heel dicht bij elkaar met een dikke muur ertussen, met die muur bedoel ik dan dat mijn verdriet niets afdoet aan mijn blijheid voor de ander tja moeilijk om uit te leggen, maar snappen doe ik het helemaal
Ohja, reacties van mensen uit de omgeving: Men is altijd verbaasd als ze weten dat we nog kinderen willen. Men is dan 'verrast'' en krijgen ook het advies daar dan wel mee op te schieten, want tja die leeftijd he? Helaas valt het niet te vermijden omdat te ontkennen of verbergen. Als mensen vragen: goh, heeft je man nooit kinderen gewild? Of had je er nooit meer dan 1 gewild, dan kan ik daar moeilijk ontkennend op antwoorden.
precies, en tuurlijk had ik oh zoo graag nog een kind gehad.....maar mijn lichaam blijft me van die vervelende streken leveren. Na de mk vorig jaar heb ik mijn zwangerschap begin dit jaar verzwegen (behalve voor mijn mams) en eindigde in een vroege mk Maar ik was ontzettend opgelucht dat ik het nog aan niemand had verteld, hoefde ik ook geen moeilijke vragen te beantwoorden zo van zou je nog wel 1 nemen, je bent al 40, de risico's.......bleh zit je dan echt niet op te wachten Verder wat de tests betreft heb ik toen ik de 1ste keer zwanger was alleen een nekplooimeting laten doen (was toen 35 jaar) en de uitslag was uitstekend en op dat moment was dat voor mij voldoende om geen andere tests te laten uitvoeren. De 20 weken screening was er toen nog niet en heb zelf een pret echo laten maken. Als ik nu zwanger zou zijn dan zou ik toch voor een VT kiezen omdat dit vroeg in de zwangerschap gedaan word......blijft moeilijk maar ik denk als het moment er is gewoon op je gevoel af gaan.... Een onbezorgde zwangerschap zal het in mijn geval nooit worden ......helaas
Je hebt de strekking aardig goed ja Ik ben nu 10 jaar samen met mijn man en in die tijd is er veel gebeurd, dat maakt het ook erg lastig voor zowel mij als Chris.
@ Last MinuteMama Ja idd...Dat soort reacties verwacht ik zeker van bepaalde mensen...Een paar collega's op m'n werk weten van onze kinderwens. Ik had de miskraam op m'n werk gekregen en heb sommigen ingelicht met nadrukkelijk vraag van discretie.Één collega heeft vorig jaar zelf een miskraam gehad en met haar was het juist erg fijn om mee te praten .Verder klets ik alleen hier eigenlijk...zit niet zo ruim in de vriendinnen...lol Deze topic met de "Midlife mums vind" ik heerlijk.. Susi
Lekker hè, we zijn hier "onder lotgenoten" Als ik het gekwebbel van die twintigers soms lees (in Breezertaal, dat zijn de ergste!) voel ik mij helemaal een oude doos. Ik hoop dat we binnenkort met z'n allen een nieuw topic kunnen starten: bejaard en bevrucht
Jippeltje, je hoort mij niet klagen hoor, vroeg het me alleen maar af btw: mijn vriend heeft diabetes, wij krijgen altijd zo'n krantje van het DVN, daar staat regelmatig ook wat in over zwangerschap en diabetes. Misschien zou je daar eens kunnen kijken. Wat betreft de opmerkingen uit mijn omgeving: Zeg, willen jullie dan geen kinderen? Of wat dacht je van: Wordt het niet eens tijd, je bent de jongste niet meer. Ja zeg, ze moesten eens weten. Hier op het forum wel eens gelezen dat iemand dan zei dat de baby's nog steeds niet in de aanbieding waren geweest bij de Bart Smit Moest daar erg om lachen en deze gebruik ik nu ook af en toe. Je moet die gezichten dan eens zien Nou meiden, onze tijd komt echt wel groetjes Hartje1
Hier op het forum wel eens gelezen dat iemand dan zei dat de baby's nog steeds niet in de aanbieding waren geweest bij de Bart Smit -> Ik roep soms dat ik tegen de tijd dat ik kinderen wil wel naar die wonderdokter ga in Italië, je weet wel, die ene die oma's van 66 zwanger maakt... Gewoon iedereen lekker laten kletsen, maar ik wacht met de aankondiging van m'n kinderwens tot ik (ooit) een week of 20 ben en er niets meer mis kan zijn (hoewel...). Als mensen irritante opmerkingen maken over onze leeftijd dan moeten we die gewoon negeren. Per saldo hebben we zometeen wel veel meer levenservaring om een kindje mee op te voeden en dat kan ook wel eens veel waard zijn.
dat is zeker zo, en zo voel ik het eerlijk gezegd ook wel maar zeg Lastminutemama zou je ons nou nooit meer bejaard willen noemen! :x
Het maakt mij persoonlijk niet zoveel uit hoor, ik voel me thuis bij 20+, 30+ en 40+ (heerlijke kaas ). Leeftijd is voor mij nooit een issue en ik heb ook nooit het gevoel dat ik me moet verdedigen naar de buitenwereld toe, misschien dat het een klein beetje helpt dat mijn vriend en ik allebei nog steeds eind 20 worden geschat. Mijn vriend is 35 en ik 37 maar mensen vragen altijd of we 28, 29 zijn. Voor mij telt alleen dat we allemaal hetzelfde doel nastreven: een heerlijk kindje krijgen/ontvangen van wie we mogen houden en dat we liefdevol mogen opvoeden!!! Liefs, Daantje
Amen! :-D Ik heb ook dat geluk, dat ik er jonger uitzie dan ik werkelijk ben. Mijn lief is wel grijs (en bijna 37), maar bij mannen kijkt niemand naar de leeftijd. Ik hoop met heel mijn hart dat iedereen hier dat prachtige doel mag bereiken: een lief beebje om van te houden.