Nog geen baby van Anna, wat spannend toch. Huizen kijken helpt goed hoor, wij kochten ons huis een dag voor de bevalling. Koffieleutje is roze (zo'n roze koek bij de koffie dus, mmmm) Gefeliciteerd en Helen volgens mij heb jij een echo vandaag, succes! Hier alles ok. De kleine meneer wil nu 2 keer 's nachts een slok en ik maar elke dag een gebakje eten voor de melkproduktie. Ik mag al bijna niet meer kolven op het werk. De tijd is om, maar ik denk nog een tijdje door te gaan in mijn pauze.
Voor iedereen die eens goed wil lachen (en zich afvraagt waarom jongens geen poppen krijgen...) http://www.youtube.com/watch?v=mAP598FAezI
Dank voor de succeswens. Om 10.55 mag ik weer. Pff..heb een enorme offdag. Werd vannacht al wakker met een knetterende hoofdpijn (dus ff paracetamolletje genomen), om 6 uur ging de wekker en toen had ik buikpijn en was ik echt vreselijk misselijk. Toen ik luisterde met de angelsounds kon ik voor het eerst niet meteen het hartje vinden -STRESS!- en pas na veel zoeken vond ik een heerlijk kloppend hartje. MIJN hart zat toen al in mijn keel. Ik ben naar mijn werk gereden en was de helft vergeten en dat terwijl ik al terug moest rijden omdat ik was vergeten de kratten van Moeders voor Moeders buiten te zetten. Toen vergat ik alsnog mijn lunch en dossiers die ik mee naar huis had genomen, maar die kan ik straks na de controle wel weer meenemen. Pff....wat en begin van de dag... Maar straks check en echooooo...( ik vrees wel weer voor de bloeddruk, maar ik zie er erg naar uit om wurm weer te zien!)
Poe gelukkig maar Hellen dat je het hartje weer vond, het is een mooie uitvinding een prachtige zelfs maar het kan je ook behoorlijk in angst laten zitten. Succes vandaag bij de echo, ff heerlijk genieten van het mooie uitzicht
Veel kijkplezier! Ik vond de echo van rond 12 weken altijd de mooiste. Je kindje lijkt dan net een klein teddybeertje, koppelrolt in je buik en 'stuitert' alle kanten op...
Giegel: mooi kaartje zeg! Ik ben benieuwd! Hellen; aan de positiekleding, stoer! En veel plezier met de echo vandaag. Coto: Ik ga zo aan jullie denken vandaag! Bebek: hoop dat je mannetje voor je gevoel dubbel zo snel weer thuis is! Suzanne68: voor jou ook spannend dan! Hier alles goed. Misselijkheid lijkt wel een blijvertje te zijn, maar ik kan er mee leven. Het voelt een beetje als een constant aanwezige wagenziekte. Maar ik kan gelukkig wel eten. Verder ben ik moe! Ik heb vijf dagen gewerkt, en dat hakt er in. Sowieso wel, omdat ik gewoon op een hele drukke afdeling werk, maar gisterenavond was ik letterlijk kapot. Nu twee daagjes vrij om bij te komen. Mijn lief en ik zijn vandaag vier jaar samen, dus vanavond gaan we lekker met zijn tweetjes (drietjes) uit eten. Daar heb ik zin in. Verder die ik vandaag helemaal niets. Oh ja, vanmiddag naar de kapper. Lekker knippen en kleuren. Heerlijk ontspannend vind ik dat!
Hai dames, Hellen, veel plezier met de echo! Liesben, jij met je etentje, gezellig. Enneh RESPECT, net 5 dagen gewerkt, ik kan me er neits bij voorstellen nu Zo slap en wee als ik me voel. Hier: ik zit wel een beetje (erg) in de knoop met alles. Vanochtend weer wakker geschrokken met het gevoel: help, ik wil dit niet (zwanger zijn/kindje krijgen)! Ik baal er heel erg van, is het nou puur hormonaal dat ik er nu alleen maar tegenop zie? Of komt het omdat ik zoooooo moe ben (verbouwen, verhuizen, nieuwe baan, het is nog wat veel tegelijk)? Of heb ik altijd een kindje gewild om de verkeerde redenen (namelijk dat iedereen vindt dat je een kindje moet willen (ouders enzo), en dat vriendlief niet wilde en ik daarom wel wilde om te "bewijzen" dat we dat samen aandurven ofzo, of omdat ik al oud ben, het daarom nu wel zo'n beetje moest wilde het nog lukken...) Ik weet het antwoord niet en dat kan ik niet uitstaan. Ik denk aan alles, zelfs de zwangerschap evt afbreken. Ik voel me ellendig, en zo ondankbaar, maar ook zo angstig dat ik hier misschien fout aan doe. Ik zie ook niet meer hoe ik dat leven ook alweer voor me zag, met een kindje... Blijft er wel wat van mij over, met welke energie moet ik eigenlijk een kindje verzorgen/opvoeden/liefde geven. Aan vriendlief ligt het niet, die doet lief en probeert me te steunen. Nee, het zijn echt mijn eigen twijfels. Vanavond maar eens goed bij vriendinnetje (2e kindje onderweg) mijn hart uitstorten. En volgende week tijdens vakantie goed uitrusten en zien hoe ik er dan over denk - als de vermoeidheidscomponent dus hopelijk wegvalt. Sorry voor mijn ondankbare en ongezellige bericht hier, maar ik ben er erg mee bezig. Vind het ook lastig om te lezen, al jullie leuke zwanger- en kinder-berichtjes. Stom he! Ben ik eindelijk zwanger, krijg je dit *huil*. Ben benieuwd naar jullie - hopelijk wijze - reacties. Als je voor een tweede gaat is het anders denk ik, je weet dan al hoe het gaat, en wat er op je afkomt. Hoop dat jullie me niet veroordelen, sorry voor alle graag willers- die ik hier vast mee kwets, ik had het ook niet zo bedacht,
Soms begrijp ik er niets meer van. Je menstruatie hoort toch 14 dagen na de ovulatie te komen? Volgens de ovulatietest had ik mijn ei de 9e. Mijn donor heeft geleverd, ik heb geinsimineerd en vervolgens was het wachten op de 23e. Maar gisteravond begon het al te rommelen en net had ik een veeg roze. Vorige ronde was het precies hetzelfde. 4 dagen te vroeg kwamen de duivels. Terwijl ik altijd zo'n keurige 28 daagse cyclus had. Kan het zijn dat m'n ei wel bevrucht was, bezig was met innestelen en toch weer afgestoten werd? Nou ja, ik wacht vandaag even af en dan zien we wel verder.. @ Veronica: Voel je alsjeblieft niet schuldig. Ik denk dat het heel normaal is dat je je zorgen maakt. Het is nu heel echt en logisch dat je gaat nadenken of je alles wel aankan. Ga met je vriendin praten, misschien heeft zij het ook wel gehad?
Veronika: Ik denk echt dat het hormonaal is! Sla een blad open, of een boek, en allemaal hebben ze het over de twijfels die onherroepelijk toeslaan bij de zwangere vrouw. Wil ik dit wel? Kan ik dit wel? Kan hij het wel? Gaat het wel goed? Hoe moet dat dan? Tel daar bij op dat je moe bent, en slap, en weet ik veel wat, en het huilen staat je nader dan het lachen. Om het maar niet te hebben over het verhuizen en alle spanning die daar nog eens bij komt kijken. Maar lieverd, praat er over. Ook met je lief, met je vriendin, met de vk. IK denk dat alles goed komt. In ieder geval goed dat je je onzekerheid en je gevoelens onderkent. Sterkte! Wat betreft dat vijf dagen werken...ik ben allang blij dat ik voorlopig geen nachtdiensten heb. Of dat ik geen 6-7 dagen moet werken, wat ook nog wel eens voorkomt..Nadeel van verpleegkundige zijn. Plus dat het lichamelijk ook zwaar is. Dus ik had gisteren ook wel een beetje respect voor mezelf
Het valt mij trouwens op hier en op andere fora dat veel *rijpere* (wens) mama`s verpleegkundige zijn of docent waar zou dat nou aan liggen
Goede morgen meiden, Ik ben hier niet veel meer. Maar ik moet toch even op veronika reageren. Ik heb die gedachten ook echt gehad in het begin. Je weet dat je leven op de kop komt te staan. Alles gaat veranderen. Is dit echt wat ik wil? Laat ik alles bepalen door een kind? Kan ik het wel? Gelukkig gaan die gedachten ook weer over echt! En ben je zo gelukkig en ga je een beetje schuldig voelen dat je deze gedachten hebt gehad. Maar ik weet inmiddels van mij omgeving dat het echt heel normaal is. Ga hier niet te diep op in. Je kunt er een heel probleem van gaan maken maar dan word het probleem alleen maar groter. Probeer goed voor je zelf te zorgen en toe te geven als je moe bent. En je weet mn mail adres dus je kunt altijd bij mij even van je af zeuren. Dikke knuffel
Goede adviezen van de meiden Veronika! Ik heb het ook alle vier m'n zwangerschappen gehad. Zeker bij de eerste en na 15 jaar, eigenlijk weer de eerste. Ik ben er gewoon vanuit gegaan dat het erbij hoort en weer overgaat inderdaad. En dat is ook zo gegaan! Buiten dat alles op z'n kop staat en je aan het idee moet wennen moet je die hormonen ook niet onderschatten...geef het de tijd, komt vast helemaal goed! Sterkte!
Tja dat is zo lastig met hormonen he, als je er midden in zit, denk je dat het "echt" is (ook al zegt je ratio dat het hormonaal is) en dat je er dus naar zou moeten luisteren. Lief Sheila, dat je speciaal voor mij nog even post hier! Hoop alles ok en meer dan ok met jou! Thx allemaal, al jullie woorden helpen, idd, het is goed om het erover te hebben - al levert dat niet direct een antwoord op. Het lucht in elk geval wel wat op, ook dat ik niet gek ben.
Lieve veronika, Een antwoord kan niemand jouw geven. Het is jouw gevoel die op dit moment ergens vandaan komt. Dat is denk ik het zelfde dat iedereen in het begin van de zwangerschap en nu nog steeds tegen mij zegt dat het allemaal goed komt. Ja hallo, dat weet toch niemand zeker en dat neemt al zeker mijn onzekerheid niet weg. Ook al is het zo enorm goed bedoelt. Met mij alles super. Allemaal echte kwaaltjes, vocht vasthouden over het hele lichaam, ben echt een Michelin poppetje. maagzuur en moe. Maar voor de rest gaat het goed. Knuffel
Haha herkenning. Dat denk ik dus ook een beetje steeds. Niemand kan tenslotte weten hoe ik ben/hoe het bij mij/ons gaat worden, etc. Fijn dat alles goed gaat. Babykamertje helemaal af ook en zo? Vind je het zwaar, of juist wel gezellig, met die buik?
Nee, dat kan inderdaad niemand weten maar het is gewoon wel herkenbaar voor veel vrouwen blijkbaar, die gevoelens. Niet bedoeld om de gevoelens die je hebt te bagatelliseren ofzo natuurlijk. Ik weet dat ze wel degelijk heel echt zijn. Maar meer de bedoeling om je een hart onder de riem te steken en je niet teveel zorgen om alles te laten maken. Het kan ook meevallen natuurlijk, en dat is wat iedereen vast hoopt voor je.
Nee lieve schatten begrijp me niet verkeerd, ik waardeer de steunende woorden en die van herkenning ook echt enorm hoor! en probeer er goed naar te luisteren, en het lucht ook wel op. En zeker dat veel van jullie het ook hebben/gehad. Ik moest alleen OOK een beetje grinniken om de woorden van Sheila, omdat er toch zo'n duiveltje in mijn hoofd zit dat af en toe denkt: 'ja maar, hoe kun je nou weten dat het voor mij ook goed uitpakt".