Fijn dat alles goed gaat. Babykamertje helemaal af ook en zo? Vind je het zwaar, of juist wel gezellig, met die buik?[/quote] Kamertje bijna klaar. Nog gordijnen en plintjes daarna is het zo goed als af. Ik vind het niet heel erg zwaar. Het moe zijn vind ik heel erg vervelend omdat ik normaal nogal aktief ben. En ja om eerlijk te zijn, het is niet mijn ding. Ik vind het heel gezellig mijn buik het kindje is heel dag aktief. Nu schopt het ook alle kanten rond. En dat is super! Maar het roze wolkje zal ik wel gemist hebben, ik ben echt blij als het allemaal achter de rug is. En ik lekker mn kindje heb en weer normale lichaams vrijheid heb.
Je zou haast denken dat ik negatief ben maar dat is absoluut niet het geval. Ik ben echt super happy en een hele trose aanstaande mama!
@Shiela..Hihi..die roze wolk valt in de praktijk ook wel beetje tegen vaak vind ik! Hormonen, kwalen, niet meer normaal kunnen bewegen...Zeker op het eind...pfff... M'n verloskundige zei dat het juist goed is dat je het helemaal zat bent aan het eind. Dan heb je tenminste bijna zin in de bevalling. Bij mij is het altijd heel dubbel. Aan de ene kant geniet ik ervan en aan de andere kant is het ook weer fijn dat alles op een gegeven moment weer 'normaal' is. Maar ik ken ook vrouwen die niet genoeg kunnen krijgen van het zwanger zijn. Dat snap ik ook wel best hoor veronika! En dat is ook zo natuurlijk. Niemand van ons kent je prive omstandigheden die dat soort gevoelens mischien kunnen versterken. Ik zelf merk dat ik, zeker aan't begin, heeeel slecht ben in relativeren. En dat valt niet mee! Nu ben ik er inmiddels aan gewend geloof ik...weet niet meer hoe ik 'normaal ben' hihi. Soort 9 maanden durende pms, haha, al heb ik er nu minder last van dan bij m'n vorige zwangerschap. Toen had ik echt meer last van stemmingswisselingen. Ik herinner me ook dat na een aantal weken na de bevalling echt voelde dat ik mezelf weer begon te worden. De hormonen verdwenen natuurlijk geleidelijk aan en je vind je ritme weer een beetje. Echt zo van "O ja! Zo voel ik me normaal!"
@Lotuss, ik verlang haast naar het moment dat ik me weer zo ga voelen. En van dat relativeren dat heb ik ook heel erg. Eigenlijk nog steeds! Maar ook gelukkig dat het dus niet helemaal aan mij ligt dat roze wolkje. hihi
Nee hoor! Pas als je niet meer zwanger bent en er achteraf op terug kijkt lijkt het een roze wolk geweest (voor mij dan in elk geval) Dan is het ineens zo leuk, die zwangere buiken die je bij Prenatal tegenkomt enzo.. Volgens mij gewoon een lokkertje van de natuur, anders zou je niet aan een volgende zwangerschap willen beginnen. Zo slim..die natuur! Maar je hoeft niet zo heel lang meer te wachten zie ik, al zijn die laatse weken nou juist het zwaarst natuurlijk. Ik weet nog dat ik 4 weken moest..dat leek gewoon niet te overbruggen, wist niet meer hoe dat vol moest houden als ik eraan dacht..ze kwam gelukkig een week eerder en wat was ik daar aan toe! Ben benieuwd hoe dat nu gaat nu ik nog een pukkie rond heb lopen...
Herkenbaar hoor...die twijfels en vragen. Ik denk dat het deel uitmaakt van je proces dat leidt tot moederschap. De foto (zie album) is niet het mooiste plaatje wat ik vanmorgen zag, maar toch. De kleine groeit als kool, we hebben de ruggewerveltjes gezien, de ribbetjes, armpjes en beentjes en zelfs al het gezichtje! Het beweegt de hele tijd en dat is ook wel super om te zien! Je ziet wurm op de rug, het hoofdje ligt rechts. Op dit plaatje werd de meting uitgevoerd, zoals je onderaan ziet staan: 80.0 mm en de berekende termijn is 13 weken en 5 dagen. Dat is weer iets l;anger dan ik zelf berekend had en wat er de vorige keer uitkwam. Maar we houden maar gewoon 23 september aan..baby's worden toch zelden op de uitgerekende dag geboren, immers.
Pfffff, net de eerste encounter met de wc-pot gehad. Niet overgegeven, maar het scheelde niet veel. Ik had een stuk winterwortel op (had ik liggen en had ik zin in) en vlak daarna begon het. Blijkbaar begint de misselijkheid hier gewoon later in de zwangerschap.... Maag doet nog steeds aan salto's trouwens.
Brrr zeg dat nou niet! (niet serieus hoor, tuurlijk mag je alles roepen hier). Ik denk ook steeds dat ik bijna overgeef, alsof mijn maag ineens direct achter mijn keel begint. Maar gelukkig nog niets. Dat hoef ik er niet nog eens bij eerlijk gezegd EDIT: nou ja liever niet in elk geval... ik vind overgeven altijd al zo rot.
Haha Lotuss, weet je ik geloof het ook nog van dat lokkertje van de natuur. Vriendinnetje van mij is in augustus mama geworden en zij is de gene die zegt dat het zwanger zijn zo heerlijk is en dat ze het zo mist. Maar tijdens haar zwangerschap heb ik daar niet veel van gehoord. Maar je beurt me wel lekker op met die laatste 4 weken Haha, maar ik ga na 20 jaar full time weken nu 16 weken thuis zitten dus ik denk dat ik me wel ga vermaken.
Haha...ik had ook wel een mega mega dikke buik hoor, zelfs de verloskundige vond me dik.. Wie weet valt het voor jou reuze mee, met alle vrije tijd die je lekker hebt straks! Had toen ook veel meer last van m'n rug enzo als deze keer..hopelijk blijft dat zo! Heb toch ook een klein dametje lopen die me nodig heeft nu! Zie je wel, van je vriendin! Niets zo uitgekookt als de natuur! Haha! Over een half jaar loop jij ook weer te zwijmelen over je buik!
Haha, ik denk het ook dat ik in augustus mn buik mis. haha! Maar ik zie dat jij ook een nekplooimeting hebt gedaan. Wat was jullie uitslag? En verloopt jouw zwangerschap voorspoedig?
haha...Nou...al mis ik hem nog zo over een jaartje, dat negeer ik dan mooi! 4 kids op de wereld gezet..pff..heb m'n plicht gedaan vind ik, haha! Onze kans was 1 op 789. Ik ben 41 dus dat was heel mooi. Bij m'n vorige zwangerschap was de kans nog veel lager maar toen was ik 39. Zo laag kom je dan niet meer. Maar in elk geval geen reden voor vervolg onderzoek, de kans op een miskraam door een punctie had groter geweest dan de kans op een kind met down in dit geval. Verder verloopt alles volgens het boekje! Kleine groeit goed (ik ook en niet alleen m'n buik helaas.. ) Ik voel me ook goed verder, op wat buien na dan.. maar dat neem ik dan maar voor lief.. Zal nu wel zwaarder gaan worden, de tweede helft. Die duurt ook langer vind ik. Aan het begin vloog het voorbij! Wel weer een 3D echo gepland 20 april, weer iets om naar uit te kijken! Verder merk ik wel dat ik er nu allemaal toch wat minder mee bezig ben omdat ik natuurlijk druk ben met m'n dochtertje. Het heeft allemaal wat minder wat minder impact op je leven ervaar ik, zo'n volgende er vlak achteraan. Dat had ik bij m'n jongens ook (nu alweer 16 en 18) de tweede past er gewoon allemaal wat soepeltjes in, zonder dat je leven al teveel op z'n kop staat. Heerlijk aan de ene kant! en aan de andere kant is dat hele bijzondere van een eerste kind ook juist zo super. Ach, het heeft allebei z'n voor en nadelen he..
Veronika, heel herkenbaar hoor. Met m'n eerste zwangerschap heb ik daar niet zo heel veel last van gehad, Met m'n laatste wel. Gelukkig heb ik me daar snel overheen kunnen zetten en kon ik weer blij zijn met het kindje wat zich in m'n buik aan het ontwikkelen was. Shiela, leuk dat je weer even langs bent geweest en dat het goed met je gaat. Hellen, mooie echo! Giegel, ik denk aan je. Spannend. Anna, succes vandaag bij de VK.
Onze uitslag was iets van 1:3200 geloof ik. Maar voor ons was inderdaad verder onderzoek ook een groter risico dan een kindje met down. En inderdaad een 2de kindje zal vast anders zijn. Ook al is het jouw 4de kan me voorstellen dat het voelt als 2de.
2 weken geleden was er bij de Dirx hier in de buurt een kinderfotograaf van profi portrait. Daar was ik met beide meisjes heengegaan,.Yelina zette het op een brullen toen de fotograaf te dicht bij haar in de buurt kwam en Alyssa die het vervelend vond dat haar zus zo moest huilen ging 'vrolijk' meedoen. Vandaag waren ze van Bell Photo op hetzelfde winkelplein bij Albert Heijn en ik dacht, laten we een nieuwe poging gaan doen. En ... beide meisjes hebben keurig meegewerkt. Yelina trok heel even een pruillipje, maar trok al snel blij en heeft haar mooie betoverende lach flink laten zien. Ook Alyssa liet zich heel mooi op de foto zetten. Over 2 weken mogen we ze bekijken. Ik ben benieuwd.
Ja, zit zo'n tijd tussen inderdaad. Begin gewoon weer opnieuw! Met het verschil dat ik wel heel goed weet wat me te wachten staat door alle leeftijdsfases heen. Al is elk kind anders natuurlijk. Zie het wel bij vriendinnen met hun 1e kind, dat is zo sterk alles zo voor de eerste keer meemaken! Heel bijzonder! Niet dat je minder van je volgende kinderen houdt of minder geniet maar het is gewoon anders. Niet meer of minder! Jij gaat nu lekker aftellen in elk geval!
Klopt inderdaad, hoewel beide meisjes me even lief zijn, was het met Alyssa net een tikje bijzonderder. Voor het eerst zwanger, voor het eerst bevallen en mama worden ... dat heeft wel iets speciaals. Zou het graag nog een derde keer meemaken, maar mannetje wil niet en verwacht ook niet dat hij van gedachten verandert. Heb het begrip 'rammelende eierstokken' nog nooit zo goed begrepen als nu. Hoop maar dat die hormonen me snel met rust laten voor ik mezelf helemaal gek ga maken en hopen op nog een allerlaatste, allesafsluitende zwangerschap.