Haha, laten we hopen dat je gelijk hebt! Ik reken in ieder geval nergens meer op! Wat fijn dat het zo goed gaat met je kleine, grote meisje!! Gaat dat hard he, de tijd! Je moet ff met haar spammen, vinden wij leuk! Heb laatste dagen al weer meerdere heerlijke meissies langs zien komen en kan nooit genoeg!! Leuk dat je weer even langs komt en helemaal leuk dat alles zo goed gaat! Succes met de oplevering straks!
Hmmm, nieuw zwangerschapshapje... frikandel met kaas! Welkom Toke! Hier een MA en 2 MK's achter de rug. Was verder gegaan met leven, laatste MK is 13 mnd geleden. Deze maand was de limiet, we waren in overleg, de knoop erin bij mij of bij hem, en nou ja, ehhhhhhhhh...... zie banner Hele dag alles okee, behalve mijn onderrug waar ik gister doorheen schoot (zwaar hoor, een plakje hooi) maar nu net is het blerghgevoel in mijn maag weer begonnen, maar even gauw wat eten.
IEUW.. JFTD... zit op mijn werk.. wil je me ziek hebben??? Trouwens.. ik ben wel benieuwd naar jouw paarden!
Getverdemme JFT! Ik visualiseer altijd alles en zie dus meteen zo'n hele smerige, ranzige brij voor me! Yegh, mijn maag raakt ervan in de knoop!
Koudbloeden! Óók leuk! (ik vind geloof ik álle paarden leuk ) Heb zelf een HTK pony en een rockymountain horse veulen!
Nee hoor meiden, ga gerust verder over die knollen! (haha, hoe oneerbiedig!) Ik vind paarden prachtige beesten, weet alleen niet welk merk waar bij hoort zeg maar! Ik steek dus nog wat op van jullie, haha!
Sorry,maar voel me echt heel k*t.Mijn man probeert me maar gerust te stellen,maar mijn hele lijf voelt precies zo als bij mijn 1e mk. Ben echt depressief aan het raken....het is gewoon allemaal teveel.Dat gedoe met die meiden en dan dit weer en het hele afgelopen jaar met die stomme miskramen.
Suus, wat verdrietig voor je! Ik kan wel van alles tegen je zeggen om je nare gevoel weg te halen, maar dat gaat niet aankomen denk ik... Het is ook niet zo gek dat alles er nu even uitkomt; er is ook heel veel gebeurd!! Maar misschien komt het er juist nu uit, omdat het nu goed met jou en je lichaam gaat, zou dat niet gewoon kunnen?? En je gevoel zoals bij een eerdere mk is ook niet zo gek natuurlijk: dat was als ik me niet vergis rond deze periode, dus ik denk dat daar een heel groot stuk angst bij komt kijken! Misschien moet je gewoon even accepteren dat je je even heel erg klote voelt en het over je heen laten komen en lekker een potje janken en schreeuwen, dat lucht je vast op! Is in ieder geval beter voor jou en beebje dan dat je deze gevoelens ook allemaal opkropt!! Hele dikke knuffel voor jou!!
Koffieleutje, mede vanwege mijn te hoge bloeddruk en het feit dat Alyssa een dysmatuurtje was werd met Yelina sowieso vanaf 32 weken de groei extra in de gaten gehouden. Met iets van 30 weken werd een kleine groeiachterstand geconstateerd door de ene gyn, wat later eigenlijk weer werd ontkend door een ander. Maar op de (groei)echo's zagen we toch echt een weken lang staan dat Yelina met de groei een paar weken achterliep. Dus van 30 tot 34 weken om de week een groeiecho, daarna wekelijks de ene week een gewone en de andere week een groeiecho. Bijna 2 weken voor de uitgerekende datum bleek m'n vruchtwater ineens zo goed als foetsie en vanaf dat moment had ik zoiets van: ingrijpen, want dat voelt niet goed, zeker omdat ik haar al minder voelde bewegen dan voorheen. En bij Alyssa was de placenta bij haar geboorte al aardig op. Bleek iets van een lichte ontsteking in te zitten en daar was ik nu ook weer bang voor. Dus vanaf dat moment naast de gewone controles iets van om de dag een CTG en controle van vruchtwater. De laatste week iedere dag CTG, maar niet zozeer omdat ze dat zelf nodig vonden, maar om mij koest te houden, aangezien ze vonden dat ik me drukker maakte dan noodzakelijk. Uiteindelijk kreeg ik het na een zoveelste jankpartij bij de gyn op m'n uitgerekende datum voor elkaar dat ze dan toch maar voor de volgende dag een KS inplanden, aangezien ik niet ingeleid mocht worden en alles van ondere potdicht zat. Nadat ze Yelina hadden gehaald lieten ze haar even boven het doek zien en ik riep, tjee, wat een kleintje. Yelina en Alyssa waren beiden lichtgewichtjes, beiden voldragen en maar net iets over de 5 pond met 46 cm. Vrij kleine en dunne kindjes dus. Ook bij Yelina bleek de placenta niet meer goed te zijn, was al aan het afbrokkelen en ook nu zat er een lichte ontsteking in. Kortom, als ze haar langer hadden laten zitten, was ze er nu waarschijnlijk niet meer geweest of er heel anders aan toegeweest. Bij het eindgesprek met de gyn ze konden niets anders dan dat toe te geven en nee, bij een volgende zwangerschap zou toch echt eerder worden ingegrepen, want blijkbaar liep het bij mij toch net even anders dan bij de gemiddelde andere zwangere vrouw. Meid, hou je buik goed in de gaten en zodra je het niet vertrouwt: grijp aan de bel!!!
Weet niet wat ik kan zeggen om je op te beuren Suus,kan alleen zeggen dat ik begrijp dat je er doorheen zit en hoe bang je bent. Relativeren is dan ook niet meer aan de orde. Weet wel hoe ik me voelde toen ik zelf bloed verloor bij Rosalie aan het begin, lag te trillen in m'n bed van angst. Ik leef in elk geval erg met je mee, voor wat het helpt..
Lieve dames, hartelijk bedankt voor jullie warme welkom. Ik krabbelde vanmiddag wat en ben toen weer aan het werk gegaan en zie nu ineens allemaal warme welkompjes aan mij gericht! Dat is nog eens aardig van jullie. Ik lees wat zelfde schuitjes hier en daar. Sommigen hebben te maken met nare tegenslagen hoor poeh.... respect!