Inez, Kwam even bijlezen of je al je hart had gelucht hier. (nog) niet dus. Ik hoop dat het mee viel en iets positiefs opleverd. Natas, Het lijkt me heel moeilijk, voor je moeder, maar ook voor jou. Hoe lang rijden wonen jullie uit elkaar eigenlijk. Te veel om iedere dag even langs te gaan weet ik in elk geval. Veel sterkte verder. Xandra, volgens mij was het niet onze keus voor het nieuwe deeltje, maar is het gewoon gedaan. Hier verder DRUK, maar wel vorderingen dus dat is goed. De eindsprint tot de verhuizing volgende week.
Even snel, ben echt helemaal kapot, maar boven verwachting is het gesprek uiteindelijk heel goed verlopen en stonden m'n vader en z'n vrouw open voor wat m'n broertje en ik te vertellen hadden.
Even over het gesprek: M'n vader begon het gesprek voor ons erg slecht, was er niet van gecharmeerd dat m'n broertje er ook bij aanwezig was want als hij dat had geweten was hij niet gekomen. Da's dus ook precies de reden dat hij het niet wist, want ik ken m'n vader beter dan dat hij ons kent. Ik wist gewoon dat hij dan niet zou komen. Maar goed, het begon dus allemaal een beetje moeizaam, heb hem eerst gevraagd waarom hij dacht dat het contact tussen ons zo moeizaam verliep, daar kwam niet echt een eenduidig antwoord op. Meer een vaag verhaal dat wij hen toch helemaal verkeerd begrepen enzo. Toen heb ik hem gevraagd of hij enig idee had over hoe m'n broertje en ik m'n jeugd hadden ervaren, dat het voor ons heel moeilijk is geweest wat er allemaal is gebeurd en dat we het nog steeds heel moeilijk vonden om te accepteren dat hij het nooit heeft gezien wat er gebeurde en dat hij eigenlijk naar ons toe nog steeds op dezelfde manier reageert als toen en dat daar de grootste kern van het probleem ligt. In eerste instantie reageerde hij door te zeggen dat m'n moeder het zo heel veel slechter had gehad dan wij. Maar gaandeweg ons verhaal trok hij toch erg bleek weg, hij zegt nooit in de gaten te hebben gehad dat het zo erg was geweest en waarom we hem dat nooit hadden verteld. Tja, dit is nu niet bepaald een onderwerp wat je zo even voor de gezelligheid bespreekt. 1 keer heb ik een kleine opening gehad in een gesprek met m'n, maar toen sloeg ik dicht en kon er verder niks meer over kwijt. Maar goed, om een lang verhaal kort te houden, hij is dus erg geschrokken, voor beiden zijn de ogen geopend en tot onze grote verrassing viel zijn vrouw ons bij, kwam voor ons op. Voor haar was het alsof haar jeugd voorbijtrok, wist waar we het over hadden en kwam voor ons op. Ze heeft een puntje gescoord. Voor m'n broertje is het nog niet helemaal over, want hij heeft nog een paar puntjes die hij met m'n vader wil bespreken, maar zelf heb ik alles gezegd wat me dwars zat. Het ging allemaal heel rustig, uiteraard was het wel heel erg emotioneel en nog uitputtender, maar we zijn allemaal met een goed gevoel uit het gesprek gekomen. Nu is het aan m'n vader om zijn belofte na te komen. Goedmaken kan hij het verleden niet, maar hij kan het wel verzachten en ons in het vervolg op een andere manier benaderen. Hij is 10 jaar ouder vertrokken dan dat hij is gekomen en ik denk dat hij nog een hoop te overdenken heeft. Ben benieuwd. Uiteraard heeft dit gesprek wel z'n sporen achtergelaten, ben echt helemaal uitgeput nu, maar wel heel erg rustig en voornamelijk erg blij en trots op mezelf dat ik het hem toch maar 'even' heb geflikt.
Ontzettend goed gedaan Inez, dit zal absoluut niet makkelijk zijn geweest. En fijn dat het geen verloren energie is geweest maar dat de boodschap is aangekomen bij je vader. Nu idd maar hopen dat hij er daadwerkelijk iets mee gaat doen. Anna, de afstand tussen mijn moeder is 60 km (Almere - Velsen). Dat is in zo'n 40 minuten te rijden, maar helaas erg filegevoelig over de A6, A1 en A9. Van de week heb ik er een keer 1 uur + 3 kwartier over gedaan, toen stond ik shocking klem. Veel succes met jullie huis en de verhuizing straks! Ik ben nog bij mijn moeder, ik moet dinsdag weer werken dus ga morgen naar huis. Dan werkt mijn zus ook, zal de eerste dag zijn dat ze helemaal alleen is. Daar ziet ze vreselijk tegenop maar eens moet die dag natuurlijk komen. Ze heeft veel huilbuien, erg zielig. Inderdaad minder veerkracht door haar oudere leeftijd en zwakkere geestgesteldheid als toen met mijn vader. En destijds werkte ze nog, stond ze veel meer in het leven en had meer afleiding. Maar er is ook een verschil omdat ze nu meer verdriet heeft als toen mijn vader overleed. Klinkt naar als ik dat zeg maar zo is het nou eenmaal, mijn vader had met zijn dwangneuroses en depressiviteit een hele grote en hele negatieve invloed op het gezin en zij kon daar niet tegenop. Maar Eric was een schat van een man en haar steun en toeverlaat.
Natas, wat fijn dat je je moeder zo goed bij kan staan. Het zal volgende week niet makkelijk voor haar zijn om voor het eerst alleen in huis te zijn, maar ze zal er toch een keer doorheen moeten. Klinkt eigenlijk heel herkenbaar over wat je over je vader schreef. Zo voelde ik het ook na het overlijden van m'n moeder. Natuurlijk was ik verdrietig, alleen niet zozeer door haar overlijden maar meer door het gemis aan een warme, veilige haven. Dikke knuf meid! En bedankt voor je lieve woorden. Ik hoop ook dat hij er wat mee gaat doen, maar uit zelfbescherming verwacht ik er niet te veel van.
Dombo: wat ontzettend fijn dat je gesprek goed is verlopen meid! Natas: dikke knuf voor jou! Lief was er pas gistermiddag..hij lag gestrekt met hoofdpijn. MAAR: hij heeft morgen een roostervrije dag. Dus als ik ga werken zijn hij en Roos eindelijk eens voor het eerst samen alleen. Opa was wel een beetje teleurgesteld, dat ie niet op zijn kleindochter hoeft te passen, maar vond het wel heel leuk voor Lief en Roos dat ze een dagje samen zijn. En dat vind ik ook! Als ik morgen tussen de middag live ga voeden, wachten mijn twee grootste liefdes op me..zucht...smelt...
Hellen, Jee eindelijk een hele dag Roos met papa. Goed voor beiden denk ik. En leuk voor jou dat ze in de lunchpauze op je wachten. Heerlijk dat je live kunt voeden. Stuk gezelliger dan kolven. Natas, Ik hoop dat je moeder veerkracht genoeg heeft om het te accepteren en te verwerken. En om de dagen door te komen. Want het begin met iedere dag weer een ritme vinden. Wel fijn om te weten dat ze later in haar leven nog zo'n fijne man heeft leren kennen. Inez, Ik kan me voorstellen dat je helemaal op bent. Al die frustraties en opgekropte emoties er uit. Het is zeker iets om trots op te zijn voor jullie. Voor je vader zal het super moeilijk zijn om dit te plaatsen en er een gepaste reactie op te bedenken. Geen reactie maakt het ongedaan natuurlijk, het stempel is niet uit e wissen. Maar ik hoop dat jullie bij hem goodwill ontdekken, ook al is dat niet helemaal de ideale reactie die je van hem verwacht. Als je inziet dat hij er iets mee doet is het waarschijnlijk al een goed gevoel. Hier echt serieus tijd om ze veel mogelijk in te pakken vandaag en om serieus bij te knuffelen met mijn meisje. Ik begin haar te missen tijdens het klussen. Oma past deze weken toch zo'n 5 dagen op Yara. Heeeeel fijn en lief dat ze dat wil en kan doen. Maar we beginnen elkaar te missen. Gelukkig mist ze mij niet als ze bij mijn moeder is, maar als ik terugkom is ze wel extra blij Heerlijk dat we nu weer een dagje samen hebben.
@Dombo Fijn om te lezen dat het gesprek goed is verlopen. Hopelijk veranderd er nu ook echt wat in hun gedrag en dat je nog een flink aantal fijne jaren met je vader en partner zal hebben. @Natas Ik hoop voor jouw dat je moeder snel wat kracht vind om er mee om te gaan. Mijn vader was al heel lang ziek (hartproblemen) voor dat hij overleed en in dat opzicht had mijn moeder er vrede mee. Hij had nu geen pijn meer en de laatste weken voor zijn dood kon hij amper nog wat en dat was ook geen leven voor hem. Maar mijn moeder mist hem nog elke dag. Ze heeft wel wat andere relatie`s gehad die jammer genoeg stuk zijn gelopen. Ik hoop nog steeds dat ze weer een fijne man vind om haar leven mee te delen. @Helen1971 Ik hoop echt dat jullie snel samen kunnen gaan wonen zodat je ook echt samen jullie dochter kunnen opvoeden. Ik zie zelf hoe mijn man geniet van onze dochter en altijd met haar bezig is.
Anna, lijkt me moeilijk inderdaad om je meisje nu zoveel onderdak te hebben bij je moeder gedurende al het geklus. Gelukkig is het voor een goed doel en is Yara bij een vertrouwd iemand, maar ik kan me voorstellen dat je haar steeds meer begint te missen. Is het kluseinde al in zicht? Hellen, jammer dat je lief pas gisteren kon komen, maar wel weer fijn dat hij en z'n dochter eens een dagje samen hebben. Lijkt me heerlijk voor je om in deze situatie thuis te komen om Roosje te voeden. @all, bedankt voor jullie lieve reacties. Begin nu weer een beetje bij te komen van alle emoties. M'n vader zal nog wel wat langer nodig hebben, want die was echt geschrokken. Blijft jammer dat hij nooit heeft gemerkt hoe de situatie vroeger was, maar helaas, dat valt niet meer terug te draaien. We kunnen nu alleen maar afwachten en zien wat hij ermee doet. Z'n medelijden hoef ik niet, maar steun en erkenning hoop ik wel te vinden. Ben vanochtend bij de diëtiste geweest die als specialisatie eetproblemen heeft. Was een goed gesprek. Zij vond het erg dapper dat ik afgelopen weekeinde de confrontatie aan ben gegaan met m'n vader en dacht dat het misschien ook nog wel een idee was om in het traject waar ik nu met haar inga ook eens een gesprek met een maatschappelijk werker of psych aan te gaan. Ik denk dat ik daar inmiddels wel voor open sta. Ben benieuwd wat hier allemaal van gaat komen, want ik ben vastbesloten om de rest van m'n leven als gezonde slanke den door het leven te gaan.
Mooi zo! Wij willen komend weekend over gaan, er moet nog wel het een en ander gebeuren, maar ook ingepakt worden, dus daar ga ik nu weer mee verder. En het leuke is dat kan ik doen bij Yara
Wat een fijn idee dat jullie dit weekeinde overgaan! En inpakken is inderdaad goed te doen met Yara erbij!
Ik kan me voorstellen dat je je meisje mist Anna, fijn dat het einde in zicht is. Hellen, geniet van je 2 liefdes! Inez, je gaat echt super goed. Petje af hoor meid. Ik ben vanmiddag thuis gekomen van mijn moeder. Meteen rennen om hier puin te ruimen en wassen te draaien en zo, want alles was hier natuurlijk stil blijven staan en morgen moet ik weer werken. Met mijn moeder gaat het slecht. Ze huilt ontzettend veel, ziet erg tegen het alleen zijn op, is heel angstig en bang, heeft continue een mierennest-gevoel in haar buik, erg onzeker, vergeet nog meer dingen als anders (vanmorgen ging ze voor de 2de keer ontbijten bijvoorbeeld), etc. De HA kon niet zo veel meer want ze slikt al veel langer parexotine en ook regelmatig oxazepam. We gaan haar aanmelden bij een of ander centrum in Bloemendaal die helpen met de psychische kant van rouwverwerking en ook hulp bieden bij praktische zaken als boekhouding. Mijn zus is nu weer bij haar, die voelt zich lichamelijk wat gammel en gaat daarom morgen niet werken. Woensdagavond komt mijn moeder waarschijnlijk hier, donderdag ben ik vrij. Dan moet ze donderdagavond alleen naar huis, de eerste keer maar het moet er eens van komen.
Natas, wat sneu toch allemaal voor je moeder. Hopelijk kan ze snel terecht bij dat centrum. Enne, thanks!
Natas, vervelend voor je moeder. Het lijkt me zo naar ook voor haar. Zeker als haar psychische gezondheid al zo is. Je hebt gelijk dat het er een keer van moet komen, uitstel maakt het waarschijnlijk alleen nog maar moeilijker. Ik hoop dat er wat rust in har lijf komt. Dikke knuf voor jou.
Vanochtend hebben mannetje en ik samen met Yelina onze grote meid voor het eerst naar de basisschool gebracht. Heerlijk om dat samen te kunnen doen. Voor we weggingen wilde Alyssa eerst dat ik bij haar in de klas zou blijven, maar eenmaal daar kon ze bijna niet wachten tot we weggingen en ze wilde al helemaal niet zwaaien. De eerste 5 minuten is het de bedoeling dat je samen met je kind gaat puzzelen, kleuren, lezen oid. Uiteraard wilde Alyssa heel graag met de dieren spelen en ze was maar wat trots dat ze daar een eigen stoeltje met haar naam erop heeft. Kortom, de eerste schooldag is zonder problemen gestart. Ben benieuwd naar haar verhalen straks. Eigenlijk zou ik vanochtend op de fiets naar de stad om m'n nieuwe rijbewijs af te halen, maar het is mij nu echt te koud om met die kleine uk op de fiets te stappen. Gisteren zonder nachtvorst van 10 graden was het al koud genoeg op de fiets en had ik al halfbevroren voeten, dat wilde ik vandaag ons meisje toch maar liever niet aandoen. En samen lekker een rustig ochtendje thuis kan ook geen kwaad. Gisterenavond heeft m'n vader trouwens nog een belletje gedaan naar broertje en mij om te vragen hoe het met ons was en dat hij het heel erg vond dat hij niks heeft gemerkt van wat zich heeft afgespeeld. Want als hij het wel had geweten had hij zeker actie ondernomen. M'n broertje kan daar niks mee, het wil er bij hem totaal niet in dat m'n vader met z'n onderwijzersachtergrond totaal geen signalen heeft opgevangen en ziet hem op dit moment graag door het stof kruipen. Zelf wil ik m'n vader heel graag geloven, alleen werkt m'n hoofd daar nog niet echt aan mee. Maar ik denk niet dat het zin heeft om het hem kwalijk te blijven nemen. Voor mij is het erg belangrijk dat hij het nu in ieder geval weet en dat hij ons gelooft. Want voor hetzelfde geld had hij het allemaal weggewimpeld. Dat was nog veel erger geweest. Broertjelief heeft hij nog een aantal punten die hem dwarszitten en die hij op papier wil gaan zetten, alleen stelt hij dat nog even uit. Hij is blij dat dit gesprek achter de rug is en wil zich nu alleen even op leuke dingen focussen. Op zich begrijp ik dat wel, al denk ik dat het voor z'n verwerking beter is om het nu maar gewoon meteen allemaal af te handelen, anders blijft hij er tegenaan hikken en wordt het straks weer veel moeilijker om een en ander onder woorden te brengen. Maar goed, het is zijn keuze en dat moet ik respecteren. Zo, genoeg gezeurd. Het is een mooie dag en daar gaan we lekker van genieten. Straks stappen Yelina en ik toch maar even lekker op de fiets om Alyssa te halen. Ben zo benieuwd naar haar verhalen over haar eerste schooldag ...
Alyssa's eerste ochtend op de basisschool was een groot succes. Ze wilde ons bij vertrek niet eens uitzwaaien en eigenlijk wilde ze ook niet opgehaald worden maar gewoon blijven. Ik kreeg complimentjes van de juf over hoe zelfstandig ze al was. Ze hadden vanochtend gymles gehad en dat doen die kleintjes in hemd en onderbroek. En naderhand worden ze geacht zichzelf aan te kleden. Dat heeft ze keurig gedaan. Ze hoefde alleen maar hulp te hebben met de knoop van haar broek. Grote meid. Ik geloof dat ze er erg naar uitkijkt om snel weer naar school te gaan. Erg positief allemaal dus. En het was heerlijk om even een paar uurtjes alleen Yelina te hebben, al zat ik op een gegeven moment wel steeds de klok in de gaten te houden of het al tijd was om Alyssa op te halen. Je wilt natuurlijk niet te laat komen met haar op te halen.
Inez, Fantastsiche dag voor alle partijen dus. Fijn dat Yalissa het zo naar haar zin had. Dan ben je er zelf ook een stuk geruster op. Hopelijk zet het wennen zich zo voort, ook als ze straks hele dagen en de hele week gaat. Als kleuterjuf kan ik je ook complimenten geven hoor! Sommige kinderen komen op school en kunnen nog niet eens hun billen afvegen. Alsof je al juf met ieder kind mee kunt naar de wc. En je hebt ook geen tijd om alle sokjes of majootjes weer aan te doen. (lang leve de legging) Hoe sommige kinderen voor je kunnen komen te staan met hun kledingstuk en je aankijken alsof het vanzelfsprekend is dat je ze helpt is vaak wel amusant. In eerste instantie leer je een kind je maar te vragen waar hij voor komt. Tuurlijk is de juf niet streng op de eerste dag haha ik herinner me een knulletje die op een gegeven moment zijn sokken maar in de puzzelkast verstopte om ze maar niet aan te hoeven doen Yara ging net voor het eerst staan in de box. Wij alletwee trots. Ze ging wel via het voedingskussen wat er in ligt, niet direct opgetrokken maar via een tussenstapje. Verder kom ik vandaag niet zo ver met inpakken. Last van mijn rug en Yara die veel aandacht wil en niet zo veel slaapt.
Yara trekt zich toch echt gewoon op nu om te gaan staan in de box. Nog net in het oude huis. Oma ook blij want die maakte vanmorgen de tweede sta actie van Yara mee. Dat is het voordeel van zoveel oppassen natuurlijk. Nou nu maar weer verder hier!
Anna, wat leuk voor oma dat ze haar kleindochter heeft zien staan. Mijn schoonmoeder geniet ook altijd erg van dat soort momenten.
Inez, wat fijn dat je vader een teken heeft gegeven dat hij ermee bezig is. Ik kan me heel goed voorstellen dat het moeilijk is om niet naar het verleden te kijken, het kan voelen als mosterd na de maaltijd. Maar het hier en het nu, dat is heel waardevol. Over het feit dat je vader vroeger te weinig ervan gemerkt heeft ondanks zijn achtergrond, je hoort wel vaker dat personen met een bepaald beroep daarvan in hun eigen leven weinig bakken. Och och och, Alyssa naar school! Jeetje hé, grote meid. En Yara al staan, ook grote meid! Mijn moeder logeert hier nu, vanavond gaat ze naar huis en dan zal morgen haar 1ste dag helemaal alleen zijn. Zaterdag gaan wij weer naar haar voor een nachtje. Het gaat heel slecht met haar. Nog erg bang, onzeker, veel huilen, heel warrig en vergeetachtig. Ze heeft veel zorg en aandacht van mij en m'n zus nodig en ik ben bang dat dat nog wel even zo zal blijven. Dinsdag weer terug op kantoor merkte ik wel dat ik er zelf op dit moment bij inschiet, bij de eerste de beste die een lief woordje tegen me zei begon ik je janken. Maar ja, het is nu even niet anders.