De stand hier van vandaag : 3 weken + 3 dagen wisselend bloedverlies , en jeuk aan m'n onderkantje (heb net AB-kuur gehad, dan is daar risico op) dus een leuk vaginaal pilletje bij de HA gehaald en het daar ook over dit idiote bloedverlies gehad. Ze dacht dat de allergrootste kans is dat dit hormonaal is en ik niet bang hoefde te zijn dat er iets anders aan de hand is, dat m'n lichaam het 'gewoon' op moest pakken. Ook gezien de goede echo's, en een gyn zou niet verder gaan onderzoeken totdat ik een algemene grens van 6 weken bereikt zou hebben (liever niet!). Maar ze begreep wel dat het emotioneel zwaar voor me is omdat het me zo bij de miskraam houdt en omdat een klok in m'n nek tikt. Daarom heeft ze vandaag telefonisch overlegd met een gyn en is besloten dat ik een 10-daags kuurtje Primolut mag. Dat is een synthetisch hormoon die de boel eerst droogt legt en na afloop van het kuurtje een ontrekkingsbloedinkje veroorzaakt. Daarna zou mijn lijf het zelf op moeten pakken, zo niet dan verwijst de HA me door. Morgen begin ik, ik hoop zo dat het gaat werken!
Natas, getsie, wat waardeloos zeg, dat je maar blijft vloeien. Je wilt nu toch ook wel weer eens verder he? Kan me voorstellen dat je er wel voor voelt om er even naar te laten kijken aangezien de klok in een veel te rap tempo verder tikt. Diana, wat leuk om even van je te horen. Wat een mooie kids heb je! Sterkte met de zorg voor je vader en je moeder. Lijkt me pittig, met zo'n kleintje erbij. Anna, ik zag in een ander topic al even voorbijkomen dat je een mooie echo hebt gehad. Fijn meid, hopelijk lukt het je nu langzaam maar zeker steeds beter om ook eens lekker te gaan genieten van je zwangerschap. Hinke, jouw meissie gaat lekker zeg, die maakt gewoon al een alfabetpuzzel. Onze jongste spruit taalt niet naar puzzelen. Ja, de puzzelstukjes eruit gooien zodat papa en mama de puzzels weer kunnen doen. Haha. Ben benieuwd hoe het straks bij de specialist gaat, het lijkt me dat ze niets anders kunnen dan zeggen dat het gewoon goed gaat. Ben ook wel benieuwd naar Diaantje en haar kleine man. Hier gaat alles verder lekker. Lekker druk met van alles en nog wat, ik hoef me in ieder geval niet te vervelen. Maandag ben ik met Alyssa op controle geweest bij de KNO-arts en alles zag er goed uit, we hoeven verder niet meer terug te komen. Da's mooi. Vorige week was ik bij de begrafenis van mijn oom en kwam daar ook een nicht tegen die ik jaren geleden uit het oog was verloren en we hadden ondertussen ook geen adres meer van elkaar. Jammer. Ik zag haar vroeger altijd een beetje als een soort van grote zus (ze is 12 jaar ouder dan ik). Het was altijd ginnegappen als we elkaar ergens zagen. En door mot tussen onze ouders is helaas ons contact ook verwaterd, maar we willen het contact wel weer oppakken. Ben ik erg blij mee.
Hey Inez, leuk weer even van je te horen! Fijn dat alles goed gaat meid. En zo te horen gaat het met je energie ook lekker.
Inez, Fijn dat jullie niet terug hoeven naar de KNO arts. En dat het verder allemaal erg goed lijkt te gaan met jou en jullie. Leuk! Hier begin ik hem weer een beetje te knijpen voor woensdag. Het wordt nu echter, eerst 'had'ik nog niets. Wat het spannend of het een vitale zwangerschap was. Nu het dat is ben ik bang het te verliezen. Ik heb bij de miskramen geen hartactie gezien, eerste keer was de echo pas in de 12e week en de tweede keer was het voor 7 weken al mis. Yara is het eerste beebje wat ik gezien heb met kloppend hartje en spartelende ledematen. Daar probeer ik me op te focussen. Niet op de trieste voorbeelden waar het toch niet goed was. Maar dat is niet makkelijk! Voelt jouw lichaam nu wat rustiger Natas? Of heb je wat last van dat hormoon?
Ik duim voor je meid. Na een goede echo gaat het veel vaker goed dan fout, probeer dat te onthouden. Mijn lijf is nu rustig, maar ja dat is nep en komt door de pillen. Maak me wel zorgen of het straks goed gaat. Dat ga ik uitvinden op de boot in Turkije, of het vloeien stopt en of ik een ovulatie krijg. Niet zo'n geweldige planning en doet me ook denken aan de 1ste miskraam (toen gingen we de volgende dag naar Turkije). Ik heb vanaf vrijdagavond tot net mijn moeder in huis gehad. Het gaat zo vreselijk slecht met haar, ik maak me veel zorgen. Ze is zo gigantisch warrig, ze weet niet eens meer waar het bestek bij ons ligt. Of ze vraagt iets en een minuut later vraagt ze het weer. Verder is ze erg depressief en heel angstig. Huilen huilen huilen, zo zielig. Ze heeft een dweil van een huisarts die alleen maar herhaalrecepten uitschrijft van een antidepressivum die ze al jaren slikt. Over een paar dagen heeft ze een intakegesprek bij een andere HA, ik hoop dat die snel tot actie overgaat. Ik wil ze iig zelf ook even bellen om te vertellen hoe warrig ze is want de helft weet ze zelf niet eens.
Natas, ik kan me nog herinneren dat je vertelde toen graag een snelle curettage wilde omdat jullie met vakantie gingen naar Turkije. Gelukkig hebben jullie daarna ook al een leuke zeilvakantie met Danique gehad. Ik hoop dat het geen slechte timing is om de eisprong tijdens de vakantie te hebben. Mits Danique lekker en vast slaapt. En jullie lekker ontspannen zijn. Vervelend ook van je moeder. Lijkt me zo moeilijk, mede omdat je eigenlijk wel weet hoe moeizaam het verder gaat uit ervaring. Kunnen jullie niet kijken of ze ergens begeleide activiteiten ergens gaat doen. Vaste afspraken, die vullen haar week tenminste een beetje. Ook al heeft ze er misschien nu geen zin in. Heeft ze nog wel eens contact met de kinderen van haar tweede partner? Denk jij wel aan jezelf hierbij, voor jullie is het ook een heel heftige tijd. 't is niet erg om je nu slecht te voelen, maar je er bewust van zijn is wel belangrijk. Dikke knuffel in elk geval. Wij gaan trouwens weer gewoon in Nederland zeilen. Misschien een keer naar de wadden, alhoewel ik het wel een beetje lastig in te schatten vind hoe ik me zelf zal voelen op zee. Poepluiers met golven vind ik geen goede combinatie met misselijkheid van de zwangerschap. Maar gelukig hoeven we vooraf niets te beslissen. Gisteren heb ik weer een goede echo gehad. Ik was gelukkig niet erg zenuwachtig. Moest me ook erg haasten uit mijn werk om op tijd te komen. Dat drukt de spanning voor de echo wel wat weg. Maar ik had zelf wel een goed gevoel over de zwangerschap. Ik hoop dat het zo blijft. Eerst was het nog wel even zoeken naar de baarmoeder, die is dus momenteel helemaal naar achteren gekanteld. Ze kon eerst niets anders zien dan darmen en blaas. Gelukkig was dit niet de eerste echo zeg! Brusje is nu 2 cm. Ik heb hele mooie duidelijke foto's mee gekregen. Leuk om te zien.
Ook hier : van harte met je goede echo!!! Ik zou al lang blij zijn ALS ik weer een eisprong krijg, mocht de timing op vakantie wat minder zijn met Danique dan fiets ik daar wel omheen. Mijn moeder is nog net 'te goed' voor dingen als begeleide activiteiten. Wat dat betreft valt ze een beetje tussen wal en schip. Ze is nu weer hier....... 1 hoopje ellende.
Anna, nog van harte met je goede echo en dat er nog maar velen mogen volgen. Natas, sterkte met je moeder meid. Lijkt me momenteel extra lastig voor je, maar gelukkig kan ze in ieder geval nog wel lekker genieten van jullie meisje. Hoe is het nu met je? Zijn er al tekenen dat je lijf het begint op te pakken na de rust van de pillen of is het nu nog te vroeg om dat te merken. Spannend vooruitzicht, een zeilvakantie in Turkije. Hoop dat je er toch nog een beetje van kunt genieten.
Zondag zijn we samen met broer, schoonzusje, vader en diens echtgenote naar de dierentuin in Amersfoort geweest. Het weer werkte mee en tot onze eigen verbazing hielden beide dametjes zich erg goed. We gingen er pas na half 5 weg, het was dus een geslaagd dagje. Volgende week doet Alyssa met kindjes uit haar klas mee aan een volleybaltoernooi. Ben benieuwd hoe ze het zal vinden. Gisteren was er een 'training' en zij heeft meer langs de kant gezeten om te kijken hoe de anderen het deden dan dat ze heeft meegedaan. Maar goed, eenmaal thuis pakte ze wel meteen een bal en riep, kom mama, volleyballen. Ze vond het dus best wel leuk, alleen erg spannend. Maar goed, ze hadden gisteren dan ook sowieso een ander dagje dan anders op school. Hun eigen juf zat even met ega in het ziekenhuis omdat hij plots erg ziek was geworden dus de kids werden eerst door de directeur opgevangen en later door een andere juf en dat vonden de kids toch wel een beetje vreemd. Verder hebben ze 's middags zo'n beetje met de hele school naar voetbal gekeken. Zo'n leuk gezicht, een compleet oranje schoolplein, want vrijwel iedereen had gehoor gegeven aan het verzoek om in iets van rood/wit/blauw/oranje kleding te komen. Gelulkkig had ik in m'n shopje nog een leuk oranje Holland shirt hangen dus die heb ik maar aan Alyssa gegeven en verder had ze al een staartje in, maar ze wilde nog meer elastiekjes in haar haar, net als een klasgenootje. Dus alle stiekies maar uit de kast getrokken en haar heel stemmig een rood, wit, blauw en oranje stiekie ingedaan. Kreeg daar erg leuke reacties op. En tja, na de voetbalwedstrijd nog een training voor volleybal, dus dat was misschien wel even erg veel voor die kleine apies, maar ze hebben allemaal genoten, onze dochter incluus, ondanks dat ze niet mee wilde oefenen.
Hai Inez, leuk weer van je te horen en het gaat lekker zo te lezen. Hier gaat het kut, ronduit kut. Volgens schema van Primolut zou de onttrekkingsbloeding vandaag moeten beginnen, maar ik heb alleen een ieniemienie beetje bruin. En wanneer heb ik dat nou vele malen eerder gezien...... zint me dus niet. Met mijn moeder gaat het nog steeds heel slecht, haar HA heeft haar naar huis gestuurd met een extra oxazepammetje en het adres van een psych. Mijn moeder vind het goed zo, ikke niet. En verder hoeft maar iemand met z'n vingers te knippen of ik jank al. Klotezooi.
Natas, da's minder om te horen. Ik had zo gehoopt dat je cyclus weer goed op gang zou komen. Het lijkt wel of alles nu even tegenzit meid. Ik hoop dat je ondanks alles toch nog kunt gaan genieten van jullie vakantie.
Even ego hoor. Alyssa heeft gisteren haar eerste rapport gehad. Ik heb zelf eerlijk gezegd een beetje een dubbel gevoel over haar rapport. Er zit zoveel in, ze kan het allemaal, maar op de momenten dat de juf wat oefeningen met haar doet duft ze de juf geen antwoord te geven. Ik denk dat dat komt omdat ze bang is het foute antwoord te geven. Mijn man zegt dat ik me er vooral geen zorgen om moet maken want ze is nog jong en dat is ook wel zo, want in principe deed ze gewoon de tussengroep en gaat ze het komende schooljaar 'voor het echie' naar groep 1. Hij vindt dat we eerst maar eens de komende 2 jaar moeten afwachten hoe ze het dan doet en als het allemaal maar matigjes blijft, dat we dan actie moeten ondernemen. Maar op de een of andere manier spookt al een tijdje door m'n hoofd of dochterlief wel echt op haar plaats is op een 'gewone' basisschool en of ze niet beter naar het bijzonder onderwijs kan gaan. De reden dat ik dat denk is, omdat ik het gevoel heb dat ze toch iets heeft overgehouden aan het pittige einde van de zwangerschap. Ze is toen gehaald omdat haar hartslag wegviel en ze hebben haar even op gang moeten helpen. De kinderarts kon toen niet zeggen of ze er iets aan over zou houden, de tijd zou het moeten leren. Het gaat ook niet zozeer om haar intelligentie, maar meer hoe ze op bepaalde dingen kan reageren. Ze heeft geen ADHD, is niet autistisch, heeft geen PDD-NOS ofzo, maar ik vind haar op de een of andere manier wel een beetje contactgestoord. En ze is bijzonder bang om te falen. Manlief vindt dat ik er op school vooral niets over moet zeggen, omdat ze dan een bepaalde stempel zou krijgen. Ik ben het daar niet mee eens. Zelf denk ik dat als je iets over haar uitlegt, dat ze haar dan juist misschien een extra handje kunnen helpen. En wie weet hebben ze dan ook nog wel tips voor ons om zodat wij haar ook een zetje de goede richting uit kunnen helpen. Volgen jullie het nog een beetje? Misschien zie ik ze wel vliegen (en dat hoop ik dan maar) en trekt het inderdaad wel bij, maar op de een of andere manier blijf ik toch het gevoel houden dat het beter is als ze wat extra hulp zou krijgen. Alleen jammer dat manlief en ik hier (nog) over van mening verschillen. Nou ja, het is in ieder geval even prettig om dit eens van me af te schrijven.
Je dochtertje zit nog niet zo lang op school en het is natuurlijk een grote overgang geweest van het kdv naar school toe waar ze een hoop van haar verwachten. Kan heel goed begrijpen dat zòn kleintje erg verlegen word en niet laat zien wat ze kan. Thuis voelt ze zich vrij en daar zal ze zich anders gedragen. Ik denk dat we als oudere ouders ook meer bewust zijn van hoe ons kind reageert. We maken ons denk ik ook sneller zorgen. Ik geef je man aan de ene kant wel gelijk om haar nog geen stempel te laten geven. Ze is nog zo klein en die stempel draagt ze haar hele schooltijd mee met alle vervelende instantie`s die daar bij horen (uit ervaring van mijn zus). Je kan wel met de juf een gesprekje hebben over het rapport en dan aangeven dat het thuis wel goed gaat en dat ze faalangst heeft en hoe jullie daar mee omgaan. Maar zou niet over bijzonder onderwijs gaan beginnen. Ze zit nog maar kort op school en zou het de tijd geven.
Cindy, bedankt voor je reactie. Ik kan m'n vinger er (nog) niet opleggen, maar ik denk dat het iets meer is dan faalangst. Noem het moederinstinct, wat dan ook, maar ik zie gewoon dat er iets is. Daarnaast ben ik bang dat als we het gaan negeren ze juist een stempel gaat krijgen. Ik ga het in ieder geval wel bespreekbaar maken met m'n man, aangezien ik volgende week toch even naar het 10-minutengesprekje wil op school en hij daar nog geen heil in ziet. En verder wil ik me er in ieder geval sterk voor maken dat Alyssa volgend jaar toch bij haar vriendinnetje in de klas gaat komen en daardoor ook bij een juf die mijns inziens beter is voor haar dan de juf waar ze nu bij in de klas komt. Zo, ga nog even genieten van het mooie weer en met Yelina op pad.
Natas, lees dat het twee weken geleden zwaar kloten met je ging. Hoe is het nu? Ik hoop dat je intussen weer een normale cyclus hebt. En met je moeder? Als je het gevoel blijft houden dat er iets niet klopt, gewoon aan de bel blijven trekken, lijkt mij. Uiteindelijk gaat het wel om je moeder. Inez, laat ik eens beginnen met te zeggen dat ik het best wel idioot vind, een kind van net vier met een rapport.... En verder kan ik me jouw gevoel natuurlijk helemaal voorstellen. En dat wil niet zeggen dat het klopt, maar ik denk dat je er wel iets mee moet, anders blijft het zeuren. Staat Alyssa nog onder controle in het ZKH? Heeft ze dan wel eens een psychologisch onderzoek gehad? Of zit ze niet in zo'n traject? Als dat wel zo is, moet het toch mogelijk zijn om een afspraak te maken met de KA? Of is dat in jullie geval lastig? (wij mogen altijd bellen, maar ik weet natuurlijk niet hoe het bij jullie is) En nogmaals, dit zeg ik omdat ik me jouw gevoel kan voorstellen en omdat ik denk dat het goed is om die zorg ergens neer te leggen. Misschien komt er iets uit, misschien niet, maar dan ben je wel gerustgesteld en dat is ook heel veel waard, toch?
En nu ik nog even ego: We zijn op 17 juni naar het ZKH geweest, KA was "uitermate tevreden" met wat ze zag, namelijk "een normaal kind van ruim anderhalf". Haha, eigenlijk was ze ontzettend onder de indruk van onze dame, die ook wel heel erg goed haar best deed om te laten zien hoe goed ze kon praten en lopen en spelen. Behalve toen KA reflexen wilde testen en haar wilde meten en wegen, dat vond madam niet zo leuk (gelijk heeft ze). Uiteindelijk lukte het toch wel, reflexen waren ook goed, geen enkel teken van spasticiteit. Goed nieuws dus, bevestiging van ons eigen idee, fijn om te horen. Ik ben nu zelf bezig met de laatste loodjes voor school en voor de studie. Afgelopen vrijdag heb ik een gesprek gehad over m'n portfolio en dat ging goed. Met m'n competenties zit het wel goed . Nu moet ik nog één opdracht inleveren, daar ga ik morgen eens even hard mee aan de slag. En voor school: er ligt nog één toets in m'n postvak, morgen nog nakijken dus. En dan nog sportdag en vergaderen en diploma-uitreikingen en nog meer vergaderen en studiedag en pfffffffff wat zal ik blij zijn als deze laatste twee weken om zijn! Gaan jullie nog op vakantie?
Hinke, wat heerlijk om te horen dat het met jouw meisje zo goed gaat en dat de kinderarts onder de indruk was van wat ze zag! Dat worden 2 drukke weekjes voor jou zo te lezen, met de laatste loodjes voor school en je studie. Nog even doorbijten, maar dat zal vast wel goedkomen! Je hebt groot gelijk hoor, dat het van de zotte is dat die kleintjes al een rapport meekrijgen. En echt veel moet je je er ook niet van voorstellen hoor. Ze krijgen geen cijfers ofzo. De beoordeling gaat van onvoldoende naar goed en ze geven hiermee aan hoe een kind het doet in de groep, of ze zich al dan niet alleen een beetje kan redden, hoe het met de fijne en groffe motoriek gaat ed. Op zich had ik het eigenlijk alleen prettiger gevonden om een en ander gewoon in een oudergesprek te horen en niet zo crue van een papiertje te lezen. Daarom heb ik nu alsnog een gesprekje aangevraagd met 1 van haar juffen. Ook wil ik nog even zien of ik de directeur te spreken kan krijgen over de groep waar Alyssa volgend jaar in komt. Aangezien ik haar liever bij de andere juf en bij haar vriendinnetje in de klas zie. We staan verder niet meer onder controle bij de kinderarts. We zijn er 2 keer geweest toen ze een baby was en daarmee was de kous voor hun afgedaan. Ik heb het de afgelopen week allemaal goed overdacht, een beetje laten bezinken en ik heb besloten om het gewoon nog eens even aan te zien. Voor hetzelfde geld ontwikkelt ze zich gewoon wat langzamer met bepaalde dingen en maak ik me nu gewoon onterecht ongerust. Gelukkig zie ik ook de punten waarin ze het afgelopen halve jaar in eerste instantie op het KDV en later op school flink in vooruit is gegaan. En als ik hoor wat ze allemaal al kan ... Ze kan al heel goed tellen, herkent cijfers en letters, is daarin ook heel leergierig en vraagt me de oren van m'n hoofd. Het gaat vast wel goedkomen met ons meisje. (maar ik blijf het wel in de gaten houden en als ik bepaalde dingen blijf signaleren kan ik altijd nog aan de bel trekken bij een KA)
Dat zal het vast Ik vind het echt raar dat je zoiets op papier krijgt. Idd heel cru, zeker voor zo'n krummel van vier. Moet zeggen dat ik er soms ook wel over nadenk hoe lang Mariëlles begin een "issue" blijft en vooral of ik nou altijd alle "gekke" dingen die ik zie meteen zal koppelen aan de hersenbloeding. Gaat dat ooit over? Waarschijnlijk niet. Als je je zorgen maakt, of dingen blijft signaleren, zou ik daar zeker iets mee doen. Maar zoals je het nu beschrijft, klinkt het ook heel logisch om er even niets mee te doen. Eerst vakantie vieren!
Ik dacht dus voor mezelf dat ik Alyssa's start allang achter me had gelaten. Niet dus. Ik denk net als jij dat het nooit helemaal over zal gaan, dat je altijd wel in je achterhoofd bij een aantal zaken zult denken dat iets niet helemaal normaal is en dat het met haar geschiedenis te maken zal hebben. Maar goed, het is wel een hele tijd lang ver op de achtergrond geweest en weer beetje bij beetje naar de voorgrond gekomen sinds ze op school zit. Ik weet als geen ander dat je niet moet vergelijken met andere kinderen, maar onbewust doe je dat kennelijk toch. Daarbij speelt denk ik ook wel een beetje de angst mee dat ze een buitenbeentje zal worden net als ik vroeger altijd was en dat zal ik toch ook van me af moeten zetten. Hmmz. Weer gesprekstof om over te hebben als ik weer naar de maatschappelijk werkster ga. Maar voor nu ga ik het inderdaad lekker even zo laten en als ik me zorgen blijf maken dan zal ik zeker actie ondernemen.
Hallo meiden, Sorry dat ik zo lang niets van me heb laten horen. Reden: vakantie en een internetstoring. Er werden steeds ongeldige IP-adressen aangemaakt waardoor het niet lukte om langer dan 3 tellen online te zijn. Nét genoeg om een mailtje te openen, maar forummen... vergeet het maar! Maar gelukkig heeft Lolaman gisteravond het probleem verholpen . @Natas: Het doet me pijn te lezen dat je je al zo lang zo kut voelt. En dan ook die zorgen om je moeder... Heeft de Primolut inmiddels wel wat gedaan of is het nog steeds prut...? @Dombo: Ik was ook zeer verbaasd te lezen dat kleuters van 4 jaar al een rapport krijgen. Ik kan je maar twee adviezen geven: 1. Geef het nog even de tijd, je dochter gaat nog maar sinds kort naar school, maar... 2. Luister altijd naar je eigen gevoel. De intuïtie van een moeder zit er zelden naast! @Hinke: Wat fijn dat de kinderarts een 'volkomen normale Mariëlle' zag ! Eerlijk gezegd heb ik haar ook altijd als normaal gezien, wat ze duidelijk ook is . Maar is kan me ook voorstellen dat je altijd wat op je hoede bent en blijft als je kindje zo'n moeilijk start heeft gehad. @Annna: Ik ben erg blij om te lezen dat jouw zwangerschap erg goed verloopt en dat je je zelfs al niet meer zo nerveus maakt. Ik hoop dat jullie een heel fijne vakantie hebben...