Hinke, is mij ook wel es gebeurd hoor! En ja, daar schrikken ze van, dat is even jammer maar niet onoverkomelijk. Waar we met Danique zo van schrikken zijn de huil- en drambuien. Het lijkt veel met vermoeidheid te maken te hebben, en school zal flink vermoeiend zijn. Vandaag de 2de kdv-dag en vanmorgen stond ze al moe op. Daar gaat het dan wel, de kindjes leiden af en vreemde ogen van de leidsters dwingen. Maar bij thuiskomst...... echt niet normaal meer. Huilen, gillen, schoppen, telkens iets willen en dan dat weer weg gooien en smijten, dwars, krijsen, you name it. Waar we ons verder zorgen om maken is hoe ze zich kan afsluiten. Voor ons, voor andere kinderen, voor andere volwassenen. Dan gaat echt alle luiken dicht, dan blokkeert ze. Als ik toenadering zoek duwt ze me weg, 1 seconde later kan ze weer om me huilen. Ze zit zichzelf soms zó in de weg. En regelmaat, Danique is niet zo van regeltjes dus denk dat we de reactie daarop thuis wel gaan merken.
Natas, moeilijk hoor. Kan maar zo zijn dat de regelmaat van school haar straks juist heel veel goeds zal doen. Die vermoeidheid, de dwarse buien en het afsluiten herken ik heel erg van Alyssa. Daar heeft ze van peuter af aan al last van. Korte nachtjes, dwars, driftbuien, drama, zich afsluiten, niemand die dan tot haar door kon dringen. Om moedeloos van te worden. Op een gegeven moment ben ik begonnen met het geven van een time-out. Dat was niet direct alles oplossend, maar we merkten wel verbetering. Vanaf het moment dat ze naar school ging, merkten we duidelijk verbetering, maar in de vakanties bleef het tot en met de zomervakantie vorig jaar bal. Toen was ik echt ten einde raad, wist echt niet meer wat ik met haar aan moest. Ik was echt blij toen school weer begon. Wat er is veranderd weet ik niet, maar na die vakantie heeft ze gek genoeg amper meer van die buien gehad. Ze sluit zich nog wel eens af en dat is prima. Dat is haar manier om te verwerken wat er allemaal is gebeurd. Maar die driftbuien en drama-aanvallen zijn aardig verleden tijd. Ze was altijd al snel onder de indruk van prikkels van buitenaf. Ik denk dat die buien bij haar grotendeels mede daardoor en door onzekerheid en vermoeidheid werden/worden gevoed. Ze erg perfectionistisch en tegelijk erg onzeker. Alles wat ze doet wil ze meteen goed kunnen en als ze denkt dat ze iets niet kan, doet ze het gewoon niet. Wordt ze dwars, sluit ze zich af en is er al snel niets meer met haar te beginnen. Gelukkig gaat het deze vakantie behalve de gewone 'gezusterstrubbelingen'tot nog toe allemaal heel erg goed. Heerlijk, zo kan het dus ook. En zo is het ook leuk om dingen met haar te ondernemen. Ze is ook niet meer steeds zo moe, want dat was tot een paar maanden geleden ook nog een probleem. We kunnen nu gerust een hele dag op pad gaan zonder dat we dramatoestanden krijgen. Heerlijk. Ik hoop echt dat jullie een manier zullen vinden om haar hier doorheen te loodsen. Voor jullie is het niet fijn, maar voor haar al helemaal niet.
Lieve Danique, hartelijk gefeliciteerd met je vierde verjaardag. Dag peuter, hallo kleuter, op naar een nieuwe fase. Zal best even wennen zijn, maar het is allemaal ook heel erg leuk. Ook papa, mama en Quinten van harte!
Ja, Danique, gefeliciteerd! Hoera, vier jaar alweer. Natas, ik herken wel veel van wat je beschrijft. Hier zijn het wel fases die overgaan. En ik merk dat ze bij bepaalde dingen gewoon heel graag wil dat het gaat zoals ze gewend is. En als ik vakantie heb, gaat dat dus niet. Ik heb laatst het boek "How2talk2kids" gekocht. Heb er nog niet veel in gelezen, maar wat ik heb gelezen, sprak me wel aan. En wat ik heb uitgeprobeerd, werkt bij Mariëlle in ieder geval wel. Maar ik ben niet zo geduldig. En wat ik lastig vind, is dat ik wil dat ze leert dat ze niet altijd haar zin kan krijgen en dat sommige dingen gewoon echt niet kunnen. En ik weet dus niet zo goed hoe ik dat aan haar verstand krijg zonder dat er een gilpartij volgt. Mariëlle sluit zich ook af. En als we dan wel blijven proberen, gaat ze op de grond liggen gillen. Ik probeer haar dus te laten. En nu zegt ze af en toe zelf: "Laat mij maar even". Wat dan wel weer heel schattig is . Wat in ieder geval niet goed helpt, is boos weglopen en zeggen dat ze het zelf maar moet uitzoeken. Dat heb ik een tijdje consequent gedaan en dat hielp tot op zekere hoogte. Ze ging dan jammeren en gillen en als ik na een tijdje weer bij haar kwam, werkte ze wel mee. Maar het leidde er niet toe dat ze de volgende keer weer meewerkte. Het was zelfs zo dat ze dan juist vervelend werd (bijv. bij tandenpoetsen) en dan zei: "Jij moet weggaan". En dan dus gaan gillen als ik dat ook deed. Ik kreeg laatst een link met tips in een tweet, ik zal hem even opzoeken. Leek wel op die how2talk methode.
7 tips om te zorgen dat je kind beter luistert » Week van de opvoeding zie hier de link Ik vond de beschrijving van het woord "luisteren" wel mooi. Als je tegen een kind zegt dat het moet "luisteren", bedoel je eigenlijk iets anders ... Haha, kan ik ook nog wel wat mee als de vakantie voorbij is.
Opa en oma wassen hier. Oma heeft dat hier gehongd, dat moet niet hè? Opa heeft mij naar bed ge-, naar bed gebrongd. Jullie waren weg. Dat vind ik niet zo leuk. Aldus onze krummel vanochtend. We hebben gisteravond haar bed opgehaald uit Groningen (dat weet zij niet). Binnen twee uur waren we weer terug (kippeneindje). Vraag is nu: wanneer zetten we dat ding in elkaar? Liefst als zij niet in de buurt is. Dat zal dan wel dinsdagochtend worden, dinsdag krijgt manlief vakantie. Tenminste, dat is de bedoeling. Over een week gaan we op vakantie!
@Natas: Gefeliciteerd met Daniques 4e verjaardag! @Hinke: Haha... inderdaad: als je kind niet doet wat je vraagt, luistert het misschien wel, maar gehoorzaamt 'alleen' niet...
Danique heeft een mooie verjaardag gehad met feest op het KDV (waar ze in de kring bij het zingen zelfs tussen alle bekende kindjes even volkomen dichtsloeg volgens de leidster), een mooie nieuwee fiets en nog wat kleine cadeautjes gekregen, 's middags de fiets ingereden en daarna lekker spelen in de tuin met papa en mama, vanavond pannenkoeken gegeten. Ze was wel weer over d'r theewatertje heen en liep af en toe behoorlijk te stuiteren, maar het viel gelukkig nog in goede banen te leiden. Zondag komt de familie. Veel zijn dat er niet, onze families waren niet groot en er zijn al best veel mensen overleden, en in de zomervakantie zijn er ook mensen weg. Maar we maken er een leuk feestje van! Ik hoop idd maar dat naar school gaan Danique goed zal doen Dombo. Je verhaal over Alyssa klinkt herkenbaar. Hinke, dank je voor je link! Ga het doorlezen wanneer ik meer tijd heb. Ik heb ook al wel gemerkt dat boos worden en/of weglopen niet werkt. Maar geduldig zijn, dat is soms zo moeilijk hè! Bij het probleem dat nou eenmaal niet alles kan en dat ze dat moet accepteren helpt vaak wel als ik er wat tijd voor kan nemen, laat merken dat ik haar gehoord heb en haar gevoel erken, en rustig blijf herhalen dat het niet kan. De uitleg geef ik 2x, daarna zeg ik alleen maar "ik snap dat je het graag wilt maar ik heb al gezegd dat het niet kan". Als dat ook nog niet helpt zeg ik "nu is het klaar". Dan wil ze nog wel es gaan gillen maar dan weet ze ook dat ze van mij geen respons meer krijgt. Maar vaak struikel ik al bij het eerste, de tijd kunnen nemen......
Natas, klinkt gezellig. Kan me voorstellen dat ze wel een beetje over haar theewatertje heen was. Hebben we met Alyssa ook wel gehad. Het is natuurlijk allemaal ook wel heel erg spannend, dat jarig zijn, cadeautjes krijgen, alle aandacht die je krijgt ... Veel plezier morgen! Haha, klinkt bekend, dat tijd nemen wil er hier ook nog wel eens bij inschieten, maar ik merk wel dat als ik er de tijd voor neem, dat dat dan meestal wel heel veel drampartijen scheelt.
Danique's feestje was gezellig gisteren. Zij heeft niet zo in de gaten gehad dat er weinig mensen waren en dat oudste stiefdochter ook nog es geen kadootje mee had. Ik ben wel pissig want dit is niet de 1ste keer dat ze bijna 2 uur te laat komt (ze is nooit, echt nooit op tijd) en dat ze niks mee heeft. Als D. wat ouder is krijgt ze dat wel in de gaten en dat vind ik zielig. Oh, en als ik toch in de klaagmodus zit : ik weet nu weer waarom ik bij haar 1ste zwangerschap de kriebels kreeg. Dacht toen dat dat door mijn MK kwam maar ik heb het nu weer. Ze is 21 weken en ze loopt zo wijdbeens, met holle rug en steunend en kreunend, zo liep ik nog niet eens met 41 weken. Ik heb echt een hekel aan aanstelleritus. Ander onderwerp, mijn moeder : wat ik heel alarmerend vond wat betreft haar toestand is dat ze 's ochtends afbelde omdat ze zich niet lekker voelde. Het is mij niet helemaal duidelijk wat ze dan had, of dat ze de olympische spelen wilde kijken want dat is nu haar repeterende langspeelplaat. Maar goed is het iig niet, haar kleinkind eren zijn zo ongeveer nog het enige wat ze leuk vindt en bijna ongelovelijk dat ze zo'n verjaardag afzegt.
Natas, kan me voorstellen dat je het verontrustend vindt dat je moeder afbelde. Zwangerschapsaanstelleritus ... hmmmmz. Hier nog één die daar niet tegen kan. En wat lullig, dat ze niet eens een cadeautje had meegenomen. Maar wat fijn dat Danique hoe dan ook een geweldige verjaardag gehad. Gisteren heb ik weer een heerlijk stukje gefietst. Ben over de Loenermark, Veluwezoom, Roosendaalse heiden en het Roosendaalse veld gereden. nog even en de heide staat in volop in bloei. Prachtig. En het ruikt dan ook zo lekker zoet op de heid. Ben wel 2x op alternatieve wijze afgestapt (zandgehapt dus). Dat was even wat minder en een beetje auwie. Maar goed, het verbandtrommeltje dat ik altijd bij me heb maar tot nog toe niet heb hoeven gebruiken kwam deze keer goed van pas. Desondanks was het genieten. Jammer dat het nu 's avonds al weer zoveel vroeger donker wordt, nog even en dan zit 's avonds fietsen er niet meer in. Maar goed, na de vakantie kan ik lekker onder schooltijd gaan.
@Natas: Ooooo, ik zie zo voor me hoe jij je zit te ergeren aan je stiefdochter. Ik krijg ook jeuk van aanstelleritis. Misschien zijn wij oudere mama's wel gewoon ontzettend nuchter in die dingen. Zo kreeg ik destijds bij de september 2008 mama's de kriebels van de meiden (stuk voor stuk echt jonge moeders) die met 10 weken de babykamer al klaar hadden... Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt om je moeder, want de verjaardag van je grote lieveling afzeggen is natuurlijk niet in de haak... @Dombo: jij bent echt lekker bezig op de fiets, hè? Stoer hoor! Zelf ben ik twee weken geleden begonnen met Zumba. Erg leuk, maar conditioneel behoorlijk pittig. Kan echt merken dat ik te lang niets aan sport heb gedaan...
Joehoe, joehoe, joehoe ..... (de echo galmt terug). Jongens, wat is het rustig hier zeg! Jammer. Hier zijn de scholen al weer begonnen en de meiden vinden het helemaal geweldig op school. Alyssa heeft de woordjes 'ik' en 'maan' al geleerd en vandaag zijn ze aan het rekenen geweest. Ze vindt het helemaal geweldig en kan 's ochtends haast niet wachten tot ze naar school mag. Onbegrijpelijk dat ze om half 8 nog niet op school zijn om haar les te geven. Yelina heeft het ook enorm naar haar zin, ze heeft al een vreselijk moeilijke puzzel gemaakt waar eind vorig schooljaar zelfs de groep 2 kindjes nog moeite mee hadden en ze schijnt een mooie tekening over de vakantie te hebben gemaakt. Ik ben benieuwd. Maandag tijdens de lunch zat Alyssa te zingen: 'en wie zit er in groep 3, en wie zit er in groep 3'. Yelina kon natuurlijk niet achterblijven en zong: 'ik ga bijna naar groep 2, ik ga bijna naar groep 2'. Fijn dat ze het zo leuk vinden op school. Maar goed ook, want ze mogen nog wel een paar jaar. Ook de zwemlessen zijn weer begonnen. Yelina heeft vandaag haar eerste les gehad in de voorbereidingsgroep voor de 'echte' zwemlessen. Ze vond het geweldig en deed het erg goed. Ben benieuwd wanneer ze door mag stromen naar de lessen voor A. Haar zus deed daar maar liefst 9 maanden over, ik verwacht dat zij het toch flink wat sneller zal oppakken allemaal, omdat ze minder bang is om dingen uit te proberen.
Alle klassen van de school van Alyssa en Yelina hebben meegedaan aan een vogelverschrikkerwedstrijd. Vanmorgen was de prijsuitreiking en zo leuk, de klas van Yelina heeft de derde prijs in de wacht gesleept met hun 'kleutervogelverschrikker'. O, wat was ze trots. De klas van Alyssa heeft een robotverschrikker gemaakt, maar zijn daar, tot haar grote teleurstelling, helaas niet mee in de prijzen gevallen.
Nou, ook voor Danique is de 1ste schooldag begonnen! Ze vond het leuk en spannend tegelijk, maar eenmaal in de klas op haar stoeltje met een olifantje erop kreeg ze het bijna te kwaad. Arm ding, het kan niet anders maar ze worden wel in 't diepe gegooid hoor. Ben benieuwd hoe snel ze kan wennen. Op FB staan wat fotootjes. Fijn dan het zo lekker gaat op school met je meiden Inez. Ik vind allebei de vogelverschrikkers erg leuk!
@Dombo: Wat een ontzettend leuke vogelverschrikkers! Wat mij betreft verdienen ze allebei de eerste prijs! @Natas: Spannend hoor, Daniques eerste schooldag. Hoe reageerde ze toen ze uit school kwam? De Zumba-lessen staan momenteel helaas even op een laag pitje. 2,5 week geleden kreeg ik weer last van een getromboseerde aambei (stolsel). Zaterdags hebben ze 'm opengesneden op de huisartsenpost, maar in plaats van minder werd de pijn alleen erger en de aambei dikker. Dus ging ik de dag erna weer terug en toen werd ik doorverwezen naar de spoedeisende hulp. Daar gaven ze me een karrenvracht aan pijnstillers mee en een afspraak voor een week erna (vorige week maandag). Bij die afspraak kon de arts eigenlijk niet meer doen dan zeggen dat een 'echte' operatie het enige is dat nog gedaan kan worden. En dat gaat nu dus op vrijdag 5 oktober gebeuren. Zie er erg tegenop, want de nasleep schijnt erg pijnlijk te zijn. Maar als ik er dan ook echt vanaf ben, heb ik het er voor over. Ik meen me te herinneren dat een van de meiden hier zo'n operatie al eens ondergaan heeft. Hopelijk was dat iemand die nu nog meeschrijft, want ik sta wel open voor ervaringsverhalen...
Lola, a bah, wat vervelend zeg, kan me voorstellen dat Zumba dan even op een laag pitje staat. Er staat mij ook iets bij van iemand die daar zo'n last van heeft gehad, maar ben even kwijt wie dat nu ook al weer was. Zijn ze bij jullie ook al weer naar school?
Lola, dat was ik. Op zich viel het me mee. Het is alleen niet zo dat ik helemaal van de klachten af ben . Het "flapje" dat er zat, is wel weg, maar ik heb nog geregeld last van jeuk. Volgens mij is het hormonaal. Van de ingreep zelf was het verdovingsprikje het vervelendst. Verder had ik daarna natuurlijk pijn bij het poepen en afvegen . Maar het duurde niet zo heel lang en met pijnstillers was het wel onder controle te houden. Het is alleen gewoon een vervelende plek om pijn en jeuk te hebben. Sterkte ermee!