Zijn er nog andere mogelijkheden voor je? (therapie, andere groep). Jawel, toch nog : mijn voeten en enkels zijn in een paar uur tijd opgezwollen tot zeer elegante olifantspootjes. Moest vandaag erg lachen om een opmerking van Danqiue die een windje liet : "Ooooh mama! Een billehboetjuh!!" (een billenboertje).
Dombo, wat jammer dat je niet veel aan die groep hebt. Kan me voorstellen dat je er zo over denkt. Misschien ergens anders je heil zoeken? Lijkt me inderdaad ook wel fijn voor Alyssa als je er zelf iets aan hebt en evt. haar dan ook kunt helpen als dat nodig mocht zijn. Natas, mooie foto's van de kamertjes. Danique zal wel blij met haar kamertje zijn? "billenboertje", hoe verzint ze het? Zeggen jullie dat zelf? (hihi) Mijn weekend was niet echt rustig. Kwam er ergens vorige week achter dat de cijfers niet voor morgen 9.00 uur ingeleverd moesten worden, maar voor vandaag 9.00 uur. Dus ik ben zaterdag en gister nog even flink aan de slag geweest. Zaterdag ook nog een bezoekje gebracht aan onze trouwlocatie, samen met één van m'n zussen (we hebben twee van hen gevraagd als ceremoniemeester). Gister naar m'n schoonouders, die waren vorige week dinsdag 49 jaar getrouwd. En vandaag hadden we een afspraak bij de notaris. Kind maar weer bij opa en oma gebracht. Wat heeeeeeeel naar is: ik heb een heel erg lelijke kras in m'n auto gemaakt . Echt heel stom.
Wat we nou aan onze fietsbel hebben hangen : Danique is ineens panisch om te gaan slapen. Ze is altijd een makkelijke slaper geweest, of ze bleef gewoon in haar bedje beetje spelen en kletsen tot ze in slaap viel. Maar de laatste 3 avonden is het brullen, heel angstig, gillen, over de rooie, onbereikbaar, totaal de weg kwijt. Het is absoluut geen dreinen, ze is echt bang. Niet voor iets tastbaars voor zover we er al iets uit krijgen, niet voor dingen zoals donker of een krokodil onder d'r bed. Wat ze zegt zijn dingen als dat ze niet wil slapen, dat ze wakker wil blijven, dat ze mee wil naar beneden, bang dat diegene die beneden is weg is (papa auto weheeeeheeeeeg), angstig om alleen in de slaapkamer te blijven. Panisch, dat is het enige woord wat ik hiervoor kan verzinnen. Als ze niet vreselijk aan het huilen is maar we haar ietwat tot bedaren hebben weten te brengen blijft ze heel angstig klinken. Troosten helpt niet, boekje lezen niet, licht aanlaten niet, even praten niet, enzovoort. Wat wel helpt is wat we nu 2x gedaan hebben : heel even mee naar beneden, uit de situatie halen, 5 minuutjes op schoot met bekertje water. En dan laat ze zich heel zoetjes terug naar boven tillen, in haar bedje leggen en horen we haar niet meer. Maar ja, het 'gevaar' ligt misschien op de loer dat ze straks alleen nog maar naar beneden wil en bij ons wil zijn
@Natas: Wat rot dat Danique zo panisch reageert als ze naar bed wordt gebracht. Wij hebben zoiets ook gehad met Jasmijn en dat precies - jawel - rondom de geboorte van Emma. Ze wilde toen ook ineens niet meer naar het kinderdagverblijf. Dat heeft een paar weken aangehouden. Misschien vangt Danique ook bepaalde dingen op die haar wat angstig maken voor hetgeen haar te gebeuren staat. Want wij vinden zo'n tweede kindje wel erg leuk, misschien heeft Danique daar momenteel zo haar eigen ideeën over. En ze is zelf ook nog maar zo klein en kan dus niet (goed) uitleggen waar ze mee zit... @Hinke: Ai, een lelijke kras in je auto. Voor mij als autoliefhebber is dat meteen ook een kras in mijn ziel . Zo zonde van het geld ook... @Dombo: Jammer dat je geen fijn gevoel hebt bij de groep waar je in zit. Zelf denk ik dan dat de therapie dan ook niet (voldoende) baat. Misschien inderdaad eens kijken naar andere opties...
Het slapen van Danique was vanmiddag een drama, is niet gelukt. Vanavond ging het redelijk, Chris is 2x terug geweest en toen ging ze godzijdank een beetje spelen en praten in bed. Uiteindelijk viel ze pas om 22.00 in slaap, en ze was al zo moe. Het zou heel goed kunnen dat het met de baby te maken heeft. Grote veranderingen zoals peuterkamertje hebben we al rond de kerst gedaan, maar er gebeurt nu natuurlijk genoeg. Ik overlaad haar niet met babydingen. Vertel wel dat het wiegje straks voor de baby is, dat de baby nog in mama's buik zit en we even moeten wachten tot hij eruit is, dat soort dingen. Maar een kinderfantasie kan daar idd veel mee doen. Vandaag met Danique en mijn zus naar de kinderboerderij geweest. Was erg leuk!
Leuke foto's Natas! En je buik staat er ook zo mooi op... Vandaag vierde Jasmijn juf haar verjaardag en Jasmijn had afgelopen zondag op canvasdoek een mooi schilderij voor haar gemaakt. Gisteren hadden we dat mooi ingepakt in cellofaan met een kaartjes met Jasmijns foto er aan. Ze zat zo trots als een pauw in de kring, te wachten op haar beurt om dfe juf het kado te geven...
Mooie buik hoor Natas! En altijd leuk, naar de kinderboerderij. Hinke, balen van die kras in je auto! Lola, agossie, wat lief van Jasmijn. En hoe vond de juf het cadeau? Lotuss, wat ben je stilletjes meid ... Vanavond ben ik weer bij zo'n bijeenkomst geweest. Het was er erg rustig. Het was een informatieve avond waar ook partners, familieleden en/of vrienden meer dan welkom waren om vragen te stellen aan psych. Manlief was mee ter lering en vermaak en vond het ook wel interessant vanavond. Met name met betrekking tot medicatie en alternatieven daarvoor hebben we wat vragen kunnen stellen aan de psych en hij zou een en ander voor me uitzoeken. Maandag heb ik een afspraak staan met hem en dan hoop ik hier meer over te horen. Ben erg benieuwd.
Natas, wat naar trouwens, die slaaptaferelen die jullie nu met Danique hebben. Zou toch best iets te maken kunnen hebben met de aankomende veranderingen. Die kleintjes voelen alles haarfijn aan. Sterkte en hopelijk is dit snel weer over.
Inez, fijn dat je nu wat meer aan de groepsbijeenkomst had. Ben ook benieuwd wat de psych voor je kan uitzoeken. Vannacht met Danique drama. Het naar bed brengen ging weer slecht, maar dit keer is ze ook gedurende de nacht veel huilend wakker geworden. We zijn 6x bij haar geweest. Een keer bij Chris zei ze "mij niet opeten", bij mij had ze het een keer over "beestje" en een keer zou er iets onder haar dekbed zitten wat we samen zogenaamd hebben weg gejaagd. Ze was echt heel zielig, snikkend in haar bedje. Maar voor ons wordt haar angst zo wel tastbaarder, we kunnen nu tenminste beestjes verjagen. Sinds vanmorgen is ze wat snotterig, misschien heeft dat er ook mee te maken.
Ah gosh, Daniekie ziet er inmiddels niet meer uit. Bleek, snotneusje, klein bekkie, piekhaartjes, verhoging en door het slaapgebrek van deze week dikke blauwe walletjes. Ik hoop dat m'n moppie vannacht wat slaap in kan halen.
@Dombo: Fijn dat je deze keer wel het gevoel hebt gekregen iets aan de avond te hebben gehad . En de juf vond haar schilderij uiteraard erg mooi. Nu moet ik ook eerlijk zeggen: het was ook een erg mooi schilderij! Met een bloem erop... @Natas: Jij loopt nog vrolijk rond dus. Want het begint zo zoetjes aan toch wel erg spannend te worden. Het duurt vast niet lang meer voor we weten hoe Meneer Pielemans nu in werkelijkheid gaat heten... Lotuss is inderdaad stilletjes de laatste tijd en ze is niet de enige...
Ben er nog wel hoor! Heb griep gehad afgelopen week.. stom vervelend! En Rosalie de week ervoor maar die had er toch minder last van.. Verder waren de meisjes bijna hun opa (van vaders kant) kwijt geweest. Hij heeft darmkanker gehad, was klaar met de chemo en bestralingen. Was heel goed gegaan, van de tumor was bijna niets meer te zien, geen uitzaaiingen ook. Dus alleen nog een operatie, we dachten dat het ergste achter de rug was. Niet dus... zijn darm is na de operatie gaan lekken en er was ontlasting in zijn buik gelopen wat heeft gezorgd dat hij in een septische shock geraakt is. Bloedvergiftiging. Heel gevaarlijk, de bloeddruk daalt enorm waardoor het hart het bloed niet goed rond kan pompen en de organen gaan uitvallen omdat ze te weinig toevoer krijgen. Hij is ook geranimeerd op de o.k en een paar dagen terug leek het erop dat hij het niet zou halen, na een week leek hij niet te verbeteren en dan is het meestal einde verhaal. De artsen hadden er een hard hoofd in. Maar hij is er toch uitgekomen en vandaag van de beademing gehaald. Hij is wel heel verward maar dat schijnt normaal te zijn. Hij herkende dus zijn zoon en kleinkinderen niet... 'leuke kinderen, wie zijn het?' En dat terwijl de meiden zijn leven zijn! Maar dat komt goed en hopelijk houdt hij er verder niet te veel schade aan over. Was in elk geval heel angstig, afgelopen twee weken en in combinatie met de griep..niet echt gezellig!
Jeetje Lotuss, wat eng van je schoonvader! Godzijdank is hij wel uit de shock gekomen. Jullie zullen heel wat angstige uurtjes gehad hebben. Sterkte!
Ja....was heel naar inderdaad Natas. Echt tussen hoop en vrees. En dan nog de griep erbij...maar alles gaat weer de goede kant op gelukkig! Nog even volhouden jij he...het gaat nu écht opschieten! Spannend hoor!
@Lotuss: Jeetje, wat een schrik! Gelukkig is het goed afgelopen... Vandaag een onverwacht leuke dag met Jasmijns vriendinnetje Fay en haar moeder gehad. Fay ging vanmorgen voor het eerst mee dansen en na afloop van de les wilden de meisjes afspreken. 'Dat is goed', zei haar moeder - maar we moeten wel vanmiddag naar de bieb. 'Mag Jasmijn dan mee...? was de volgende vraag. Na wat heen en weer gepraat werd afgesproken dat Jasmijn eerst bij Fay thuis een boeterham ging eten en dat ik na een uurtje samen met Emma - die bij papa was gebleven - die kant op zou gaan, om vervolgens samen met de bus (om de meiden een plezier te doen) naar de stad te gaan. Dus hebben we gezellig de hele dag geshopt én op een terrasje gezeten. Héérlijk met dit mooie weer. Toen we laat in de middag weer bij Fay thuis aankwamen 'moest' Jasmijn natuurlijk mee frietjes eten. En zo was mijn dochter uiteindelijk pas om 18.30 uur thuis. Eigenlijk wel leuk om te zien hoe mijn grote meid er een heel eigen agenda op nahoudt tegenwoordig . Morgenvroeg moet hubbie eerst een paar uurtjes werken en 's middags willen we naar het Steinerbos gaan, een recreatiepark met een grote speeltuin op een half uurtje rijden van Roermond...