Mukkie, en ik ben het weer eens met Hinke Klopt trouwens idd dat een 2de veel makkelijker is omdat je zekerder van jezelf bent en het wiel al een keer hebt uitgevonden. Dat scheelt zeker. Chris is vandaag thuis gebleven met Danique en heeft tussendoor hier nog wat gewerkt. Quinten is wel naar het KDV geweest, ik heb wat korter gewerkt vandaag dus ik was 16.30 al thuis was om Chris af te lossen zodat hij nog wat verder kon werken. Eenmaal thuis heb ik Quinten een molletje gegeven. Hij was zo ontroostbaar aan het huilen en hij had vandaag heel weinig geslapen. Daarna werd hij al wat vrolijker, heeft gedronken en een klein bordje courgette gegeten, nu slaapt hij lekker. Danique slaapt gelukkig wel goed, ook nu ze ziek is. Je moet niet een 'nee' aan haar verkopen want dan begint ze nu onmiddelijk te huilen, klinkt heel zielig want ze is behoorlijk schor. Maar voor de rest is ze heel lief, vraagt wel veel aandacht maar ze is een schatje voor een peuter die ziek is. Kan me voorstellen dat voor het eerst een oppas spannend is. Hebben wij nog niet gedaan, alleen door mijn zus maar die is hier natuurlijk zo vaak. Ik ben laatst met Danique voor het eerst bij de bieb geweest, ook erg leuk. Beterschap met je verkoudheid!
bedankt meiden voor de tips/adviezen! nee ik denk dat het op dit moment allemaal te onrustig is ook gezien onze situatie in Griekenland waar we (nog) wonen. ik wil eerst zekerheid over de toekomst en omdat we het plan hebben naar Nl te gaan, lijkt me beter dat we eerst even het een en ander op orde hebben! ik had wel een vurige wens zwanger te raken en dat kwam gewoon later dan gehoopt, en ook een tweede is wel een wens maar moet in een onrustige periode voor ons komen want dat lijkt me niet goed voor beide kindjes...teveel verandering is ook niet echt bevorderlijk! wanneer we echt zeker zijn qua gevoel dan gaan we er maar eens wat aan doen!nu even wat dingen op een rijtje... maar bedankt voor jullie reacties! hoop dat jullie gelukkig zijn/blijven met jullie kindje(s)!!! als het mag lees ik eens mee in het topic (om ook een beetje meer te lezen over meiden van mijn leeftijd omdat veel op het forum volgens mij nog erg jong zijn, voel me soms wat verdwaald...) groetjes!
Mukkie, ik kan me voorstellen dat je eerst zekerheid wilt over de toekomst, maar verlies daarbij niet uit het oog dat zwanger worden op latere leeftijd niet meer zo vanzelfsprekend is. Hoe ouder je wordt, hoe lastiger het zal worden en hoe meer risico's er aan verbonden. Voor wat betreft de pre eclampsie, met de oudste zat ik er ook tegenaan en mij is toen verteld dat het meestal alleen maar bij je eerste zwangerschap voorkomt. Ik heb toen ook een KS gehad en helaas met de jongste ook. Had het graag anders gezien, maar het was nu eenmaal zo. En natuurlijk mag je mee blijven schrijven. Gezellig, een 35+er erbij! Natas, beterschap daar in de ziekenboeg. En hoofdluis op het KDV. Weet je hoe je het kunt herkennen om snel in te kunnen grijpen mochten de kids worden besmet? De neetjes zijn langwerpig en een beetje wit doorschijnend. Ze zitten meestal achter de oren en in de nek op ongeveer 1 cm van de haarwortel af. Bij een heftige besmetting zitten ze overal verspreid en als je pech hebt zie je de luizen zelfs lopen. Er is spul op de markt wat je preventief kunt gebruiken. Op school hoor ik daar erg positieve verhalen over.
Hoi Mukkie, Ik werd een paar weken voor mijn 37e verjaardag voor het eerst moeder, wij hebben bijna 6 jaar op Jasmijn moeten wachten. Toen ik dus eenmaal zwanger was, riepen mijn man en ik om het hardst dat het bij één kindje zou blijven, aangezien dat al meer was dan we eerst op hadden durven hopen. Maar toen Jasmijn 8 maanden was, begon het bij mij al weer te kriebelen. Ik schrok daar erg van en vond het ook erg. Waarom kon ik nu niet tevreden zijn met wat ik had? Zo hadden we dat toch ook aan de hele wereld laten weten...? Maar die kriebel liet zich niet verdringen en na een paar weken 'biechtte' ik het aan mijn man op. Die was er in eerste instantie ook niet blij mee en vroeg om twee weken bedenktijd. Dit vond ik heel redelijk, maar gelukkig vertelde hij me al na een week dat hij toch ook wel graag een tweede kindje wilde. Toen werd ik pas echt nerveus. Want als het weer zo lang duurde? Dan zou ik 44 jaar zijn als de tweede werd geboren! En weer ziekenhuis in, ziekenhuis uit... daar word je sowieso al niet blij van. Laat staan met een peuter erbij. Toch besloten we er voor te gaan en tot onze grote verbazing én blijdschap was ik na 4 maanden zwanger van Emma! Zo kon het dus ook. Ik was 38 jaar toen zij werd geboren. Ik schrijf nog fanatiek mee op twee topics met de mama's met kindjes uit december 2006 en september 2008 en ik ben in beide groepen de oudste mama. Maar ik kan niet merken dat ik het daardoor moeilijker heb dan de jongere meiden. In tegendeel, omdat wij ons leven - financieel en relationeel - goed op de rit hebben, heb ik zelf het gevoel dat het moederschap mij gemiddeld gezien makkelijker af gaat. Tuurlijk heb je naarmate je ouder wordt meer kans op een kindje dat niet helemaal gezond ter wereld komt, maar ondanks dat die kans stijgt is de kans op een gezond kindje nog steeds vele malen groter. Ik wens je veel wijsheid toe bij het maken van je keuze...
Hè verdikkie, heel verhaal getypt en toen lag ik er ineens uit Nog maar een keer dan: veel gesnotter, maar het valt me mee. Ik hoop dat het zo blijft! Kiespijn nog niet helemaal over, maar ik merk wel dat het langzaam minder erg wordt. Oppas mocht krummel een boekje voorlezen (gelukkig maar, want wij moesten echt weg). Ze wilde alleen niet op schoot, maar wel in bed liggen en dan buurmeisje op het krukje ernaast. En toen we terugkwamen, lag krummel lief te slapen en zat oppas prinsheerlijk op de bank tv te kijken. Voorbeeldig kind hebben wij! Ja echt! We waren dus naar kdv voor oudergesprek en nu hebben we het zwart op wit: "M is een blij meisje met een eigen willetje. Spontaan, lief, sociaal." Ik heb meteen een kopie gevraagd en de eerstvolgende KA die durft te suggereren dat er gedragsmatig iets mis met haar is, ga ik dit onder de neus duwen. Want ... er staat ook in: "Als ze boos is, is het niet direct weer goed. Ze heeft even tijd nodig." En dat ze zich heel goed kan concentreren op iets wat ze zelf heeft uitgekozen om te doen, maar met dingen die ze MOET gauw afgeleid is (bijv. drinken). En dat ze dagen kan hebben dat ze snel huilt om alles wat tegen zit. Maar.. ze is goed te corrigeren en goed te troosten. Grappige is dat ik dit dus wel heel herkenbaar vind. En het bevestigt wat ik in januari na het laatste bezoek aan het ZKH constateerde over het verschil in benaderingswijze tussen psych aan de ene kant en KA en fysio aan de andere kant. Psych liet haar veel meer zelf ontdekken, keek naar wat ze deed. Fysio en KA werkten hun lijstjes af en dat vindt krummel "niet zo leuk" (zoals ze nu zelf kan zeggen, eigenwijze troela). Dus dit rapportje gaat mee als we weer naar het ZKH gaan
Natas, sterkte met je zieke kindjes. Echt zielig hoor, zo'n schor meissie! Hoe is het nu met haar en met Quinten?
Oh en uit de categorie "wat niemand je vertelt over het hebben van een kind": Gisterochtend (heel vroeg, gaap): ik leg kleertjes voor krummel klaar op de commode, krummel draait zich nog eens lekker om, ik loop weg om mezelf aan te kleden, ineens een BRUL! Dus ik terug: "Wat is er, meissie?" IK WIL NIET DIE BROEK, IK WIL ROK AAN! Ontroostbaar was ze. Ik heb haar maar even gelaten, hoorde haar nog wat snikken. Maar nog geen tien minuten later ging zonder morren de broek aan.... Pff, kinderen!
Jasmijn heeft zojuist haar eerste zwemles gehad en ze vond het gewéldig! Samen met nog een jongetje was ze nieuw in het groepje, maar ze waren ook meteen de twee meest watervrije kinderen. Alle kinderen kregen een band om hun buik, twee ringen om de bovenarmen en een plankje mee. Nou, dat plankje was heilig voor die kinderen. Als er eentje z'n plankje kwijt was, brak de paniek uit. Het zwembad heeft geen ondiep gedeelte en de kinderen moeten zich tussendoor aan de leuning vasthouden en het plankje op de rand leggen. Jasmijn zat met een ander meisje te kletsen en schuifelde ongemerkt steeds verder van haar plankje vandaan. Toen ze dat in de gaten kreeg, zwom ze 'gewoon' om drie kinderen heen om een paar meter verder haar plankje van de rand te pakken. Toen schoot ik wel even in de lach. Ook was Jasmijn samen met de andere nieuweling het enige kindje dat zonder hulp van de juf vanaf de rand in het water durfde te springen en op de buik durfde te drijven met het gezicht onder water. Dus ik zat daar langs de kant eigenlijk best behoorlijk trots te wezen... Ook mij is de zwemles erg meegevallen. Ik was bang me de komende anderhalf à twee jaar (en daarna natuurlijk nog eens met Emma ) in zo'n krap, warm en vochtig kleedhokje te moeten wurmen, maar die hebben ze hier niet eens. Het zwembad maakt deel uit van het - gloednieuwe en in Jan de Bouvrie-stijl ingerichte - fitness centrum en je kon je kind dus ook gewoon in de algemene kleedkamer omkleden. Ook leuk: er is daar een koffiehoek waar je gratis koffie, thee en frisdrank kunt tappen. Dus dat is fijn voor de volgende keer als ik niet meer mag blijven kijken en in de koffiehoek moet wachten samen met Emma. Ik zie ineens een stuk minder tegen die zwemlessen op...
Hihi... héél herkenbaar! Jasmijn is ook niet te genieten als ze een broek aan moet en Emma begint ook al een jurkenmeisje te worden...
Hmm, volgens mij gaat het krummel niet om de rok, maar om het juist niet willen wat mama bedacht heeft
Jouw zwemlesverhaal klinkt goed. Zo wil ik ook wel zwemlessen. Wel een beetje ver weg, geloof ik, jullie zwembad? (voor mij dan) Oh en natuurlijk superknap van Jasmijn (zou ik bijna vergeten)
Bedankt meiden voor de 'uitnodiging' ik zal mn best doen te volgen als de kleine t toelaat Hahahaha!ik kom er n beetje in vallen maar leuk !iig erg bedankt voor jullie reacties .als t lukt zal ik morgen even n berichtje schrijven om mezelf voor te stellen!groetjes !
Lola, geweldig toch, zo'n eerste zwemles. Daar zouden velen voor tekenen. Hinke, inlijsten dat rapport!!!0 En natuurlijk aan de kinderarts laten zien. Hier ook 2 dametjes die het niet meer altijd eens zijn met wat mama klaarlegt aan kleren. Yelina is een echt rokken- en jurkenmeisje en ook Alyssa vraagt de laatste maanden steeds meer om rokken en jurkjes. Ik heb maandag ook het 10-minutengesprek gehad op het KDV. Yelina was een heerlijk meisje dat lekker los was gekomen, goed uit te dagen was in het spel en het geweldig vond om te helpen met de baby's en alles klaarzetten. Nu maar hopen dat manlief heel snel werk krijgt, anders moeten we het KDV helaas opzeggen omdat we vanaf januari geen recht hebben op opvangtoeslag. Hij heeft dinsdag een sollicitatiegesprek gehad dus nu even heel hard duimen dat hij morgen bericht krijgt dat hij voor een arbeidsvoorwaardengesprek mag komen. Vanochtend hebben we met groep 1/2 een herfstwandeling op de heide gemaakt. Wat hebben geboft met het weer en wat was het er schitterend ondanks dat de heide al was uitgebloeid. We hebben sporen van reeën en edelherten gezien, eekhoorntjesbrood, zwammen, een schaapsherder met schapen en een boswachter. De kids hebben genoten en ook de juf en de moeders vonden het erg leuk. En nu hebben de kids vakantie. Morgen gaat Yelina een dagje naar omi en volgende week logeert Alyssa een paar daagjes bij omi.
hallo meiden, hier ben ik dan even! Ik zal een paar dingen over mezelf vertellen: ik ben dus in november 39 jaar, woon met man en kindje (jongetje van 15 maanden) in Athene, voor zolang als het nog duurt...ben al bijna 10 jaar uit NL en had hettot voor kort prima naar m'n zin hier maar nu de situatie in Griekenland echt niet meer te houden is, economisch maar ook politiek (niet gevaarlijk ofzo hoor!0 is het voor mij klaar. ik wil erg graag terug naar Nl en een toekomst voor onze kleine opbouwen. mijn man is griek en muzikant, dus ook niet echt vastigheid...zelf geef ik nederlandse lessen aan kids die hier tijdelijk wonen (ouders die bij de ambassade of bij bedrijven werken), maar daar bouw je geen pensioen mee op enz. het 'plan' is om tegen de zomer te verhuizen (helaas moet ik erbij zeggen). dit jaar heb ik wat meer tijd voor ons kindje. vorig jaar was bikkel! met een new born, zware studie/stage en werk en borstvoeding was het gewoon teveel!dit jaar even niet zo hard studeren...en voorbereiden op de overstap en dan zien we wel hoe het gaat...heb wel zin om weer naar Nl te gaan eigenlijk. op het moment hebben we lekker weer maar bergen vuilnis op straat liggen vanwege stakingen. vaak staakt het OV en taxi's zijn ook niet te krijgen dus niet echt ideaal...het wordt steeds moeilijker om je gewone dagelijkse leven te leiden...ja ik heb het er echt mee gehad... het zwanger raken ging overigens niet makkelijk. vandaar dat ik 37 was toen ik beviel van ons zoontje (10 juli 2010)uiteindelijk is het allemaal op de natuurlijke manier gegaan gelukkig, wel een KS met spoed zoals ik al schreef, ivm dreigende pre eclampsie. kindje 10 dagen in de couveuse (hier mag je je kindje dan niet vasthouden en dat was zwaar vond ik...) maar daarna is alles helemaal voorspoedig gegaan en nu is het een vrolijke energieke dreumes, lekker eigenwijs hahaha! lijkt me leuk om jullie verhalen eens te lezen en ervaringen uit te wisselen! ik probeer zoveel mogelijk te komen hier! groetjes en tot gauw!
De kindjes zijn weer beter, maar nu heb ik het te pakken. Griep, beroerd, belabberd, vanochtend 39.2 koorts (nu met molletjes 38.5). Eventjes niet fijn. Mooi rapportje van je meisje, Hinke! Natasja is jaloers op het Jan de Bouvrie-stijl zwembad van Lola! Hier zijn die kleedkamers meer dan erg, ik zie er nu al tegenop. Chris heeft de stiefmeiden destijds op een spoedcursus zwemmen gedaan, 2 weken in de zomervakantie. Spreekt mij ook wel aan maar je kind moet er wel tegen kunnen en je moet het zwemmen daarna toch regelmatig blijven doen. Inez, heeft je man nog bericht gehad na het sollicitatiegesprek? Met dat preventieve middel tegen hoofdluis, bedoel je dan Prioderm Preventief? Ik las van de week ook de tip om elke dag een klein beetje haarlak te spuiten. Chris heeft vrijdag Danique naar het KDV gebracht, daar deden ze al niet meer de jassen in zakken omdat het al over zou zijn. Wat leuk Mukkie dat je mee komt schrijven! De situatie is in Griekenland moeilijk als ik het zo lees. Jammer dat het daar zo ver heeft moeten komen. Voor je man zal hier werk vinden niet makkelijk zijn, wel een voordeel aan muzikant zijn dat je niet de taal goed hoeft te spreken.