hm misschien moeten wij ook maar de 'strengere' aanpak gaan proberen en jouw manier lijkt me opzich wel een goede Lotuss!maar Vaios is wel een mannetje dat zichzelf behoorlijk overstuur kan maken! zoals vanochtend, toen moest ik weg en begon hij onbedaarlijk te huilen en helemaal naar adem te happen...ik heb hem met papa aan het spelen moeten zetten en zo ben ik de deur uitgegaan terwijl hij me dan toch uitzwaaide...ik denk 'n beetje verlatingsangst maar nu erger nadat hij ziek is geweest... dit hebben we dus ook met slapen...zelfs papa kan hem dan niet tot bedaren brengen alleen ik...toch wel een probleem! we hebben wel iets nieuws! wanneer vaios gepoept heeft (en ik kan zien wanneer hij staat te poepen haha!) zeg ik uit gewoonte: heb je gepoept? en nu geeft hij zelf al aan door z'n shirtje omhoog te doen en naar z'n buik te wijzen! dit is echt sinds een paar dagen...wij reageren er dan meteen op door hem te verschonen zodat hij de link kan leggen. grappig wel...hij begint te beseffen dat hij iets gedaan heeft!
Dat is knap van kleine Vaios! Update hier : we geven Quinten nu een kleine week voor het slapen gaan een papfles, ik kolf dan af voor de vriezervoorraad. Maar het helpt geen bal, hij blijft meerdere keren per nacht komen en rond een uur of 6 krijg ik hem niet meer in slaap. Ik kán niet meer zo langzamerhand. De zindelijkheidstraining met Danique gaat op en af. Ze heeft nu 2 droge dagen gehad in de afgelopen 2 weken, maar ook dagen met wel 6 ongelukjes inclusief giga poepbroeken en de hele plas laten lopen. Ik weet nog niet of we nou te vroeg zijn begonnen, ik kan het niet peilen. Maar, ze is nu ruim 3 dus de leeftijd heeft ze er echt wel voor. En de goede wil heeft ze ook meestal, ze is trots en doet goed haar best. Maar soms..... laat ze het gewoon lopen. Recalcitrant, wat ze op dit moment behoorlijk kan zijn, of is dat het helemaal niet? Is ze soms te makkelijk, of zijn het echte ongelukjes? Geen idee.
had ik een heel verhaal, loopt m'n pc vast!!! Natas, je moet gebroken zijn...het is lastig als je kindje niet doorslaapt en het probleem is niet honger...bij ons was het probleem ook niet honger...Vaios slaapt nog lastig hoor en dat zal nog wel even zo blijven vrees ik. hij is gewoon een moeilijke wat dat betreft (met eten juist weer heel makkelijk gelukkig). maar het breekt je zeker op, helemaal als je er twee hebt kan ik me voorstellen!het is wel vanzelf over gegaan bij osn maar dat duurde even...hij vond het gewoon ook te gezellig bij mama hoop dat het bij jullie sneller gaat! het zindelijkheidsverhaal lijkt me behoorlijk lastig...ook voor een kindje zelf...ik heb er een tijdje geleden en laatst weer wat over gelezen en wat ik ervan heb onthouden is dat het kindje vooral zelf bepaalt wanneer en in welk tempo het zindelijk wordt. en het kan idd nog een tijd duren tot ze het echt helemaal 'door' hebben las ik. dus dan gaat het goed en ineens plassen en poepen ze weer in hun broek. biologisch zou een kindje er voor het tweede jaar in iedergeval nog niet aantoe zijn vanwege de sluitspieren en kan me voorstellen dat elk kind daar weer anders in is...ook angst zou dan een rol spelen (vooral het naar de wc gaan, bang voor de wc, om erin te verdwijnen enzo...) een hele omschakeling en denk dat elk kindje daar weer anders mee omgaat. gelukkig is het voor ons nog lang niet zover en doen we het vrolijk met luiers! jullie zullen er ook vast veel over gelezen hebben maar in de praktijk en met jouw unieke kindje is het toch altijd weer anders! ik weet er niet veel vanaf maar zoals ik lees gaat het wel steeds beter met jullie meisje...hoop dat ook dat snel beter gaat en dat er steeds minder ongelukjes zullen zijn! ons mannetje is er weer helemaal bovenop en is weer de vrolijkheid zelve! hij wil van alles horen hoe het heet en wat het is. maar praten ho maar hahaha! hij 'zegt' nu twee kleine woordjes in het grieks (grm! haha!) en mama en en het griekse woord voor papa. verder is alles DA! maar het is leuk om te zien dat hij ons allebei en alle twee de talen begrijpt. als je vraagt waar is...? dan wijst hij meteen en dat dus ook in het Grieks! ik had zo wel mn vragen of het zou werken dat tweetalige opvoeden maar het gaat helemaal vanzelf. hij is dol op muziek (papa is muzikant) en op vliegtuigen, helikopters en vooral de maan! (en natuurlijk van poezen). hier is het nu ook echt herfst met lage temperaturen en omdat er bergen zijn, voelt het ook echt koud aan...dikke jassen dus! gisteren was het heel vervelend weer en zijn we niet naarbuiten gegaan. vandaag nog niet echt opgeknapt...een koude wind! vrijdag was mijn verjaardag (39 jaar nu...) en dat hebben we gevierd. mijn vader was er (mijn moeder was in NL) en mijn schoonouders en schoonzusje. mijn schoonzusje heeft op dezelfde dag haar naamdag (wordt hier veel meer gevierd dan verjaardagen). het is altijd erg druk met een griekse family! maar daarna zijn Stefanos en ik uit gegaan (lang lang geleden haha!) en hebben we Vaios thuis met mijn vader. het was even gek (omdat we dat niet vaak doen) maar heb er echt van genoten en ben van plan het wat vaker te doen! voor ik zwanger raakte hadden we een leven van best veel weggaan en veel dingen doen, maar met de kleine en borstvoeding ben ik met name erg veranderd. tijdens mn zwangerschap was ik constant moe en slaperig en zat ik liever met een deken op de bank nu voelt het weer goed af en toe eens uit te gaan!
Gefeliciteerd nog met je verjaardag Mukkie! Fijn dat het weer goed gaat met de kleine man. En dat praten komt ook nog wel. Rosalie is gelukkig ook weer helemaal beter. Ze was niet zo erg ziek hoor, ze had twee dagen verhoging maar ook oorpijn. En aangezien ze vorig jaar een flinke dubbele oorontsteking heeft gehad vreesde ik een beetje.. Maar gelukkig viel het mee! Kreeg trouwnes nog een foto van mezelf van vroeger. Ik heb er niet veel, er waren er al niet heel veel en het weinige dat ik had heeft m'n vervelende ex nooit terug willen geven. Grappig om te zien dat Sophie best wel van me weg heeft. Al was ik daar al een stuk ouder. M'n haar was al wat donkerder en m'n gezicht al wat langer en smaller.
schaam schaam, vreselijk lang geleden. Sorry! Ik heb nog wel vaak aan jullie gedacht, maar het kwam er maar niet van om hier te lezen, laat staan een berichtje te schrijven. We hebben een beetje een rare hectische tijd gehad. Mijn schoonmoeder is overleden aan de longkanker die vorig jaar bij haar geconstateerd was. Ze is nog een tijd in het ziekenhuis geweest en een week in een hospice. Het was uiteindelijk toch nog onverwachts snel gebeurd. Gelukkig is er bij mijn schoonfamilie veel berusting. Ze zou overmorgen 79 zijn geworden, wat natuurlijk ook weer nog niet zo heel oud is. Maar het was wel een beetje op voor haar. Met de meisjes gaat alles goed. Ze groeien en ontwikkelen zich goed. Linde eet volgens Rapley al weer heel lekker wat weg. En wat vooral het leukste is, is dat ze erg leuk zijn met elkaar. Yara knuffelt Linde graag en het gaat vaak al minder hardhandig. Linde trekt wel aan haar haar, of krabbelt te enthousiast maar daar reageert ze heel rustig op. Ze zoeken elkaar echt op. Natuurlijk gaan er nog vele frustraties komen wanneer Linde meer achter haar speelgoed aan gaat zitten. Maar tot nu toe is er een fijne basis. Yara is trouwens afgelopen maanden ook weer heel erg op mij gericht. Het wordt al weer iets minder, maar ze heeft wel een heel duidelijke voorkeur. Gelukkig gaat het goed als ik er niet ben. Mukki, ik ken jou nog niet, dus aangenaam en nog gefleiciteerd met je verjaardag. Verder iedereen veel liefs en ik lees weer even mee
Anna, wat ontzettend leuk je hier weer te zien! Heb meerdere keren aan je gedacht maar het schoot er telkens bij in om je een berichtje te sturen. Fijn dat alles goed gaat met je meisjes. Hier zie ik ook een goede basis met Quinten en Danique, zo fijn! Gecondoleerd met je schoonmoeder. Mukkie, nog van harte met je verjaardag! Lotuss, nou en of dat jullie op elkaar lijken! Zalig zeg, weer es lekker met z'n tweetjes weg. Kijken of je dat wat vaker kan doen. Vandaag had Danique weer een hele goede dag. Geen ongelukjes (wel af en toe begeleiding van mij), gepoept op de wc, goed humeur, nauwelijks 'baby' gespeeld, enzovoort. Deze dag is weer binnen!
Mukkie, nog gefeliciteerd met je verjaardag. Tweetalig opvoeden kan prima. Het werkt wel het beste als je daar heel consequent in bent, dus de één Grieks en de ander Nederlands. Eigenlijk verbazingwekkend hoe makkelijk dat dan gaat. Natas, sterkte! Ik leef echt met je mee. Logisch dat dit je sloopt. En lastig hè, bepalen of je kind aan het uitproberen is of er echt even niets aan kan doen? Pff, daar word ik af en toe echt niet goed van. Soms kan ik wel bedenken dat krummel moe is of trek heeft, maar ik vraag me ook vaak af of ze het er nou om doet als ze een dag heeft waarop ze niks kan hebben. We zijn hier nu begonnen met stickertjes plakken als ze op het potje geplast heeft en dat vindt ze wel leuk. Vorige week dinsdag de eerste geplakt: ze kwam 's middags droog uit bed en toen wilde ze wel op het potje. APETROTS was ze, dus ik ben meteen begonnen met stickers, ik zag mijn kans. Maar... vandaag kwam pas het tweede stickertje: vanochtend droog, dus ik zet haar op de pot en na een tijdje kwam er inderdaad een plasje. Sta ik op het punt om weg te gaan, zegt ze: mama, ik heeft gepoept. Mocht papa alsnog een schone luier om doen voor hij haar wegbracht. Ik laat het nu ook nog steeds maar begaan, maar ik hoop wel dat ze steeds een stapje verder komt. Maar ja, in deze drukke tijd zijn er ook wel veel andere dingen die haar bezig houden. Zondag stond ze te springen op de bank: ik ben jadig, ik ben jadig. Dan denk ik wel: HELLUP! Dat duurt nog bijna een week! Maar gelukkig is ze er niet de hele dag mee bezig. Anna wat leuk om je weer eens te zien. Gecondoleerd met je schoonmoeder! En fijn dat het goed gaat met je meiden en dat ze het met elkaar ook leuk hebben. Lotuss: twee druppels water! Ik heb ook niet veel foto's van mezelf van vroeger. Tja, vijfde dochter hè, en in die tijd was foto's maken toch anders dan nu. Zuinig met je rolletje zijn!
Anna, fijn om weer van je te horen. Ik heb je gemist hier, maar ook hier kwam het er maar niet van om je even een berichtje te sturen. Gecondoleerd met je schoonmoeder. Wel goede berichten over je meisjes. Gaat lekker met ze. Heerlijk dat ze zo goed met elkaar overweg kunnen. Mukkie, nog gefeliciteerd met je verjaardag. Lotuss, wat een gelijkenis. Leuk om te zien. Natas, die slapeloze nachten zijn slopend. Was het maar zo eenvoudig om door middel van een druk op een knop je kleine man 's nachts lekker te laten tukken. Helaas werkt dat niet zo en houdt hij met z'n escapades mama ook wakker. Dikke knuf. Voor wat betreft Danique, blijven volhouden meid. Bij de een gaat het knopje nu eenmaal wat sneller om dan bij de ander bij de zindelijkheidstraining. Of het echt uit recalcitrantheid is dat het nog niet helemaal wil gaan, wie zal het zeggen. Het zijn nu natuurlijk wel spannende tijden met de Sint in het land. Zo klein als ze zijn geeft dat best veel spanning. De jongste dochter van m'n stiefbroertje had er ook geen oren naar om naar de wc te gaan. Pas kort voor ze naar school mocht lukte het om haar uit de luiers te krijgen. Ze wilde erg graag naar school en dat konden ze als stok achter de deur gebruiken. Binnen een paar dagen was ze uit de luiers. Hinke, bij jou ook al de eerste plasjes op het potje. Met een verjaardag op komst en de goedheiligman die weer in het land is zijn het spannende tijden. Verstandig om het nu allemaal maar even te laten begaan. Het begin is er in ieder geval.
*keep fingers crossed* : Danique is al 4 dagen droog! Knap he? We hebben net 2 KDV-dagen achter de rug, ik had gedacht dat het daar wel weer fout zou gaan. Zondag en maandag thuis ging het goed. Toen had ik haar best veel begeleiding gegeven, op het KDV doen ze dat ook wel maar natuurlijk minder. En zelfs daar, in al die drukte en met het spelen, heeft ze het super goed gedaan. Ze lijkt ook weer beter in haar vel te zitten. Vrijdag en zaterdag, toen ze heel veel ongelukjes had (lees, de boel eigenlijk liet lopen) was ze ontzettend recalcitrant en veel 'baby' spelen. Dat laatste doet ze nauwelijks meer sinds zondag. Ze kan natuurlijk nog steeds wel tegendraads zijn maar nu veel minder erg.
Jippie! Knap van Danique! 1 probleem opgelost, nu Quinten nog lekker gaan doorslapen! Gecondoleerd Anna. Mijn vader is 28 oktober ook overleden. Hij is gelukkig heel rustig gegaan, we hebben 4 dagen bij hem gewaakt en ik heb z'n hand vastgehouden op het moment van overlijden. Ze hebben hem wel slapende gehouden die dagen. Het is wel moeilijk hoor.. zo'n raar idee ook. Maar ik heb er verder wel vrede mee.. Het bed van Sophie staat sinds gister in de grote stand. Niet omdat ze er niet meer in past, al is ze wel lang. Maar ze neemt zoveel zooi mee naar bed dat er voor Sophie bijna geen plekje meer over was! Kussens, knuffels, een hele stapel boeken... en álles moét er ook in blijven dus... nu heeft ze meer ruimte voor al haar zooi.
Jeetje wat 'n vooruitgang met het zindelijk worden van danique! hoop dat het deze dagen ook weer goed is gegaan! maar het begin is er duidelijk lijkt wel...!dat is in iedergeval fijn nieuws en nu idd het slapen van jullie kleintje nog... en zo te lezen zijn er meer grotere wordende kindjes met het zindelijk worden, grotere bedden...! jeetje wat een verliezen lees ik ook...heel veel sterkte met het verlies Anna en Lotuss...moeilijk, erg moeilijk lijkt me...en emotioneel ook... Hier een beetje een vreemde periode...tenminste ik voel me raar...ik kan er de vinger niet echt opleggen maar het is een gevoel (ach ja, vrouwen en gevoel haha!). eigenlijk gaat alles wel ok. rustig zou ik zeggen (ben net 39 geworden, dit wordt m'n 40e levensjaar, misschien dat dat invloed heeft???hihi!) terwijl we best vaak een 'rommelig' leven hebben (met muzikant-man). Nu is het dus aardig rustig en dan word ik geloof ik onrustig hahahahahahaha!maar het weer is omgeslagen en het is hier ook koud (maar wel droog nu) en Vaios is helemaal beter, heeft weer de grootste praatjes en krijgt een kiesje...' s nachts gilt hij een paar keer in z'n slaap van de pijn...maar vooral genieten we enorm van deze leeftijd! verder heb ik nu m'n derde cyclus en voelt het 'vreemd'. ik heb weer die zeurende pijntjes in m'n buik die ik had toen ik zwanger bleek te zijn. die heb ik nooit eerder gehad alleen toen in de zwangerschap en dan bijna de hele zwangerschap door! ook andere dingen die ik voel (druk op m'n blaas en vaker naar het toilet moeten) komen me bekend voor...wanneer ik ongesteld word voelt het heel anders. alleen nu heb ik geen gevoelige borsten maar dat was toen ook later pas heel erg...(dat heb ik bv wel wanneer ik ongesteld ga worden...) eigenlijk voelt het zwanger maar ik denk toch dat het dan wel echt een toevalstreffer zou moeten zijn (we gebruiken geen voorbehoedsmiddel maar in principe vrijen we niet op de vruchtbare dagen maar ja, is nooit waterdicht he?en het was niet helemaal duidelijk welke dag m'n eisprong was, voelde van alles maar kan een dag later/vroeger zijn geweest...) we hebben bij Vaios dus ruim 5 jaar erover gedaan en het zou wel erg toevallig en mazzel zijn als het nu gelukt is! ik was erg aan het twijfelen ook omdat we nu het plan hebben naar Nl te gaan en dit zou wel roet in het eten gooien zeg maar! maar ook weer helemaal super en hoe meer ik erbij nadenk hoe liever ik het wil...dat is m'n gevoel heel sterk! mocht het niet zo zijn (wat het meest waarschijnlijke is), dan is mn gevoel van zwanger willen raken (of het dan lukt is een tweede) wel aangewakkerd...maar verstandelijk is het beter van niet...pff best ingewikkeld en sorry voor m'n lange verhaal! nog een leuk voorval met de kindjes die ik op dinsdag oa. lesgeef: twee kindjes, een jongetje van 5 en zijn zusje van 7 met woordvindingsproblemen. ik geef les aan allebei tegelijk. ze zitten op een internationale school en krijgen in het Engels onderwijs maar thuis spreken ze gewoon Hollands. Ze halen dus de zinnen een beetje doorelkaar wat erg schattig klinkt hihi! nu zei het jongetje toen hij op mijn mobiel (die gebruik ik als klokje) een foto van Vaios zag: Is dat jouw zoontje? ik zei ja. we gingen verder met de les en toen ineens vroeg het meisje tegen het eind van de les: Ben jij verliefd? ik moest lachen maar zei: ja op mijn man Stefanos. Toen was het jongetje erg serieus en enigszins bezorgd en zei: Weet Stefanos dan wel dat je een kind hebt??? ik HAD het niet meer! hahahahahahaha! leuk he die leeftijd!!
Ik wist dat dit topic er was...en nu mag ik hier eindelijk ook meepraten Een aantal van jullie ken ik al. Maar ik zal me even voorstellen. Ik ben Liesbeth, 40 jaar jong. Na een lange tijd en twee Missed Abortions ben ik in januari dit jaar eindelijk zwanger geraakt mbv IUI. Op 11 oktober ben ik bevallen van een prachtige zoon, Eelco. Helaas bleek na de geboorte dat Eelco het syndroom van Down heeft. We hadden geen combinatietest gedaan, maar bij de 20 weken echo is niets gezien...dat stelt je toch gerust. Dus de schok was groot. Maar voorlopig genieten we volop van ons prachtige, bijzondere mannetje. Hij lijkt verder kerngezond, hij groeit als kool, hij drinkt zijn flessen prima, hij poept en hij piest. Tis net een normale baby Tot 4 weken heb ik volledige bv gegeven via een fles, hij drinkt nl niet uit de borst. Inmiddels ben ik dat wat aan het afbouwen. 6-7 maal per dag kolven en daarnaast voeden...dat was iets teveel van het goede. Kostte me teveel energie, plus dat ik er geen dagvoeding meer kolfde. De oplossing zou zijn om nog vaker te kolven, maar ja... Ik hoop dat ik hier een beetje mee mag kletsen over het mama zijn? En dat ik jullie allemaal ga leren kennen.
ik zeg: klets lekker mee! ben hier ook nog maar net... wat dapper van je hoe je met de geboorte van je zoontje omgaat! en waarom ook niet eigenlijk...! heerlijk dat het zo goed met hem gaat!en natuurlijk hou je van je kindje net zoveel als iedere mama!!! wij hebben ook nooit verder getest, wel nekplooimeting (alles was toen ok..maar je weet idd nooit...) en combitest maar wilde verder niet testen want mocht het fout zitten had ik nooit het kindje weghalen...dat zou ik an niet kunnen, maar gelukkig was het bij ons allemaal ok (wel een maand te vroeg geboren ivm dreigende pre eclampsie...). leuk dat je mee doet! fijne avond en tot gauw
@Mukkie: Wat een lekker kereltje heb je! Hopelijk helpt het smeren en wordt z'n leuke snoet straks niet ontsiert door littekentjes... @Hinke: Ik heb helaas geen tips voor meppende peuters. Ik ben één keer gemept door mijn kind en dat gebeurde zó onverwachte dat ik wat schrik een behoorlijk harde gil slaakte. Hard genoeg om het nooit meer te doen denk ik, want het is bij die ene keer gebleven... Nog gefeliciteerd met je verjaardag! @Lotuss: Wat kunnen kinderen al hard zijn op zo'n jonge leeftijd hè? Ik hoop voor Rosalie dat ze haar lievelingsknuffel gewoon mee naar school blijft nemen. Leuk, die kinderfoto van jou. Maar ik ben erg slecht in het zien van gelijkenissen, dus moet je vragen: Ben jij nu het linker of het rechter meisje...? @Liesben: Leuk dat je ons hier hebt weten te vinden. Ik ken je al een beetje uit het andere 35+-topic, al is het lang geleden dat ik daar postte. Gefeliciteerd met je zoontje Eelco! Ik kan me voorstellen dat jullie roze wolk even donker kleurde toen jullie het nieuws kregen dat Eelco het Syndroom van Down heeft. Fijn dat hij het goed doet. En natuurlijk is Eelco een gewone baby en tegelijkertijd een hele bijzondere. Net zoals alle baby's heel bijzonder zijn... @Dombo: Ik lees dat Yelina al zonder zijwieltjes fietst. Wat knap zeg! En Alyssa gaat lekker met zwemmen... @Natas: Wat vervelend dat je er 's nachts nog steeds zo vaak uit moet. Ik heb helaas ook geen tips, ben gezegend met kids die goed slapen. Maar ik begrijp wel hoe vermoeiend dit moet zijn voor jou. Knuff... @Annna: Wat leuk dat je weer eens langs komt hier! Gecondoleerd met je schoonmoeder...
Hier een paar drukke weken achter de rug. Deze week veel overgewerkt in verband met de overgang naar een nieuw softwarepakket voor de salarisadministratie. Al onze klanten moeten worden overgezet naar het nieuwe systeem, maar doordat wij veel maatwerk leveren en ons oude pakket dus erg klantspecifiek is ingericht, verloopt dit verre van soepel . De week ervoor ben ik met 5 vriendinnen en hun kids een midweek naar een bungalowpark geweest. We hadden daar een 24-persoons villa gehuurd (199 voor de hele midweek!) met 9 slaapkamers, een sauna en 5 badkamers. Plek zat dus voor 6 meiden en hun 10 kinderen. Het was gezellig en doordat het huis zo groot was (de woonkamer was zeker 120 m2) viel het qua drukte van de kids erg mee. Dit was het vierde jaar dat we dit deden en helaas waarschijnlijk ook het laatste. Want volgend jaar zijn de oudste kids (waaronder Jasmijn) leerplichtig en kunnen we dus geen gebruik meer maken van dit soort leuke aanbiedingen. En zo'n huis huren in het hoogseizoen en/of schoolvakanties is peperduur... *** Verder ben ik vandaag voor een tweede ronde sollicitatiegesprek geweest. Uiterlijk dinsdag krijg ik te horen of de keuze op mij of op één van de twee andere kandidaten is gevallen. Mocht het nu helaas niet zo zijn, dan heb ik woensdag nog een herkansing. Want dan moet ik op gesprek bij een andere organisatie. Ik was eigenlijk helemaal niet op zoek, maar liep twee weken geleden tegen twee vacatures aan die ik niet kon en wilde laten schieten. Niet alleen wat inhoud, maar ook wat reisafstand betreft. Beide organisaties zitten in Roermond, waarvan eentje op 200 meter van mijn huis...
Kom ook weer even aanwaaien. Kom tijd tekort. Zag in de gauwigheid dat het met Danique al best wel goed gaat nu met het zindelijk worden, helemaal toppie meissie! Mukkie voelt zich alsof ze zwanger is, spannend hoor ... Lola is ook erg druk en wat spannend zeg, met die gesprekken. Zeker die van maar 200 m bij je huis vandaan is niet verkeerd. Ik duim voor je. En ja, weer een mama erbij. Liesbeth, fijn dat je hier mee komt kletsen. Wat een heerlijk mannetje is Eelco en wat heb ik een bewondering voor jullie over hoe jullie hiermee omgaan. Morgen ga ik met Alyssa voor de eerste keer bij een andere zwemschool naar zwemles. Ik ben erg benieuwd hoe het daar allemaal gaat. Ondertussen hebben we nog wel een paar zwemlessen bij de oude zwemschool staan. Ik denk dat ik die lessen maar gewoon ga volgen. Wie weet haalt ze daar op de valreep het volgende niveau nog wel. Afgelopen woensdag heeft ze het felbegeerde gele walvisje niet gekregen omdat ze er in tegenstelling tot de week ervoor 'niets van bakte'. Ik moest maar met haar gaan oefenen. Duuuh, dat doe ik dus al om de week. Wat moet ik er nog meer aan doen? Iedere week gaan oefenzwemmen loopt me toch echt te veel in de papieren. Alyssa mag er dan welliswaar voor niets in, maar ik mag gewoon het volle tarief betalen. En o ja, had ik al verteld dat Yelina sinds bijna 2 weken 'met zonder zijwieltjes' kan fietsen? In eerste instantie hielden we haar nog wel bij de kraag vast, maar nu kan ze het toch echt helemaal alleen. Helemaal toppie dus. Hier een druk weekeinde voor de boeg, morgen dus eerst naar zwemles met Alyssa, daarna nog even op jacht naar een paar fietsspulletjes en ik kan m'n clubcleding van de fietsclub ophalen. Zondagochtend doe ik weer aan een toertocht mee en 's middags gaan we naar m'n broertje voor een combi housewarmingparty/verjaardag. Gezellie.
Nog even ego ... Ik ben zelf een laatste weg ingeslagen met de gesprekken bij Tactus. Ben er begonnen met gesprekken ivm eetverslaving, daarna doorgerold naar het ADD gebeuren en nu ben ik sinds gisteren in gesprek met iemand om de laatste puntjes op de I te zetten om te voorkomen dat ik qua eten weer de fout in ga. Naar de meisjes toe merk ik heel sterk dat mijn verleden nog erg in de weg staat wat me toch weer erg onrustig maakt. En die weg gaan we nu vrij maken. Volgens haar ben ik al goed op weg en is de kans groot dat ik daar snel doorheen kan prikken. Hoop het maar, want ik wil liever niet meer in 2012 in behandeling zijn, dat kost dan veel te veel centjes die we eigenlijk niet kunnen missen. Maar goed, wat moet dat moet. Als daar een sterkere Dombo uit gaat komen die de qua eten de fout niet meer ingaat is het dat wel waard. Ook zou het wel prettig dat m'n verleden niet iedere keer op de loer ligt. Hoog tijd om daar ook maar eens korte metten mee te maken. Voor wat betreft de hulpverlening voor ons oudste schatje zitten we nog een beetje in dubio. We hebben bij 2 praktijken wel een goed gevoel maar twijfelen nog even. Gaan we in zee met een praktijk waar eerst een 'labeltje wordt geplakt' waarna dan een behandeling zal worden gestart of gaan we in zee met een praktijk die aan symptoombestrijding gaat doen. Moeilijk hoor, wat zouden jullie doen?
Pffft, moeilijk... Aan de ene kant ben ik geen voorstander van symptoombestrijding. Voor mijn gevoel moet de oorzaak aanpakken, dan verdwijnen de symptomen 'vanzelf'. Maar aan de andere loop je inderdaad het risico dat met het benoemen van de oorzaak meteen een etiketje wordt aangemaakt... Hoe gaat het trouwens met het (vinden van) werk van je man?
Manlief heeft helaas nog geen ander werk. Heeft inmiddels wel meerdere sollicitaties lopen, voor zijn branche (ICT) lijkt het allemaal weer een beetje aan te trekken. Alleen veel afwijzingen, helaas. Ze zullen wel veel liever een jonger en dus goedkoper iemand willen hebben. Alyssa's zwemles bij de nieuwe zwemschool ging boven verwachting best goed. Ze zag er best tegenop om erheen te gaan, ze houdt niet zo van veranderingen, maar de kleinere groep en daardoor meer aandacht van de zwemjuf doet haar goed. Nu wil ze niet meer naar het andere zwembad, maar ze zal nog een maandje door moeten bijten, we hebben nog 4 lessen op de kaart staan en een maandje dubbelzwemmen zal voor haar geen kwaad kunnen. Zo'n labeltje heeft voordelen, maar ook zeker nadelen. We zijn er nog niet over uit.