Nou Cindy, als Danique'je later gaat schaatsen dan mag ze dat mooi met haar pappie doen hoor Ik kan wel schaatsen (geloof ik, is lang lang geleden) maar vind er niets aan. Dan doe jij dat toch later lekker met Rosanne. Oh wat jammer dat je die url niet meer hebt.
Dat schaatsen is ook helemaal niet aan mij besteed, en helaas ook niet aan mijn man... Wie moet Annika nou schaatsen leren straks ? Ach, tegen de tijd dat ze daar groot genoeg voor is ligt er waarschijnlijk toch nooit meer natuurijs Wij zijn wel vrij groot, ik ben 1.80 en mijn man is 1.99. Dus dat is wel een reden waarom onze (kleine) meid zo groot is. Die volgt ook keurig haar eigen curve, net onder die hoogste curvelijn in het groeiboekje. Wel jammer dat Cindy die url niet meer weet, ben erg benieuwd waar Annika op uit komt. @Lola: Ja, natuurlijk geef je de borst, je had juist zoveel moeite Emma uit de fles te laten drinken.... Die dementie hé @ Natas: Gelukkig heeft Annika na één paracetamolletje nergens last meer van gehad, en ze was vandaag zeer goed gehumeurd. Dus alles bij elkaar heeft ze maar erg kort last van de prikjes gehad. Wat voor lesjes krijgen ze dan bij babyzwemmen ? Leren ze daar echt iets dan ? @Goldengirl: Als Mathijs het verder goed doet, kun je er weinig aan doen denk ik. Je kan hem moeilijk dwingen te eten, dat werkt toch alleen maar averechts ? Ben benieuwd wat ze ervan zeggen. @ Inez: Lijkt me erg zwaar, de combinatie van twee kinderen en je werk en je ziekte. Petje af hoor ! @Cindy: Ik vond het eten in het ziekenhuis ook niet te eten. De tweede keer dat ik werd opgenomen kreeg ik exact dezelfde maaltijd als de eerste keer, heel bizar ! Ik lees dat je ook nog een tweede kindje wilt ? Heb ik een brutale vraag: Hoelang denk je dat je wacht voordat je daarmee begint. Ik wil ook graag een tweede maar wanneer ? Te zien aan je naam zijn we ongeveer even oud, en ik zit te dubben wat nu een goed compromis is tussen mijn leeftijd en Annika's leeftijd... Zijn er nog meer 35+ ers met dat dilemma ?
Linda, dat dilemma heb ik eigenlijk al een beetje gehad, (of eigenlijk heb ik dat stiekem nog wel een beetje, omdat ik een derde toch ook nog wel heel erg leuk zou vinden, maar ja, dat moet je wel allebei vinden). Ik was net 37 toen Alyssa geboren werd en 39 1/2 toen Yelina kwam. Van Alyssa was ik al in de tweede ronde zwanger, maar was me er sterk van bewust dat dit met een tweede wel eens heel anders zou kunnen lopen. Het was dat ik eerst een aantal miskramen kreeg, anders had er maar 1 1/2 jaar tussen de kinderen gezeten. Nu 2 1/2 jaar. En hoewel ik altijd heb gedacht dat ik na m'n 40e niet meer zwanger zou willen zijn, kriebelt het bij mij toch weer enorm. Als we al voor een derde zouden willen gaan, zou het wel snel 'moeten' gebeuren, aangezien we hier waarschijnlijk volgend voorjaar een nieuw huis gaan bouwen. Dan heb ik liever dat de kleine voor de tijd nog geboren wordt (als het ons gegeven zou zijn) dan na die tijd, want dan vind ik mezelf toch echt te oud. Nu zou een eventuele baby theoretisch en praktisch gezien nog voor m'n 41e geboren kunnen worden. En anders zou ik pas weer kunnen gaan denken aan zwanger raken als ik al bijna 42 ben. En voor mijzelf vind ik dat te oud. Maar zoals de zaken er nu voorstaan, blijft het bij onze 2 mooie dametjes en daar ben ik ook al heeeeel blij mee. Bovendien nu gaat het allemaal nog redelijk goed op zoals nu soms een dipje na, wie zegt dat ik er na een derde bevalling ook weer relatief goed uitkom.
O ja! Wij hebben op Jasmijn 6 jaar moeten wachten. Wij zaten dus niet zozeer met de vraag 'WILLEN we een tweede kindje?', maar 'DURVEN we het nog een keer aan?' Stel dat het weer 6 jaar jaren zou duren, dan zou ik 44 zijn... We besloten de 'gok' te wagen, geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken - we wilden geen tijd verliezen / kansen 'vergooien' - en met ovulatietesten mijn cyclus in de gaten te gaan houden. Maar gelukkig bleek al snel dat we ons voor niets druk maakten, ik bleek namelijk al na 4 ronden zwanger...
@Lola: Fijn dat Emma vandaag ook bij jou haar flesje heeft uitgedronken. Ze zit dus op de goede weg. Een kunstijsbaan vind ik ook maar niets. Ik ben dus echt blij dat ik weer na 12 jaar eindelijk weer op natuurijs kan schaatsen. Ik hoop dat we vaker zulke winters mee kunnen maken. En ook winters met veel sneeuw. Lijkt me leuk om met de kinderen te gaan sleeën en sneeuwpoppen te maken. @Cindy: Cock kan ook niet schaatsen en wil het ook niet leren. Hij heeft zwakke enkels en kan zijn evenwicht niet zo goed bewaren op de schaats. Maar geen probleem, ik wil het de kindertjes met alle plezier leren. Julian heeft al met glij-ijzertjes op het ijs gestaan, maar vond het wel eng, dus ze waren ook weer snel uit. Met de slee op het ijs vinden ze meer plezierig. @Linda: Dat klopt, dwingen om te eten dat lukt niet. We moedigen hem wel aan om iets te proeven en prijzen hem als hij dat heeft gedaan. Het dilemma van wanneer een volgend kind heb ik niet gekend. Ik was al ruim 39 jaar toen Julian werd geboren. Omdat je toch minder gemakkelijk zwanger wordt op oudere leeftijd, hadden wij besloten om direct voor een volgend kindje te gaan. Van Julian was ik al in de 3e ronde zwanger geraakt, dus dat was best snel. Maar ja, wie zegt dat dat ook bij een volgende zwangerschap zo snel zou kunnen gaan. Wij gingen er van uit dat dat best langer zou kunnen gaan duren. Groot was onze verbazing dat ik al na twee maanden na Julians geboorte zwanger was. Matthijs is dus geboren toen ik 40 ½ was. Alicia is geboren toen ik bijna 42 ½ jaar was. Ik ben me ervan bewust dat wij het geluk hebben gehad dat ik ondanks mijn oude leeftijd zo snel zwanger ben geraakt.
Ik denk dat het niet eens zo heel erg is als je zelf je kinderen niet kunt leren schaatsen. Of we na dit jaar nog vaak op natuurijs kunnen schaatsen is iets wat we moeten afwachten, maar al zou dat niet meer vaak kunnen ... kinderen doen vaak ook wel aan skeeleren, vaak scheelt dat ook al wel met het leren schaatsen. De dochter van vrienden van ons is een klein natuurtalentje op de schaats. Zij is 8 en schaatst sinds 2 jaar. Die kleine meid is zo gedreven dat ze al snel opviel en aan wedstrijden mee mocht doen. Landelijk gezien schijnt ze binnen de top 5 te schaatsen in haar leeftijdsgroep. Ben benieuwd hoe zich dat ontwikkelt.
@linda71 Normaal viel het eten in het ziekenhuis wel mee. Ik heb iets meer dan 2 weken er in gelegen omdat mijn bloeddruk te hoog was. Je kon zelf kiezen uit 3 dingen per groep wat je wilde eten. (dus vlees, aardappels, groente en toetje) Alleen had ik dus voor de dag van de bevalling niet zelf kunnen kiezen en dus kreeg ik de keuze van de kok en dat was al die dagen al het vieste wat je zou kunnen kiezen. Van de gynacoloog moesten we 6 maanden wachten voor we weer voor een 2e zouden mogen proberen. En ik zal eerst weer flink op dieet moeten om ook maar zwanger te kunnen raken. Rosanne is voor ons al een wonder, we hadden de hoop al opgegeven om ooit kinderen te krijgen. Ik slikte al vanaf mijn 22/23e de pil niet meer en was 36 toen ik zwanger van haar raakte (volgende maand ben ik al weer 38). Wij wilden de medische molen niet in. Ik zal dus denk ik met 6 maanden al niks meer gaan gebruiken en dan maar zien of het toch nog wil lukken. Ik moet er alleen nog over nadenken van hoe lang ik er de tijd voor wil nemen. Hoe ouder je wordt hoe groter het risico dat er iets niet goed is en ik heb nu wel een dochtertje die ik niet wil opzadelen met de zorg voor een broertje of zusje die bijvoorbeeld down heeft als wij er niet meer zouden zijn. Bij Rosanne hebben we alleen een nekplooimeting laten doen en op basis van die uitslag geen verdere onderzoeken.
Linda, hier geen dilemma over een 2de...... of nou ja, eigenlijk wel maar dat is dan alleen mijn dilemma. Chris wil namelijk geen 2de van ons samen meer vanwege onze leeftijden (hij 53, ik in maart 42). En begrijpelijk, hij had al twee meiden uit een eerder huwelijk, over zo'n 15 jaar gaat hij met pensioen, etc. We hebben helaas te lang gewacht met de eerste (vanwege zijn 2 dochters). Hij is nu helemaal verzot op Danique hoor, maar hij heeft in 1ste instantie de beslissing om te gaan proberen meer voor mij genomen dan voor zijn eigen kinderwens. En ik moet zeggen, hoe graag ik het ook zou willen ik het ook een beetje de goden verzoeken vindt. We hebben nu een kerngezond en vrolijk meiske, maar de risico's worden nu wel erg groot. Met babyzwemmen leren ze nog niet zo veel nee, dat is meer voor de leuk. Elke keer dezelfde liedjes en bewegingen vinden ze helemaal geweldig. Maar later leren ze best al veel dingen. Mooi nieuw onderschrift Lola!
hier wel ik heb een oudste van mijn vorige relatie Amber en ze is gek op der zusje mijn vriend had geen kids en wilde er dolgraag met een geschikte partner...eerder niet, dus we zijn ervoor gegaan en na 6 maand zwanger na onsterelisatie! en hulp van clomid, mijn vriend wilde er graag nog eentje, maar de zwangerschap was zwaar voor me en mijn gezondheid, dus we zijn blij met dit kindje en stoppen ermee! als we jonger hadden geweest was er zeker nog eentje gekomen! soms moet je het leven nemen zoals het komt en lukt! ik heb nog twee kilo over van de zwangerschap weeg 64 nu, misschien in de zomer gaan ze der wel af! Liefs Ritje
Bedankt voor jullie openhartige antwoorden ! Ik wordt in april 38, dus ik wil ook niet zolang meer wachten, maar mijn man wil eigenlijk een tijdje wachten voor hij besluit of hij een tweede wil. Ik heb iig eerst nog een operatie in februari. Ik had een pap3a uitslag toen ik net zwanger was, en uit de gedane colposcopie bleek dat de cellen onrustig zijn, en er dus uit moeten. Nu kon dat wachten tot na de zwangerschap, maar die zit er inmiddels op..... Ik heb een paar weken terug opnieuw een scopie gehad en ik hoor volgende week of ik nog steeds onder het mes moet, maar ik ga er eigenlijk maar wel vanuit. Ik ben me ook zeer bewust van de risico's van een zwangerschap op latere leeftijd, daarom wil ik ook niet zo lang wachten. Wij hebben bij Annika een vruchtwaterpunctie laten doen. Vreselijk spannend was dat, maar ik ben wel blij dat we dat gedaan hebben. Het gaf wel een stuk geruststelling naderhand. Iets heel anders: Annika is de hele dag al verschrikkelijk wakker, hongerig en huilerig. Ben nu de fles van 22.30 voor haar aan het maken, omdat we echt niet meer weten wat we ermee aan moeten. Hoop niet dat ze een griepje oid aan het krijgen is, maar heb geen idee waar dit vandaan komt vandaag. Pfff, ben er wel bekaf van. Straks op tijd naar bed !
Ik zou idd proberen om niet te lang te wachten want de risico's stijgen snel, de kans op miskraam ook en de vruchtbaarheid daalt rap. Te hopen dat Annika niet ziek wordt, ah gosh. Jullie hebben een prachtig kindje Ritje, zo is 't mooi voor jullie.
Linda, bij andere topics hoor ik veel meiden over een sprongetje zo vlak voor of rond de 4 maanden. Dan schijnen ze even extra hongerig en huilerig te zijn.
Hoewel ik eigenlijk steeds heb geroepen dat beide meisjes niet echt op elkaar lijken, vrees ik, dat ik er toch niet onderuit kan. Yelina's ogen zijn wat groter en ronder en haar mond is anders van vorm, maar het is toch wel duidelijk te zien dat het zusjes zijn. Zie foto in m'n album.
Ze lijken echt wel op elkaar Ben benieuwd hoe dat zich ontwikkeld. Vind dat Rosanne ook al ontzettend is veranderd sinds haar geboorte. Is echt ontzettend leuk om de mix van je man en jezelf in de kleine terug te zien. Ze lijkt echt wel op mijn man, dus zal nooit kunnen zeggen dat ze niet van hem is Kan Annika niet nog een nawee hebben van de prik die ze heeft gehad? Rosanne kreeg hier ook altijd een dag of 2 later pas last er van en was dan de hele dag niet te genieten en wilde slecht drinken. Mijn man dolgraag een 2e, die zat al vanaf dat ik zwanger was van Rosanne dat hij er nog een bij wilde. Hij is ook heel erg betrokken geweest bij de zwangerschap en ging ook mee naar alle afspraken in het ziekenhuis. Hij gaat nu ook nog elke keer mee naar het cb omdat hij dat gewoon leuk vindt en doet ook veel met Rosanne in zijn vrije tijd. In het weekend mag ik lekker uitslapen en hij geeft haar altijd de laatste voeding zodat ik ook vroeg mijn bed in kan. Ik vind het gewoon jammer dat ik al bijna 38 ben, anders had ik wel een tijd gewacht met een 2e tot Rosanne bijna naar de kleuterschool ging bijvoorbeeld. Ik wil gewoon graag zoveel mogelijk van Rosanne genieten en een zwangerschap terwijl je een kleintje hebt rondhobbelen zal een stuk zwaarder zijn dan die van Rosanne. De enigste kwaal waar ik veel last van heb gehad is dat ik erg moe was en dus veel slaapte. Met Rosanne zal daar niet veel van terecht komen, met dus de kans dat dan mijn bloeddruk veel sneller te hoog zal zijn En weer zo`n tijd in het ziekenhuis liggen heb ik niet veel zin in, was blij dat ze me niet tot 40 weken er hebben laten liggen. En het lijkt me geestelijk gewoon een stuk zwaarder, je weet nu pas echt wat het is om een kind te hebben en de kans op een miskraam is toch erg groot. In dat andere 35+ topic viel me pas echt op hoeveel er wel niet mis gaan. Nu ik toch het even over moe heb, ik heb geen ME maar heb het ook dat als ik teveel suiker eet dat ik erg moe wordt. En een ander nadeel van suiker is dat ik dan ook de kast in blijf duiken of er nog wat anders lekkers te vinden is. De lekkere dingen uit de kast beginnen nu aardig op te raken, heb me voorgenomen om niks lekkers meer in huis te halen tot ik weer de motivatie kan vinden om te gaan lijnen. Die is alleen nog moeilijk te vinden Overdag gaat het aardig goed maar in de avond lokken de lekkere koekjes en chocola. De vorige lijnpoging kon de kast vol liggen met lekker spul en kwam ik er gewoon niet aan, deze keer zal mijn man dus voorlopig even mee moeten lijnen.
Cindy, lastig hè van de lekkere dingetjes afblijven. Inderdaad maar niets lekkers meer in huis halen. En kan je man de kasten niet leeg eten? Er zitten voor- en nadelen aan kindjes 'snel' na elkaar krijgen, en ook als er meer tijd tussen zit. Maar je leeftijd is idd iets waar je niet onderuit kunt.
Cindy, ik ben ook altijd een snoepkont geweest en wanneer ik weer ga snoepen ondanks dat ik het niet hebben mag, krijg ik meteen een terugval van hier tot Tokio. Zodra ik weer stop met snoepen gaat het weer een flink stuk beter. Op dit moment lukt het me alleen niet om mezelf een flinke schop onder de kont te geven en te stoppen met snoepen. Heb ik altijd rond deze tijd van het jaar. Duurt meestal t/m mijn verjaardag en daarna kan ik mezelf meestal weer goed inhouden. En vrijdag ben ik jarig, dus hopelijk lukt het me vanaf volgende week weer om dit minstens te evenaren. Ik kan me voorstellen dat je flink de schrik erin hebt vanwege je bloeddruk en de ziekenhuisopname die je erdoor hebt gehad. Ik heb met Alyssa tegen HELLP aangezeten en mij is toen verteld dat de kans op herhaling bij een tweede erg klein is. Inderdaad had ik nu wel steeds een te hoge bloeddruk, maar de waarden in m'n bloed bleven nu tot het einde toe goed.
Mijn man eet ook gewoon lekker mee , maar die mag ook niet zoveel zoetigheid hebben. Hij heeft suikerziekte, dus voor hem is het ook beter als er weinig in huis is. Maar ik vind ook niet dat hij er onder moet lijden dat ik wil afvallen, hij moet gewoon kunnen eten wat hij wil. Gelukkig zijn er dingen die hij heerlijk vind en ik echt vies vind zoals bounty`s en snickers, dus als we weer chocola in huis halen zal dat het zijn. En moet me weer aanzetten om meer water te gaan drinken, nadeel daar van is dat je weer de hele dag door naar de wc moet rennen. Sinds de bevalling moet ik ook echt snel gaan anders gaat het mis. Gelukkig gaat dat wel al een stuk beter dan de weken na de bevalling, toen kon ik geeneens de trap aflopen zonder in mijn broek te plassen De enige kwaal die ik van de hoge bloeddruk heb gehad was dus de vermoeidheid, ben niet duizelig geweest en hield ook geen vocht vast. Tijdens de hele warme dagen had ik gewoon nog dunne enkels. De hele zwangerschap was mijn bloeddruk al niet echt laag, maar toen ik voor de controle kwam met 35 weken en 3 dagen was het dat ik gelijk moest blijven. Ik had nog nooit in een ziekenhuis gelegen en ik had ontzettende heimwee naar huis. Met de baby ging alles goed en door pillen was de bloeddruk redelijk snel weer normaal. Het leuke was dat ik wel weer een echo kreeg waar ze de placenta na gingen kijken, die was ook goed. Denk ook meer dat ze zijn gaan opwekken omdat ik het steeds moeilijker vond om in het ziekenhuis te liggen. Het jammere was gewoon dat je toch niet het laatste stukje van de zwangerschap echt samen hebt kunnen doormaken. Het prettige was wel dat je elke dag een ctg kreeg en de baby dus goed in de gaten werd gehouden. Ik wilde zowiezo al in het ziekenhuis bevallen em had dus ook niet de stress van wanneer moet ik er nu heen. Nadeel was wel dat er dingen nog gedaan moesten worden thuis, zoals nog wasgoed draaien voor de kleine, de box neerzetten en het bedje opmaken. Dat soort dingen zouden we het weekend na de opname gaan doen. Toen ik thuis kwam leek het ook net of daar een bom ontploft was. Mijn man was druk geweest met werken en daarna naar mij in het ziekenhuis gaan dat er van opruimen niet veel terecht was gekomen. Het beste is gewoon dat ik dus eerst flink wat gewicht kwijt raak, dan is mijn bloeddruk ook al wat lager en is de kans gewoon groter dat het dit keer niet te hoog gaat worden. Ik was al blij dat het pas zo laat in de zwangerschap veel te hoog werdt. Met 35 weken is de kans dat het mis gaat met de kleine natuurlijk een stuk minder. Bij mijn zus is het 20 jaar terug mis gegaan met haar eerste zoontje door HELPP. Nu zijn ze veel beter in staat om een te vroeg geboren baby in leven te houden.
Ik zit inmiddels al weer in mijn tweede werkweek. Erg leuk allemaal, maar het forummen schiet er nogal bij in... @Inez: Jouw meiden lijken zeker weten op elkaar ! @Cindy: Ik heb mijn tweede zwangerschap (eigenlijk mijn derde als ik de miskraam meereken...) zowel als zwaarder en als meer relaxed ervaren. Het moeilijkste vond ik dat een dreumes van 1,5 er geen boodschap aan heeft dat jij het met je dikke buik wat rustig aan moet doen. Dus ga je al snel over je grenzen heen... Aan de ene kant is zo'n klein leeftijdsverschil natuurlijk heel leuk, maar voor mezelf als moeder lijkt het me ook erg fijn om je tweede kindje te krijgen als je oudste al op school zit. Dan heb je veel meer tijd om (weer) van zo'n baby te genieten. Maar vanwege mijn leeftijd hadden wij wat mij betreft ook niet zoveel keuze... Ook ik ben overigens een echte snoepkont. Het is aan de borstvoeding te danken dat ik niet flink ben aangekomen. Ik overweeg nu om Emma tot haar 12e zelf te voeden...
dank je natas voor je kompliment het is een mooi kindje, al vind elke moeder het god ik snoep ook soms en wil toch nog die twee kilootjes kwijt maar ik klaag niet hoor! Alleen mijn lichaam is nog herstellende voel ik! het is nog niet wat het moet zijn! maar mijn ventje is begripvol hulpzaam en heel lief, als hij ziet dak wat nerveus ben neemt hij het over en verplicht me even te rusten, en dan zit ik natuurlijk op mijn kiezen te bijten, altijd zo zelfstandig! altijd alles alleen roeger moeten doen, het is een tweegevoel! Hier wel Silke is nu nog een dikke week en dan 4 maand, ze eet ongeveer 4 keer per dag 200gram soms iets minder maar dan een keertje meer de papfles! Lola je creaties van je banner is weer geweldig mooi! wauw echt se,knap kijk naar je op fijne avond meisjes! Ritje