Van harte gefeliciteerd met Emma haar verjaardag. Hoop dat jullie een leuke dag hebben en dat het weer beter word dan dat het hier er op het moment uit ziet. Nu ff goed wakker worden, mocht even uitslapen.
Gefeliciteerd met Emma Lola!! Een fijne dag! (ondanks de verkoudheid..en? heeft ze meer haar en tanden?) hihi..je schrijft..'Het was niet pijnlijk, maar wel erg aangenaam.' Neem aan dat we een 'on' voor aangenaam erbij moeten denken?
Nee, helaas. Toen ik haar vanmorgen uit bed haalde was ze nog niet zo kaal en tadenloos als altijd. Maar ook nog net zo lief als altijd... Enne... je hebt natuurlijk helemaal gelijk! Er moet een grote ON voor... Meiden, bedankt voor de felicitaties! Emma is wel schandalig verwend, maar eigenlijk boeide het haar niet zo. Ze knoeide lekker met haar stuk taart, maar het openmaken van de kadootjes liet ze fijn aan Jasmijn over. Toen alles was uitgepakt, was ze moe en kon ze zó haar bedje in. Toen ze weer wakker werd, was bijna iedereen naar huis...
Poeh zeg, moet hier echt meer komen, maar op het moment lukt het echt ff niet. Ik zie dat Emma jarig is. VAN HARTE GEFELICITEERD. Leuk trouwens, dat ik jullie uitnodigingen zie en plannen en verhalen lees, kan ik lekker ideeën opdoen. . Verder wel alles gelezen, maar niet veel onthouden, dus weinig reactie. Hier wel een soort van mijlpaal, alhoewel het geleidelijk gaat: Mariëlle doet stapjes aan de hand. Niet veel hoor en 't is maar net of ze er zin in heeft, maar af en toe gaan de voetjes toch echt vooruit. En dat terwijl ze nog niet eens zelf kan gaan staan! Ik krijg trouwens het idee dat ze nog niet helemaal durft. Aan de handen optrekken doet ze wel en soms staat ze midden in de kamer op handen en voeten, maar verder blijft het bij heel voorzichtige pogingen in de box of aan de rand van de tafel. En die pogingen geeft ze zeer snel op. Maar goed, ze ging ook pas zitten toen ze wist hoe ze weer terug moest naar liggen, dus misschien wil ze eerst zeker weten dat ze terug kan? Ik vind het wel grappig. Af en toe is het een zeer bedachtzaam en onderzoekend tiepje. Zo zit ze bijvoorbeeld ook al te frunniken aan de rits van de slaapzak. Maar.... als het te lang duurt, wordt ze ongeduldig en dan gaat ze met de boel smijten. Goh, dat ongeduldige, van wie ze dat toch heeft....... (hihi). Komende week ook weinig tijd om hier langs te wippen vrees ik. Moet morgen naar school (bleh, vind ik zoooooooo naar, als ik dat moet op m'n vrije dag). En donderdag en vrijdag heb ik introductie van de studie. Dat wordt dus vast weer veel bijlezen volgend weekend .
Zo, we zijn weer terug van weggeweest. We hebben het heerlijk gehad in Drenthe, de meisjes hebben genoten, veel gezwommen en in de speeltuin (binnen en buiten) gespeeld, dagje Noorder Dierenpark in Emmen, dagje Kabouterland en toen was het al weer tijd om naar huis te gaan. Yelina is alleen helaas gevallen waarbij een hoekje van 1 van haar boventanden is afgebroken. Dus dat wordt voor de zekerheid even een tandartsbezoekje met haar. Weet het niet zeker, maar ik denk wel dat ze er met eten wat last van heeft. Volgend jaar toch maar wat langer dan een weekje. Zo'n week vliegt toch weer voorbij en de dagen van aankomst en vertrek ben je toch voornamelijk bezig met uit- en inpakken en hond wegbrengen en halen naar en van pension. Maar goed, da's voor de volgende keer.
Lola, nog van harte gefeliciteerd met de verjaardag van Emma. 1 jaar al weer. Wat vliegt de tijd toch zeg. (zucht). Natas, ach, arme Natas, ik weet zo goed hoe je je voelt, al kan ik er nu wel bij zeggen dat het voor mij inmiddels meer en meer op de achtergrond begint te raken. Ik vind het zo vervelend dat het je zo hoog zit dat het alleen maar bij Danique zal blijven. Ik zou willen dat ik je kon vertellen hoe je het een plekje kunt geven, maar helaas, dat kan ik niet. Dat werkt voor iedereen toch weer anders. Ik kan alleen maar hopen dat het voor jou niet lang zal duren eer je het een plekje kunt geven. Dikke knuf! Hinke, grappig om te lezen dat jouw ondernemende kleine meid ook met dingen gaat smijten als iets niet lukt zoals ze het hebben wil. Klinkt bekend. En knappe meid hoor, dat ze de eerste pasjes aan de hand al kan zetten. Over favoriete spenen en knuffels: Yelina heeft in bed wel een speen, maar heeft geen voorkeur voor een specifieke speen. Beide meisjes hebben 1 favoriete knuffel (knuf) die beslist mee moet naar bed en bij voorkeur slepen ze hun knuf ook nog eens de hele dag mee. Hoe vaak we Alyssa al hebben moeten helpen zoeken naar dat ding ... Leuke uitnodigingskaartjes trouwens voor Emma en Roosje.
Lola, nog van harte met Emma's eerste verjaardag!!! Ze zal er nog wel meer uitzien als een baby dan een dreumes, die tandenloze bekkies vind ik altijd zo lief! Hinke, dat een heel klein beetje 'lopen' heeft Danique ook een tijd gedaan. Vond het er heel koddig uit zien, als een dronken eendje. Dat doet Mariëlle al goed! Danique loopt nu echt en maakt daar ineens heel snel vorderingen in. Altijd grappig, je ziet bijna dat kwartje vallen en dan willen ze niets anders meer. Sterkte op school deze week. Dat is wel balen Inez, van Yelina haar tandje. Heeft ze er veel pijn aan gehad? Vind het fijn om te horen dat jij je wens voor een 3de een beetje een plekje hebt kunnen geven. Dank jullie allemaal voor de lieve woorden. Ik heb hier nog wel een weg in te gaan denk ik. Denk dat, naast mijn eigen gevoel, m'n grootste angst is dat Danique het later erg gaat missen. Daar zullen tzt dan mee moeten omgaan. We zijn gisteren met m'n stiefdochter en haar zoontje Geno naar Dierenpark Amersfoort geweest. Was erg leuk en beide kids hebben genoten. Geno heeft met open mond naar een olifant, een beer en een tijger gekeken. Danique keek naar alles met open mond en grote ogen, de beer was net zo interessant als rennende kinderen om haar heen. Het hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, was voor haar de babyschommel. Ze hield zichzelf goed vast na een slinger van Chris en ging daarna echt zelf schommelen, al schaterend! De meeste foto's daarvan zijn helaas bewogen, deze is nog wel leuk.
Rosanne kon zich ook nog niet optrekken toen ze voor het eerst een paar stapjes deed. We hadden haar voor de lol even achter de loopwagen gezet en toen deed ze dus opeens een paar stapjes. Nu loopt ze dus ook al aardig de kamer rond, was eerst heel langzaam maar de vaart begint er aardig nu in te komen. Alleen heeft ze nog niet door hoe ze zelf op moet staan als ze zich nergens aan kan optrekken. Als je haar ergens neer zet dan loopt ze gewoon verder en dan de hele kamer gewoon door zonder zich ergens aan vast te pakken. En ze blijft rustig een tijdje stil staan op de plek waar ze wil. Ze vind alleen het kruipen ook nog erg leuk dus ze wisseld het nog af, de ene dag wat meer dan de ander. Nadeel is alleen dat je opeens weer dingen tegen komt die opgeruimt moeten worden omdat ze er bij kan komen. Arme Yelina een stukje van haar tand af, hopelijk gaat het nu al weer wat beter met eten en heeft ze er geen pijn meer van. Ik weet zelf hoeveel pijn het doet als je verlangd naar een kindje en het komt niet en ik ben dus echt zo ontzettend blij dat Rosanne er is. Die pijn en verdriet maakt het voor mij ook niet makkelijk om er voor te kiezen om toch voor een 2e te gaan proberen. En ik ben bang dat het dan weer mis met mij zelf gaat. Ik heb echt een hele tijd thuis gezeten vanwege straatvrees en ging eigenlijk net pas weer een jaar de deur uit toen ik zwanger werd van Rosanne. En loop nu nog steeds tegen dingen aan waar ik het af en toe moeilijk mee heb. En het is nu op het moment af en toe zwaar om voor Rosanne te zorgen, ben snel erg moe. Gelukkig heb ik een man die heel goed voor me is en echt een hoop werk uit handen neemt als hij thuis is van hem mag een 2e er dan ook snel komen. Ik zie er ook tegenop van hoe je aandacht te verdelen tussen 2e kinderen en hoe met ze op pad te gaan. Fietsen heb ik niet genoeg energie voor dus dat valt al af en met de bus overal naar toe gaan met 2 kids is ook een ramp. Nu met Rosanne kan ik alle kanten op in mijn 45 km wagentje. Rijbewijs moet ik nog steeds weer mee gaan beginnen , daar was ik mee bezig toen ik zwanger werd en afrijden is mede daar door dus niet gelukt. Dus op dit moment is het hier ook nog niet verstandig om voor een 2e te gaan. Misschien dat het over een jaar als Rosanne op de peuterschool zit weer een stuk beter allemaal met mij gaat en dat ik het toch aan durf. Een kennis van ons heeft op haar 43e de 2e gekregen met behulp van ivf en dat heeft me toch doen inzien dat het toch best mogelijk is om op nog latere leeftijd pas voor een 2e te gaan. Vroeger zei ik altijd ik wil maximaal tot mijn 38e voor een baby gaan. In mijn hart zou ik het ook fijn vinden voor Rosanne om een broertje of zusje te krijgen. Maar een broertje of zusjes voor later zegt ook niks, mijn man heeft al jaren geen contact meer met zijn broer. Ze komen elkaar weleens tegen (op het werk) en dan praten ze even met elkaar maar dat is ook alles. Zijn jaren geweest dat ze helemaal niks tegen elkaar zeiden. En voor de jonge periode kan je ook natuurlijk veel met vriendinnetjes doen, vroeger mocht een vriendin van mij altijd vriendinnetjes meenemen op vakantie.
Ik kan me je angst wel voorstellen, maar zelf denk ik wel dat in hoeverre Danique het gaat missen dat ze geen broertje of zusje van ongeveer dezelfde leeftijd heeft voornamelijk af zal hangen van de band die ze met jullie en haar oudere zusters zal krijgen en hoe jij/jullie met het gebrek aan een brusje om zullen gaan. Hoe gaan haar oudere zussen eigenlijk met haar om? Vinden zij het wel leuk, zo'n klein zusje erbij? Je weet denk ik wel dat ik zelf geen goede band had met m'n ouders (en dat ik die nog steeds niet heb met m'n vader en z'n tweede vrouw). Ik dacht altijd dat het beter zou worden als er een broertje of zusje bijkwam. Helaas werd dat door de komst van m'n broertje niet beter al was en is het wel prettig om iemand te hebben op wie je terug kunt vallen, ook al is hij 12 jaar jonger dan ik. In mijn geval had gemis van een broertje of zusje dus meer te maken met het gebrek aan een band met m'n ouders en niet zozeer doordat ik een broertje of zusje echt miste, want als klein kind had ik veel vriendjes en vriendinnetjes in de buurt met wie ik op kon trekken.
Cindy, ook jouw verhaal is herkenbaar voor mij. Ik ben zelf chronisch moe en ken goede en minder goede periodes. Soms kan ik maanden lang veel op pad op de fiets en dan zijn er weer lange periodes dat ik alles met de auto moet doen omdat ik nergens energie voor heb. Dat gebrek aan energie heeft mij er niet van weerhouden om te gaan voor een brusje voor Alyssa. Het leek mij juist wel fijn voor haar om voor mijn mindere perdiodes een brusje te hebben om mee op te trekken. Gelukkig heb ik wel een rijbewijs en een auto waardoor in in mijn mindere periodes niet aan huis gekluisterd ben, maar in ieder geval nog op pad kan met de auto. Openbaar vervoer is hier geen optie, aangezien we bijna een half uur moeten lopen naar de dichtstbijzijnde bushalte.
Na de val was Yelina al snel weer vergeten dat ze last had van die tand. Alleen met eten lijkt het er soms op dat ze er last van heeft. Wat was het trouwens weer heerlijk de afgelopen nacht om weer gewoon in m'n eigen mandje te kunnen slapen. Niet dat die bedden slecht waren hoor, het waren goede boxspringmatrassen, alleen een beetje erg hard naar m'n zin waardoor ik veel last van heupen, rug en schouders had in bed. Vannacht in m'n eigen bed gelukkig geen last meer.
Zo ik ben even heel snel langs de berichtjes van afgelopen week gegaan. Voorlopig even Emma GEFELICITEERD en Lola natuurlijk ook van een officiele dreumesdochter!
Ik kan me voorstellen dat je huiverig bent voor een 2de Cindy. Eerst jezelf goed op de rit krijgen is belangrijk. Aan de andere kant denk ik ook wel dat je een 2de er wat makkelijker 'bij doet' vergeleken met de aardverschuiving die gepaard gaat met het krijgen van een 1ste kindje. En ik denk absoluut niet licht over het krijgen van kinderen op latere leeftijd. De kans op een gezonde zwangerschap is op je 43ste klein. Inez, de stiefmeiden gaan leuk met Danique om. Oudste wat meer dan jongste, zal ook wel komen omdat oudste zelf een kind heeft. Zij is ontzettend lief met Danique, jongste ook wel maar in haar hart had zij liever niet nog een halfzusje gehad denk ik. Het voelt niet aan als zusjes en de stiefmeiden zullen ook niet die 'functie' hebben. Daarvoor is het leeftijdsverschil te groot, ze groeien niet nog een paar jaar samen op, een andere moeder, grote verschillen in levensopvatting, problemen en spoken uit het verleden, etc.
Natas, voor wat het waard is, het is in ieder geval fijn dat de stiefmeiden leuk met Danique omgaan. Alleen jammer dat je vanwege de verschillen in opvattingen verwacht dat er geen band tussen de meiden zal ontstaan. Vanochtend zijn we kennis wezen maken op de basisschool waar Alyssa per eind februari naar toe zal gaan. In eerste instantie wilde ze niet mee, maar uiteindelijk was ze er niet weg te slaan en wilde niets liever dan na het brood eten meteen weer terug naar de basisschool. Liever zo dan dat ze het er niks vond. Het leken ons allemaal wel geschikte mensen daar. De school zit sinds een jaar in een spik splinter nieuw pand dat erg ruim is opgezet. Het ziet er allemaal erg mooi uit. In januari en februari mag Alyssa in totaal 10 dagdelen komen proefdraaien en dan vanaf eind februari na de krokusvakantie voor het echie.
Lotuss, van harte gefeliciteerd met de tweede verjaardag van Rosalie! Het was een prachtige dag vandaag en ik hoop dat ze heerlijk heeft genoten. Nog even heel wat anders, met name de de meiden die van het andere 35+ topic afkomen zullen haar kennen, maar namens Diaantje1 mag ik vertellen dat ze na 3 jaar eindelijk zwanger is van een mooi wondertje. Dat kleine wondertje zit inmiddels al 23 weken veilig en wel in haar buik. Alles gaat goed met de kleine, nekplooimeting was goed, uitslag VP was goed, ze hebben een hele mooie 20 weken echo gehad en samen met haar vriendje geniet Diaantje volop van dat kleine groeiende beepje in haar buik.
Ik had een paar maanden geleden geloof ik wel eens verteld dat we helemaal opgedoft naar een feest waren gegaan en daar voor een dichte deur kwamen te staan, want het was doorgegaan op de manier zoals ons was verteld. Het aantal genodigden was ivm een te hoge kostenpost zwaar gereduceerd. Begrijpelijk, maar vertel dan ook aan de genodigden die niet meer hoeven te komen dat ze niet hoeven te komen. Nou had ik de betreffende feestganger vandaag aan de telefoon en die belde om te vertellen dat het feest niet doorging. Ik: Ja dat hadden we al gemerkt. We stonden voor een dichte deur. Zij: Hoezo? Ik: Nou, in juni hadden jullie dat feest toch? Ik had toen welliswaar vrij laat een berichtje ingesproken op je antwoordapparaat dat we alsnog konden komen en dat als het niet doorging, dat ik dan graag van jullie zou horen Zij: Maar ik heb het je verteld Ik: Nee, anders had ik niet voor een dichte deur gestaan. Zij: Maar ik heb je gebeld, ik weet zeker dat ik het je heb verteld. Oh, nou weet ik het weer, ik heb je antwoordapparaat ingesproken. Ik: Ik heb van jou geen berichtje op m'n antwoordapparaat gehad hoor. Zo ging dat gesprek nog wel even door. Ze vond het maar vreemd dat we het niet wisten, want ze had het me verteld. Nou, NOT dus, anders regel je geen oppas en sta je niet voor een dichte deur. Zij nog heel verbaasd dat ik haar dat niet eerder heb verteld. Tja, hoe zou dat nou komen zeg. Tssss. Maar goed, haar belletje ging erom dat een nieuw gepland feest niet doorging. Nou ja, daar waren we toch niet heengegaan, want we hadden geen zin om weer voor een verrassing komen te staan zoals weer een dichte deur ivm gewijzigde plannen.
Dag allemaal, Ben ik even weer. Heel drukke week gehad, pffffffff. Maar introductie van de studie (donderdag en vrijdag) was erg leuk. Ik heb er heel veel zin in gekregen! En dat was vast de bedoeling. Mariëlle heeft volgens m'n vriend donderdagavond een paar keer echt voor de deur gezeten alsof ze zat te wachten, ze had duidelijk in de gaten dat ik er niet was. Maar gelukkig ging ze wel slapen. Haha, gelukkig voor haar dan, ik vond het wel jammer dat ik haar niet even kon knuffelen toen ik om een uur of tien thuiskwam. En de volgende ochtend vond zij het natuurlijk doodnormaal dat ik er weer was...... Gisteren belde mijn broer(tje) om te vertellen dat hij voor de derde keer vader geworden was! Hoewel ik al heel veel neefjes en nichtjes heb, vind ik het toch nog steeds bijzonder. Een paar weken geleden leek het erop dat er iets zou zijn met het hartje, maar uiteindelijk bleek er niet echt iets mis te zijn, het zat (zit) alleen aan de verkeerde kant. Mijn schoonzusje is thuis bevallen en mijn nieuwe nichtje hoefde ook niet naar het ziekenhuis, omdat alles "gewoon" oké is. Na het telefoontje kwamen bij mij weer tranen, omdat ik ineens bedacht dat ik dat dus niet gehad heb: m'n zussen en broers bellen met het blije nieuws. En dat vind ik toch wel moeilijk. Sluit op zich wel aan bij wat ik hier lees over een tweede en over broers en zussen. Een tweede zwangerschap lijkt mij op dit moment echt nog een brug te ver en hoewel we het er wel eens over hebben, zijn we er nu echt nog niet aan toe. Vraag is of we dat ooit wel zullen zijn. Ik zie het nu in ieder geval niet voor me, kan me net als Cindy helemaal niet voorstellen hoe dat zou "moeten", twee kinderen. Wat broers en zussen betreft: ik heb eigenlijk met m'n vriendin beter contact dan met m'n zussen en zeker dan met m'n broertjes. En vroeger vond ik het echt verschrikkelijk dat we met zoveel waren. Ik heb dus in ieder geval bedacht dat je het je kinderen niet aan kunt doen om zoveel kinderen te krijgen. En toch..... toch is het af en toe best handig om zoveel zussen en broers te hebben, je kunt namelijk altijd "kiezen" naar wie je toegaat en er is altijd wel iemand met wie je iets kunt. Je kunt bij wijze van spreken de één bellen als de garage opgeruimd moet worden en de ander als je een nieuwe bank wilt uitzoeken. En zo gaat het ook met andere dingen. Dat je de keuze hebt, wil zeggen dat je niet alles van één en dezelfde persoon verlangt en dat maakt het volgens mij een stuk relaxter. Of zoiets . Natas, ik snap wel dat het pijn doet als je verlangen zo sterk is en je weet dat het er niet van gaat komen. En ik denk dat het niet gaat om Danique. Natuurlijk is dat voor jou een argument, maar uiteindelijk gaat het erom dat jij het graag wilt, niet voor Danique, maar voor jezelf. En natuurlijk word je daar verdrietig van. Sterkte daarmee! Lotuss, gefeliciteerd met de verjaardag van je dochter! Dombo, jeetje, kijken op de basisschool, dan gaat het echt hard hè? Gaat ze onder moeders vleugels vandaan . Haha, over een paar maanden neemt ze niets meer van je aan, want "juf zegt... " Hihi, grappig is dat. Mooi dat ze het leuk vond. En wilde ze niet meteen de volgende dag weer heen? Hoe leg je haar nou uit dat het nog heeeeeeeeeeel lang gaat duren? Raar verhaal trouwens, van dat feest. Kan me voorstellen dat je dan een volgende keer niet meer heen wilt. En ook gek dat iemand dan blijft volhouden dat je wel gebeld bent.... Of heb jij een antwoordapparaat dat "negatieve" boodschappen automatisch wist? Haha, gat in de markt: goed nieuws antwoordapparaat, alleen voor blijde boodschappen. Maar ja, intussen stond je daar wel mooi voor joker, opgepoetst en al. Geen stijl! Mariëlle is nog steeds druk bezig met leren staan. En ze kan de handjes in de lucht doen, wat ze dan ook voortdurend doet. Af en toe omdat ze opgepakt wil worden, maar soms zit ze ook ineens haar handjes ijverig te bestuderen, alsof ze er daar in de lucht heeeeeel anders uitzien. Volgens d'r papa heeft ze een officieel eerste woordje: "UIT". Hihi, het lijkt er wel op dat ze weet wanneer ze dat moet gebruiken. Verder mamamamamamamam't ze er op los en heel af en toe zegt ze mama mama. Guitig kijken hoort erbij . Allernieuwste kunstje word ik niet zo blij van: knarsetanden! Er zijn twee tandjes doorgekomen bovenin en het maakt zo'n leuk geluid als je daarmee over je ondertandjes heengaat. Brrrrrrrrrrr, gaat me door merg en been! Waaaaaaaaaah! Deden jullie dames dat ook? En hoe lang hield dat aan?