Nou Cindy, Rosanne is ook lekker verwend zie ik al wel! Hier ook weer een geslaagde Sintviering vandaag. Al werd Alyssa wel een beetje hyper van nog zo'n grote zak cadeaus. Ik weet nog niet hoe, maar ik denk dat we het volgend jaar wel anders gaan doen. Yelina heeft het nodige om te gaan kleuren gekregen, een paar boekjes, een baby/peuterlaptopje van Vtech en kleren. Alyssa is verblijd met een mooie Little Pony om lekker mee te tutten, een puzzel, pantoffeltjes, een leuk handtasje, een tasje met een kwartetspel en memory erin en nog een doosjes met knutselstickers van foam. Alyssa is gelukkig weer beter en kan morgen weer gewoon lekker naar het KDV. Hoewel Yelina gisteren met flinke wateroogjes naar bed ging was er vandaag gelukkig verder weinig aan haar te merken. We zullen zien of het stilte voor de storm is of dat het toch aan haar voorbij gaat. Natas, hoe is het met jou en Danique? Zijn jullie al weer een beetje opgeknapt?
Dag allemaal, Wat schrijven jullie toch veel zeg, ben een half uur bezig met lezen . En nu alles weer vergeten, haha. Naja, niet alles. Ik las over zieke kindjes die intussen weer wat opgeknapt zijn, gelukkig maar. Veel beterschap voor degene die nog niet helemaal weer beter zijn. Verder las ik over Sint z'n perikelen met de IKEA. Jeetje, wat een gedoe, maar 't is wel mooi gelukt! Haha, dat betekent dus op een ander moment zo'n ding kopen en verstoppen tot Sinterklaas? Rosanne is wel heel erg verwend hoor! Mooie foto. Inez, ook mooie foto! Wat een verschil zeg, knap hoor. Maat 38? Volgens mij heb ik daar nooit in gepast Hier hebben we niet zoveel aan Sinterklaas gedaan. Vorige week zaterdag zijn we naar m'n school geweest, daar was een Sint met twee Pieten. Mariëlle kreeg een badboekje met washandje van Dikkie Dik, daar was ze erg blij mee. En op 5 december kwamen er twee Pieten van Koob z'n werk, daarvan kreeg ze een prachtig kralending van EverEarth. Mooi merk is dat! Hout en met mooie vormen. We hebben zelf toch maar een babywalker voor Mariëlle gekocht, ook van EverEarth. De loopautocamper die ze voor haar verjaardag heeft gekregen is prachtig, maar eigenlijk is ze er nog te klein voor. En de fysio in het ZKH zei dat zo'n kar toch wel goed voor haar zou zijn...... Die fysio, grrrrrrrrr, het was dezelfde als we in januari hadden gehad en toen had M. haar ondergeplast. En we raakten nogal in de war van die mevrouw toen, vanwege de manier waarop ze naar M. keek. Ze lette voor ons gevoel toen alleen maar op wat er niet goed was of eventueel afwijkend. Toen ik zag dat we haar "hadden", was ik dus meteen op m'n hoede. We waren eerst bij de KA geweest, zo'n veertig minuten. Die had Mariëlle lekker laten spelen en haar al doende geobserveerd. Maar ja, op een gegeven moment moest ze toch de kleertjes uit en moest ze gewogen en gemeten en er moest aan haar gefrunnikt worden. Dat was minder, natuurlijk...... Maar op zich hield ze zich goed. KA was uitermate tevreden, zag niets wat op afwijkingen wees, vond dat Mariëlle het goed deed. En toen dus naar die fysio....... Mariëlle moest bij me op schoot dingen doen en tja, eigenwijs kind.... houdt er niet van om dingen na te doen. Ze kreeg twee blokjes, die ze tegen elkaar aan moest slaan. Toen ze dat niet deed, pakte die mevrouw ze weer uit haar handjes en deed het voor. Ze gaf de blokjes weer aan Mariëlle, die kijkt ernaar en gaat ermee gooien. Vervolgens slaat fysio met twee lepels tegen elkaar aan en geeft ze aan Mariëlle. Wat denk je dat dat kind doet? IN HAAR MOND natuurlijk! Haha, nu kan ik er wel om lachen hoor, maar er kwam wel keihard een minnetje te staan. Handjes klappen deed Mariëlle dus niet, hadden we niet geoefend. En daarom mochten een paar andere dingen ook niet meegeteld worden, waardoor de score erop uitkwam dat ze qua fijne motoriek op zeven maanden zat (dat is VIJF maanden vertraging). Poeh, ik was echt kwaad. Ik wist gewoon zeker dat dat niet klopt. Mariëlle kan heel goed dingetjes oppakken met haar vingertjes, kan de bekers van de toren in elkaar doen en uit elkaar halen, pakt de kleinste kruimels op...... Pffffffff, ik word daar zo onzeker van! Ik ben toch niet gek? Iedereen die zelf kinderen heeft en naar m'n dochter kijkt, weet me te verzekeren dat er niks geks te zien is en zo'n fysio weet in nog geen half uur me helemaal in de war te maken. Die zaterdag hebben we Mariëlle binnen een dag geleerd om in d'r handjes te klappen . En vorige week dinsdag hadden we een belafspraak met de KA. Koob kaart het fysiobezoek aan, zegt die KA: maar dat zie ik helemaal niet terug in het rapport. Er staat dat er sprake is van een heel lichte vertraging en dat er geen enkele reden is tot zorg. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Oké, mssn moet ik maar onthouden dat die mevrouw niet zo goed is in overbrengen van goed nieuws? Toppunt was trouwens wel: Mariëlle krijgt een boekje, dat pakt ze enthousiast aan. Dus ik zeg dat ze dol is op boekjes, krijg ik te horen dat boekjes heel goed zijn voor de taalontwikkeling, maar dat het toch tijd wordt dat ze met andere dingen gaat spelen. :x. En intussen ziet ze niet eens dat Mariëlle met haar kleine vingertjes keurig de bladzijden omslaat (met haar motoriek van 7 maanden). Woensdag moeten we naar de psycholoog. KA heeft al gewaarschuwd dat die ook met lijsten werkt....... Haha, ik zal proberen me in te houden. Het is niet zo dat ik het niet zou willen of kunnen accepteren als blijkt dat ons meissie echt achter loopt, maar als iedereen, inclusief de KA zegt dat het goed gaat en dat ze redelijk op schema zit, dan raak ik behoorlijk in de war als zo'n fysio ineens heel andere dingen zegt en dan word ik dus wel boos (en verdrietig natuurlijk, maar dat laat ik dan niet zien).
Oh ja, het gaat dus eigenlijk heel goed met het meiske . Lopen achter de babywalker vindt ze trouwens maar eng, het is wel een bangerd hoor. We zijn hier trouwens allemaal ook lekker snotterig. Ik was vorige week zelfs een halve dag m'n stem kwijt. Wel lastig, was net op de dag dat ik moest vergaderen over m'n mentorkindjes. Een collega zei na afloop dat het wel lekker rustig was . Vanmiddag moet ik ook naar school om te vergaderen. Bleh, vind ik echt niet leuk, op m'n vrije dag . Opa en oma komen op Mariëlle passen, ik ben benieuwd hoe ze dat vindt. Ik denk dat ze nog slaapt als ik weg moet, weet niet hoe ze reageert als iemand anders haar uit bed haalt. Ik heb er geen enkele moeite mee om haar drie dagen in de week naar het kdv te brengen, maar thuis met een oppas vind ik nog steeds lastig. Natuurlijk kent ze opa en oma wel, maar ze ziet ze niet zo heel vaak en ze heeft wel wat last van verlatingsangst op het moment. Lastig dus.......
Er zijn een paar kindertjes vreeeeeeeselijk verwend! Inez, hier nog steeds niet beter. Ik heb denk ik bijholteontsteking (au au au, en ik ruik zelfs de poepluiers van Danique niet meer). Danique heeft 2 dagen over de 40 graden koorts gehad, ze was een klein ziek vogeltje. Gistermiddag heeft ze de hele middag op de bank op mijn buik gelegen, arm wurm. Vandaag is de koorts gezakt naar 38.8 en is ze weer wat tieriger. Hinke, ik kan me heel goed voorstellen dat je je van de wijs laat brengen door die fysio. Maar probeer weer naar Marielle te kijken en wat ze allemaal kan, en te luisteren naar alle anderen! Trouwens, toen ik met Danique de vorige keer bij het CB was (met 15 maanden) moest ze ook met de blokjes spelen. Tegen elkaar aan slaan en in een bakje doen deed zij wel, maar op elkaar stapelen niet. Maakte het CB helemaal niets van, want natuurlijk doen eigenwijze dreumesjes niet alles maar even op commando. Marielle is er thuis natuurlijk aan gewend dat jij er bent. Ben benieuwd hoe het vandaag gegaan is met opa en oma.
Hinke, laat je niet van de wijs brengen door zo'n hark van een fysio meid. Zelf weet je heel goed wat ze wel en niet kan en jij bent zeker niet gek! Het gaat gewoon hartstikke lekker met je meisje, ze doet het erg goed en blijft dat ook gewoon lekker doen! Natas, vervelend dat je zelf nog niet bent opgeknapt. Hmm. Een bijholteontsteking, da's niet fijn. Maar gelukkig lees ik dat Daniques koorts weer mooi aan het zakken is. Dat gaat in ieder geval de goede kant weer op, gelukkig maar.
Natas, dat had ik even gemist dat Danique zo ziek was. En je hebt het zelf ook aardig te pakken, begrijp ik. Ik hoop dat de koorts bij Danique blijft zakken nu en dat ze zich snel beter voelt. En jij natuurlijk ook veel beterschap. Wel een voordeel bij een nadeel dat je de luiers niet meer ruikt? Hehehe, die dame hier die kan tenminste wel enorm stinken! En natuurlijk moet ik me niets van zo'n fysio aantrekken, maar ja, dat doe ik dus wel...... Goh, zei iemand, dat had ik nou echt niet verwacht, dat jij daarvan in de war raakt. Jij weet zo goed te vertellen waarom die mevrouw het niet goed heeft enzo. Ja, duh.... Haha, was natuurlijk een man en dan ook nog één zonder kinderen Inez, jij ook bedankt! Mariëlle werd wakker toen opa en oma kwamen, dus ik heb haar zelf nog even uit bed gehaald en wat fruit gegeven. Oma nam het over en daar had ze totaal geen moeite mee. Toen ik twee uur later terug kwam, zat ze lief te spelen. Nu zit ze weer aan me te hangen . Maar het ging dus heel goed. Poeh, ik vind het wel wat hoor, twee uur er tussenuit om zes leerlingen te bespreken....... Maar ja, het hoort bij het werk hè?
Een poepluier niet ruiken heeft zo z'n voordelen ja..... maar niet als je niet gezien hebt dat ze gepoept heeft en je haar veel te lang erin laat rondlopen Fijn dat het goed is gegaan vanmiddag.
Ha meiden, Daar ben ik weer eens. Drukke sint week gehad op school en het weekend geklusd natuurlijk. Ik ga eerst maar even updeeten en dan nalezen en hopelijk nog tijd vinden om te reageren. Yaara's 6e tandje lijkt toch wel wat vervelender te zijn dan de voorgaanden, ze heeft de laatste dagen veel problemen met gaan slapen s'avonds en 's nachts is ze ook veel wakker. Ze slaapt halve nachten bij ons in bed. Ik trek het nl niet echt om wakker te blijven en haar weer terug te leggen, wat ze dan vervolgens niet wil. Ik ben wel een beetje bang dat ze het straks weer niet wil omdat ze zo lekker aan de gezelligheid in het grote bed gewend is. Samen slapen gaat in elk geval wel ten koste van mijn nachtrust en geeft me spierpijn omdat ik mijn arm bovenlangs om haar heen vouw. Nu is papa met haar naar boven en het gaat vooralsnog niet slecht. Spannend. Het klussen in huis gaat best voorspoedig. Yara's kamertje is al bijna af.Alleen nog plintjes en iets voor de ramen. In onze slaapkamer zijn de muren al klaar en de bovenste trap en de zolder is volledig gewit. (vervelend dat ze dat afgetimmerd hadden met donkerbruine platen, die maakten het heel donker. We zijn niet ontevreden over de vorderingen. Yara gaat volgend weekend een keertje mee, hopelijk kan ik dan ook nog wat doen. In de zomer hebben we geklust bij mijn schoonmoeder, dat ging toen best goed. Maar ja, nu is ze wel een stukkie groter en wijzer. We zullen zien. Ik heb in de badkamer grote flesjes afgekolfd. Ben best trots op mezelf, dat het lukte zittend op de toilet in een klushuis en badkamer vol rommel. Volgens mij helpt chocolade me daar goed bij. Op mijn werk gebruik ik ook vaak zo'n hormoonspray. Over sjokola gesproken, vanmorgen maakte ik mijn letter I open (was op het laatste moment gekocht door de sint) Ik was al aan het voelen door het zakje heen en bedacht me dat het nooit de I kon zij; te veel stukjes. Ik dacht dat iemand de H had omgeruild. Wat bleek nou, er zatten twee gebroken I's in het zakje. Lief he, van Verkade. Ik ga volgend jaar maar weer voor de I Overdag is het hier wel feest ze zwaait zo leuk! Ik zwaai dus steeds wanneer ik de kamer uit ga. Het was leuk dat we steeds familie in huis hadden, die werden ook netjes uitgezwaaid. Zo, nu ga ik lezen. (of toch eerst naar boven, want het naar bed brengen is papa nog niet gelukt)
Nou veel verwennerij en leuke heerlijk avondjes. Ik had niets gekocht voor Yara, (shame) oma en tante wel. Die kregen van mij trouwens zelf wel een klein bedankje voor de hulp met klussen. Het had toch nog een sintsfeertje na het klussen. Natas, vervelend dat jullie je zo slecht voelen. Hopelijk snel weer helemaal opgeknapt saampjes. Hinke, jij ook beterschap. Ik kan me achter de computer al boos maken om zo'n verhaal. Het lijkt me ook meer een toetsing of ze nadoet wat een vreemde mevrouw doet, ipv bekijken wat ze zelf doet. Natuurlijk kan niet alles afgedwongen worden op commando. Slechte professional. leuk kind
@Hinke: Ik kan heel eerlijk zeggen dat ik echt niet de indruk heb dat Mariëlle achter loopt bij de andere kindjes hier. Oké, de een loopt wat sneller, de ander zegt weer eerder de eerste echte woordjes. Zo hebben ze allemaal hun eigen 'volgorde'. Gemiddeld genomen vind ik jouw dochter dus echt niet afwijken van de rest hoor. Ook Emma had de laatste twee keren op het CB niet even veel om braaf te showen wat ze allemaal kon. Niet echt een empatisch mens geloof ik, die fysio van Mariëlle... @Natas: Jullie knappen niet echt op hè? Nogmaals een dikke beterschapsknuffel voor jou en Danique. @Annna: Fijn dat de afwerking van jullie nieuwe huis volgens plan verloopt ! Dat van dat tandje is erg herkenbaar. Bij Emma komen nu de kiesjes door. En ze heeft van 'gewone' tandjes altijd al veel last, dus nu is het helemaal feest. Vannacht was het drie keer prijs...
Anna, fijn dat het klussen in het nieuwe huis zo goed gaat. Haha, ja, als je de I krijgt zitten er altijd 2 chocoladeletters in! Hoop dat de tandenperikelen snel voorbij zijn. Natas, niet merken dat je kind al even met een poepluier rondloopt is inderdaad niet fijn. We hebben hier een stiekeme poeper en bij haar ruik je het ook nog eens niet altijd. Weet dus wat het is om poepbillen te verschonen die al even in een vieze luier zitten. Hoop dat de koorts van Danique inmiddels nog verder is gedaald.
Even ego. Het is even een verhaal maar ik zit een beetje (erg) met een dilemma. Ik ben geen fan van de vrouw van m'n vader. Maar goed, hij is er gelukkig mee en da's het belangrijkste. Toch? Alleen voel ik me totaal niet op m'n gemak in hun bijzijn. Moet op m'n woorden letten, want anders word ik later 'op het matje' geroepen door m'n vader. Nu heeft hij voor mijn gevoel in m'n jeugd zijn recht als opvoeder verspeeld doordat hij m'n moeder me voornamelijk geestelijk en een beetje lichamelijk heeft laten molesteren. Dit is nooit met hen uitgesproken omdat mijn moeder is overleden voor ik zover was om het met haar te bespreken en ik heb het tot heden nooit op kunnen brengen om hem hierover aan te spreken. Wat ik wel van hem weet is dat hij m'n moeder haar gang heeft laten gaan omdat hij het belangrijker vond de lieve vrede met haar te bewaren dan dat zijn kind(eren) correct werden opgevoed. Zij was nu eenmaal ook zo opgevoed en daar kon zij ook niks aan doen. Maar dat zij geestelijk en lichamlijk door haar moeder werd gemolesteerd gaf haar toch niet het recht om dat bij haar kinderen ook te doen? Dat zou mij namelijk het recht geven om dat bij mijn kinderen ook te doen. Maar ik heb zoiets van, vervelend dat je zo bent opgevoed, maar eenmaal volwassen en het huis uit ga je je eigen leven leiden en het hopelijk waar nodig anders en in mijn geval hopelijk beter doen dan je ouders. En tot nog toe slaag ik daar goed in. Maar goed, mede hierdoor kan ik van hem en z'n vrouw weinig hebben. En dat ik van z'n vrouw weinig kan hebben komt ook mede omdat zij altijd enorm kan doordrammen over dingen. Het helpt niet om haar een hint te geven om maar eens op een ander onderwerp over te stappen. Pas als je haar bot afbreekt dan stopt ze. Daardoor voelt zij zich weer op haar tenen getrapt maar zegt daar op dat moment niets over en een tijdje later word ik door m'n vader aangesproken over m'n gedrag. Dat zij het goed bedoelde en dat ik overdreven reageer en dat ik naar m'n schoonmoeder nooit pinnig zou reageren. Nu is dat laatste helaas niet waar, want omdat ik met m'n eten nog niet goed ingesteld zit reageer ik ook naar haar toe helaas heftiger dan ik zou willen. Maar goed, dat gelooft hij niet. Nu zijn er dus helaas weer toestanden. We zien ze niet zo heel erg vaak en ze wisten niet dat ik was afgevallen. En dat zagen ze nu dus voor het eerst. Complimentjes hierover zijn erg leuk, maar als iemand het zo weet te brengen dat je er met je oude omvang (en coupe) niet uitzag heb je zoiets van, OK wat moet ik hiermee. En ik heb het echt niet verkeerd begrepen hoe ze heb bracht, want ik ben hierover door andere aangesproken die haar woorden hebben meegekregen. Nu moet ik hierbij vertellen dat het 'complimenteuze' gedeelte voornamelijk over m'n nieuwe coupe ging waar ik zelf niet zo heel erg content mee ben, maar wel even zo hou tot de volgende kappersbeurt. Op een gegeven moment had ik er genoeg van en zei tegen haar. X, nu weet ik het wel weer, laten we het erop houden dat we hierin van mening verschillen. Vond ik zelf erg netjes opgelost en ik had gedacht dat de hint wel was begrepen. Kwamen ze eergisteren binnen en het eerste wat er werd gezegd was, tjee je ziet er nog steeds zo slank uit en je haar zit nog steeds zo leuk. Mijn man keek me even aan van: wat is dat nu weer voor een idiote opmerking, alsof je in 2 weken tijd even bijna 20 kg gaat aankomen waar je een paar maanden over hebt gedaan om ze kwijt te raken. Ik had toen ze over die coupe begon even het gevoel dat ik ontplofte en reageerde vrij bits met: ik weet dat jij het leuk vind, maar ik vind er nog steeds geen reet aan. Daarna hebben we voor ons gevoel evengoed een heerlijk avondje gehad, maar zij dachten er blijkbaar anders over. Gisterenmiddag werd ik door m'n vader gebeld die even kwijt wou dat ik toch wel erg kort door de bocht reageerde op een zo goed bedoeld compliment van zijn vrouw. Zij voelde zich echt op haar tenen getrapt en dat kon hij zich heel goed voorstellen, hij stond helemaal achter zijn vrouw. Nou, mijn man stond helemaal achter mijn reactie, want hij wist van het akefietje op die verjaardag. Daar had m'n vader dus helemaal niks van meegekregen omdat hij aan de andere kant van de kamer zat en hij zou het met haar bespreken. Maar mijn reactie was toch echt te. Dat kon echt niet. Wij hebben zoiets van, zoiets zeg je dan toch meteen nadat het is gebeurd? Daar ga je toch niet eerst op zitten broeden en iemand daarover op het matje roepen. Dit is niet de eerste keer en zal ook zeker niet de laatste keer zijn. Ik kan me voorstellen dat iemand die dit leest nu denkt, ach, die complimentjes, waar maakt ze zich druk om, maar er speelt nog heel veel meer. Ik sta nu echt in dubio. Op deze manier heb ik echt geen behoefte meer in contact met hun. Het levert me teveel stress op en kost me teveel energie die ik liever aan de meiden besteed. Nu kan ik wel aan m'n vader vertellen waar ik verder ook meezit, maar hem kennende zal het niks uitmaken en zal hij er niks mee doen. Want het ligt allemaal aan ons en niet aan hen. Dat er een patroon inzit, dat zien ze niet. Zij heeft inmiddels met haar oudste zoon geen contact meer omdat zij niet kan leven met het feit dat hij zeg maar een soort van crimineel leven leidt. Met haar jongste zoon heeft ze weinig contact omdat ze niet kan leven met het feit dat hij en z'n gezin hun leven aan god weiden. Ze heeft zelf geen goede jeugd gehad (daar heb je het weer) en is daardoor op z'n zachtst gezegd een beetje vreemd. Van haar eerste man is ze gescheiden, die deugde niet, haar tweede echtgenoot is overleden en zijn kinderen wensen geen contact meer met haar. En dat kan ik me helemaal voorstellen. Want zelf neig ik er inmiddels ook naar om het contact te verbreken. Ik weet het, het is een hele stap, maar ik wil graag rust en alles nu eindelijk eens na al die jaren verwerken. En als ik die rust kan krijgen door te breken met m'n vader en diens ega, dan moet dat maar. Want ik weet gewoon dat als er iets gebeurt waar ik bij in m'n gelijk sta, dat hij dan toch achter z'n vrouw staat en voor haar op zal komen. Dat hij daarmee z'n kinderen veel verdriet doet, dat kan hem niet bommen, want anders hadden ze er een paar jaar geleden niet op aangestuurd dat m'n broertje niet meer thuis mocht wonen omdat zij vond dat ze geen privacy had. Dat heeft ons als kinderen echt ontzettend veel verdriet gedaan. Maar dit lag toch echt niet aan hun, dit lag echt aan m'n ontaarde broertje . Ojee, het is een heel verhaal geworden, maar ik ben het in ieder geval even kwijt.
Ik kan wel zeggen van ik zou het contact verbreken maar het is toch een keuze die je zelf zal moeten maken. Ik snap heel goed dat je vader en zijn nieuwe vrouw je heel veel verdriet doen, je vader heeft eerst je moeder al haar gang laten gaan en nu zet hij weer een andere vrouw boven jouw en gaat voorbij aan jouw gevoelens. Maar wat verwacht je van je vader nu nog? Denk je zelf dat er nog een kans in zit dat hij zal veranderen of zal je toch moeten gaan accepteren hoe hij in elkaar zit en dat je eigenlijk niks meer van hem kan verwachten dan dat hij je biologische vader is maar geen vaderrol vervult. Voor mij is een vader iemand waar je op kan bouwen en die bijna alles voor je over heeft. Het belangrijkste is dat hij nu niet jouw gezin gaat zitten verpesten door dat jij met de problemen blijft zitten die rond hem en zijn nieuwe gezin spelen. Misschien kan je hem het beste eens alles voor zijn voeten gooien wat je dwars zit, dan weet je in ieder geval voor jezelf dat je er alles aan hebt gedaan om de dingen op te lossen als je het contact na afloop daar van zal verbreken en loop je niet er tegen aan dat als hij overlijd dat je dan zit van had ik hem dit toch nog maar gezegd ipv altijd mooi weer tegen hem te spelen. En ja je vader zal waarschijnlijk het meeste ontkennen en je daar mee nog veel verdriet doen, maar jij bent wel jouw verhaal kwijt en kan je dan richten op het verwerken van de dingen in je verleden en het afsluiten. Hoe zijn ze eigenlijk als opa en oma voor de kleintjes?
@Hinke ik zou me niet zo druk maken, zo te lezen gaat alles goed met de ontwikkeling van de kleine en ieder kind ontwikkeld zich weer anders. Zo liep Rosanne al aardig snel, maar echt goed praten doet ze nog niet. Geen luiers kunnen ruiken lijkt wel fijn maar moet er toch niet aan denken. Sinds Rosanne met kiesjes bezig is is haar poep erg dun en als ze daar dan mee blijft lopen dan zit het in haar nek. En maak liever een luier schoon dan dat ik haar elke luier onder de douche moet zetten. Ik ruik hier nu ook een luier dus ga even aan de slag.
Wat ontzettend moeilijk Inez, en pijnlijk. Ouders zouden de rots in de branding moeten zijn voor kinderen, uiteraard helemaal als de kinderen nog afhankelijk zijn maar ook later. Ik vind het heel triest voor je hoe het bij jou is gegaan en nog gaat. Een goede band hebben met een ouder gun ik iedereen. Heb ik nu wel met mijn moeder, vroeger met beide ouders absoluut niet door dwangneuroses vader, dus ik weet een beetje hoe dat voelt. Jij bent de enige die kan beslissen of je met je vader wilt breken. Het is jouw weegschaal, je legt op beide kanten van de weegschaal de punten en als het goed is gaat ie overhellen naar een kant. Maar wat zal dat moeilijk zijn! Heel simpel gezegd : als je vader en zijn vrouw je meer ellende brengen en energie kosten dan dat je er iets uit haalt (voor jou, je man en jullie meisjes) dan helt de weegschaal over naar breken met je vader. Wegen de consequenties van breken zwaarder, dan is dat dus geen goede stap. Ik heb lekker simpel praten natuurlijk, dat weet ik. Maar jij bent echt de enige persoon die hierover gaat. Hoe staat je broer hier trouwens in? Ik ben het met Cindy eens om, als je het risico wilt lopen dat het op een breuk uitdraait, wel eerst een gesprek aan te gaan met je vader over wat je allemaal dwars zit. Als ik het zo lees is de kans klein dat hij er wat mee doet, maar je weet nooit. En anders heb jij het iig een keer tegen hem kunnen zeggen, denk dat dat voor jou heel belangrijk is. Veel sterkte meid!
Hahaha Anna, sjokola helpt bij alles! Heb je nog geen chocolademelk? Zielig voor Yara dat ze nu meer last van het tandje heeft, en ook niet fijn voor jullie. Ondanks dat je haar mee in bed neemt (zou ik denk ik ook doen) kost het je nachtrust en dat ga je voelen. Gebruik je al zo'n smeerseltje voor op het kaakje? En desnoods, als ze echt veel pijn heeft, een zetpilletje paracetamol in lage dosis? Ben er zelf niet snel mee maar zoals dit weekend met de hoge koorts heb ik het wel gedaan, ze voelde zich zo beroerd. Fijn dat het klussen in huis lekker vordert. Wanneer denken jullie over te kunnen? Met mij gaat het inmiddels wat beter. Ga morgen maar weer werken denk ik, dan ben ik er al een hele week niet op kantoor geweest. Morgen is het hier tantedag dus dan past mijn zus op, hoeft Danique nog even lekker niet naar het KDV. Met Danique gaat het goed, de koorts is gezakt naar 38,5 vanmorgen en volgens mij net bij het naar bed brengen nog lager (maar niet gemeten). Ik zag wel heel licht wat uitslag op haar huidje, misschien dat ze de 6de ziekte of zo heeft/had. Ik vind het wel moeilijker nu om haar bezig te houden. Dit is begonnen voordat ze ziek werd, ze is snel uitgekeken op een speeltje en gaat dan snel huilen, dreinen en doelloos rondlopen. Ik ben schijnbaar niet crea genoeg om haar af te kunnen leiden. Maar voor andere bezigheden is ze weer te klein. En oh ja, als laatste in mijn update : ik heb vanmorgen dus weer een poepluier gemist. Helemaal rode billetjes, snik! Ik ruik echt helemaal niks meer, zo vervelend. Voorlopig tussendoor ook maar een keer checken.
Meiden, jullie zijn liehief! Dikke knuf. Natas, zoals jij het zegt sla je precies de spijker op z'n kop. Ouders horen de rots in je branding te zijn en niet degenen die je de grond intrappen. Mijn broertje en diens partner staan helemaal achter me, hij was het eerste slachtoffer van de vrouw van m'n vader omdat hij het huis uitmoest omdat ze zgn geen privacy had omdat hij nog thuiswoonde. Hij heeft tegenwoordig verder geen 'last' meer van ze. Hij komt er bijna niet en zij bijna nooit bij hen. Alleen met de gebruikelijke gelegenheden als verjaardagen en soms met vaderdag. Ook hij is bepaald niet gecharmeerd van de wijze waarop zij kan reageren en laat dat ook blijken. Met dat verschil dat hij er niet op aan wordt gesproken en ik wel. Cindy, als opa en oma zijn ze heel leuk zolang de kinderen niet te lastig zijn, zodra de kinderen maar even iets vervelend worden raakt zij al snel erg geirriteerd naar de kinderen toe heb ik gehoord van haar zoon en diens vrouw. Zij hebben 4 kinderen van 8, 6, 3 en bijna 2. De oudste 2 meiden hebben al een paar jaar donders goed in de gaten hoe hun oma in elkaar steekt en komen liever niet bij hun opa en oma. Niet zo gek als je nagaat dat oma niet wenst te respecteren dat de kinderen vanwege hun levensovertuiging niet aan bepaalde dingen mee willen en kunnen doen. Ik verwacht zeker niet dat mijn vader naar zijn kinderen toe zal veranderen, hij zal no matter what altijd achter zijn vrouw staan. Al hoop ik stiekem wel op wat meer begrip van zijn kant. (maar dat is vast ijdele hoop). Momenteel helt mijn weegschaal zwaar over naar een breuk. En 1 ding is zeker, als ik met ze breek, doe ik zeker mijn zegje, want dat betekent voor mij weer flink stuk verwerking en eigenlijk is het daar nu toch onderhand wel eens tijd voor, ik ben 40, bijna 41 en wil het eindelijk wel eens achter me kunnen laten en onbezorgd mijn leventje verder leven. Uit ervaring weet ik ook helaas dat ik er inderdaad spijt van ga krijgen als het niet wordt uitgesproken. Dat heb ik gemerkt toen mijn moeder er totaal onverwachts tussenuit piepte.
Haha, ondanks dit verdriet ben ik toch even heel erg trots op mezelf. Als rasechte emo-eter is mijn overgewicht grotendeels ontstaan omdat ik mijn verdriet over vroeger probeerde weg te eten. En nu ... ondanks dat het weer even actueel is taal ik er niet naar om in m'n oude gewoonte terug te vallen. Dat moest ik echt even kwijt. Alleen heeft de nagel van m'n pink het erg moeten bezuren. Ook een oude, slechte gewoonte. Maar gelukkig is het maar van 1 vinger, van de rest blijf ik lekker af! Over snoepen gesproken, heb je je I al op Anna? Die I's hebben mij ook altijd erg goed gesmaakt. Wij waren altijd erg dol op de witte chocoladeletters van V&D. Maar dat is nu echt voltooid verleden tijd.