Mijn stiefvader is overleden Het is de laatste dagen idioot snel gegaan, hij was zo benauwd en had pijn. Nadat ze van de week 2 1/2 liter vocht en uit longen en borstkas hadden getapt had hij een dagje wat meer lucht. Daarna kreeg hij het weer super benauwd, plus wat uitval in zijn gezicht en vocht in gezicht + 1 arm. Een bronchoscopie mislukte, hij was helemaal in paniek. Ook de nachten waren de laatste dagen een hel. Een scan gemaakt van zijn nek en bovenste deel borstkas, het vermoeden van nog meer kanker bleek juist te zijn. Een gezwel die o.a. de longslagader dicht drukte, moet vreselijk snelle groeier geweest zijn want in 2 dagen kelderde hij achteruit. Werd donderdagnacht uit m'n bed gebeld door 1 van zijn kinderen dat het heel slecht ging maar ze kregen mijn moeder niet wakker (die slaapt met oordoppen in). Ik heb haar sleutel, dus erheen gesjeest en haar wakker gemaakt. Net weer in de auto op weg naar het ZH kreeg ik een telefoontje dat het nu wel heel snel ging, laagvliegend van IJmuiden naar Alkmaar (wat zijn er om 06.00 al achterljk veel mensen op de weg, wat doen die daar!). Godzijdank waren we nog op tijd in MC Alkmaar. Hij was niet meer bij kennis, morfine, maar mijn moeder heeft nog wel bij hem kunnen zitten. Hij had het ontzettend benauwd, echt vechten voor zijn leven, maar vanaf de morfine werd dat iets rustiger en heeft hij er zelf niets meer van gemerkt. Er zat steeds meer tijd tussen de happen naar lucht, maar om het leven helemaal los te laten had heeft hij na een paar uur nog een kleine dosis slaapmedicatie gehad. Eric is vrijdagmorgen om 08.40 gestorven op 74 jarige leeftijd. Hij ligt thuis opgebaard, de crematie is donderdag. Met mijn moeder gaat het natuurlijk slecht, maar ze zit nu nog in die 1ste roes en er is continue iemand bij haar (ik ga zo weer die kant op). Als het gewone leven weer begint voorspel ik een drama. Dank je Eric, voor het gelukkig maken van mijn moeder de afgelopen 11 jaar Dank je Eric, voor je betrokkenheid Dank je Eric, voor je humor Dank je Eric, voor je warmte Dank je Eric, voor al je hulp en goede raad Dank je Eric, voor mijn stiefpapa zijn Dank je Eric, voor al je steun aan en het opvangen van mama Dank je Eric, voor meer dan ik kan benoemen Dank je lieve lieve Eric.
Lieve Natas, Chris, Danique, mama van Natas en familie. Woorden schieten te kort. Allemaal heel veel sterkte met dit grote verlies. Ik wens jullie de kracht toe om dit samen te verwerken en een plekje te geven.
Ben niet echt lekker dus even een snelle reactie. @Natas gecondoleerd met je stiefvader. Ik wens jullie en de rest van de familie veel sterkte toe. @Koffieleutje las dat je geholpen bent aan je keizersnee en dat dat weer een afschuwelijke ingreep was. Hoop dat het in ieder geval wel goed heeft geholpen en dat je keizersnee nu snel goed geneest. @Dombo las dat je jarig bent geweest. Nog van harte gefeliciteerd.
Cindy, bedankt en beterschap meid! Er heerst een hardnekkig virusje waar je lang last van kunt blijven houden.
Na het meer dan verdrietige nieuws van het overlijden van de stiefpapa van Natas is er ook heel fijn nieuws te vertellen van Diaantje! We hebben er weer een 35+ mama bij! Hieronder haar verhaal. Even een snel egoberichtje van deze kant: onze zoon Jason is 12 januari 2010 om 18.27 uur geboren via een spoedkeizersnee! Maandag 11 januari 2010 had ik een enorme poetsbui en ben boven als een bezetene aan de slag gegaan. Daarna ben ik een flinke wandeling met mijn hondje gaan maken en bij thuiskomst ben ik uitgeteld op de bank in slaap gevallen, terwijl mannetje een heerlijke maaltijd in elkaar aan het draaien was. Om 17.00 uur werd ik wakker met buikpijn, ben gaan eten maar kreeg niet veel op, de buikpijn hield aan. Op naar de wc, daar aangekomen zag ik dat ik wat gevloeid had, dus naar onder om met het ziekenhuis te overleggen, want de buikpijn hield aan. De verloskundige stelde voor om toch maar even te komen. Ik had nog zoiets van: ik kan het ook nog wel even een half uurtje aankijken, maar zij vond het toch beter dat ik even kwam. Ziekenhuistas en maxicosi met Lodger in de auto gedaan en op naar het ziekenhuis, waar vriendje een rolstoel voor me ging halen. Gemeld bij verloskunde. Er werd mij verzocht om eerst een plasje te doen, maar toen ze zagen dat ik met een van pijn vertrokken gezicht naar de wc liep en daarbij mijn buik vasthield, meende de verpleegkundige: jij hebt al weeën. Toen ik van de wc terugkwam, stond vriendje me al met de verpleegkundige op te wachten. Ik moest in de rolstoel plaatsnemen en vriendje zei: kijk eens waar we naartoe gaan, terwijl de deuren van de open verloskamers zich openden. Ik werd verloskamer nr. 2 ingereden. De buikpijn hield aan en nam toe. Zusje gebeld en zij zou meteen komen. Mijn ouders een sms gestuurd. Mannetjes ouders waren al gebeld door mannetje. In het ziekenhuis omgekleed en de weeën kwamen ondertussen regelmatig met tussenpozen van 5-7 minuten. Mijn ontsluiting werd gemeten. De 1e teleurstelling: ik had pas 1 cm ontsluiting. Na een tijdje toch maar aan het infuus met morfine omdat de ontsluiting niet vorderde, maar de weeën wel steeds met regelmaat kwamen. Na enige tijd had ik nog maar 2 cm ontsluiting, dus aan de weeënopwekkers om de natuur een handje te helpen. Besloten werd dat vriendje en ik sowieso in het ziekenhuis zouden blijven, op de verloskamers, dus er werd een bed voor vriendje aangeschoven. Ondertussen vriendje met zusje eten besteld waar ze samen van smulden. Ik kreeg koorts. 's Nachts bij het plassen in de rolstoelpo werd geconcludeerd dat de achterste vliezen waren gebroken en dat beebje in het vruchtwater had gepoept. Een nacht vol weeën volgde. Dinsdag 12 januari: vriendje krijgt ontbijt, ik krijg geen hap door mijn keel, maar wil wel een beetje chocomel. Ontsluiting wordt gemeten: 3 cm. Pfff, word er niet goed van. Aan het eind van de dag pas 4 cm ontsluiting. Zusje is er ook weer. Er wordt besloten om de ruggenprik toe te dienen, de bevalling wordt anders te zwaar voor mij, ben inmiddels al 24 uur bezig. Vriendje gaat mee naar de operatiekamer voor het toedienen van de ruggenprik. Ik word hier heel misselijk en moet een paar keer overgeven. De ruggenprik gaat mis, er worden vaten geraakt, waardoor de ruggenprik opnieuw gedaan moet worden. Vriendje trekt er wit van weg en moet even gaan zitten. Hij is ontzettend lief voor mij en vangt mij goed op. Het doet heel erg pijn. Na de ruggenprik, waar ontzettend lang over is gedaan, terug naar de verloskamer. Vriendje gaat even bij zijn ouders eten. Mijn moeder komt en zusje gaat naar huis. Na een tijdje gaat moeder ook. Ondertussen komt de verloskundige met nieuws dat er overleg is geweest met de gynacoloog en dat besloten is om tot een spoedkeizersnee over te gaan, omdat gezien wordt dat beebje het niet leuk meer vindt, ook loopt hartslag van beebje terug. Ik bel vriendje die meteen terugkomt. Ik word klaargemaakt voor de keizersnee en er wordt een kamer voor me klaargemaakt, waar vriendje en verpleegkundige mijn spullen heen brengen. Ik word naar operatiekamer gebracht waar ik gedeeltelijk onder narcose word gebracht. Vriendje wordt bij mij gebracht. Om 18.27 uur wordt Jason uit mijn buik getild. Hij krijst luid. Vriendje zegt: oh Diana, wat heeft hij veel haar en wat is hij mooi voor een pasgeborene, al zeg ik het zelf, gefeliciteerd, schat. Ik wordt gehecht en vriendje en Jason worden door de kinderarts meegenomen. Ik heb 39.5 graden koorts en moet bloed prikken om te kijken of ik een infectie heb opgelopen. Na een tijdje komt vriendje mij met een verpleegkundige mij halen en word ik naar Jason gebracht. Jason wordt bij mij gelegd: wat een moment, heerlijk, zalig, en wat een prachtig mannetje. Dit is echt liefde op het 1e gezicht. Vrijdag 15 januari worden we samen uit het ziekenhuis ontslagen en ik geniet iedere dag van mijn kleine prinsje.
Lieve Diaantje en vriendje, van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon Jason. Geniet van elkaar, van jullie zoon! Ik hoop dat je een hele fijne kraamtijd zult hebben en we horen je wel als je eraan toe bent! En meid, neem de tijd voor het herstellen van de KS. Het is geen kleine ingreep en het duurt even voor je alles weer kan en mag, maar het gaat echt weer komen.
Natas, Wat superverdrietig allemaal. Lief je woorden tegen hem. Toont veel goeds. Ik kan me voorstellen dat het feel fijn was om hem bij je moeder in de buurt te hebben. De toekomst zal inderdaad niet makkelijk worden voor haar en dus ook voor jou. (heb jij trouwens broers en zussen?) Stertke de eerste dagen met al het geregel. En vooral ook voor daarna. Liefs. Koffie voor jou ook liefs. Wat lijkt het me pijn doen. Wel lekker dat je zo'n klein levend lief knuffeltje bij je in bed kunt houden. Ik hoop dat het verschonen mee viel. Goed dat het CB naar jullie toe komt. Heb je trouwens nog je werkgever op de hoogte gebracht dat ze er goed aan doen jouw niet in te roosteren, omdat je toch niet komt? Zo ik ga nu lezen over Diaantje en haar jongen. Wat fijn dat er weer een jongens 1+ mama bij is. Het werd me toch iets te roze hier Oh correctie, ik ga eerst mijn meissie uit bed plukken.
Dank je Annna maar ik moet nog Maar inderdaad mijn lieve jochie maakt heel veel goed. Ik heb mijn werkgever op de hoogte gebracht dat het nog wel even gaat duren eer ik aan het werk kan.Ik dnk dan ook dat het halverwege April (einde contract) einde oefening voor me is daar.
Oh koffie sterkte voor straks dan! Misschien valt het mee op je werk. Een nieuwe solllicitatieprocedure is ook niet altijd handig. En als het verder wel beviel en je je voorheen niet veel ziek was; zou ik het wel weten. Ik wilde jullie nog vertellen dat ik van Yara een zoen op mijn neus kreeg vanmorgen in bed. Ze kan haar neus en de jouwe aanwijzen, dat deden we eerst en daarna kreeg ik een zoen van haar. (ze is niet zo scheutig nog met zoenen. hopelijk komt daar later verandering in want wij zijn knuffelkonten. Lola, ik bedacht me, ben jij al begonnen met je cursus fotografie. Ik twijfel of ik in februari zal beginnen. We zijn dan nog maar net verhuisd. Misschien zal ik er weinig aandacht en tijd voor hebben dan.
Inez, Je bent natuurlijk jarig geweest dit weekend! GEFELICITEERD 40plus nu toch? Hopelijk heb je lekker veel om van te shoppen gekregen. Nog wat gehoord van je vader en zijn vrouw?
Koffieleutje, hoop dat je inmiddels het verschonen achter de rug hebt en dat het enigszins meeviel. Dikke knuf. Anna, bedankt! Ben nu inderdaad 40+er, maar zo voel ik me bij lange na nog niet, haha. M'n vader en z'n vrouw zijn geweest, dat gaf wel een paar ongemakkelijke momenten en om de waarheid te zeggen was ik blij dat ze weer opge....... waren. Gaf weer rust. Desondanks stoorde het me toch een beetje dat ze zoals gewoonlijk op mijn verjaardag weer erg veel haast hadden om weg te komen omdat ze naar een of ander dansfeest moesten. Maar verder was het allemaal leuk en gezellig en ik ben inderdaad behoorlijk verwend zodat ik binnenkort nog weer eens lekker een keertje kan shoppen.
Koffie, was jij dat die zo kermde???? Nee hoor, ik heb het niet gehoord, Yara huilde erdoorheen omdat ze van het bed was gevallen. En ik zag het gebeuren, ik was alleen net te laat Inez, ook al weet je dat het waarschijnlijk weer zo zal gaan, dan is het toch balen dat het zo gaat toch?! Toch beter dat ze er wel waren. Maar vooral fijn dat het verder gezellig was.
Is ik weer Gisteren tijdens de wondverzorging in het ziekenhuis te horen gekregen dat het wel een fikse ontsteking is (Joh was ik nog niet achter ) en dat er vanaf vandaag een wijkverpleegkundige aan huis komt voor wondspoeling en verzorging. Ze is net geweest, ze is wel een stuk menselijker dan in het ziekenhuis, geeft me af en toe even de tijd om weer op adem te komen en is een stuk rustiger met de wond, neemt meer haar tijd. verder veroordeeld tot het bed.... Oh ja pijn wordt ietsje minder Xander heeft gisteren aan huis zijn eerste set prikken gehad, even gehuild, liet zich goed troosten door me. Hij groeit goed. Ik mag alleen even tijdelijk hem om de 3 uur hem 10 minuten aan elke borst voeden en dan evt een half flesje. Mijn lichaam heeft even zijn energie nodig voor de wond. Algeheel stoppen met BV wil ik niet, dus dan maar even zo,zo veel mogelijk van mama
Koffieleutje, fijn dat je nu iemand aan huis krijgt voor de wondverzorging. Komt deze verpleegkundige nu iedere dag? Hmm. Veroordeeld tot bedrust is wel even pittig en niet zo leuk, maar helaas o zo noodzakelijk. Kan me voorstellen dat je Xander toch zoveel mogelijk BV wilt blijven geven, wel goed om hem tijdelijk even wat minder te geven zodat je lichaam weer aan kan sterkten. Hopelijk mag hij snel weer volledig BV hebben. Dikke knuf!
Zoals het er nu naar uitziet hebben we zaterdag 'het' gesprek met m'n vader en aanhangsel. Ben benieuwd. Verwacht er nog steeds weinig van, maar ik wil het maar achter de rug hebben. Kan ik verder met m'n leven. Met of zonder ze. Laat het wel even afhangen van hoe fit of ik zaterdag ben aangezien ik nog steeds de griep heb, want ik wil niet half ziek zo'n gesprek ingaan. Daar wordt me dat gesprek iets te intensief voor. En broertjelief wilde ook wel bij het gesprek zijn, dus ook hij moet kunnen.
Jeee Inez, Lijkt me een raar vooruitzicht. Ik zou er veel mee bezig zijn in gedachten, al een stuk of wat gesprekjes in gedachten hebben gehad voordat het zaterdag zou zijn. Ik hoop dat er uiteindelijk toch wel iets goeds uit komt. Succes met het niet verwijtend over komen en toch je punten naar voren te brengen. Koffie, sterkte voor de komende verschoningen. Met die BV komt het zo toch wel goed hoor! In minuten kan hij vast ook wel heel wat drinken en hij GROEIT GOED zei je al. Straks is je kleine jongetje ook al een grote beer. Mijn kleine meisje wordt al weer zo GROOT. Die armen groeien steeds maar uit de mouwtjes enne Natas luier maatje kan voor haar nu al echt niet meer. Natas, Ik hoop trouwens dat het een beetje gaat jullie dagen.