Ervaring draaipoging

Bij de eerste een draaipoging gehad met 37.6

Toen ik in de auto stapte was ze alweer terug in haar favoriete positie. Dwars.. Volgende dag lag ze voor de eerste keer in heel de zwangerschap in hoofdligging en ben ik meteen ingeleid. En is ze geboren op 38 weken.
Ik vond het erg pijnlijk en zou het zelf niet meer doen.
Toen ik van haar beviel was ze helemaal verstrengeld in de navelstreng en had het erg lastig bij de geboorte.
Of het door de draaipoging weet ik niet.. Maaar..

Ik ben van mening dat ze niet voor niets anders gaan liggen en dat je ze dan maar gewoon moet laten liggen zoals ze het fijnste liggen.

Tweede hetzelfde probleem heel de zwangerschap in dwarsligging en een dag voor de geplande keizersnede in hoofdligging.

Nu zwanger van de derde en tot nu toe ligt ze ook in dwarsligging maar kan nog alle kanten op.

 

Ik heb het ook niet laten doen vanwege de risico's.
Hier een dwarsligger gehad die niet meer is gedraaid.

Achteraf maar goed ook want als ze hadden gedraaid waren we beide in moeilijkheden gekomen en had ik direct moeten bevallen/ keizersnede gehad. Vraag me even niet waarom want dit vertelde de gyna me na de keizersnede toen ik nog een beetje dizzy was.

Deze ligt ook dwars al heeft het genoeg tijd om nog te draaien natuurlijk. Mocht dat niet gebeuren dan ga ik niet voor een draaipoging. Ik ben ook van mening dat kindjes voor niets zo liggen.

Overigens ken ik wel een succes verhaal. Het deed wel veel pijn maar het kindje is gedraaid en natuurlijk geboren. Wel had de gynaecoloog gezegd dat het een perfecte draaipoging was omdat ze totaal kon ontspannen en mee werkte.

 

Zelf was ik ook van mening dat ik geen draaipoging wilde, totdat we hier in het ziekenhuis een gesprek over hadden. De verloskundige stelde me heel erg op mijn gemak, waardoor ik het wilde proberen. Het deed inderdaad wel een beetje pijn, maar achteraf gezien viel het me mee. De verloskundige en verpleegkundige waren heel aardig en stelde mij zeer op mijn gemak. De volgende dag mocht ik ook terug komen voor een extra ctg om mezelf gerust te stellen. Totaal 3x een draaipoging gehad, maar het heeft helaas niet geholpen. Wegens dwarsligging ben ik uiteindelijk met een keizersnede bevallen. Mocht ik ooit weer zwanger raken en de baby ligt weer dwars of in stuit zou ik het waarschijnlijk weer proberen. Vond de keizersnede en het herstel heel pittig, dus voor mij zou een natuurlijke bevalling een draaipoging waard zijn.
Als je twijfelt laat je dan eens voorlichten in het ziekenhuis. Daar leggen ze het goed uit en ook tijdens de draaipoging mag je op elk willekeurig moment zeggen dat je wilt stoppen.
Succes met je beslissing!

 

Ik heb vandaag precies een week geleden een draaipoging laten doen bij 36 weken en 3 dagen. Ik twijfelde ook, maar besloot het toch te doen.
Van tevoren werd d.m.v. een echo gekeken hoe ons mannetje lag, de placenta werd bekeken en de navelstreng. Een half uurtje van tevoren kreeg ik een pilletje om de baarmoeder te laten ontspannen en toen zijn ze gestart met draaien. Het is me 100% meegevallen, alleen het allerlaatste stukje deed een beetje zeer, 3 kwart vd draai heb ik niet gevoeld. Ik moet zeggen deat ikzelf wel goed ontspannen was en dat wellicht meegeholpen heeft. Afeglopen week heb ik nog twee maal een ctg laten maken en 2x een echo. Ons manneke is in hoofdligging blijven liggen en ligt nu inmiddels vast in mijn bekken. Ik ben blij dat ik het heb laten doen.

 

Ik had bij de vorige zwangerschap ook een stuitligger, ik heb geen draaipoging gedaan omdat ik net als meerdere dames hier van mening ben dat ze niet voor niks anders liggen dan in de gewenste hoofdligging.
Mijn eerste gynaecoloog wilde persé draaie, maar ik hield voet bij stuk en het is niet gebeurd.
Ook een vaginale stuitbevalling zag ik niet zitten, vooral niet omdat ik zeker wist dat de voeten naar beneden lagen. Dit is mijn hele zwangerschap niet anders geweest, maar de verloskundige en later de gynaecoloog weigerden mij te geloven, ook niet toen ze de voeten niet op de echo konden krijgen....
Dus een keizersnede gehad, en dat was de beste beslissing van mijn leven. De navelstreng was zo ontzettend kort, dat bij een draaipoging hoogstwaarschijnlijk de placenta los was getrokken en bij een vaginale stuitbevalling zou ze er niet uit kunnen wegens de extreem korte navelstreng.
Toen mijn huidige gynaecoloog aan het wachten was op de placenta, vertelde dat ik hoe dan ook op de OK terechtgekomen was.
Mijn eigenwijsheid heeft ons in ieder geval het leven gered. Want placentaloslating geeft je erg weinig tijd voor ingrijpen. En als een kindje blijft hangen in het geboortekanaal wordt je er ook vreselijk druk mee..... Het hoofd was dan blijven hangen, en god weet hoe lang het duurt voor ze erachter komen dat ze er niet uit kán?

Blijf bij je gevoel en laat je niet beïnvloeden door de gynaecoloog, want die wil het liefste dat je probeert te draaien (is mijn ervaring) en als je dat niet wilt, willen de meesten dat je gaat voor een vaginale stuitbevalling.
Als je gevoel heel sterk is dat je voor een geplande keizersnede wilt gaan, moet je dat gewoon doen en niet veranderen omdat iemand anders dat wil.
Je hebt het recht te kiezen, laat je niet van de wijs brengen!
Wat mij trouwens definitief heeft doen beslissen, is een lijstje maken met aan de ene kant voordelen voor mij en andere kant voor de baby en een lijstje eronder met de nadelen voor mij en voor de baby apart.
Daaruit maakte ik op dat ik geen extra risico's wilde voor mijn kindje en dan maar voor het langere herstel ging.
Nooit spijt van gehad!
Succes in ieder geval!!

 

Hier ook een stuitliggertje. Ik heb wel een draaipoging laten doen, omdat er mogelijk wel risico's zijn, maar de risico's nog altijd kleiner zijn dan een stuitbevalling, of een gewone bevalling na een keizersneden. En aangezien het onze eerste is, en ik hoop dat er nog minstens 1 mag volgen, toch voor de draaipoging gegaan.

Ik vond de poging pijnlijk, maar je weet dat het maar even duurt en als je aangeeft dat het te is, stoppen ze meteen. Bij mij had de gyn vrij snel door dat het niet ging werken (erg weinig ruimte), toen hij dat concludeerde is hij gestopt, een nieuwe poging had helaas geen zin.

Ondanks alles zou ik het een volgende keer weer doen, al is dat niet aan de orde aangezien mijn bevalling uiteindelijk helaas geëindigd is in een ks en ze dan volgens mij geen draaipoging ondernemen.

 

Ik mag nog bevallen, maar ik sluit me hierbij aan.. Dit zijn voor mij precies de redenen om voor een ks zonder draaipoging te gaan! Bedankt voor de goede bewoording, hihi

 

Ik heb ons zoontje even bij mij gehad, totdat het hechten klaar was. Daarna moest ik naar de verkoever omdat het blok te hoog zat.. Door een reactie op de ruggenprik heef het uiteindelijk een uur geduurd voordat ik weer bij mijn mannetje was. Alleen om deze reden al zou ik nooit vrijwillig kiezen voor een ks, vond dat echt heel naar. Maar besef me ook dat dit lang niet altijd het geval is, wanneer er geen complicaties zijn mag je kindje volgens mij bij je blijven.

En ik ga toch even advocaat van de duivel spelen. Het klopt dat er bij een ks minder risico voor het kindje is, en met name langer herstel voor de moeder. Maar indien je nog een keer zwanger wenst te worden, zijn de risico's van een volgende bevalling voor dat kindje minstens net zo groot als de risico's voor dit kindje nu bij een natuurlijke stuitbevalling. De risicio's van een draaipoging zijn kleiner..

 

Wij hadden geen goed gevoel bij de draaipoging, maar hebben hem toch maar laten doen in de hoop een ks te voorkomen. Wij hebben aangegeven dat we het eigenlijk geen prettig idee vonden en daar hebben ze in het ziekenhuis heel goed rekening mee gehouden. Ze heeft wel gedraaid, maar toen er veel weerstand kwam is ze gestopt. Toen konden wij ook met een goed gevoel de ks plannen.
Of je je kindje bij je mag ligt erg aan het ziekenhuis, ik zou aangeven dat je dat graag wil en kijken wat ze zeggen. Misschien heb je meerdere ziekenhuizen in de buurt en kan het bij de ene wel en de andere niet.
Ik vond de ks en het herstel erna erg meevallen, ik heb meer last gehad na mijn tweede natuurlijke bevalling, wel jammer dat je erna altijd 'medisch' blijft.

 

Hier een succesverhaal na een draaipoging.
Ik heb 11 dagen geleden een draaipoging gehad bij 36 weken en 2 dagen.
Ik had 2 onwijs lieve verloskundigen die me op mijn gemak hebben gesteld.
Zij gaven aan dat het om een hoop factoren gaat waardoor een draaipoging succesvol kan verlopen of niet:
- ligt de placenta voor of achter?
- is het je eerste zwangerschap of de 2e, 3e enz.
- heb je veel vruchtwater?

Bij mij is het mijn eerste zwangerschap, ligt de placenta achter en ik heb relatief weinig vruchtwater (klein buikje). Zij zeiden: de kans dat het lukt is 25%.
Ik heb heel veel aan mijn ademhalingsoefeningen gehad.
Het was geen pretje, maar het is wel gelukt!
Het draaien zelf duurde misschien hooguit 5 minuten.
Ik ben van mening dat iedereen moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt, maar ik ben blij dat ik nu een natuurlijke bevalling mag meemaken ipv medisch d.m.v. een stuitbevalling waar altijd meer risico's aanhangen dan een normale bevalling of een KS, de herstelperiode is gewoon langer.

Succes met je keuze.
Overigens lag onze kleine na een week nog steeds goed

 

Ik had een geplande natuurlijke keizersnede, waardoor onze kleine meid direct bij me mocht blijven (nadat ze even snel nagekeken was door de kinderarts). Mijn vriend was daarbij en mocht haar daarna mee terug nemen naar de O.K. Toen werd ze bij mij op de borst gelegd maar omdat ik te veel last had van het hechten heeft mijn vriend haar weer overgenomen. Terwijl ik werd gehecht heeft hij met haar al die tijd naast me gezeten (voor mijn vriend ook een zeer mooi en belangrijk moment). Nadat ik van de O.K. mocht heeft mijn vriend haar meegenomen naar de verkoeverkamer, waarna ze direct bij mij werd gelegd (en direct geprobeerd werd om borstvoeding te geven). Nadat ze dus na de geboorte heel even nagekeken is, is ze voor de rest de gehele tijd in mijn buurt geweest (mijn vriend of ik hadden haar vast). Maar volgens mij kan dit alleen bij een natuurlijke keizersnede (o.a. vanwege de temperatuur op de O.K.). Laat je dus even goed inlichten bij het ziekenhuis of zij dit ook aanbieden en geef duidelijk aan dat dat je voorkeur heeft.

 

Ik lees dit graag mee want vooralsnog ligt mijn baby niet goed; we hebben donderdag weer een echo om te kijken of het veranderd is maar voor mijn gevoel is dat niet zo. Twijfel ook heel erg wat ik wil.

 

Ik had vorige week een gesprek met mijn acupuncturist over stuitliggingen. Zij vertelde dat er helaas nog te weinig gebruik wordt gemaakt van de alternatieve methodes om die eerst te proberen. Zij heeft al vaak succes gehad. Natuurlijk geen 100% garantie maar dat heb je met een "normale" draaipoging ook niet.

Hopelijk is je kleintje toch nog zelf goed gaan liggen! Succes anders!

 

Hier ook een draaipoging gehad, maar deze mislukte.
Draaide gelijk weer terug.
Ik mocht ondanks dit wel normaal bevallen, maar doordat ze aardig aan de maat was, hebben ze bij 7 cm alsnog geopereerd.
Na de operatie mocht ze gelijk bij ons zijn. Tenminste mn mannetje zat heerlijk met haar te kroelen toen ik op de afdeling kwam, daarna heerlijk samen genoten!

Maar ik zou het niet nog een keer doen, de draaipoging,erg pijnlijk bij mij.

 

Goed dat je vasthoudt aan je eigen gevoel. En hé je bent 36 weken dus ze kan echt nog zelf draaien! Toi toi toi.