Hai allemaal, Over 2 weken verwacht ik mijn eerste kindje en ik merk, hoe dichterbij de uitgerekende datum komt, hoe spannender ik het vind. In principe kan hij nu al ieder moment geboren worden en ik word daar zó onrustig van. Ik ben nogal een control freak, probeer altijd alles te plannen. En nu heb ik het dus niet in de hand; komt hij morgen of pas over 4 weken? Ik doe heel hard mijn best om er niet teveel mee bezig te zijn, maar ik krijg dat knopje gewoon niet om. Wie heeft hier ook last van of heeft tips hoe hiermee om te gaan? Ik heb trouwens ook dat de twijfels ineens toeslaan: Kan ik het moederschap wel aan? Hoe zal mijn relatie er straks uitzien? Kan ik het wel combineren met mijn werk? Zal mijn kindje mij wel leuk vinden? Zal hij wel gezond zijn? Trek ik de pijn van de bevalling wel? Komt het ooit goed met mijn lijf? Ik maak mezelf dan helemaal gek! Hoe stop ik met dat gestress? Tips zijn meer dan welkom
Ik herken het heeeeel erg.... Maar moet nog wel ietsjes langer. Enige wat mij helpt is afleiding zoeken maar het meeste daarvan is ook nog baby gerelateerd! Misschien kan je een serie op dvd kopen of lenen, een spannend boek lezen, strijken (normaal gesproken een hekel aan maar baby kleertjes strijken werkt rustgevend) of mensen op de koffie uitnodigen... En bedenk je; die stress is normaal (dat je je afvraagd of je het wel gaat kunnen etc) het is toch een spannende en ingrijpende gebeurtenis die je niet even kan terug draaien als het niet bevalt!
ow meid vervelend is dat he. Ik kan het me nog zo goed herinneren van mijn eerste zwangerschap! Maakte mezelf ook gek mee van alles. Echt handige tips heb ik niet voor je. Alleen proberen om afleiding te zoeken maar goed, dat is ook niet makkelijk. Probeer alles zoveel mogelijk over je heen te laten komen. Ookal is dat mega moeilijk! Probeer veel van je af te schrijven/praten. Hier of in een schrift/dagboek of tegen een vriendin ofzo. Dat hielp mij best wel toen. Sterkte! Ik hoop voor je dat je kleine snel geboren word!
ik herken het ook wel. Over de bevalling maak ik me helemaal niet druk(het komt zoals het komt en pijn doet het toch) maar daarna... hoe ga ik in hemelsnaam voor zo'n klein mensje zorgen? Je kunt je al heel erg voorstellen hoe het is een baby te hebben, maar toch weet je niet hoe het echt zal zijn.. Ik ben nu vooral bang dat ik nog niet klaar ben met alles regelen voor de kleine komt. en ik denk dat ik straks ook wel druk ga maken als ik net zo ver als jij ben. Dan sta ik paraat bij elk steekje pijn dat ik ga voelen.. succes met de laatste loodjes en bedenk: er komt een prachtig hummeltje uit! en we moeten vertrouwen op ons instinct!
Bedankt voor jullie berichtjes so far. Fijn dat er lotgenoten zijn (al is dat voor jullie natuurlijk niet zo prettig...) Ik probeer inderdaad wel afleiding te zoeken, maar dat is nog best lastig. Iedereen is verder aan het werk dus ik kan niet iedere dag met iemand afspreken. Verder typ ik bijna dagelijks hele lange mailtjes naar vriendinnen om overal over te zeuren (ze worden vast helemaal gek van mij!) en mijn vriend heeft gelukkig engelengeduld met me. Een dagboekje houd ik ook al bij en daar schrijf ik de laatste tijd weer heel vaak in. Dat lucht dan even op. Ik verveel me niet echt. Kijk momenteel veel programma's via uitzendinggemist.nl en met internetforums vermaak ik me ook nog wel. Maar mijn wereldje is wel klein momenteel en in mijn achterhoofd ben ik steeds met mijn aanstaande moederschap bezig. Vermoeiend hoor!
wereldje wordt inderdaad erg klein zo op het einde!!! Die sneeuw helpt ook niet echt... voelde me net een kluizenaar, en nu ligt er weer sneeuw:x durf niet zo goed te fietsen dus waggel maar op mijn gemak naar de groenteboer, nog laatste dingetje halen bij de praxis (weer is een nee ik sta nog niet op knappen gesprekje met een vreemde) etc... eendjes voeren op mijn gemak vond ik vorige week ook erg leuk! Ben op mijn gemak naar het park gewaggeld en het brood gegeven (al in stukjes geknipt) je moet wat he en het is alweer bijna 4 uur!!!
Hihi haasje, zo herkenbaar! Elke dag een klusje verzinnen om de deur maar uit te gaan. Kaartje sturen, boodschapje doen en die sneeuw/gladheid: om helemaal gek van te worden! Van mij mag beeb vandaag nog komen; hoef ik me in ieder geval niet te vervelen!
Ik moet nog eventjes maar de gedachten dat ik niet weet hoe pijn de bevalling/weeén zelf is... Ben bang voor de pijn. Zodra ik pijn heb, hou ik ook niks binnen.. Alles gaat er van boven uit! Kind en relatie zelf maak ik me geen zorgen om.. Jouw kind gaat echt zielsveel van je houden, sterker nog.. Dat doet ze al sinds ze in je buik opgroeit .. Succes..
Ik herken alle reacties die hier gegeven worden dus ik hoef mijn twijfels en onzekerheden niet op te noemen! Mijn moeder is 9 dec. 2009 overleden en nu zit mijn vader(77) alleen dus dat brengt ook de nodige stress met zich mee pffff Probeer er net als jullie maar op te vertrouwen dat alles goed komt! Liefs Palmie
Dat wachten herken ik ook! Ik wacht nu op de tweede en vind het erger dan de eerste zs haha! En geloof me de eerste tijd wordt je heel erg geleefd. Mijn man en ik hadden nooit echt ruzie wel eens woorden maarja dat heeft iedereen. Nou toen was die kleine er jeetje de een na de ander stond weer met zn koffers gepakt haha! er komt zoveel op je af! En dan het zorgen voor de kleine in je eentje! Kan ik eht wel, wordt ik snachts wel optijd wakker. (mijn man is veel van huis van zn werk) Wat nou als ik de kleine laat vallen in iedere geval de gekste dingen. Ik vertel je dit om je ook te vertellen dat de zorgen heel normaal zijn. En alles goed komt. Niet dat je denkt dat je leven echt op zn kop staat er ook zeker weer een tijd komt dat alles normaal gaat. Er staat een jaar voor om in een goed ritme te komen en dat jaar heb je nodig. Je voelt je straks ook nog schuldig omdat het zo een gekkehuis is dat je een soort van spijt kan krijgen dat je er aan begonnen bent. Nogmaals dit gebeurd bij heel veel mensen en zolang je maar denkt dat het tijdelijk is til je er minder zwaar aan. Het wordt echt weer beter als je in een ritme zit. Ik maak mij nu bijv druk kan ik de tweede wel genoeg aandacht geven, hoe moet het sraks met werk als de oudste naar school gaat enz. enz. ik heb zoiets van ik zie het wel. Ik zie ook erg tegen de bevalling op maar ben het nu zo zat dat ik liever de pijn van de weeen heb dan dat ik nog een week zo door moet lopen haha! Dus je lichaam sluit een compromis haha. En je kan en wil je niet voorstellen hoe het gaat dus ik zou nu nog lekker genieten. Ook vna het uitslapen haha! Dat ga je straks echt missen haha! Nou heel verhaal hoop je er iets aan hebt Succes met de laatste loodjes! Gr. Natas