Ik ben nu 37 weken zwanger en begin hem nu echt te knijpen! De bevalling en daarna pff ik vind het dood eng. Wat als ik het niet kan, en echt beetje in paniek aan het raken. Vind de bevalling dood eng, enorm bang voor uitscheuren. En na de bevalling hoe gaat alles lopen.. Is dit normaal??
Herkenbaar! Ik ben nu 37 weken en 3 dagen, en het idee dat het elk moment an gebeuren benauwd me. Was de hele zwangerschap erg nuchter, zo van "het moet er toch uit, en dat komt wel goed" Maar nu vind ik het zo spannend, bang dat de pijn te erg is, dat het er niet doorpast ofzo...haha, maar goed we kunnen niet meer terug Die enorme verantwoordelijkheid straks benauwd me ook, terwijl ik zeker weet dat dat goed komt. Gek he, dat het ineens zo op je af komt nu de bevalling nadert. Moet goedkomen toch!!! Veel succes!
ik ben "nog maar" 35 week en herken me volledig in je vraag!! ondanks dat ik zeker weet dat alles goed komt qua bevalling én de tijd erna,...vind ik het dood eng en ook beetje beangstigend en paniekerige momenten daarom soms. schijnt heeeeeel normaal te zijn! t komt allemaal goed!!!
Ik ben al 3x bevallen maar ook ik heb weer die angst,terwijl ik weet wat er gaat gebeuren en dat ik weet dat ik het kan.Denk dat die spanning erbij hoort
Ook hier gieren de zenuwen iedere dag steeds meer door mn lijf.. Vannacht last gehad van oefenweeen.. als dit t begin is en een fractie Van de pijn... dan ga ik heel snel afleiding zoeken want dan wil ik me met die Bevalling niet meer bezig houden.
Probeer nog ergens aan te sluiten bij een zwangerschapsyoga clubje ook al kan je maar een paar keer. Daar leer je heel veel van. Het sleutelwoord is: ontspannen en go with the flow. Probeer je van te voren niet druk te maken, je lijf zal je lijden echt waar. Zo ben ik er in gegaan met de gedachte het moet er toch uit. Ik was op een gegeven moment helemaal in mijn eigen wereldje en heb de bevalling als heel fijn ervaren ondanks dat het pijn doet en dat ik ingescheurd ben. Niks van gemerkt overigens. Het ergste vond ik dat ik met mijn benen wijd in de beugels lag met een schijnwerper erop en de vk die zat te hechten haha voelde met net een kijkdoos.
Die spanning hoort er wel bij denk ik.. Ik was ook wel nerveus dat het nu elke moment kon gebeuren, maar ik had er juist zin in.. wou hem er wel uit hebben .. Succes nog even! En geniet nog even van je zwangere buik!
Het komt goed, er is er nog nooit eentje blijven zitten... ok dit is echt een cliche wat ik zeg. Maar ik had van te voren ook angst. Wat als.. wat als... maar achteraf viel het me mee Nu ben ik net zwanger van de 2e en weet ik wat er komen gaat, heb er een goed gevoel over!
Dit is heel normaal. Ik riep als jongere meid al altijd dat ik geen kinderen wou omdat ik zo bang was voor de bevalling. Tijdens mijn zwangerschap is die angst nooit weggegaan.. Ook goede gesprekken met de VK gehad. Uiteindelijk een bevalling gehad van dikke 33uur en behoorlijk heftig ook. En kan achteraf alleen maar zeggen dat het bij mij gewoon geholpen heeft om het 'over me heen te laten komen'.. Ik trok me sowieso heel erg in mezelf en was niet zo'n schreeuwerd ofzo zoals je in films ziet (das volgens mij ook gewoon echt overdreven vaak, al lag er in de kamer naast mij wel zo iemand hihi) En Goed ademen.. Ik heb geen cursus ofzo gevolgd maar ik ademde goed in en dan puf,puf,puf uitademen en dat heeft heel goed geholpen om door de weeën heen te komen en rustig te blijven. Je moet je echt goed concentreren op je adem en alles om je heen let je dan ook minder op. Ik ben helemaal PANISCH voor spuiten maar heb me ongelooflijk veel naalden/spuiten gezien/gevoeld tijdens de bevalling en het boeide me echt geen Ruk op dat moment.. Nadat baby er eenmaal was en ik weer wat meer bij bewustzijn was, was ik weer helemaal panisch als ze bv. bloed kwamen prikken hihi.. Als je probeert rustig te blijven en zoveel mogelijk te ontspannen voor zover dat gaat, maakt je lichaam ook stoffen aan wat een beetje helpen er doorheen te komen, endorfine.. Ga je je gek maken, maak je adrenaline aan en dan is het heel moeilijk om door je weeën heen te komen want dan voel je alles nog beter en ben je helemaal gespannen. Ik ben ook iemand die wat met alles denkt; wat als.. en bang is dat er iets fout gaat. Maar ik voelde me 'veilig' in het ziekenhuis en ben heel goed begeleid geworden door de verloskundigen daar, gynaecoloog en verpleegkundigen en dat heeft mij ook goed geholpen. Als het eenmaal zover is, vind je denk ik wel ook je eigen weg hierin, waar jij je dan het prettigst bij voelt.