Hey meiden, Ik zit met een probleem en weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik woon met mijn partner samen in een hele leuke buurt alleen en ja jullie raden het al mijn schoonmoeder woont nog geen 10 min bij ons vandaan.In het begin toen wij samen gingen wonen heeft dit al tot de nodige ruzies geleid tussen mij en mijn partner. Begrijp me niet verkeerd ze isop zich een heel lief mens alleen ze nodigde zich pratisch 4x per week zelf uit om op bezoek te komen.plus nog eens al die telefoontjes van haar op de dagen dat ze niet kwam. Nadat ik toch had aangegeven aan mijn partner dat we nu op ons zelf woonde en geen zin had om praktisch iedere dag bezoek van mijn s.m. te krijgen, heeft hij dit aan haar gezegd. Nou ze was diep beledigd en heeft dan ook een paar dagen niks laten horen maar meer omdat ze zo beledigd was. Daarna begon het weer van voren af aan! Doordat ben ik dus eens zo kwaad geworden en heb gezegd aan de telefoon: Ik heb liever niet dat je iedere x langskomt of belt. Nou toen had ik het dus gedaan! Pas naar een hele lange tijd veranderde het eindelijk en werd er niet meer zoveel gebeld en langsgekomen. Todat wij vertelde dat we zwanger waren. Toen begon het weer. Mij continu alles willen langsbrengen voor de kleine of voor mij. Op zich heel lief natuurlijk maar wat mij stoorde was weer elke dag me s.m over de vloer:x Ook als mijn eigen moeder eens op bezoek was en ze hoorde van mijn partner we hebben bezoek staat ze in nog geen 5 min. op de stoep. En was al helemaal erg als ik eens een cadeautje van mijn moeder kreeg, dan moest zij dat weer overtreffen door ook weer iets te kopen. Het stoorde me mateloos en als we er iets van zeiden dan was ze kwaad en sprak ze dagen niet tegen ons. Dan zouden jullie denken ja dan heb je toch rust. ja in principe wel maar ze moet toch wel kunnen snappen dat wij ook behoefte hebben om eens even alleen te zijn Ze stond zelfs eens aan de deur op het moment dat ahum hoe zeg ik dat netjes dat wij "bezig"" waren. We hadden toen dus ook echt niet opgedaan maar nog na geen 5 min. ging de telefoon waar we waren want de auto stond voor de deur. Ja hey hallo worden we nu al gecontroleerd??? Ik ben dus zo bang dat al onze kleine meid er straks is, ze meer Oma ziet als haar eigen ouders of als haar andere oma... Hebben jullie misschien een tip wat ik nu eht beste kan doen? Het telkens op een nette manier zeggen dat we tijd voor ons nodig hebben schijnt ze niet te snappen.. En ja verhuizen voor zoiets vind ik ook wat ver gaan al heb ik die gedachte wel al gehad. Ik heb me zelfs al eens een paar x muisstil in me eigen huis gehouden omdat ze voor de deur stond en ik deed alsof ik niet thuis was. Maar dat is toch ook niet normaal alsof ik me verstoppen moet ik me eigen huis! Telefoons uitzetten helpt ook niet want dan nodigen we haar pratisch uit om langs te komen: Ik kwam even kijken of alles goed met jullie was want jullie namen de telefoon niet op. Ga zo maar verder... Ik voel me soms net alsof ik in zo'n soapserie zit waar je in een deuk voor ligt op de televisie omdat ze weer eens bezoek krijgen van de schoonmoeder. Maar geloof me als je zelf meemaakt is het echt niet zo grappig meer. Hopelijk hebben jullie een tip of hebben jullie dit ook al eens meegemaakt??? x
Ik denk dat praten de enige oplossing is. Nodig haar uit voor een gesprek, zeg dat je haar belangstelling oprecht enorm respecteerd, maar dat je je zorgen maakt, omdat je dalijk ook met zijn 3en van jullie nieuwe gezin wilt genieten, en dat zodat jullie ook de kans krijgen om aan jullie nieuwe situatie te wennen. Succes!
Mijn tip: laat je partner het woord voeren. En spreek van tevoren heel goed door wat jullie standpunt is. (Zodat je niet achteraf samen nog discussie krijgt.) Succes! Lijkt me heel erg lastig.
Pfoe lastig joh! Inderdaad toch het gesprek aangaan, misschien moet je man dat vooral doen...valt misschien beter als moeder-zoon. Denk dat ze het sowieso als een belediging gaat opvatten want ze heeft blijkbaar een bord voor d'r kop als ze nu nog niet doorheeft dat ze regelmatig teveel is. Dus als jullie dat vooraf incalculeren en de keren daarna consequent de boot afhouden heb je een kans dat ze het oppikt. Misschien ook een idee om haar een leuke cursus (bloemschikken ofzo) kado doen...hopelijk komt ze daar leuke vrouwen tegen bij wie ze daarna lekker op de koffie kan Ze is veelste gefocused op jullie leven! Veel succes!
het is inderdaad wel beter om daar NU wat over te gaan zeggen. Uit ervaring weet ik dat zulke schoonloeder-oestanden alleen maar kunnen verergeren zodra de kleine er is. Nu denk ik: hád ik er maar op tijd wat van gezegd.... vriendlief wil er ook niets over zeggen, omdat hij bang is zijn moeder te kwetsen. Het komt er op neer dat mijn s.m. onze zoon enorm claimt. Ze slooft zich vreselijk uit om altijd maar de "leukste oma" te zijn en ik word er groen en geel van. Als hij jarig is dan zit ze te glimmen van trots als hij haar cadeau leuk vind (en dan zegt ze ook nog tegen de rest van de visite: "o ik voel me nu helemaal schuldig dat hij helemaal geen oog meer heeft voor jullie cadeautjes!"). Als wij eens met ons 3-tjes een dagje uit willen, dan geeft ze hints dat ze mee wil... En ik kan er ook niet tegen dat ze de HELE dag achter mijn zoon aan drentelt uit angst dat hij valt of zich stoot (en dat terwijl hij al bijna 4 wordt!). Dan denk ik: Laaaaat hem alsjeblieft!! Haha, zo zie je maar, ook ik heb mijn frustraties! Ik kan er nu al tegenop zien hoe ze straks gaat lopen pronken met ons kleine meisje. Natuurlijk is het normaal dat oma's trots zijn op hun kleinkinderen (ik weet dat er ook oma's zijn die zich juist helemaal niets aantrekken van hun kroost), maar van haar kan ik het echt niet hebben.....
lastig.. Zeker als ze zo dichtbij woont. Ik zou het nu bespreken met je man, en dan hem (of samen) naar schoonmoeder gaan. vertel gewoon dat dit niet prettig is, en dat je zo alleen maar meer weerstand krijgt voor bezoekjes. Het moet toch leuk blijven, van beide kanten.. Ik had een beetje hetzelfde met mijn s.m., maar die woont aan de andere kant van het land. Ze heeft alleen geen probleem met rijden. Toch heb ik het met mijn man besproken. Hij heeft een deel weg kunnen vegen omdat het de hormonen waren, en het realistische deel besproken met zijn moeder. Heeft geen enkel probleem opgeleverd. Na de geboorte liep het nog eens op, maar dat is ook door manlief besproken. Dat kan ook makkelijker omdat het al eens besproken was.. Succes!
Herkenbaar!!! Die van mij belt alleen maar 6x per dag, als we niet opnemen spreekt ze antwoordapp in. Maar word er ook vaak gek van. Hier wonen ze 36 nummers verder, langskomen uit zichzelf doet ze niet gauw. Maar worstel ook met dat probleem. Mijn vriend ziet het ook anders... Lastig. Als ik er wat over zeg worden ze boos.
Ow zo opdringerig was mijn moeder. Echt heeeeel erg! Zelfs zo erg dat toen we 'n keer de foon niet opnamen ze de dokter belde, en het ziekenhuis en de verloskundige ( ik was 30 weken zwanger en niks aan de hand ) We waren gewoon een uurtje de stad in, mobiel bij. Maar die had ze niet gebeld. Nee, ze was dat nummer vergeten. Elke dag belde ze wel 3 keer. En als we niet opnamen belde ze gewoon uren achter elkaar. Dan liet ze gewoon de foon overgaan. Toen de kleine was geboren werd het nog erger en stond ze wel 3 keer per dag aan de deur. En als we niet opendeden dan maar blijven bellen en de foon over laten gaan AARGGHH Praten hielp totaal niet! We zijn uiteindelijk verhuisd. We zitten 4 uur rijden bij haar vandaan en hebben het nu heerlijk rustig Soms heeft ze nog wel periodes dat ze uren achtereen belt Vooral als ze wil dat ik iets voor haar moet doen ( iets opzoeken op de pc ofzo ) Maar gelukkig niet meer zo vaak.
bij zulke mensen help bot en recht voor zijn raap. dus staat ze voor de deur terwijl jullie lekker bezig zijn en doe je niet open. belt ze erna met de vraag van waar zijn jullie? simpel antwoord"je zoon en ik waren bezig met sex boven" staat ze voor de deur "ik heb nu even geen behoefte aan bezoek" gewoon echt duidelijk zijn dat werkt het beste.
Oooow, wat tenenkrommend! Ik heb zo mijn eigen akkefietjes gehad met mijn eigen ouders en ik vind dat je je nog aardig in kan houden. Ze zal zich moeten realiseren dat wanneer zij haar houding t.o.v. jou en je gezin niet verandert, ze afstevent op een definitieve breuk met jullie. Stel je grenzen zo duidelijk mogelijk. Vinden jullie het moeilijk om het haar te zeggen (of overbluft ze jullie in een gesprek), schrijf dan met je man een brief met verwachtigen en grenzen.
Jeetje wat een verhaal! en ik dacht dat mijn schoonmoeder er al wat van kon Mijn man heeft geen broers of zussen dus zijn moeder stort zich volledig op hem. Nu ik zwanger ben wil ze ook alles controleren...van in welk ziekenhuis ik ga bevallen tot welke verloskundige ik moet nemen en ze heeft zelfs al tegen mijn man gezegd dat zij elke ma en do vrij is en ik die dagen maar moet werken zodat zij kan oppassen Toen was het voor mij genoeg....ik heb toen heel duidelijk, misschien iets te bot, gezegd dat dit ons leven is en dat mijn man en ik beslissen hoe alles gaat en niet zij. Ze moest er een beetje om lachen en zocht duidelijk steun bij mijn man maar ik heb toen geen ruimte gelaten en gezegd dat hij er precies zo overdenkt. Prima als je schoonmoeder jou de schuld ergens van geeft toch, dit is jullie leven en jullie beslissen. Ik zou ook gewoon met haar afspreken dat jij en je man samen willen zijn, zeker ook straks als de baby er is, en dat ze best langs kan komen maar alleen wanneer jullie zeggen dat het uitkomt.
Laat je vriend een gesprek met haar aangaan, waarin hij duidelijk stelt wat de grenzen zijn. Heeft hier ook geholpen tijdens m'n zwangerschap, als ik iets erover zei werd het op de 1 of andere manier een beetje genegeert of lacherig over gedaan. Ik zeg het meestal ook te "lief", vriend is wat duidelijker en harder in z'n bewoording. Tegen m'n eigen ouders ben ik wel veel duidelijker, omdat dat toch anders is. Als je kleine er straks is, wordt het waarschijnlijk alleen erger, dat was hier tenminste wel zo. En dan is het denk ik beter dat je van te voren al afspraken hebt gemaakt. Anders krijg je alleen maar meer ergernissen, en dat voelt je kleine ook aan: m'n dochter zet het altijd op een gieren als ze bij s.m op schoot zit. Succes!
@ Alle dames. Heel erg bedankt voor jullie reacties! Denk dat we idd. de confrontatie eens aan moeten gaan. We hebben het wel al bij de v.k. aangekaart en zei zegt dat we dit zeker aan de kraamzorg ook aan moeten geven.Die sturen praktisch het bezoek de deur uit. Als het de ouders even teveel wordt. Dus die 1e week lijkt me even heerlijk dat een ander het voor ons doet. Maar ja daarna zulllen we het toch zelf moeten doen. Dus kan beter nu al voorbereid zijn als straks in mijn 2e kraamweek. @ Migga ja dat van jou komt mij ook erg bekend voor! Vooral dat met dat dagje uit. Ze weet dat wij ieder jaar in Oktober een weekendje weg gaan en ze heeft zich nu al verlof gepakt voor het geval: We graag met ons 2en gaan en de kleine bij haar kan blijven. Ik dus: echt niet onze eerste"vakantie"is samen met de kleine en anders wil ze wel meegaan om ons ook wat tijd te gunnen zoals ze dan mooi zegt! Ja echt niet mijn vakantie is samen met mijn gezin en niet met gezin en s.m. Ik heb nu al met mijn partner overlegd en we gaan bewust niet in Oktober maar al eerder als het geld. etc. het allemaal toelaat. En we hebben haar nog niks gezegd van mij mag dat ook zo blijven. En willen we bij wijze van spreke even met zijn 2en weg zonder de kleine breng ik haar naar mijn moeder. Ze heeft namelijk nog een oma die haar kleinkind graag wil zien. Maarja het is dus het beste die gewoon toch maar eens aan te kaarten al heb ik het lood nu al in me schoenen staan. Omdat ze mijn vriend nogal snel naar de mond praat. Dan ben ik dus bang met die kuren wat ik nu al heb vaker in deze laatste weken dat ik zo grof en kwaad wordt. Dat ik straks degene ben die haar alles misgund zoals al vaker gezegd is. Gelukkig laat mijn vriend zich dat niet na de mons praten en neemt het altijd op voor me door te zeggen: WIJ willen niet. A. wil dat graag. Dus hij maakt er wel altijd van dat we samen iets willen of juist iets niet willen.
Allemaal heel herkenbaar hier. Mijn schoonmoeder woont naast ons en nodigt zichzelf heel de tijd uit, zeker als ze ziet dat we bezoek hebben. Mijn man durft niks zeggen en ik wordt er knetter van. Ze probeert dan ook ons bezoek zo ver te krijgen dat ze bij haar op de koffie komen. Ze kan ook nergens af blijven, ze denkt altijd dat alles hier in huis herschikt moet worden omdat zij dat toch wel beter kan dan wij dat zelf kunnen.
ohh net of ik mijn eigen verhaal lees hier Alleen bij mij is het niet schoonmoeder maar schoon-oma.. Die is inmiddels al 84 maar ook zoo opdringerig. En het ergste: ze woont bij ons in huis. Ze woont op de verdieping boven ons want dit huis is van haar en haar man en mijn vriend en ik wonen nu op de benedenverdieping. Gelukkig wel eigen ingang ed. Maar ze staat ook 100x per dag voor de deur, als ik om 10 uur nog niet uit bed ben dan komt ze soms gillend naar binnen omdat ze denkt dat ik dood ben ofzo. Vandaag ook weer een mooie; kom mijn bed uit zit ze mijn terras te schrobben met bleek Ook staan er altijd ongevraagd boodschappen voor de deur en neemt ze het ons kwalijk als we het haar niet vertellen wanneer we de deur uit gaan. Zij is inmiddels al zo oud dat er niks meer aan te veranderen valt helaas. We hebben het al meermaals vriendelijk geprobeerd wat niet helpt, en ook al meer dan eens schreeuwend en dat helpt dan tijdelijk maar het begint daarna gewoon weer opnieuw. Dus ik vrees voor straks met de baby.. Gelukkig weet ze zelf wel dat ze te oud is om op de baby te passen dus dat heeft ze 1x geprobeerd voor te stellen en dat hebben we meteen afgewimpeld, maar ze heeft er wel een handje van zich te bemoeien met de opvoeding. Doet ze nu ook al met de hond en de kat dus met de baby verwacht ik niet anders. Heb zelf ook aan verhuizen gedacht maarja dat doe je ook niet zomaar. We hebben net heel het huis opgeknapt en eerlijk is eerlijk we wonen hier wel gratis. Plus de perfecte omgeving voor ons kleintje maarja met oma erbij wordt het soms wel irritant. Zo durf ik ook niet in de tuin te zitten want dat is voor haar een prachtige reden om de hele dag tegen me aan te komen kletsen. Gelukkig wordt het langzaam bij beetje wel minder en mijn vriend is het gewend en heeft er geen moeite mee om haar op dr plaats te wijzen. Maar het blijft ontzettend vervelend helaas. Je kunt dus wel proberen te praten maar mijn ervaring is dat het geen nut heeft. Dit soort mensen zitten in hun eigen wereldje en zijn daar met geen mogelijkheid uit te krijgen. Enige wat je kunt doen is ontwijken inderdaad, en dat is heel vermoeiend maar het enige wat lijkt te helpen..Of dreigen het contact te verbreken. Dat hielp hier wel enigszins. Sinds ik gezegd heb dat ik verhuis als ze zich zo op blijft dingen is het wel minder gelukkig. Maarja echt over zal het toch niet gaan hier. Heel veel sterkte iig en ik hoop dat jullie er wel uit komen!
Hier ook zo een opdringerige sm... Ze woont op een dik half uur rijden van hier, maar ze staat hier minstens 1x per week en belt voor de meest stomme dingen... En dan zegt ze nog elke keer, ja, ik kom maar, want jullie komen niet tot bij ons! Ja, sorry, maar als je hier minstens 1x in de week bent, hebben wij niet echt behoefte om nog eens op bezoek te komen! Ben zo bang wat dit gaat geven als het kleintje er is! We geven nu zo al hinten en ik heb met mijn vriend afgesproken dat het zijn taak is om er iets van te zeggen (zoontje kan niets fout doen en ik ben de 'slechte') Ze koopt nu al zo veel, vooral in de kleinste maten, dat ik het gevoel heb dat ik niets meer kan kopen... Ik ben nogal zuinig en vind het dan stom om zelf nog vanalles te kopen als we al (te) veel liggen hebben. Daarenboven vind ik het allemaal ook niet zo leuke spullen... Ik zou gewoon graag zelf leuk gaan shoppen! Dat is toch ook een deel van het plezier! Het zit ons echt zo hoog dat we haar zelfs niet verteld hebben dat ik bloedingen gehad heb en nu al 4-5 weken moet platliggen... We zijn zo bang voor de bemoeienissen en dat ze hier 24/7 gaat rondlopen en moeien en alles op haar manier gaat doen,... Daar zouden we, allebei, helemaal gek van worden en helemaal gestresseerd. Dat is niet wat ik nu nodig heb, ik moet zoveel mogelijk rusten... Klinkt erg, hé! Ik kan me niet voorstellen dat ze op 10 min. afstand zou wonen! Dus heel veel sterkte! En inderdaad, laat je man met haar praten! (makkelijker gezegd, we ontwijken haar nu ook...) Sterkte en succes!$$Groetjes
Mijn schoonmoeder is ook al 84 (mijn man is geadopteerd) dus ook niet meer te veranderen. Ze ziet vrees ik niet dat ze het niet veilig aan kan om op een baby plus vierjarige kleuter te letten en is elke keer op haar teentjes getrapt als wij iemand anders inschakelen. En ze is helemaal niet te vinden voor onze manier van opvoeden en en komt steeds tussen als wij iets aan het oplossen zijn
Hier idem. We hadden haar niet ingelicht over dat ik veel last heb van harde buiken en veel plat moet liggen, omdat als ze dat eenmaal weet ze hier ook niet meer weg te slaan is! Maar gister heeft mijn s-vader zijn mond voorbij gepraat en verteld dat ik zaterdagavond naar het ziekenhuis ben geweest. Vandaar ook dat ze vanmorgen het terras zat te boenen, met als excuus: "ja want je bent nu niet lekker en ik wil niet dat je teveel doet".. Net alsof ik toevallig het idee had mijn terras eens grondig te gaan boenen vandaag :x Nee ik zou zeggen dat je er inderdaad goed aan doet dat maar niet te zeggen, ik word er ook enorm opgefokt van elke keer en merk meteen dat ik er gespannen van word, ook niet goed voor de harde buiken.
Ik herken het jammer genoeg:S:S Mijn schoonouders wonen ook dicht in de buurt en die komen vooral sinds ze opa en oma zijn soms wel 2 tot 3 keer DAAGS langs en me dochter is nu een jaar... ik word er erg moe en chagerijnig van... hier helpt ook helemaal niks...
Jeetje en dan dacht ik dat ik zo´n iirritante schoonmoeder had, een voordeel ze woont 20min (met de auto)bij ons vandaan en is zelf niet in staat om per auto of fiets te komen. maar weet zeker dat als ze t wel had gekunne ik tzelfde probleem had gehad. Toen we naar huizen gingen kijken ik een heel mooi huis bij haar om de hoek heb afgewezen, puur om haar. maar nog is ze dwingend, elke dag bellen, elke keer vragen wanneer we langskomen. blijven we te lang weg naar haar zin dan belt ze weer op dat ze iets voor ons of onze dochter heeft gekocht, in de hoop dat wij dan meteen langskomen om te kijken wat ze heeft gekocht. nou niet dus dan blijf ik expres nog een week langer weg. en zo heeft ze in het verleden al zoveel dingen gedaan, wat me zo heeft gekwetst, als ik dat hier allemaal moet gaan opschrijven dan ben ik morge nog bezig!! t punt bij ons is dat mijn schoonmoeder manisch depressief is, wat nu met medicijnen onder controle is, maar we (tenminste mij vriend vind dat) altijd bij alles wat we doen en laten met eventuele andere oma's en opa's rekening met haar moeten houden want we zouden haar eens kwetsen. en dat is ze nogal snel, om de kleinste dingen. zo willen wij allebei graag een hele goede vriendin (lees zowat 2de moeder voor ons) bij de geboorte van ons tweede kindje zouden willen hebben, maar mijn vriend t niet aandurft bang dat ie zijn moeder daarmee kwetst. en ik wil haar er absoluut niet bij hebben, die gaan dan vlot met der handen in der zij staant naar mijn kruis staan te kijken, nou dank u zeer!! ik wens jullie heel veel succes en sterkte!!