Ik wil graag even wat delen en vooral weten of er andere vrouwen zijn die dit voelen.. Ik ben nu 36 weken zwanger van mijn eerste kindje. Ik merk dat ik het me zo moeilijk kan voorstellen dat er in het wiegje echt een kindje komt te liggen. Ik heb soms van die gedachten,als ik de kleertjes was of luiers koop, van ja ze komt er toch nooit, het kan niet goed komen dus waarom doe ik dit. Ik ben gewoon heel bang dat er iets mis gaat of dat ze niet gezond op de wereld komt. Ik kijk er echt heel erg naar uit, dat is zeker niet het punt maar ik vind het gewoon erg spannend. Herkend iemand dit? En hoe kan ik het beste met dit soort gevoelens omgaan?
Hier heb ik dat gevoel ook heel erg de laatste week maar dat komt ook door onze voorgeschiedenis. Ik probeer zoveel mogelijk bezig te zijn en er niet aan te denken. Ik loop bij de gyn, en heb daardoor vandaag voor mijn geruststelling een ctg gehad en morgen mag ik nog een.keer. Nog ander halve week, ik tel de dagen af want zoals het er uit ziet wordt ik 8-10 ingeleid. Ik zeg dus voorla bezug zijn helpt voor mij wel maar echt weg gaat het gevoel niet. Xxx
Ooww spannend ook zeg! Fijn dat je een ctg kon krijgen, hopelijk stelt dat je idd gerust. Nee idd, dat heb ik ook dat het gevoel niet echt wegtrekt tenzij de baby heel actief is. Maar dat is ook wat minder de laatste weken vanwege het groter worden..
Ik heb die gedachten ook af en toe. Ik ben ooit bij een waarzegster geweest, die heeft me verteld dat ik geen kinderen met mijn huidige partner zal krijgen. En op sommige momenten denk ik daar ook wel aan. Stom hé :x Maar het komt goed, het is een soort faalangst denk ik, we worden voor het eerst moeder!!
Ja heb dat ook heel erg gehad. Heb mijn zwangerschap ook vrij lang niet bekend gemaakt, eigenlijk tot na de 20 weken echo. (behalve aan familie dan hè) Daarna had ik de gedachte dat ik eerst de geboorte maar eens moest afwachten om te kijken of het allemaal wel goed zou gaan. Maar zie hieronder mijn mooie gezonde dochter is alweer bijna tweeënhalf jaar en kletst inmiddels de oren van mijn hoofd
ik heb dat ook gehad bij mn 3e kindje. heel raar, maar dacht ook steeds dat het kindje er niet zou komen. en dan ging ik ook nog bijna 2 wkn over tijd! ik had het niet meer. ik had er echt een naar gevoel over! dus ik vroeg me ook af waarom ik dat gevoel had.....of er dan echt iets fout zou gaan. maar ik ben met 11 dagen over tijd na een vlotte bevalling weer een trotse moeder geworden van mn 3e dochter! ze is nu bijna 4 weken en groeit als kool! dus meid, het zijn gewoon nare gedachtes omdat je gewoon bang bent dat dit geluk je alsnog ontnomen wordt. dat denk ik achteraf! het komt allemaal goed, echt waar! jij hebt straks een prachtig kindje in je armen!
Snap helemaal wat je bedoelt.......met mijn dochter was ik overal onzeker over. Totdat ik met 32 weken overgenomen werd door het ziekenhuis, toen was ik niet onzeker meer. Ik had het heel erg na de geboorte......bang dat er in d'r slaap wat zou gebeuren. Ze heeft een week op onze kamer gelegen en daarna in d'r eigen kamertje, heb gewoon zittem huilen. Denk dat hormonen toen ook een grote rol heeft gespeeld daarin. Probeer je niet al te druk te maken
Ik heb er ook vaak last van van die gedachte.. Of alles wel goed is enzo. ik krijg helemaal geen echo's meer ofzo dus mis ook die bevestiging dat alles er nog steeds goed uit ziet Maarja ik probeer me er idd niet al te druk om te maken..
Het is toch ook allemaal spannend en je leest en hoort vaak nare dingen waardoor je zelf niet helemaal kan geloven dat het goed zou gaan! Het blijft het wondertje! Ik had het bij de vorige 2 zwangerschappen en zelfs naar de bevallingen nog dat er iets mis zou gaan maar heb nu 2 gezonde jongens van 3 en bijna 2! De derde op komst en ook dit vind ik weer spannend en vraag mezelf ook af ofdat het allemaal weer goed zal gaan! Probeer ervan te genieten en bedenk maar dat er heel veel gezonde kindjes geboren worden!
Ken het helemaal hoor! Ik heb nu ook bijna alles voor elkaar, maar kan me totaal niet voorstellen dat ik de spullen en kleertjes straks echt ga gebruiken, en dat er dan echt een kindje in die kleertjes komt... Soms besluipt me ook het gevoel van " het zal wel mis gaan, deze spullen ga ik straks echt niet gebruiken... " Gek he, en waar het nou vandaan komt, want alles ziet er echt heel goed uit elke keer dat ik bij de vlos ben... Mijn buik is superrond, en ik voel vanalles, maar dat er echt een kindje in zit?? Heb me er totaal geen voorstelling bij... Denk als het er straks uit is, dat ik nog het idee zal hebben dat het niet uit mn buik is gekomen, maar dat ze het snel uit een of ander koffertje hebben getoverd, haha! Maarja... de bevalling zelf zal me wel het een en ander duidelijk maken heb ik het idee
Bedankt allemaal voor de reacties, wat ontzettend fijn en geruststellend om te lezen. Het is echt een vervelend gevoel maar denk idd dat ik gewoon bang ben dat mijn geluk me afgepakt wordt. Ach de laatste loodjes en hopelijk snel een gezond kindje in mijn armen!