Dames ik weet dat jullie er zijn, mijn lotgenoten. En ik geef het toe ik heb geen enkel recht van zeuren, klagen of enige ander vorm van zelfmeelij... Maar ik heb er tòch last van. Ondanks dat ik gezegend ben met de 3 allerleukste kinderen van de hele wereld. Of nee eigenlijk dankzij die allerleukste kinderen. Die zijn zo verschrikkelijk leuk, dat ik er gewoon echt nog eentje zou willen mogen krijgen. Maar ja... Dan komen die vreselijk vervelende verstandige argumenten om de hoek: 4 kinderen passen niet in de huidige auto. We hebben 'maar' 4 slaapkamers. We zijn echt niet arm, maar ook zeker niet rijk. Studeren... ja wat gaat dat kosten??!!??!! Enz enz enz Daar komt ook nog bovenop dat ik na iedere zwangerschap steeds langer moet revalideren omdat het een gruwelijke aanslag is op mijn bekken, ondanks intensieve fysio. Ben nog bezig en de jongste is bijna 14 mnd. Dan nog mijn leeftijd, ik ben bijna 34... Dus heeeeel lang wil ik dan niet wachten. Ach nou kan ik al die argumenten weerleggen met een tegenargument. Alleen die ene.. Die aller aller ALLERbelangrijkste: Mijn man wil niet. Ja en dan heb je weinig meer te willen als vrouwke. Ja ik zou natuurlijk mijn geweldige gezin kunnen breken en hem daarom verlaten haha, maar dat zullen we maar niet doen, ik heb net zo'n leuke!! Hij is heeeel stellig (maar eerlijk is eerlijk dat was hij na nr 2 ook en voilà: we hebben er toch echt 3!)... Maarrrrrr we hebben wel steeds onveilige s... nou ja zonder zingen dan, dat doet 'ie buiten de kerk, maar ja. dusssss krijg ik iedere maand testdrang en hoop ik me helemaal suf dat er net toevallig 1 klein geluks-spermacelletje net lang genoeg leeft om mijn gelukseitje te vinden en dan ook nog eens dat alles zo gunstig is dat het goed gaat... Pffff ja ik weet het erg ver gezocht, maar ja mijn wens ik er gewoon ik kan er niks aan doen! En ik doe echt mijn best hoor: Ik neem allemaal nieuwe uitdagingen aan en ben zelfs aan een hele nieuwe studie begonnen. En ik geniet me helemaal suf van mijn drie rakkertjes en geweldig lieve hubbie. Maarrrrrrr het blijft wel moeilijk! En ik zoek eigenlijk meiden die een beetje in hetzelfde schuitje zitten. En ik hoop eigenlijk dat we elkaar dan een beetje kunnen steunen door de moeilijke momentjes en natuurlijk ook de mooie. En hier en daar een oppeppertje er tussen gooien! Dus.... Wie gaat met mij deze lastige fase door???
Zit niet in hetzelfde schuitje (nog niet!) maar wil je wel ff sterkte wensen lijkt me toch erg moeilijk als je man en jij wat dit betreft niet op een lijn zitten! Haha en heel grappig geschreven trouwens
Hier!!! Een lotgenoot Ik snap je meid....dat weet je, ik heb het er ook moeilijk mee... Ook ik mag ontzettend blij zijn met wat ik "heb" maar die kriebel....nog een keer..... Ja die heb ik ook. En ook mijn man vindt het wel goed zo. En ik snap hem...zeker. Maar ik kan mijn wens niet wegstoppen. En tegelijkertijd mag ik ook niet zeuren....moet ik hem respecteren.
Heel herkenbaar. Alleen heb ik al 4 hele lieve kids. Wij wonen ook niet groot gewoon rijtjes huismen hier liggen ze 2 aan 2 op de kamer en gaat prima. Wij rijden een renault espace. En past allemaal prima en hebben plaats over. Mijn man zegt we zien wel. En ja jouw man is ook niet zeker anders deed hij het wel, veilig. Want hij neemt een groot risico nu dat het toch gaat gebeuren. Succes mijn kids zijn bijna 8, 5 , 2 en 1. En bij jullie
Hier liggen de twee meiden van 4 en 6 samen op de zolder. En plezier dat ze hebben mijn jongste is dus bijna 9 maanden. Hier is dat dus ook het geval dat mijn man het niet veilig doet. Dus ze weten idd wel waar ze mee bezig zijn
Wat ik me dan vaak afvraag... Al is nummer 4 er, verlang je dan niet naar nummer 5? Ik denk dat ik in hetzelfde schuitje kom, dus geen verwijt!!
Ja daar ben ik ook wel eens bang voor Rebecca.... Mijn wens is niet meer zo extreem als bij nm3 overigens...
Ik niet. Mijn droom is vier kindjes. Ik heb mezelf altijd gezien als mama van vier, als het zou lukken natuurlijk. natuurlijk blijft afscheid nemen moeilijk ook na een vierde Maar ik zou dan wel echt klaar zijn.
babbel het feit dat man het niet veilig doet, betekend dat de deur op een kier staat. misschien t ff met rust laten. De jongste is nog jong en je kunt nog wel pak em beet een jaartje wachten, herstellen en vertrouwen hebben want hij zal mogelijk nog wel voor de boeg gaan ...Ik heb voorspellende gaven! hahaha Succes meis!
Het lijkt mij tijd voor een goed gesprek met jouw man. Hij geeft gemengde signalen af. Hij wil absoluut niet meer maar doet ook niets om het te voorkomen. Wat wil hij nu echt ? Als hij echt niet meer wil moet hij en jij ook iets doen om dit absoluut te voorkomen. Verder zou ik niet alleen naar je gevoel luisteren maar ook kijken wat voor jullie situatie verstandig is. Ieder kind een eigen kamer zou mij veel waard zijn (zeker omdat ze dat nu al gewend zijn en ze ook ouder worden en het dan wel prettig is om een eigen kamer te hebben). Hebben jullie wel ruimte voor een 4e (kunnen er kinderen bij elkaar op de kamer en zou dat ook goed gaan ivm leeftijd, karakter en geslacht bijvoorbeeld). Heb je geld voor een andere auto en extra kosten (kinderopvang, voeding, spullen) voor een nieuw kindje ? Daar komt jouw fysieke situatie nog bij. Een nieuw kindje is een aanslag op je lijf. Hoe ga jij dit combineren met een druk gezin? Misschien heb je kans op blijvende schade door de zwangerschap. En is jouw man in staat om alles van jou over te nemen (terwijl hij een nieuw kind niet eens wil). Kijk ook naar wat dit doet met de andere kinderen. Misschien is een gesprek met jouw huisarts wel zo verstandig om de medische risico's in te schatten. Het maar gewoon laten gebeuren en zien hoe het gaat lijkt mij niet verstandig. Dit is een besluit dat je samen neemt. Je wilt toch niet in de toekomst problemen krijgen met je man?