Wij hebben een ontzettend lief mannetje die goed slaapt en goed eet, een enorme luxe! Maar wat hij heel slecht kan is zich alleen vermaken. Misschien 5 of 10 minuutjes, daarna is het over en gaat hij op ontdekkingstocht of komt hij aan je broek hangen om te zeuren. Ik lees hier vaak verhalen van kindjes die zich heel lang zelf vermaken met allerlei speelgoed en dan denk ik: doen wij iets verkeerd? Kun je je kind leren om alleen te spelen of is het een karaktereigenschap? Een feit is namelijk dat hij heel erg ondernemend is, hij wil alles ontdekken in huis, vindt speelgoed meestal maar even interessant en wil heel graag bij mensen zijn. Ook zijn wij niet te flauw met oppakken, maar als je de hele dag een zeurend en jengelend kind om je heen hebt, dan ga je wel eens nadenken. Of is dit maar een fase? Wat zijn jullie ervaringen?
Hoi, ik heb net zo'n kindje als jij, slapen : super, eten : nog veel beter en echt een schat van een kind, maar spelen alleen hmmmm dat gaat nog niet zo, meestal s'morgens als ze van bed komt en de fles heeft gehad, doe ik mijn huishoudelijke werkzaamheden, dat gaat, maar ik moet niet denken dat ik s'middags ook aldoor in de weer kan zijn, want dan eist madam haar aandacht, het liefst wil ze dat ik bij haar op haar speelkleed ga liggen om samen met haar te spelen, ook leuk natuurlijk hi hihi! Ik denk dat het ook aan de leeftijd ligt, komt vast wel goed! Henriette
Volgens mij zit dit gewoon in het kind. Het ene kind kan zich nu eenmaal zelf goed vermaken en een ander heeft vriendjes nodig om mee te kunnen spelen. Ik heb zelf zo'n neefje. Alleen kon hij zich heel slecht vermaken, maar als hij kan buitenspelen met zijn vriendjes, hoor je hem niet. Ik denk als ze de leeftijd hebben bereikt dat ze kunnen gaan spelen met andere, dat je ze dan niet meer hoort. Maar ligt niet aan je zelf hoor.
Het is vooral een persoonlijkheidskwestie. Je kunt hier als ouder voor een deel wel in sturen, maar van een kindje dat zich van nature afhankelijker opstelt van prikkels uit de omgeving kun je echt geen kindje maken dat zich urenlang zelfstandig bezig houdt. Helaas voor de mama's die hier mee te maken hebben, want het is idd best intensief om je kleine kind(je) steeds nieuwe prikkels te moeten aanbieden/te moeten entertainen. Veel sterkte ermee prematuur!
Het zal deels wel een karaktereigenschap zijn maar ik ben ervan overtuigd dat je het zeker ook kan 'aanleren', of je kindje alleszins meer doen wennen aan een andere situatie, door minder aandacht te geven en soms zelfs je kindje negeren als je merkt dat ie zich prima alleen verder kan vermaken ondanks dat hij/zij om aandacht vraagt.
Ik denk dat het ook een combinatie is. Mijn zoontje wilde altijd graag alleen spelen. Hij houdt het maar 10 minuutjes vol met ons wil daarna meteen naar de grond of in de box. Hij heeft wel dagen gehad dat hij absoluut niet alleen wilde spelen en de hele dag gedragen wilde worden. Daar geef ik meestal niet aan toe. Als hij lekker met ons heeft gespeeld dan gaat hij in de box of op het kleedje en als hij de hele dag aandacht wil opeisen dan negeer ik hem gewoon en binnen 5 minuten is hij het weer vergeten en kan hij weer lekker spelen.
Inderdaad, is een combinatie (zoals ik ook al schreef). Maar is wel effe een verschil hoor, een baby of dreumes of straks een kindje van 6 jaar dat zich van nature niet makkelijk zelf vermaakt. Dan heb je als ouder toch echt een klus. Als kindjes nog zo heel klein zijn is het overigens normaal dat er periodes zijn waarbij ze weer heel aanhankelijk zijn en niet alleen willen zijn, geef daar vooral lekker aan toe. Die geborgenheid hebben ze dan echt nodig. Maar structureel opeisen van de ouder is echt niet makkelijk. Je kunt zeker een groot deel (bij)sturen, maar echt fundamenteel veranderen wat in het kindje besloten ligt is haast onmogelijk.
mijn partner is 30 en kan nog steeds niet alleen spelen.. heb nu al weer 3 berichtjes gehad, waaaaar blijf je? ben al maar liefst een half uur weg.. dus weet niet of het wel aan de leeftij ligt hoor