Goede morgen meiden!!! Ik heb al eens eerder een berichtje achtergelaten op dit forum. Ik ben momenteel 36 weekjes zwanger, dus bezig met de laatste loodjes. Ik moet zeggen dat het me goed is afgegaan de zwangerschap, op de eerste 3 maandjes na, misselijkheid maar over het algemeen geen klagen. Heb nu 1 week verlof erop zitten. Ben 5 weken voor de uitgerekende datum gestopt. Ik heb last van een beknelde zenuw dus kan weinig bewegen, probeer in beweging te blijven door tussen de middag de hond uit te laten in de bossen en wat boodschapjes zo iedere dag maar dan moet ik toch echt weer die bank op. Heb nu echt het gevoel of ik de komende 4 weekjes aan huis gekluisterd zit. Mooie weertje komt eraan, wie herkent het ook weer zin te krijgen om je eigen dingen te kunnen doen? Ik zie vrienden en vriendinnen om me heen lekker terrasjes pakken, lekker uurtjes sporten etc. dat zit er haast niet meer in. Vind ik nu de laatste weekjes best lastig. Straks als ons mooie meisje er is, kan ik lekker weer aan de wandel, aan mijn conditie werken en genieten van die mooie vrije weekjes samen met haar. Wie herkent dit een beetje???
Hoi! Morgen naar week 37 dus inderdaad de laatste loodjes! En die wegen best zwaar! Ik herken het ook hoor vooral met dit weer. Normaal ga ik er altijd lekker op uit, zat eingenlijk nooit thuis en nu is naar de supermarkt al een uitje... Sinds ik denk een week of 2 begint het lichamelijk echt zwaar te worden en gisteren de hele avond vreselijke pijn in mijn buik gehad, dus vandaag nog rustiger aan doen dan gisteren. Kijk er ook echt naar uit om straks lekker met de kleine te gaan wandelen en weer af en toe de dingen kunnen doen die ik nu al maanden niet heb kunnen doen! Maar nog even volhouden!!!
Ey Lizzy, "Fijn" te lezen dat ik niet de enige ben..... voor jou natuurlijk niet ik denk dat de meeste meiden dat toch wel hebben aan het einde van de rit. Op een gegeven moment wil je je kindje vasthouden en er van kunnen genieten. Juist ook omdat het zwaarder wordt, waardoor je je dagelijkse dingen niet meer kunt doen.
Heel herkenbaar Door bi kan ik zelfs niet meer alleen naar de winkel of voor mijn meisje zorgen dus ik ben volledig afhankelijk van anderen Gelukkig is mijn man redelijk veel thuis nu en mijn moeder zorgt de andere dagen of voor mijn meisje of voor ons allebei En ik heb hele goede vrienden vlakbij die als het nodig is ook komen helpen of boodschappen met me doen Maar ik ben dus echt aan huis gekluisterd Ik kan de tuin in maar wij hebben een tuin van 2 bij 3 dus erg veel heb ik daar ook niet aan En lopen is door de bi en de pijn in mijn buik niet meer te doen dus ik computer en kijk tv Gelukkig is het nog maar max een paar weken maar eerder zou niet erg zijn
Takhen, Jee wat vervelend meid, jij zit dus echt aan huis gekluisterd! Wel fijn dat je zo'n hulpt hebt, maar straks denk ik ook weer fijn om alles zelf te kunnen doen....... Suc6 met je laatste loodjes!
hier nu 38+1 en ik vind de laatste loodjes ook erg zwaar heb al weken last van voorweeen, en nu de laatste dagen heftiger maar het wil niet doorzetten ben het toch wel flink beu aan het raken en wil ook zoals hier eerder genoemd is , weer eens lekker eigen dingen kunnen doen ik ben een adhd'er en normaal dus heel druk bezig lichamelijk zodat de geest rust behoud en nu dat vele liggen gaat zijn tol eisen op de geest ik raak nogal lichtelijk gefrustreerd en krijg dus woede aanvallen en drift/jankbuien tevens moet ik eigenlijk rusten,maar zijn er wat dingen voorgevallen waardoor ik dan toch door moet zetten en s avonds de hele avond plat lig ivm harde buiken...... maar als ik takhen lees, dan heb ik nog mazzel gog meid dat lijkt me helemaal zwaar kl*te
ik ben nu 35,6 en die laatste loodjes zijn eg zwaar. veel harde buiken en voorweeën heel de dag en nacht door, wordt er gewoon moe van. door BI kan ik weinig doen, maar probeer zoveel mogelijk wel te doen ondanks de pijn die ik heb. maar merk gelijk als ik teveel doe hoor kan dan haast niet lopen en loop ik weer met krukken. ik moet minimaal 2 keer per dag fietsen, wat veel moeite kost, omdat ik 2 kids heb die op school zitten. ik laat ze elke dag overblijven zodat ik geen 4 x per dag hoef te fietsen. zware dingen tillen, ramen lappen, was ophangen, de tuin doen, eten koken, enz,enz kan ik al niet doen dus mn man moet dat allemaal doen als hij van zn werk komt. en daar ik het erg moeilijk vind om geen controle overal op te hebben, vind ik het vreselijk om hem om veel dingen te vragen. er is een grote kans dat ik eerder beval zegt de vk, dus we wachten het maar gewoon af. als ze nog 8 dagen blijft zitten dan is het al goed dan mag ik thuis bevallen.
Ik herken wel wat je zegt. Rond mijn uitgerekende datum was het ook echt super weer en ik zwelde op als een ballon toen ik het waagde een dagje naarbuiten te gaan, in de zon zitten was natuurlijk al helemaal uit den boze... Dus ik had ook zoiets van ohhh als ze er is kan ik lekker genieten en lekker aan me conditie werken, dit dat. Nou ze is er en ik mis haar ENORM in me buik, het is echt een soort afscheid wat ik heb moeten nemen. Nu twee weken verder heb ik er wat minder moeite mee. En wat betrefd je conditie, nou daar had ik me dus flink in vergist want je mag echt nogniet meteen alles. Je mag niet zwaarder tillen dan dat je kind zwaar is de eerste 6 weken en buikspieroefeningen mag al helemaal niet de eerste 6 weken.. Dan nog niet gesproken over dat zware gevoel van onderen als ik teveel doe of te lang sta. De eerste 3 maanden na de bevalling schijn je trouwens ook beter niet te kunnen zonnen daarbovenop. Dus het is echt niet zo dat als je kind er is je gelijk weer de oude bent en alles kan/mag. Ik vond dat best een telleurstelling aangezien ik dat helemaal niet wist eigenlijk.