Hoi, Vaak hoor je dat het niet zo best is om veel stress te hebben tijdens je zwangerschap. Maar wat kan er precies gebeuren of misgaan door stress? Ik heb helaas superveel stress bij deze zwangerschap en heb vaak harde buiken en buikpijn hierdoor... Maar kan het ook echt kwaad voor je kindje? Groetjes Jessica
Ja, het kan zeker gevolgen hebben voor je kindje. Met de nadruk op 'kan'. Het hoeft namelijk niet. Ligt ook aan de mate van de stress. Omdat ik hier geen schrikbarende dingen wil neerzetten, zou ik zeggen....google er eens op. Er staat veel over geschreven.
Hier ook heel veel stress gehad tijdens mijn eerste zwangerschap en toch gelukkig een gezonde zoon gekregen die bij zijn geboorte 3910 gram woog (39w2d)
Bij de eerste echt heel veel stress meegemaakt, mijn zoontje woog 2480 gram en was dus erg klein en hij heeft ADHD... De tweede helemaal geen stress en zij woog 3800 gram.. Je baby kan dus een groeiachterstand krijgen door de stress en je hebt kans op vroeggeboorte en een verhoogd risico op psychiatrische stoornissen of gedragsafwijkingen zoals ADHD. Zoals de meeste ook schrijven het KAN schadelijk zijn , maar hoeft niet.
Hoi, Ik heb even zitten googlen en daar wordt je niet vrolijk van! Ik heb gelijk het contact met mijn ex even op een heeeeeeeeel laag pitje gezet, want straks ook nog een kindje met gedragsproblemen, zit ik niet op te wachten... Groetjes Jessica
ik heb zelf ook nogal een stressvolle zwangerschap deze keer door diverse factoren, en ik merk een vrij directe link naar meer klachten (pijnlijke harde buiken e.d.) overigens, bij mijn vorige zwangerschap veel minder stress maar een heel klein kindje (43cm) en bij 36,5wk geboren. dit beebje is daarentegen een flinke jongen, hij zit op de bovenste lijn van alle groeicurves. dus veel stress en toch nog een flink kind is ook mogelijk
Bij mijn eerste had ik ook werkstress en mijn dochtertje had toen ook groeiachterstand. In mijn verlof is dat weer goedgekomen en ze woog uiteindelijk bijna 7 pond! Ik heb ook gehoord dat de ene placenta ook beter tegen stress kan dan de andere.
Hmm, ik zit hier dus ook mee. Heb veel werkstress, leuke baan maar gewoon megadruk... Heb dit jaar al twee volle werkweken aan overuren gemaakt en dat zal nog wel oplopen. Vanavond heb ik bijvoorbeeld 40 uur gewerkt in 4 dagen, (morgen wel vrij gelukkig). Maar goed, bij de echo's zeggen ze dus steeds dat ons kindje 2,5 week later is dan wij zelf denken. Zou dat te maken kunnen hebben met werkstress en groeiachterstand? Want als dat zo is, ga ik het maar eens bespreekbaar maken op m'n werk...
Gedragsafwijkingen zoals ADHD kan absoluut niks te maken hebben met het feit dat je stress hebt gehad in je zwangerschap, ADHD is een erfelijke afwijking die in je familie voor komt. Een groeiachterstand kan inderdaad wel te maken hebben met stress tijdens je zwangerschap. Liefs Mariska
pfff werd ook al een beetje bang van de berichten dat je kindje gedragsproblemen en psychische problemen kan krijgen van stress.. ikzelf zit ook helemaal niet lekker in mijn vel..ben meer depri dan vrolijk waardoor ik dus ook moeilijk van mijn zwangerschap kan genieten.. bij mij zijn het een opeenstapeling van dingen die de laatste tijd zijn gebeurt en dan ineens is het een keer teveel.. zit zelf nu ook in de zenuwen omdat ze huidlupus (LE) bij mij hebben geconstateerd en moet nu afwachten of het niet ook in mijn systeem zit.. en wordt daar heel erg onzeker van..het is jantje lacht jantje huilt..en die stemmingswisselingen ben ik sowieso wel gevoelig voor maar op het moment is het meer stress dan geen stress.. hoop maar dat mijn kindje er niks aan overhoudt.. tips zijn van harte welkom om een beetje uit een dal te komen gr.
Ik weet wat je doormaakt. Ik heb zelf ook zeker geen vlekkeloze zwangerschap mee gemaakt. Een rechtzaak mee gemaakt, een verhuizing, met de 20 weken echo zijn ze erachter gekomen dat die kleine maar 1 niertje heeft waardoor ik ook een vruchtwaterpunctie moest laten doen waar ook weer de nodige stress van was en er is ook nog eens een goeie vriendin van ons overleden. Maar ja hoe dan ook, je moet verder en daar heb ik de kracht uit geput. Liefs mariska
He meiden, dat je geen psychische problemen kan krijgen door stress van de moeder in de zwangerschap, klopt niet. In feite zijn ze nog maar pas met dat soort onderzoeken begonnen, maar de eerste resultaten wijzen wel sterk in die richting. Als je het hebt over ADHD is bijvoorbeeld helemaal niet duidelijk waar dat nou vandaan komt. Soms is het inderdaad erfelijk, maar er zijn ook veel kinderen met ADHD die het helemaal niet door erfelijkheid hebben... Wat hoe-heet-ze beschrijft over haar zoontje is dus heel wel mogelijk: dat het door die stressvolle zwangerschap komt. Dat is vervolgens geen kwestie van schuldvraag, zo van: jij hebt niet voorkomen dat je stress had, nu heeft je kind problemen, nu is dat jouw schuld... Het heeft ook helemaal geen zin om er zo naar te kijken! Het heeft wel zin om reeel te zijn over mogelijke oorzaken, omdat het helderheid en duidelijkheid kan geven en aanknopingspunten om iets met de problemen te doen. Dat laatste is altijd in het belang van je kindje, je schuldig voelen nooit. Maar goed, blijft wel dat het natuurlijk goed is om stress zoveel als in je eigen macht ligt, te voorkomen... Ik zit daar nu dus mee: drukke baan met veel stress (had vanavond nog weer een client die zichzelf had gesneden. Nou, was al moe na een erg drukke week, dit kon er dus eigenlijk niet meer bij...). Ondertussen vallen de echo's dus steeds later uit dan wij denken te zijn, wat bij mij wel de vraag oproept: Shit, dit is toch geen groeiachterstand vanwege die werkstress he? (Ik vind m'n baan wel heel erg leuk en haal er erg veel uit, het geeft mje veel voldoening om dit werk te doen, maar momenteel is het gewoon te druk: ik werk officieel 32 uur, ik heb er nu al 41 opzitten en morgen moet ik voor alle zorgvuldigheid nog even contacten met de psychiater van dat meisje waar ik het net over had. Gaat me al met al nog weer een uur kosten op m'n vrije dag ) Maar goed, heeft iemand daar ervaring mee, kan je VK daar wat mee en wat heb je vervolgens gedaan m.b.t. je werk?
Hoi, Ik zou er zeker werk van maken, die groeiachterstand moet echt even naar gekeken worden! En overleg dit uitraard op je werk, want zoveel overwerk is echt niet goed! Sterkte! Groetjes Jessica
Voor zover ik weet is geen enkele psychologische afwijking volledig erfelijk bepaald. Er spelen ALTIJD meer factoren mee. Ik heb door de stress veel meer overgegeven dan nodig en daardoor opgenomen geweest voor uitdroging. Ik heb daar wel echt van geleerd en zeker omdat er veel drukke periodes aan zitten te komen (oa 2 verhuizing tijdens de zwangerschap), mezelf echt gedwongen om meer rust te nemen. Ik ben echter echt een typisch schoolvoorbeeld van een type I persoonlijkheid dus dat is geen makkelijke klus Maar het gaat tot nu toe aardig.
Hallo stresskipjes Nee,effe heel serieus: tuurlijk is stress niet goed, maar in sommige gevallen niet tegen te gaan. Bijvoorbeeld, mijn vriendin is 27 weken zwanger en haar moeder is heel ziek, ze weet niet of ze de bevalling wel of niet mee gaat maken....die stress kan je niet verminderen, ze kan moeilijk zeggen, ik ga pas over een jaar dood, dat is beter voor je zwangerschap, helaas....Het enige wat ze doen is heel veel praten en samen regelen. Dat geldt natuurlijk ook voor relatiestress....zou wel fijn zijn:"Schat, we gaan nu even verplicht gelukkig zijn of iig aardig doen tot na de bevalling"... Maar met werkstress valt best wat te regelen. Je hebt heel veel rechten als je zwanger bent. Je kan je zo ziekmelden en een goed gesprek houden met je arbo-arts. Dit was bij mij het geval, ik had gelukkig ook een hele lieve(vrouwelijke)arts, die heel veel begrip had voor mijn situatie en in overleg met mij ging kijken wat mogelijk was. Zo hoefde ik verder geen moeilijke gesprekken met mijn manager te hebben, de brief die ze schreef was duidelijk genoeg.... Daarbij heb je recht op extra pauzes en aangepaste werktijden. Er is geen werkgever die moeilijk kan doen, ze zijn bij zwangere vrouwen erg voorzichtig..... Heel veel succes en sterkte de komende tijd.... Liefs, Chantal
Mijn ervaring is geheel anders. Ik kwam uiteindelijk overspannen thuis te zitten tijdens mijn zwangerschap, terwijl dat in eerste instantie niet de reden was dat ik me ziek had gemeld op mijn werk. De arbo stond dan wel achter me, maar omdat zij betaald werden door mijn werkgever stonden zij, net als ik, vrij machteloos. Het enige dat zij konden doen (en hebben gedaan) was hun mening en advies over het geheel geven, maar dat hielp mij niet. Mijn werkgever trok zich er geen bal van aan. In zo'n geval sta je op dat moment machteloos en neemt de stress alleen maar toe.
Hoi Renate, als je werkgever zich niet houdt aan het advies van de arbo, zijn ze in overtreding en kunnen ze daar zelfs door de rechter voor gestraft worden. Die straf zit hem dan meestal in een financiele schadervergoeding aan jou... maar ze gokken erop dat jij dat allemaal niet zo goed weet, of dat je daar geen izn in hebt en dan overbluffen ze je gewoon... Nooit laten gebeuren! Een rechtsbijstandverzekering is in dat soort situaties dan wel handig...
Dat klopt misschien wel, maar als je zwanger en overspannen thuis zit kan je dat getouwtrek er absoluut niet bij hebben. Of je nou in je recht staat of niet. Ik heb er mijn best voor gedaan, totdat het echt ten koste ging van mijn eigen gezondheid en dat van mijn kindje. En dat is het moment waarop je besluit dat je gelijk halen minder belangrijk is dan datgene wat het je uiteindeljk kost om je gelijk te halen, helaas.
Hallo, ik maak me ook heel erg druk over mijn huilbuien en stress door mijn relatie. het is niet elke dag maar nu is t weer zo'n periode en t is allemaal al zo spannend en ik moet al bijna en voel me nu gewoon in de steek gelaten en alleen. daarbij zegt ook nog mijn schoonmoeder steeds dat ik niet moet huilen druk maken enzo omdat t schadelijk is voor me babytje. natuurlijk zouik me ook wel beter willen voelen maar dat is makkelijker gezegd dat gedaan. ik weet het ook niet meer nu. liefs