Hoi hoi, Ik vroeg me af of hier dames aanwezig zijn die alleen bevallen zijn, dus zonder partner of iemand anders erbij (op VK of gyn etc na, dus geen naaste dierbaren!). Ik zit hier zelf over na te denken, bij mijn zoontje was mijn moeder aanwezig, echter is de band uitermate slecht dat ik me hierbij niet op me gemak zou voelen.. De vader is niet in beeld. Vriendinnen boden het wel aan, maar vind het toch iets heel persoonlijks.. Iemand ?
Nee ik had mijn man niet willen missen, hij heeft me er doorheen gepraat, is vrijwillige hang-leun-steunpilaar geweest tijdens de ontsluiting, heeft crackers gesmeerd en vruchtwater gedweild, En mocht me tijdens het persen geen moment loslaten. Mijn advies zou toch wel zijn om er iemand bij te hebben. Als je innen eigen netwerk niemand hebt die je wil vragen, is misschien een doula iets voor je?
Nou er zijn wel mensen in mijn omgeving die dit willen, vriendinnen etc. Maargoed het is wel heel persoonlijk.. Ik heb een vriend (niet de vader van het kindje), maar hij heeft zelf hele negatieve ervaring met bevalling en weet dus ook niet of hij dat aankan, het is al wel besproken, maar als hij zich opgelaten voelt, ben ik dat uiteraard ook (hij kreeg een 2ling, 1e kindje bij 20w geboren, 3u later overleden, ander kindje bij 24 weken geboren en heeft het overleefd, maargoed bevalling is ook niet zonder slag of stoot gegaan + 5 maanden op de couveuze afdeling is ook zo heftig.. )
Is het geen optie om een vriendin mee te nemen. Maar te laten wachten op de gang als het teveel wordt voor je? En dat ze eventueel wel bij de kleine blijft als jullie gescheiden worden? Als je goede afspraken maakt daarover is dat misschien wel fijn?
Dat was ook inderdaad iets waar ik aan gedacht heb.. Dat een vriendin erbij is, behalve bij het bevallen zelf..
Er bestaat ook zoiets als een doula,iemand die he dus begeleid tijdens de bevalling. Moet je maar eens op internet kijken.
Ik heb dit indd op gezocht, om een doula erbij te hebben. Puur om alle opties te bekijken. Echter word er een paar honderd euro (vanaf 400 tot wel 950) gevraagd en dat kan ik dus niet opbrengen. Plus ik ben slachtoffer geweest van een zedenmisdrijf, hierdoor zou een totaal vreemd persoon ook niet goed voelen.. Bij mijn zoontje ben ik ook (bewust!!) alleen geweest, vond het heerlijk om me eigen ding te doen zonder iemand om me heen. De laatste 3u is de VK en me moeder erbij geweest, en wat dat betreft heb ik een enorm goede bevalling gehad. Weet niet hoe het is als het anders verlopen zou zijn. Ik was gewoon benieuwd of hier meiden aanwezig waren die alleen (samen met de VK of GYN dan!) is bevallen en hoe hun dat ervaren hebben. Het is namelijk niet zo dat ik er persee iemand bij wil hebben, alleen benieuwd naar ervaringen. Want ik kan de mensen uit me omgeving ervoor vragen erbij te zijn mocht ik dat willen.
Ik ben bij m'n zoontje met z'n vader erbij bevallen ook al was die relatie al slecht. Nu wou deze keer alleen bevallen maar m'n vk raadt dat af. Daarom heb ik een vriendin gevraagd om mee te gaan, mijn moeder wou ook wel mee maar die band is niet goed genoeg naar mijn gevoel en ik zou me niet op m'n gemak voelen. Heb met haar afgesproken dat ze bij me blijft en indien ik bijv. n keizersnee moet ondergaan dat ze er ook bij blijft. Ik ben gewend om veel alleen te doen maar ik denk toch dat een bekend gezicht op dat moment toch wel heel fijn is. En die je vreugde deelt zodra het over is of klink ik nou te zweverig?
Zit geloof ik een beetje in hetzelfde schuitje. Vader in spee weet nog niet of hij in Nederland is als de baby geboren wordt ivm werk. En of hij er überhaupt wel bij wil zijn. De kraamhulp zei dat er altijd bij het laatste stukje van de bevalling een kraamverzorgster is tenzij je er bezwaren tegen hebt. Maar als je wil kan ze ook al meekomen als je alleen nog de ontsluitingsweeën hebt. Die wordt ook gewoon door je verzekering vergoed. Misschien dat dat een optie is?
Zelf bij de derde bijna geheel alleen bevallen, maar was niet echt heel bewust dat ik dat zo ging doen. Liep snel en was aan het ontkennen dus man zag haar alleen net geboren worden. Vond het prima gaan en heb niet het idee echt iets gemist te hebben. Ja, bij de andere twee bevallingen was hij er bij, maar hij kon toch ook vrij weinig voor me doen en ik was zo in mezelf gekeerd dat hij er maar bij zat Maar het belangrijkste is gewoon wat voor jou goed voelt. Denk jij dat het voor jou prima gaat lopen zo zonder naaste erbij, waarom niet? Ik kan mij indenken dat je er iemand bij zou willen hebben, maar als dat je eigen partner of vriend niet is of je die niet hebt tja ik zou er eerlijk gezegd niet op zitten te wachten om mijn moeder of een vriendin of zo er bij te hebben.
Mijn man was er wel bij maar heb hem als het ware niet nodig gehad. Ik was erg in mezelf gekeerd en hebben weinig gesproken. Hij schijnt zelf tussendoor geslapen te hebben...niets van door gehad. Als mijn man er niet bij zou kunnen zijn hoef ik er ook niet iemand anders bij hoor. Ik zou dat ook te persoonlijk vinden. Met je voorgeschiedenis kan ik dit ook helemaal voorstellen dat je geen vriendin ofzo er bij wil hebben.
Mijn tweede bevalling ging supersnel (uur en een kwartier). Midden in de nacht, vriend lag lekker te slapen en ik stond in mn uppie in het donker onder de douche helemaal zen te wezen met mezelf Een half uur nadat ik vriend wakker maakte werd de baby al geboren, vriend stond in de woonkamer aan de telefoon de verloskundige naar ons huis te loodsen. Ik heb de baby zelf aangepakt en vond het eigenlijk superrelaxt dat ik alleen was, daardoor kon ik helemaal ontspannen. Ben geen seconde in paniek geweest. Bij de derde vond ik het eigenlijk alleen maar irritant dat er mensen bij waren. Vriend liet mij lekker in mn eentje mijn gang gaan (die zei: ik kan toch niks voor je doen want je wilt niks en hij vond het eigenlijk wel prima dat ie het bloederige stuk kon overslaan ), maar helaas wel verlos en stagiaire die niet gewend zijn om niks te doen...
Bij een voorspoedige bevalling lijkt het mij geen probleem om het alleen te doen. Je bent toch vooral met jezelf bezig en medisch personeel houdt je wel in de gaten. Ik was zelf niet meer aanspreekbaar van de pijn en mijn man heeft voor me moeten beslissen dat het tijd werd voor pijnstilling (ruggenprik). Zelf was ik daar niet meer toe in staat (raakte bij iedere wee verder van de wereld). Misschien vind je het prettig dat er wel iemand standby is om je te steunen die ook beslissingen mag nemen als het er op aan komt maar niet bij je in de kamer blijft omdat dat nogal persoonlijk is?