Hoi allemaal, Vandaag 8 weken en 4 dagen zwanger, sinds 2 dagen af en toe bloederig slijmverlies. Bij mn 1e zwangerschap veel bruinverlies dus ik had nu de hoop dat het wederom goed zou zijn. Maar helaas, de echo gaf vanochtend een lege vruchtzak aan. Ergens hou je er rekening mee, maar het komt toch enorm hard aan. Wat voel ik me rot, emotioneel, boos en zwaar teleurgesteld. Het is nu wachten tot het bloeden ech doorzet, hopelijk gaat dat snel. Er gaan een hoop vragen door mn hoofd. Hoelang duurt het voor alles weg is, hoe snel kun je weer zwanger raken? Is dit pure pech, of zegt het iets over mn lichaam? Wanneer voel je je weer 'normaal'? Ik kan me nergens toe zetten, kruip het liefst in bed. Maar heb nog een mooie peuter rondlopen mijn man zie ik later vanmiddag pas, ben dus alleen thuis en wilde het op deze manier alvast van me afschrijven.
Heelveel sterkte! Neem de tijd het is niet niets. Je wilde dit wondertje en dat doet pijn. En een kindje hebben rondlopen heelt misschien een beetje (was bij mij wel) maar feit is dat je dat nieuwe wondertje wilde verwachtte en dat het welkom was. Neem je tijd! Sterkte!!
sterkte meid is heel lastig was je alleen bij de echo? Ik ken het gevoel van de miskraam was 6 weken zwanger toen het bij de eerste zwangerschap mis ging. Hoe snel iets weg is is persoons afhankelijk volgens mij Het kan daarna heel snel weer raak zijn bij ons was dit de volgende ronde al.
Dank jullie wel! Het erover hebben lucht me wat op. Ik was alleen bij de echo ja...heel naief ging ik er eigenlijk vanuit dat de echo goed zou zijn, en dat ik dat dus best snel ff alleen kon doen. Man zit aan de andere kant van het land, ik kon snel terecht bij de vk dus man kon er ook niet bij zijn. Bij mijn dochter had ik een paar weken bruin verlies, soms wat roze..ik wist dus dat het niet perse negatief hoefde te zijn. En dan komt zo'n echo wel erg hard aan. Ben teleurgesteld in mn lichaam. En idd, je bent net gewend dat er een 2e komt, je maakt plannen en dan valt alles even stil. Wat een domper! Zowel bij dochter als deze zwangerschap was het snel raak dus daar hou ik me maar aan vast. Hoewel de kans dat het helemaal niet meer zou lukken ook aanwezig was (ivm medische ingreep man), dus we waren al heel verbaasd dat ik nu alweer zo snel zwanger was (ronde 2). En juist daardoor is de teleurstelling extra groot...want de angst ontstaat nu bij mij 'wat als het niet meer lukt?' Ik ben nu te emotioneel natuurlijk om helder te denken. Hopelijk is dit gevoel snel over. Bloeding komt nog niet echt op gang helaas.
Allereerst wens ik je veel sterkte. Ik weet hoe je je voelt ik heb het ook gehad. Was 11 weken toen ik pas de eerste echo had waardoor het een leeg vruchtzakje bleek te zijn aangezien ik helemaal geen bloedverlies heb gehad kwäm het bij mij ook hard aan. Ik wou wel op een natuurlijke manier kwijt raken zodat ik voor mezelf wist dat het fout zat. Het heefr bij mij 2 weken geduurd toen ik alles kwijt was en gelukkig was het ook schoon en had ik geen klevingen. Ñu een half jaar later ben ik weer zwanger van onze eerste. En nou zit het allemaal goed
Ja bah. Wat naar. Veel sterkte. Ik heb het twee keer gehad. De eerste keer een lege vrichtzak. De tweede keer een mislukte vrucht. Vond het echt een misselijke rotstreek van dat lijf, iets groeien dat niets gaat worden. En maar doorgroeien. Met alle hormonen en opgeblazen darmen enzo. En mensen die zien dat je zwanger bent. En dan dat wachten tot het weg is. Bij de eerste kwam het vanzelf na vijf dagen. Bij de tweede heeft het er nog twee weken gezeten. Cytotec deed niets dus uiteindelijk gecurreteerd (wat overigens meeviel). Uiteindelijk twee keer na drie rondes weer zwanger en een klein jaar na de miskramen bevallen van gezonde baby's. Maar het blijft een rotervaring. Niet eens zozeer om de baby's die er niet kwamen, want er zijn nu twee andere kinderen die er anders niet waren geweest en de dood hoort bij het leven. Maar wel om alle emotie van verwachting, hoop, teleurstelling en het gevoel dat je lijf je voor de gek houdt.
He wat naar! heel veel sterkte en neem de tijd om dit voor jezelf en samen met je partner te verwerken. Nogmaals sterkte!
Veel sterkte! Ik ken je gevoel, maar ik had dam vruchtje waar het hartje van was gestopt en dan ga je zo aan je eigen twijfelen, werkt me lichaam niet goed meer? Heb ik iets fout gedaan? NEE, meestal niet. Het is de natuur helaas. Ik denk beter nu dan later in een zwangerschap. Maar goed maakt het allemaal niet makkelijker op in je gedachte, gelukkig heb/had ik al een mooi kleintje en duurt het niet lang voor ik zwanger word dus de tegenslag viel bij mij wel mee ( klinkt hard) alleen de nasleep nu ik weer zwanger ben was wel erg, de onzekerheid. Veel sterkte..