Die zijn gek zeg, ik zou ook niet gaan! Los van de kans op bevallen trok ik dat met 38 weken niet meer hoor!
Ik zou lekker naar mijn eigen gevoel luisteren. Zij mogen niet anders als begrip hebben. En je man zou achter je moeten staan, jammer dat hij dat niet doet.
Komt me bekend voor. Ik “moest” ook met 38+6 naar een familiefeest van mijn man. En ik kon überhaupt al amper lopen door bekkeninstabiliteit. Laat staan 2uur zitten. Maar héél teleurgesteld waren ze allemaal. Nou 2 dagen later was de baby er. En ik ben ook zo’n snelle bevaller dus ben blij dat ze me niet hebben omgepraat!
Kijk gewoon hoe je je dan voelt, zeg niet direct iets af maar zeg het ook niet direct toe. Je weet niet hoe je je over een aantal dagen/weken zult voelen. Daar moeten ze toch echt begrip voor gaan tonen hoor. We zijn niet allemaal hetzelfde. Bij de eerste ben ik de dag voor de bevalling (40+3) nog bij een vriendin op bezoek geweest, anderhalf uur rijden van ons. Ook omdat ik me nog zo goed voelde. Mijn vriend moest daar in de buurt zijn, maar wilde mij niet alleen thuis laten ivm mogelijke start bevalling en het feit dat we net drie weken in een nieuwe woonplaats/woonland zaten. De nacht erop begon de bevalling en eind die dag is de oudste geboren. Bij de tweede had ik graag naar de bruiloft van bonusdochter willen gaan (10 dagen voor UD), maar werd in de 38e week plotseling opgenomen met zwaar vochttekort en wat leek op een beginnende bevalling. Na twee dagen mocht ik weer naar huis, mocht helaas niet naar de bruiloft ... want minstens 3 uur rijden heen en ook nog weer terug. Vriendlief mocht uiteraard wel, het is immers zijn dochter. Maar we moesten met de hand op ons hart beloven dat ik dan niet alleen thuis zou zijn. Eindje van het besluit ben ik dus "pas" bevallen met 40+5. Overigens hadden wij ook een uitvaart de dag na de bevalling, opa overleed kort voor die tijd. De familie had er gelukkig alle begrip voor dat ik er niet bij was die dag.
Ik zou ook niet gaan, de groeten. Mocht ik me nou op en top voelen die dag.... maar man zo lang in de auto met die buik, dan nog een feest en in het ergste geval bevallen in een compleet onbekend ziekenhuis... Je man mag wel beetje voor je opkomen
Ik verbaas me hier altijd zo over de rare eisen die er door families gesteld worden aan sommige mensen. Echt onvoorstelbaar dat je min of meer onder druk wordt gezet. In de 37e week kan een baby prima al gewoon komen (ik heb er hier 1 rondlopen hoor) en je voelt zelf het beste waar je je nog toe in staat voelt (laat staan zin in hebt) met die termijn. Eerlijk gezegd denk ik dat mijn man zelf al niet eens meer zo ver weg zou willen zijn zo ver in de zwangerschap. En de opmerking dat daar ook een ziekenhuis is... wauw. Als je het niet ziet zitten, dan absoluut gewoon niet gaan en laat je vooral geen schuldgevoel aanpraten.
Sowieso al dat 2 uur enkele reis zou voor mij een no go zijn.... Al heeft dat ook veel te maken met mn bekken, zo’n ritje kan ik nu ook al niet meer Geloof dat ik idd had gezegd ‘joh leuk, ik ben er graag bij als ik me dan goed genoeg voel’ Gewoon dus om dit soort gezeik niet al ver van te voren te hebben.... Mijn vorige zws zat ik vanaf 34 weken dagelijks met erg vervelende voorweeën waarvoor ik ook een paar x de vk heb moeten bellen omdat ze wel aan alle criteria voldeden van echte weeën. Je raad dus al wel dat ik toen ook niet meer ver van huis ging hooguit een trip naar de winkels in de buurt oid Maar goed zo had mn schoonvader ook t idee om in t voorjaar met zn allen foto’s te gaan maken op t strand...eind mei (ik ben de 7e uitgerekend). T is dat we inmiddels weten dat hij sowieso nog in april geboren zal gaan worden, maar ik heb toen ook gezegd nou moeten we even kijken of dat al gaat (ervan uitgaand dat je ook 2 weken overtijd kunt gaan en dan zit ik nog met mn herstel van bevalling + nasleep bekkeninstabiliteit... Maar ik moest t ook echt toelichten hoor voor t geaccepteerd werd dat eind mei misschien wat vroeg was ervoor
Altijd knap als andere mensen voor jou kunnen zeggen wat wel of niet gaat. Gewoon doen wat jij wil. Jouw gevoel, jouw zwangerschap, jouw lichaam. Punt. Ze moeten er maar begrip voor opbrengen. Hebben ze dat niet is dat lekker hun probleem!
Ja heel fijn zulke mensen dat zij jou even gaan vertellen hoe het moet Ik ging sowieso op dat termijn niet meer zo ver weg. Dikke doei. En als ze me dan niet gezellig vonden dan was dat hun probleem. Wenste ik ze een fijne dag.
Ligt er een beetje aan hoe je je voelt, zou aangeven dat je het tegen die tijd wel ziet en dat je nu niet op voorhand een voorspelling kunt doen. Als ik kijk naar Mn vorige zwangerschappen dan denk ik niet dat ik een rit van 2 uur prettig zou hebben gevonden op die termijn.
Tja ik zou wel gaan, maar dat komt omdat mijn eerste met 42 weken kwam en ik mij topfit voelde. Maar het gaat hier om jou. En als jij het gevoel hebt dat je het niet zou moeten doen, vind ik dat je vooral naar jezelf moet luisteren. Ongeacht wat de familie vindt.
Het is toch hartstikke goed dat je al zo vroeg aan verwachtingsmanagement doet. Ik snap de teleurstelling wel, maar de dwang niet. Bijzondere reactie vind ik het. Goed dat je zo goed je grenzen aangeeft. Ik zou ook helemaal niet gaan. Geen haar op m'n hoofd die daar aan zou denken.
Persoonlijk zou ik niet gaan, hier ook 2 keer snel bevallen met 38 weken dus zou het risico niet aandurven.
Niks van anderen aantrekken, jou keuze. Maar eerlijk, als ik uit goede wil al getwijfeld had, had ik nu helemaal gezegd dat ze de pot op konden . Ik reed op mijn uitgerekende datum nog vrolijk naar de andere kant van het land, voelde me goed en had geen enkel idee dat er iets aan zat te komen (bleek ook wel, meneer bleef mooi zitten tot hij moest ). Anderszijds vond mijn moeder het een goed idee een stadswandeling te gaan maken met familie terwijl het 35graden was en mijn voeten 4x zo groot waren als normaal waardoor ik alleen slippers aan kon toen ik 25wkn zwanger was ofzo. Daar heb ik toen ook vriendelijk voor bedankt, waarna men het raar vond dat ik dan wel "in de zon op een terras kon zitten"(met mijn benen omhoog). Ja, doei!
Haha.. ik heb dit verhaal iets teveel in mijn hoofd denk ik, in combinatie met hormonen. Mijn schoonzus vraagt ons voor een verjaardag (half uurtje rijden) en ik ben dan 37 weken zwanger... ik werd gelijk weer boos heb gezegd: ja! Als ik me goed voel. En gelijk tegen mijn vriend: ik laat me niet dwingen hoor!!! Als het niet gaat dan blijf ik thuis.. hij: ehhh.. ja nee Tuurlijk schat... ???
Ik zou even een goed gesprek hebben met jouw vent. De kans dat je rond hetzelfde termijn bevalt is groter. Ik jouw geval zou ik het, naast dat ik niet aan zo n rit zou moeten denken, echt niet aandurven. Ik zou hem ook niet laten gaan. Als hij per se wil gaan zou ik hem vragen of hij wel bij de geboorte wil zijn...