Hallo dames, Ik wil even mijn hart luchten en kijken of er nog meiden zijn die helaas hetzelfde mee hebben gemaakt. Ik heb nu een relatie van 3,5 jaar en ik ben 1 jaar getrouwd. Mijn man had al jaren een kinderwens,ook met zijn ex,maar dit was nog niet eerder gelukt ook niet met ivf. Vorig jaar besloot ik met hem het traject in te gaan en dit was erg zwaar. De hormonen die ik moest spuiten hebben mij erg verandert in mijn gedrag. Mijn man had eigenlijk de hoop weer opgegeven maar in februari was het eindelijk zo ver ik was zwanger!!! Ik was de gelukkigste vrouw op aarde en had het idee dat mijn man er ook gelukkig onder was. Achteraf blijkt dat hij het niet meer zag zitten. De afgelopen maanden hebben we veel onenigheid gehad en heb ik woede aanvallen gehad doordat hij mij gewoon niet begreep en te weinig steunde en ik was constant bezig met de toekomst,mijn zwangerschap en het huis. Want het huis en de babykamer moest af. We hadden weinig lol en mijn man had ineens ook totaal geen zin meer in sex en dan zei hij dat hij het eng vond. We groeide totaal uit elkaar en hij was elke avond naar de sportschool of zocht uitvluchten om niet bij mij te zijn. Vorige week was ik 38 weken zwanger en kwam ik erachter dat hij vreemd gaat met een meid van 28 met 2 jonge kindjes ( mijn wereld is letterlijk ingestort. Hij is nu bij me weg en zit bij haar en heeft besloten bij haar te blijven... Hij zegt dat het pas 4 weken aan de gang is dus wel heel abrupt besluit wat hij nu maakt. Ik moet deze week bevallen en moet me de gelukkigste vrouw voelen maar in plaats daarvan ben ik helemaal kapot van binnen.. Hoeven verder?
Jeetje Lieselot, wat ontzettend heftig. Ik kan je helaas geen advies geven alleen maar heel veel sterkte wensen. Ga van je eigen kracht uit en focus je op je kindje, hij of zij en jijzelf zijn nu het allerbelangrijkste. Heb je iemand (moeder, zus, vriendin) die je kan steunen tijdens de bevalling? Sterkte meid!
Wat een kloot**** :x Heeeeel veel sterkte meis! Uiteindelijk kom jij hier sterker uit hoor. Hij is degene die er spijt van gaat krijgen. Ik zou je aanraden om heeel snel het alimentatiebedrag uit te laten rekenenen en alleen een omgangsregeling treft als hij een ouderschapsplan laat opstellen. Het alimentariebedrag kan je via het juridisch loket uit laten rekenenen. Zou ze hem nog aantrekkelijk vinden als hij je elke maand zo'n 500 af moet dragen?? Wat een loser zeg
Dankjewel meiden.. Mijn moeder en vriendin en schoonouders steunen mij volledig bij de bevalling gelukkig. En we zijn getrouwd dus moeten eerst scheiden en dan moet hij kinder en partner alimentatie gaan betalen en bij dat nieuwe mokkel ook natuurlijk dat gaat nooit lang goed. Zij is alleenstaande moeder van een kleine van. 1 en 6 en raakt haar subsidies kwijt zodra hij zich inschrijft dus idd daar krijgen hun ook snel irritaties over... En ergens hoop je misschien komt hij dan terug en dan hoop ik dat ik sterk genoeg ben om te zeggen: ik wil jou niet meer. Ik kan niet wachten tot mijn kleine binkie geboren is dan kan ik eindelijk verder en een onbeschrijfelijke liefde voelen
Hij zal een goede vader zijn daar ben ik van overtuigd maar ik vraag me af hoe hij het allemaal voor zich ziet! Heb je zelf een pasgeboren zoon en die verlaat je vervolgens elke x voor 2 andere kids... Hij gaat het nog wel voelen straks... Dan ben ik helemaal 1 met mijn kindje en ben ik er altijd voor hem en hij moet elke langs komen en weer vertrekken. Lijkt mij verschrikkelijk.
Wat een idioot! Dat hij zoiets dan ook nog es flikt terwijl zijn vrouw hoogzwanger is. Weet "zijn minnares" eigenlijk dat hij een vrouw van 8.5 maand zwanger laat zitten (zij is toch ook moeder)? Op termijn: Ander en beter! Voor nu: Veel sterkte en hopelijk veel steun van familie en vrienden.
Mijn hemel wat een loser. Wat verschrikkelijk voor je. Ik denk dat hij verliefd is en dat heeft hem totaal blind gemaakt ! Niks jou fout hij had jou moeten steunen in zo'n zware periode. Meid je komt hier bovenop en je wordt hier sterker van, straks heb je een mannetje en die maakt het allemaal waard!
Wat een ****** Hopelijk krijg je de kracht om je hier door heen te slaan, en toch kan genieten van je kindje.
Hier kan ik dus gewoon om huilen dat je zoiets mee moet maken terwijl je je volledig zou moeten kunnen richten op de naderende bevalling. Wat bezielt zo'n man? Ongelooflijk!! Ik wens en bid je veel kracht en rust toe, sterkte meid!
Dat is het ergste! Zij weet dat idd dat ik hoogzwanger ben! Haar jongste is 1 jaar oud en zij schijnt ook in de steek te zijn gelaten en volgens hem vond zij het verschrikkelijk voor mij en wilde ze hier niet in mee gaan maar ja ze heeft hem toch in huis gehaald.... Beetje dubbel allemaal... Maar ja zoals eerder werd gezegd zullen we zien of zij het allemaal nog zo leuk vinden als er straks partner - en kinderalimentatie betaalt moet worden
Ik denk dat de lol er inderdaad snel af is. Maar meer omdat ook daar de spanning van sex etc snel minder wordt. Hoe ziet hij de bevalling, wil hij aanwezig zijn?
Wat een gek zeg !! Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Jullie zijn beter af zonder hem. Het wordt even zwaar maar jullie komen hier sterker uit. Veel sterkte en succes met de bevalling !!
Echt een bizar verhaal. Wat een gedrag, maar ook tegenover zijn ongeboren kind. Hoe kan je nou als vader zijnde zo willen beginnen??:x Hij zal waarschijnlijk niet bij de bevalling zijn, of wel? Heel veel sterkte en ik hoop dat je je toch nog wel volledig kunt richten op je kindje en daar zometeen voor de volle 100% van kunt genieten.
Jeetje al dat medeleven komt wel even bij me binnen...bedankt dames. Ik wil hem wel bij de bevalling en waarom weet ik eigenlijk niet... Misschien het idee dat hij dan bij mij is en niet bij haar raar he? Hij krijgt het denk ik heel moeilijk als hij dat kleine mannetje in zijn armen houdt en het weer achter moet laten.... Ik probeer hem nu ook compleet te negeren misschien dat hij dan ook inziet dat ik verder ga.. Elke dag is een strijd met mijn gevoel en emoties ik heb gelukkig heel veel steun aan vriendinnen die elke dag voor mij klaar staan en mij bellen en appen en voor mij koken daar ben ik echt heel blij mee.
Toen ik moest bevallen van de jongste, was mijn huwelijk ook zo goed als dood. Toch was mijn man bij de bevalling. Ik wilde niet dat mijn zoontje ooit zou denken dat zijn vader niet van hem hield, enkel omdat ik niet van zijn vader hield (op dat moment). Ze gaan later toch vragen stellen als ze bijvoorbeeld foto's zien. Dat wilde ik niet. Al was het een zware beslissing voor mezelf.
@Lieslot fijn dat je zoveel vrienden om je heen hebt die je steunen. En als ik het goed gelezen heb, dan heb je ook de steun van je schoonfamilie? Hopelijk helpt dit je om door een hele moeilijke tijd te komen. @Mel78 Wat ontzettend knap dat je je eigen gevoelens opzij hebt gezet voor je zoon! Hoe is het daarna verder gegaan als ik mag vragen?