Ik moet ook alweer bijna en ik herken dit wel een beetje. Heb twee bevallingen al achter de rug, zonder complicaties. Maar toch...vind het toch wel spannend. Hoe zal het gaan verlopen? En inderdaad de pijn. Vlak na mijn twee bevallingen dacht ik: dit doe ik dus nooit meer! Maar goed, ik moet weer bijna, dus...Wat mij geholpen heeft is...de pijn verwelkomen i.p.v. proberen het tegen te gaan. Het accepteren, het hoort erbij...tijdens de piekmomenten je misschien laten masseren (bijv. met rugweeen, door je partner druk laten uitoefenen op je rug). Maar goed, wel makkelijk praten nu...ik kan me herinneren dat ik met 8 cm ontsluiten nog moest wachten op de anesthesist die zou komen. Kijkend naar de klok dacht ik: waar blijft hij nu, ik hou dit echt niet meer vol. Dus de pijn moet inderdaad heftig zijn geweest...Maar goed, ik moet daar weer doorheen helaas. Wta bij mij erg hielp was dus dat masseren tijdens de piekmomenten. De weeen waren echt veel minder pijnlijk. Ik had rugweeen en mijn man duwde kei hard met zijn vuisten op mijn onderrug. Ik hield hierdoor veel makkelijker vol. Maar goed, ik met buikweeen zou ik dus niet weten wat te doen. Meid, we moeten er gewoon doorheen...we kunnen niets anders dan het te accepteren en ja, het is erg vervelend die pijn...
Een vriendin van me heeft ooit eens gezegd: weeën doen geen pijn, want pijn wil je niet en weeën wil je wel... Nou echt wel dat weeën pijn doen! Dus ik heb m in mijn hoofd aangepast, dat het pijn is die nodig is, die ik wil, want ik wil mijn kindje zien! Door dit in mijn hoofd te herhalen kwam ik door de weeënstorm heen tijdens mijn 2e bevalling! Succes vast, je kunt het echt!