Mijn bevalling

Hoi,

Hierbij dan eindelijk het verhaal van mijn bevalling van Eva. Ben er wel weer aan toe om het een keertje van me af te schrijven.

Op 30 december om 5:42 uur braken mijn vliezen. Ik mijn vriend wakker maken die mij een handdoek gaf en ik daarmee tussen mijn benen naar de wc, waar ik nog een hele sloot verloor. Gelukkig kleurloos, dus alles goed met de baby. Ik wilde eerst nog wat gaan slapen, maar na 5 minuten toch maar weer opgestaan en wat dingen in huis gaan doen (caviakooi, vaatwasser enzo ). Af en toe wat lichte krampjes. Rond 10 uur de verloskundige gebeld, die kwam om 11 uur langs. De krampjes werden iets heftiger en om de 3 minuten, maar stelden niet veel voor. Ze zou 4 uur later weer terugkomen. Rond 12 uur werden de krampjes toch wel serieus en iets voor 15 uur hebben we gebeld, omdat het leek of ik een soort persdrang kreeg. Ze was er heel snel en heeft gevoeld en ik had al 5 cm ontsluiting. En dat in ongeveer 3 uur tijd! Ze is meteen gebleven omdat het zo snel ging. Rond 16 uur kreeg ik een heel vervelend drukkend gevoel bij mijn anus en dat werd steeds erger. Had inmiddels wel 6 a 7 cm ontsluiting. Heb ongeveer anderhalf uur die persweeen op moeten vangen, dat was echt heel heel heel erg zwaar! Ik hing aan mijn vriend om de weeen op te vangen en zakte regelmatig door mijn benen en de druk was bijna niet om te houden. Rond 17:15 uur vroeg ik wanhopig wanneer ik mocht persen, ze zouden even gaan kijken. Toen had ik nog maar een randje baarmoeder staan en mocht ik voorzichtig mee gaan persen! Op de baarkruk, want Eva lag wat gedraaid. Dat was om 17:45 uur en na een stuk of 10 persweeen, waarvan ik er een paar moest wegzuchten ivm lagere harttonen (au!) is om 18:38 uur onze dochter Eva geboren! Nog een hele verrassing omdat ik ervan overtuigd was dat er een ventje in mijn buik zat. Toen ze op mijn buik werd gelegd dacht ik ook even dat het een jongetje was, vanwege de grootte, maar toen we na 5 () minuten eens gingen kijken wat het was, bleek het een flinke meid te zijn!

Het persen was een grote opluchting en toen bleek dat onze meid behoorlijk groot was (4350 gram en ongeveer 55 centimeter, ik had zo'n 6 a 7 pond in gedachten en de verloskundige ook), was het helemaal een meevaller dat het persen helemaal geen pijn heeft gedaan (het was alleen maar een grote opluchting en ja, wel een beetje vermoeiend ) en ik alleen 2 kleine schaafwondjes aan mijn schaamlippen had. Het is me dus alleszins meegevallen, wat ik echt lastig vond is de ontsluiting-persweeen wegzuchten. Maar achteraf gezien is dat alleen maar zo zwaar geweest omdat de ontsluiting zo supersnel ging.

Mijn herstel gaat ook super, 10 minuten na de bevalling zat ik alweer rechtop in bed en 2,5 uur later zat ik gedoucht en al op bed met beschuit met muisjes en mijn ouders op visite. De eerste 2 dagen geplast onder de douche, de 3e dag geplast met spoelen en daarna geen pijn meer daar gehad. Heb alleen erg last van mijn bekken gehad, die heeft het erg zwaar gehad door de grote baby en de snelle laatste centimeters. Maar dat gaat sinds gister ook een stuk beter, kwestie van tijd en toch een beetje rustig aan doen, wat erg lastig is als je je verder super goed voelt!

We zijn supergelukkig met onze mooie dochter en zo dankbaar dat alles zo goed gaat. Ik mag dan wel moeilijk zwanger raken, zwanger zijn, bevallen en borstvoeding geven, daar heeft mijn lichaam gelukkig weinig moeite mee. We genieten met volle teugen! Dit is het mooiste wat er is!

Liefs,
Snoopy

 

Het besef begint eigenlijk pas nu te komen hoe voorspoedig het allemaal is gegaan en hoeveel geluk ik eigenlijk heb gehad. Met dank aan de verloskundige en natuurlijk ook wel aan mezelf .

Enige tip die ik kan geven: probeer niet tegen de bevalling op te zien, laat het over je heen komen en heb vertrouwen in de verloskundige.

En voor degenen die ook een grote baby verwachten, het hoeft dus helemaal niet zwaarder te zijn. Maar misschien is het soms maar beter om het niet te weten, ik heb me er in ieder geval van tevoren geen zorgen over kunnen maken

 

Jullie trouwens ook heel veel succes met de bevalling! Ik zie dat het voor jullie allemaal ook de laatste loodjes zijn en die zijn toch het zwaarst. Ik was dan ook heel blij en hyper toen de vliezen gebroken waren. Een week geleden zat ik nog af te wachten.... gek idee.
Hier gaat het verder helemaal super, de borstvoeding loopt goed en de ergste stuwing is weg, was geen pretje, ook niet voor Eva, aangezien ze de borst maar moeilijk kon pakken. Is ook frustrerend voor mama natuurlijk .
We leren haar steeds beter kennen en herkennen nu eigenlijk altijd aan haar huiltje wat er loos is. Het begint steeds leuker te worden! De bevalling is best zwaar (al viel die van mij dus wel mee), maar het allemaal waard!

Liefs,
Snoopy