Maar het klinkt wel een beetje zo.. Ik heb al gezegd dat ik dan maar de babyspullen weg doe!!! Komt op mij over als drammen.. Wanneer had je de miskraam?
Sorry misschien schreef ik het wat onbehouwen op. Maar ik kan me dus echt niet voorstellen dat je zoiets niet van te voren bespreekt. Mijn vriend en ik hebben het uitgebreid over dat soort dingen gehad namelijk. In mijn ogen is het toch wel enigszins fijn als je over zulke belangrijke zaken ongeveer op dezelfde lijn zit. En voor wat betreft het niet door de strot duwen. Ik zeg niet dat jij dat doet, maar dat dat niet kan. Ik ben van mening dat bij een grote beslissing als wel of niet nog een kindje de stem van de persoon die niet wilt zwaarder weegt dan van de persoon die wel wilt. En dat is echt heel rot als jij wel wilt maar ik denk dat je dan toch een manier zult moeten vinden om het te accepteren.
Begin er gewoon een tijd niet over, hoe meer jij erover begint hoe sterker zijn mening zijn worden. Als hij graag wil bungeejumpen en jij wil absoluut niet, zou je dan ook niet nog standvastiger worden als hij blijft pushen en zelfs tranen in gaat zetten? De kans dat jij dan gaat springen is 0,0. Waarom toon je geen begrip voor zijn standpunt? Als jij een open dialoog wil, wees dan zelf ook open en niet puur vanuit emotie reageren. Zo kom je alleen verder van elkaar af te staan. En bedenk ook: je kan ook later kleinkinderen krijgen hè? Dus die extra kids kunnen ook op die manier in je leven komen
Ik zou het vooral vervelend vinden dat hij met drogredenen komt, en vervolgens ook niet serieus in gesprek wil. Ik zou dat niet accepteren.
Ik zou het liefst 3 kinderen willen mijn man niet. Ik tel me zegeningen we hebben 2 gezonde kinderen. Makkelijke kinderen. En ben al heel blij dat we 2 kinderen hebben. Ik heb me er bij neer gelegd. En geniet enorm van onze laatste baby.
Ik denk dat jullie vast zitten hierin: hij puur vanuit verstand 'druk, ruimte' en jij puur vanuit emotie en dat jullie daardoor vast lopen in communicatie. Om je eigen advies terug te geven: Ik zou juist blijven praten Dat is zo belangrijk! Niet om je zin door te drammen Maar er voor elkaar zijn Ik denk dat het gesprek beter zal verlopen als je niet zijn redenen probeert te ontkrachten 'ik vind het niet druk', maar dat je zegt: ik snap dat het voor jou te druk zal worden .
Hoe zou jij hier een gesprek over voeren? Kun je bijv een voorbeeld noemen Ik merk dat we nu nier communiceren
Ik denk dat er 2 problemen spelen. Je man die duidelijk zegt niet te willen, maar het niet duidelijk doet waardoor jij de deur niet helemaal kan sluiten. Het feit dat jij een groot gezin wil en je man niet. 3 kinderen is namelijk geen groot gezin. Dat is 4 of 5+ kinderen, toch? Als oplossing voor het eerste probleem: Misschien een idee om zelf aan de AC te gaan, dan heb je voor even de macht in eigen hand, geen twijfel of hij wel/niet een condoom pakt. Maar even rust. En misschien over een jaar het onderwerp weer aansnijden. Je jongste is ook pas 8 maanden. Het tweede probleem is denk ik het grootste probleem. Die droom zal je moeten ombuigen maar een andere vorm want 4 of 5 of 6 kinderen zullen er sowieso niet komen. Wanneer heb je je miskraam gekregen? Was dit nummer 3?
Je moet nooit kijken naar wat gebruikelijk is in je familie of wat je omgeving doet. Je moet kijken of je er ZELF klaar voor bent. Je zegt zelf dat je 2 zware zwangerschappen hebt gehad. Zou het echt zo verstandig zijn om zwanger te zijn terwijl je nog een baby hebt? Je kinderen verdienen ook hun moeder die voor ze kan zorgen.
Lieve ts. Heel herkenbaar. Mijn wens van een groot gezin is altijd duidelijk geweest. Mijn man wist niet echt wat hij wou. Nu hebben we twee kinderen mogen krijgen en is hij tevreden en gelukkig zo. Nog even heeft hij de deur op een kier gezet met 'Misschien een 3e'. Zelf ben ik uiteindelijk in gesprek met hem gegaan dat het een ja of een nee moest worden. Anders bleef ik erin hangen. Het is een nee geworden, zoals ik al verwachten. Vanaf dat punt ben ik het gaan afsluiten in mijn eigen tempo. Babyspullen weg gaan doen en nieuwe doelen voor de lege kamer gaan verzinnen. Het geeft mij zoveel rust en ik geniet meer van ons gezin. Het gevoel van niet compleet zijn is zo goed als weg. Iets wat ik nooit verwacht had. Mij is een gezin wat echt voor en met elkaar gekozen heeft veel meer waard dan mijn vroegere visie/droom van een gezin. Mogelijk werkt dit ook zo voor jouw. Neem het hef in eigen hand. Zorg voor anticonceptie en probeer te werken aan afsluiting. Hoe moeilijk het nu ook voor jouw lijkt. Xx
Maar had je dan wel genoegen genomen met "ik wil het gewoon niet"? Dat is op zichzelf al reden genoeg toch?
Wat TS doet weet ik niet, ik wel. Een reden als het huis is te klein terwijl je prima kan verhuizen volgens TS, dat vind ik heel anders dan het gewoonweg niet willen.
Het zou dus kunnen dat hij het gewoon echt niet wil, maar omdat hij ook wel ziet dat dat er niet in zou gaan, hij er praktische redenen bijhaalt. Dat is precies mijn punt.
Ja, daarom moet hij toch gewoon praten ipv alleen zeggen 'het huis is te klein, ook al kunnen we makkelijk groter gaan wonen' en verder alles afkappen.
Financieel is het helemaal haalbaar en kwa ruimte ook En als mijn man dit anders ziet zouden we ook nog kunnen verhuizen Willen we zo wie zo in de toekomst Anticonceptie is zo wie zo geen optie maar dan om medische redenen
En het is niet zo omdat een ander dat heeft ik het ook wil Ik ben op gegroeid met veel mensen en vind dit ontzettend gezellig En 3 zou bij mij de max zijn
Even brutaal geweest en in haar berichtenhistorie gekeken: Haar miskraam was in 2017. Daarna is er nog een dochter gekomen. https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/miskraam-verwerken.692819/