Naar mijn mening moeten beide partners er helemaal achter staan om een kind te nemen. Toch vind ik het los daarvan niet kloppen dat de man van TS aangeeft geen derde kind te willen maar zelf dan niet aan de condoom denkt op het moment dat dit aan de orde is. Persoonlijk zou ik dan een duidelijke waarschuwing geven op een rustig moment. ‘Schat, ik weet dat je geen derde kind wilt maar dat betekent dan wel dat je zelf aan de condoom moet denken.’ Het gaat per slot om een volwassen man die goed weet hoe kinderen gemaakt worden en daar in mijn ogen niet de verantwoordelijkheid voor neemt door de condoom te vergeten op dat moment.
Kan je dat dan niet lijnrecht zeggen: dat zijn aarzeling op dat moment je verwart, en daarna pijn doet? Een man die je graag ziet, wil jou toch geen pijn doen? Verder denk ik dat je al veel te vroeg veel te hard een eenduidig antwoord van hem verwacht. Jullie gezin is echt nog maar net uitgebreid, laat hem nog een tijd in alle rust wennen.
Ik ben wel even zat van alles Vanavond besloten om bij een huis te kijken We hadden dit al langer bedacht om ergens anders te kijken En ineens voor dat we gaan slapen zegt meneer Laten we maar niet kijken tword toch niks Nou echt waar ben der even zo klaar mee
Ik vraag me dan toch af waarom hij denkt dat het niks wordt. Door de huidige huizenmarkt, bang zijn toch de druk van een derde kind te voelen? In mijn ogen een goed moment om het even helemaal los te laten en te kijken hoe het allemaal verloopt. Je kan aangeven dat een ander huis niet automatisch betekent dat er een derde kind moet komen, dat staat gewoon los van elkaar. Een ander huis kan ook een toegevoegde waarde hebben voor jullie gezin zoals het nu is. Neem voor jezelf de tijd om je kinderwens een plek te geven en geef hem de tijd om niet te weten wat hij nu precies wil hoe moeilijk beiden ook is.
Misschien gaat het in totaliteit even niet zo goed met hem en is hij daardoor bang voor verandering, op elk gebied?
Daar zat ik idd ook aan te denken Hij wil steeds van alles en dan krabbelt hij ineens terug Gevolg ik teleurgesteld We gaan maandag wel naar een ander huis kijken ik was erg teleurgesteld en wil wel kijken Want het is eigenlijk alles waar we naar opzoek zijn maar alleen kleiner Kleinere ruimte Maar wel vrijstaand en een hele grote tuin Hoop zo dathet wat is
Misschien is het een foute indruk van mij (ik reageer immers obv wat jij hier schrijft), maar je lijkt erg gefocust op jouw wensen en noden, en weinig aandacht voor hem te hebben. Jij wil een derde kind, en jij wil een nieuw huis. Ik vraag of het misschien niet goed gaat met hem, en jij antwoordt «daar zat ik ook aan te denken», maar gaat vervolgens weer helemaal verder in wat jij wil ipv even stil te staan bij de mogelijkheid dat jouw man jóu momenteel misschien heel hard nodig heeft. Opnieuw: misschien is dit niet hoe het gaat in jullie echte leven, en schrijf je het hier gewoon op vanuit een ander standpunt. Maar het is misschien toch iets voor jou om zelf even bij stil te staan?
Ik snap dat dit zo overkomt Heb het er denk ik verkeerd neergezet Wij zouden graag vrijstaand willen wonen Niet alleen ik Het was niet de bedoeling om op korte termijn te gaan verhuizen Maar dit kwam gisteren zomaar op ons pad Hij was heel enthousiast om te gaan kijken En nu ineens slaat hij om Ik snap dat de babywens er misschien niet (of nu niet) in zit. Dus we hebben gisteren goed gepraat en willen graag andere dingen doen. Dus ik ben nogal verbaasd
Maar dat bedoel ik net: hij was eerst enthousiast en dan niet meer. Voor verschillende zaken. Dat gebeurt typisch bij mensen die niet goed in hun vel zitten. Maar jij blijft hangen op wat die verandering van mening met jóu doet, en niet waaróm hij dat doet.
Ik vind dat er hier best wel gemakkelijk gedacht wordt door sommigen. Een babywens kan voor de rest van je leven een gat overlaten, daar stap je niet zomaar overheen. Ik zou het in ieder geval bespreekbaar willen houden @Lolalili ik heb al je berichten gelezen en op mij komt het over alsof je man nog aan het wennen is aan de jongste en de gezinssituatie nu. Mijn man had daar heel lang voor nodig bij de eerste, voordat een tweede überhaupt bespreekbaar werd. Ook omdat je zegt dat hij ineens niet meer wilde kijken naar dat huis, dat klinkt alsof verandering onveilig voelt voor hem, en dat hij nog niet gesettled is in de huidige situatie. Ik zou geduld proberen op te brengen en de komende maanden voorzichtig balletjes opwerpen om te peilen hoe hij er dan in staat. Maar gun hem wel wat tijd om zich weer zijn draai te vinden (allemaal aannames, maar wie weet kan je er wat mee)
Dat lees je denk ik verkeerd Hij zei gisteren namelijk dat hij het heel gezellig lijkt En zag al voor zich hoe hij het zou doen Dan kijk ik toch niet alleen wat ik wil?
Ik denk dat jij het vooral even moet loslaten. Niet alleen naar je man toe, maar ook voor jezelf. Kijk naar de kinderen die je nu hebt en probeer daar vol van te genieten. Je jongste is nog zo klein en stel dat dit inderdaad je laatste kind zou zijn, dan heb je straks zoveel gemist doordat je volledig gefocust lijkt op een eventuele derde. Ik zou proberen een termijn voor jezelf te nemen waarbinnen je niet bezig bent met de wens voor een derde, bijvoorbeeld een jaar. Je geeft jezelf de kans om te genieten van wat je hebt en je man hoeft niet bij alles wat hij zegt en doet ‘bang’ te zijn dat jij dit direct weer koppelt aan wel of niet nog een kind. Kan het bijvoorbeeld niet zo zijn dat de reden dat hij geen knopen wil doorhakken over verhuizen ook ligt in het feit dat hij denkt dat dat jou gelijk weer een reden geeft om over nr 3 te beginnen? Als het onderwerp nu even een tijdje geen rol speelt dan kunnen jullie het er na bijvoorbeeld een jaar opnieuw eens over hebben. De jongste is dan alweer wat ouder en je hebt dan allebei meer rust om te bepalen hoe je de rest van je leven voor je ziet. Dat gezegd hebbende: ik begrijp de wens voor een derde en het is moeilijk om daar afstand van te nemen, maar probeer toch ook enige nuchterheid te bewaren: je hebt 2 kinderen en een 3e wil je alleen als je daar samen volledig achterstaat. Als je man uiteindelijk echt niet wil, dan vrees ik dat je dat moet accepteren. En dan heb je nog steeds je mooie gezin en 2 prachtige kinderen toch? Natuurlijk moet je even schakelen in je hoofd en is het lastig om het plaatje om te gooien, maar zie het niet te zwart in allemaal, je hebt nog steeds iets heel moois. Ik ken het om moeten gooien van je toekomstbeeld, maar dan andersom: ik was heel erg overtuigd van mijn 2 kinderen. Ik genoot van ze en vond het goed zo. Mijn man had nog wel een derde gewild, maar ik heb loodzware zwangerschappen gehad en was er wel klaar mee, dus wij zouden het lekker bij 2 houden. En toen bleek ik opeens ongepland zwanger te zijn. Dat was ook flink omschakelen en mijn eerste reactie was heel sterk ‘ik wil dit niet meer’, gewoon omdat mijn beeld van de toekomst opeens op z’n kop stond. Inmiddels zijn we hartstikke gelukkig met de aanstaande kleine hoor, maar ik heb er echt wel even een paar weken flink moeite mee gehad (en ook nu weer een loodzware zwangerschap). Moraal van het verhaal: het leven loopt soms anders dan je plant, dus maak er het beste van en probeer te waarderen wat je hebt. Go with the flow
Ze is zijn psychiater niet. Als hij issues heeft moet hij die duidelijk maken, zeker als ze er nota bene net over gepraat hebben. Ik ga ook geen gedachten lezen, hoor.
Euh ja. Ik dacht dat samenleven als koppel betekent dat je ook aandacht hebt voor dieperliggende, onuitgesproken issues bij elkaar. Zal dan wel aan mij liggen.
Ok. Zij wil een kind, maar is egoistisch en denkt alleen aan zichzelf. Haar man schijnt meerdere issues te hebben, die hij niet uitspreekt, na meerdere gesprekken niet. Hij is zielig en TS moet maar door blijven trekken zodat hij eindelijk eens gaat zeggen wat er scheelt Nee, zo werkt dat bij mij inderdaad niet. Ik ga niet blijven trekken, als je meerdere keren niets wil zeggen kan ik daar ook vrij weinig mee.