Ik moet even mijn frustratie kwijt. Afgelopen week een discussie gehad met manlief tot uiteindelijk een ruzie met gevolg. Het begon over het feit dat hij hele dagen werkt (ik zit thuis bij de kleine) en dat het werk van hem dus veel vermoeiender is dan een kind om je heen hebben die echt op dit moment in de drama fase zit en continu aan mij geplakt zit. Waardoor ik soms niet toe kom aan bepaalde huiselijke taken. Nu krijgt mijn zoontje ook zijn kiezen door waar hij ontzettend last van heeft en daardoor niks leuk vind en het liefste de hele dag bij mij is. Ik doe grotendeels het huishouden al tijdens dat mijn zoontje aan het spelen is, soms komt hij kijken en bijvoorbeeld met het stofzuigen mag hij mee helpen van mij. Met schoonmaak middelen uiteraard niet. Eerst deed ik het voornamelijk tijdens zijn slaapjes maar of hij sliep korter dan verwacht en was ik lekker bezig en werd hij weer huilend wakker of hij wilde gewoon niet rond de normale tijden slapen waardoor ik dus tijd verspilde aan het wachten. Maar in het weekend wanneer mijn man ook thuis is, vind hij een uurtje met de kleine bezig zijn al zwaar wekt bij hem al naar een halfuur frustratie op als ons zoontje naast hem staat te krijsen. Resultaat dat hij dan aan mij vraagt hem bezig te houden zodat hij verder kan met dingen. Als ik een keertje een dag weg wil kan dat nooit zomaar spontaan van is goed schat veel plezier.. Nee standaard vragen zijn neem je hem mee of niet? Of als ik daarop nee zeg hoelang ben je dan weg want ik zit dan wel met l waardoor ik weinig kan doen. Ik weet dat hij werkt maar hij heeft veel meer tijd dat er geen kind om hem heen is dan ik. Boodschappen doen, even spontaan de stad in altijd met zoontje. En dit staat los van de oppas want door de weeks werkt iedereen in mijn omgeving inclusief opa en oma dus is het logisch dat ik dan zoontje bij mij heb. En als ik dan het huishouden heb gedaan komt manlief thuis en wij hebben een medicijnen la en als hij dan paracetamol pakt ipv direct terug leggen in de la.. Nee belandt het op de dressoir. En als manlief het niet is doet kindlief de boel wel overhoop halen.. Dat soort dingen. Maar dan wel lopen klagen dat bepaalde dingen in het huishouden achter blijven en opstapelen.. Tja.. Dat zijn inderdaad mijn taken maar als er telkens dingen tussen komen. Hoe gaat dat bij jullie? Kunnen jullie het huishouden goed bijhouden met kinderen en eventueel huisdieren? Ik heb geprobeerd elke dag een ruimte te doen behalve stofzuigen dat doe ik iedere dag.. Maar als ik vandaag de keuken doe, en morgen de woonkamer is morgen de keuken alweer een rommel omdat manlief bijvoorbeeld gerust het brood laat liggen op het aanrecht inclusief beleg. Badkamer precies zo met vieze was.. Het is dat ik weet dat ik het schoon heb gemaakt maar terug zien ja voor die 5 minuten. Als manlief paar dagen weg is voor zijn werk ziet het er hier ook meer opgeruimd omdat ik alles direct achter m'n kont opruim, manlief is meer een sloddervos. Maar ik hou wel van hem maar dit zijn soms van die irritatie puntjes haha
Ik heb ook een sloddervos in huis haha, kan het zovaak zeggen als ik wil, maar hij pakt het niet op. Daarentegen vindt hij het geen probleem als ik bijv onverwacht een avondje of dagje weg ben.. hij blijft graag thuis met ons zoontje, maar vraagt ook vaak z'n moeder om ff langs te komen als hij de hele dag samen is met hem Mja voor mij maakt het niet zo uit. Ik zou bepaalde dingen wel ff met hem bespreken en qua huishouden zou ik wat makkelijker worden
Lastig. Doordeweeks snap ik wel dat er qua huishouden meer op jou terecht komt en dat hij werkt. Dat is nou eenmaal jullie situatie met 1 werkende ouders en 1 thuisblijfouder. Maar in het weekend zou je wel iets meer 'share the load' mogen verwachten denk ik. Ik kan me voorstellen dat jij na een hele week met kind wel even iets zonder wil doen, net als dat hij na een week werken wellicht ook even iets voor zichzelf wil doen. Kun je hier samen geen afspraken over maken? Dat hij een standaard dagdeel (bijv. zaterdagochtend, ik noem maar iets hoor...) met jullie kind iets doet zodat jij even iets in je eentje kan doen. En dat hij ook een tijdvak heeft in het weekend om iets voor zichzelf te doen.En daarbuiten gewoon samen tijd als gezin. Dan is het gewoon duidelijk wanneer je tijd voor jezelf hebt en hoef je het niet van elkaar te vragen.
Pfff de tropenjaren, ik herken het nog goed. Het goede is dat het straks allemaal minder wordt, kids zelfstandiger en je leert ze opruimen. Een man leren opruimen is vele malen moeilijker . Waar je wel voor moet waken is dat je tijd claimt voor jezelf en de man met de kids achterlaat. Als je dit niet doet dan draai je door. Ik vond het moeilijk om de deur uit te gaan en mijn man met de kids achter te laten want als ik thuis kwam was het huis ontploft en had ik er zoveel werk aan dat ik spijt had de deur uit te zijn gegaan. Dus op een gegeven moment was het zo dat als ik alleen weg ging dan moest hij van mij ook met de deur uit bijv naar balorig of langs zn ouders en vooral niet eten thuis haha. Heel veel sterkte meid!
Nee, mijn huishouden is echt niet zoals het was voor ik kinderen had. Ik heb er 4 onder de 4 en het is regelmatig een chaos. Ik ben ook thuis, heb huishoudelijke hulp en dan nog krijg ik het echt niet glad. Mijn vuistregel is schone bedden, gezonde maaltijd, schone vloer en het speelgoed aan kant. Handjes op de ramen, stof, volle wasmanden tsja ik neem het voor lief. Wat wel fijn is als je begrip hebt voor elkaar. Zoals je man reageert kom je niet verder. Laat hem echt maar eens een weekenddag het uitzoeken incl eten koken, boodschappen en ga daarna eens om tafel. Lach er hard om en kies dan samen prioriteiten die voor jullie het belangrijkste zijn.
Wauw ik vind dat het lijkt alsof je met 2 baby’s in huis woont. Waarom kan je man zijn rommel niet opruimen? Dat hij fulltime werkt hoeft toch niet te betekenen dat er iets aan zijn handen mankeert als hij thuis is? Ik zou kijken of je een schoonmaakster kan gaan inhuren en een stevig gesprek gaan voeren met je man. Hij is vader en moet daarin ook echt zijn verantwoordelijkheid nemen vind ik.
Ik verbaas mij in dit soort verhalen altijd over mannen die commentaar hebben over het huishouden, al zou ik 6 maanden niet poetsen, mijn man zou het in elk geval niet merken In jouw geval: opvoeden die handel, en dan bedoel ik niet je zoontje. Alle taken vast verdelen. En hem duidelijk maken dat werken niet zwaarder is dan thuis zijn, het is anders. Zeggen dat je verwacht dat hij zn steentje bijdraagt ook al werkt hij en hem zelf laten aangeven wat hij dan bv voor zn rekening zou willen nemen. En hij zal moeten leren/accepteren dat hij in het weekend evenveel zorg op zich moet nemen van jullie kindje, waarom wilde hij anders kinderen?
Wij hebben 2 kinderen (3e onderweg) en een hond. Ik werk 3 dagen en mijn vriend is 5 dagen van huis. Het huishouden en de zorg voor de kinderen komen doordeweeks op mij terecht. Wat ik doe: Ik maak elke avond 1of 2 ruimtes schoon als de kinderen op bed liggen. Daar ben ik hooguit een uurtje mee bezig. De slaapkamer van de kinderen doe ik op mijn vrije dag, maar das hooguit 20 minuten werk. Het is hier de hele week door opgeruimd omdat ik gelijk alles opruim achter mijn kont. Zodra mijn vriend op vrijdag thuis komt ontploft er een bom ofzo Inmiddels is die mijn gezeur zat en ruimt ie het vaak wel op. In het weekend doe ik behalve de was niks. Is het een zooi? Jammer dan.. Heb je wat te klagen erover? Sta op en doe het zelf. Het enige dat hij hoeft te doen is de auto opruimen en schoonmaken en zijn motor bijhouden. Vind ik het zwaar? Nee absoluut niet. Ik heb een schema en daardoor loop alles op rolletjes. En kan heel gemakkelijk de boel de boel laten. Nu niet maar ik heb last van nesteldrang En ik ga in het weekend altijd even boodschappen doen. Zonder kinderen. Ik loop gewoon de deur uit
Volgens mij is het tijd voor een rustig gesprek en het bij bijstellen van verwachtingen. Ik ben thuis, ml werkt buitenshuis. Maar kinderen heb je samen, het huis wordt door jullie samen gebruikt en je draagt samen verantwoordelijkheid voor beiden. Ik doe vaak dingen als de kinderen slapen. Dus in de avond. Maar als ml thuis is, zijn huishouden en kinderen ook zijn verantwoordelijkheid. Dat vinden we beiden. En ja, ik doe het leeuwendeel van zowel kinderen als huishouden omdat ik meer thuis ben maar zoals gisteren waren we beiden thuis, dan stofzuigt ml boven, ik beneden. Samen de kinderen uit bad vissen, etc.
Hier ook zo'n sloddervos in huis. Oftewel nonchalant hoe hij het zelf noemt. Ik vraag het dan gewoon dat hij z'n rommel opruimt. Het is al duizenden malen beter dan vroeger, maar als hij minder gezaag wil, dan moet hij maar meer opruimen Is het een optie om je zoontje eens per week naar de opvang te brengen? Ik zit nu thuis door bekkeninstabiliteit en E. gaat 3x per week naar de opvang, omdat dit na de bevalling ook zo is. Nu is de opvang in verlof en doe ik huishoudelijke taken wanneer ik er zin in heb, soms tijdens een slaapje, soms als ze wakker is. Maar moet zeggen dat mijn vriend ook wel veel op zich neemt.
Nee. Serieus, alsof je mijn leven beschrijft. Het leven is al zwaar genoeg. Doe wat moet en laat de rest. Je kind gaat voor, en anders moet je man maar wat meer doen (okay, hier heb ik een hard hoofd in... Die van mij doet het toch niet en zo zullen er meer zijn). Het is zo herkenbaar wat je zegt. Ik ben wel eens de discussie aan gegaan over het dingen terugleggen op dezelfde plek, sokken in de wasmand ipv op de vloer, broodkruimels opvegen etc, maar het is hopeloos hier. Maakt hij het mij niet makkelijker, dan moet hij ook niet meer zeuren. Ik doe wat ik kan als thuisblijfmama met drie kinderen, mijn huis is slordig maar mijn kinderen zijn gelukkig, gevoed, gewassen, hebben schone kleren en manlief mag blij zijn dat er eten op tafel staat als hij thuis komt.
Hier op ochtend meteen na het ontbijt doe ik het huishouden. Dan is zoontje op z'n best en kan ie zich even vermaken. Op middag hoef ik het niet eens te proberen. Ontbijten, poetsen, stofzuigen en daarna fruit eten en met zoontje spelen.
Zeer herkenbaar! Behalve dan dat mijn man vaak zeurt dat ik het minder zwaar heb dan hem. Heel af en toe doet hij dat en dan zeg ik hem dat ik best wil ruilen en wat hij dan zoal op een dag moet doen thuis. Dan zie ik hem diep na denken en dan zegt hij "nee ik pas." Hier ook een rommelkont van een man, maar ik zeg er de laatste tijd wel wat van en ik zit er aan te denken dat wat niet in de wasmand ligt ook gewoon niet meer uit te wassen. Ook weinig oppas waardoor ik vrijwel nooit zonder zoon de deur uit ga. Als hij straks naar de peuterspeelzaal gaat, neem ik het er de eerste tijd even flink van Heb je je man al eens op zijn gedrag aangesproken? En hem er daarna aan dat gesprek herinnert als hij weer iets laat slingeren? Dat werkt hier wel goed, maar ik moet er wel achteraan blijven zitten anders vervalt hij weer in zijn oude patroon.
Mijn zoontje gaat 2x per week naar de opvang.. Omdat ik moet revalideren in het ziekenhuis en dat was niet praktisch met zoonlief erbij. Ik heb een knie probleem waardoor ik niet langdurig kan staan, maar ik ben ook zo'n persoon dat niet tussendoor iets voor mijzelf kan doen en daarna verder kan gaan. Dan raak de motivatie kwijt en word het uitstellen en uiteindelijk gebeurd het helemaal niet meer. Dus vaak doe ik het eerst allemaal zodat ik daarna klaar ben met het hoognodige. Ik wil wel zeggen dat mijn man echt wel mee helpt in het huishouden, het ging mij erom dat hij zijn werk zwaarder vindt dan thuis zitten met een drama dreumes.. Terwijl als het puntje bij paaltje komt hij binnen een halfuur al gek wordt van zoonlief als hij zijn buien weer heeft. En tegen mij dan heel makkelijk kan zeggen van je moet hem gewoon even zichzelf laten vermaken etc.. Maar makkelijker gezegd dan gedaan. Want l gaat juist ergens aan zitten wat niet mag om uiteindelijk toch die aandacht te krijgen. En manlief heeft 's avonds het liefst dat we niks meer doen en op de bank neerploffen terwijl ik soms dan juist energie heb om nog wat dingen op te ruimen. Was vouwen lukt hier ook niet dagelijks gezien de hoeveelheid was.. Tja dat is dan maar zo. Hij is juist degene die vaker zegt van vindt het goed zo andere dag weer nieuwe kansen. Maar dan op bepaalde momenten loopt het zo hoogop dat hij zich overal aan irriteert dat wat ik ook doe niet goed is. Maar de ruzie ging er ook om dat hij vond dat ik 's avonds als voor dood erbij lig en iedereen aandacht heeft gekregen behalve hij. Waarop ik zei ja komt door kind en huishouden en toen zei hij dus van ja maar hoe moe moet ik dan wel niet zijn op het werk.. Hij kan op z'n werk gewoon doorwerken zonder dat een kind hem aan z'n benen hangt en gilt in je oren of dingen overhoop haalt wat je net opgeruimd had.
Tja ik moet ook alles in huis doen. Ik doe waar ik zin in heb en heb ik geen zin doe ik het niet. Als mijn man gaat klagen, dan kan hij het mooi zelf doen. Ik ben geen slaaf ofzo. Is het mooi weer dan ga ik liever in de tuin zitten dan opruimen en schoonmaken. Dus dan heeft hij pech. En de sloddervos hier in huis ben ik helaas zelf.
En het mooie is nog dat hij in zijn vrije tijd bij klust ook vanwege de opvang omdat ik niet werk we geen kinderopvang toeslag krijgen. Dus eigenlijk is hij vaker zonder kind dan met kind en de momenten dat hij samen is met zoonlief wilt hij het liefst dat ik hem dan bijval door op zoonlief te letten of zoonlief mee te nemen zodat hij een dagje z'n ding kan doen. En praten werkt maar voor even.. Dan gaat het even goed en dan gebeurt er weer iets op het werk en is zijn lontje alweer korter en dan ergert hij zich thuis aan iets en boem de boel ontploft. De tijd van huis spik en span is echt voorbij sinds dat ons zoontje overal heen en bij kan. Lekkende drinkbekers of kruimels.. Dus ik kan dat ook beter naast mij neerleggen. Trok mij dat eerder nog weleens aan vooral wanneer we visite ontvangen onverwachts.. Maar sorry er wordt hier gewoon geleefd en het mag gewoon vies worden. Anders had ik beter een pop kunnen kopen.
Gaat je kind naar de opvang? Zo ja, hoe vaak? Kan je er geen gewoonte van maken dan even je huishouden te doen? Wat betreft thuisblijfmoeder zijn of gaan werken: Geef mij maar gaan werken, dat is echt minder vermoeiend dan een hele dag thuis zijn Maar ik wil ook wel even rust als dat kan na het werk... Kan natuurlijk niet, en dat vind ik best frustrerend. Misschien kan jij ook iets zoeken om te gaan werken een paar dagdelen? Ik werk bv. paar uur extra om huishoudhulp te kunnen hebben... Ik werk liever een halve dag extra dan een halve dag thuis te poetsen
Hoe kan het dat jouw man zijn werk veel vermoeiender vindt, maar niet even een uurtje alleen met 1 dreumes wil zijn in het weekend omdat dat zo zwaar is. Ik zou meteen teruggeven dat jij dat dus hele dagen doet en dat hij niet moet mekkeren om een uurtje voor zijn eigen kind te zorgen. Ik zou dat gemekker ook echt niet accepteren door hem een koekje van eigen deeg te geven en onmiddellijk lekker even wat voor mezelf gaan doen. Laat hem maar voelen hoe het is om voor het huishouden en een kind te zorgen (langer dan een uurtje) Ik sta soms met mijn oren te klapperen hoe andere mannen met hun gezin omgaan. Wat een watjes...
Het verhaal word nu wel iets anders vind ik. Je man klust bij zodat de kinderopvang betaald kan worden, maar wat doe jij in die uren? Hoe veel uur per week opvang is er? Kun je dan niet het huishouden doen of dat moment voor jezelf plannen?