Zoontje van 1 is vaak wakker. Altijd al geweest. Meestal is speentje voldoende. Maar sinds een week krijst hij het uit zodra ik de kamer uit loop. Tijdens de 8 maanden sprong had hij dit ook. Maar dan kon ik even 5 minuutjes bij hem gaan zitten en dan sliep hij weer rustig verder. Nu kan ik een half uur zitten en als ik dan weg sluip is het krijsen geblazen. Zo hard heeft hij s nachts nog nooit gehuild. Woedend is hij. Enige oplossing tot nu toe is bij mij leggen. Hij valt dan na een uurtje bij me in slaap. Maar ik doe geen oog dicht. Hij rolt alle kanten op, (ben bang dat hij uit mijn bed valt. Is al eens gebeurd). Trekt aan mijn haar. Wordt wakker als ik beweeg. kortom geen ideale oplossing. Nu is mijn vriend vandaag uit de nacht en die gaat ook absoluut niet accepteren dat ik hem bij ons neerleg. Zie al een nacht vol ruzie op de planning wanneer ik hem bij ons zou willen neerleggen. 10 minuten regel heb ik geprobeerd echter gaat hij alleen maar harder schreeuwen. Is dit een nasleep van verlatingsangst? Hoort dit bij het 50 weken sprongetje waar hij volgens het schema nog 2 dagen in zit? Iemand tips?
Wij hebben ongeveer 5 weken naast ons zoontje gezeten, terwijl hij in zijn ledikantje lag... Zodra we ook maar aanstalten maakte om weg te gaan was het brullen. Aangezien wij deze week beide weer moesten gaan werken hebben we besloten om de harde aanpak toe te passen. Ontzettend zielig, maar de enige optie. Mijn man werkt 3 a 4 avonden in de week en we hebben nog een dochter die ook naar bed moet. Wij leggen hem op bed en laten hem huilen. Heel zielig, maar we wisten niet meer hoe het anders op te lossen. De eerste avond sliep hij al na 10 minuten huilen de hele nacht door. De tweede avond was hij stil na 25 minuten huilen. En gisteren avond is hij gelijk gaan slapen zonder huilen. We weten bij mijn zoontje dat er niks aan de hand is. Hij huilt hysterisch zonder tranen en is stil als we naast zijn bedje zaten. Soms zaten we wel 2 uur naast het ledikantje. Niet echt gezellig zo'n avond. Het is even vervelend en even doorbijten, maar hierdoor heb je wel na 1 week je avonden weer terug en een rustig slapend kind.
Ik denk dat het bij het sprongetje hoort, het is hier namelijk ook drama momenteel, dat terwijl dl eigenlijk een vrij goede slaper is/was. Overdag wil ze ook niet lang meer slapen en zodra ik de kamer uitloop is het huilen ...
Hier met 11 maanden hetzelfde gehad. Wij hebben gekozen voor duidelijk zeggen dat ze niet uit bed mocht, maar moest gaan slapen. En dat wij in de buurt waren. En dan weg uit haar kamer en na 5 minuten weer terug en herhalen. Na een paar nachten was het over. Je moet een methode uitkiezen en je daar ook aan houden en volhouden! Hier werkte deze methode goed, vaak hoefden we er niet vaker dan 2 a 3 keer heen. Heb haar in 1e instantie ook in bed genomen, maar dat werkte natuurlijk helemaal niet; de volgende nacht stond ze al rechtop met uitgestoken armpjes te wachten, kom me maar halen!
Hoe lang houden jullie dan de vijf minuten regel vol? Want ons zoontje doet precies het zelfde als ik hem er uit pak gaat hij tegen mij aan slapen en dan wil ik hem terug leggen en is dan weer wakker. Twijfel net zoals jullie of het sprongetje is of eventueel tandjes. In ieder geval succes weet hoe het is op het moment.
Onze zoon zat een week of 8 denk ik in een sprong of verlatingsangstsfase. Krijsen, huilen, schreeuwen bij het naar bed brengen met name 's avonds. Ik wiegde hem in slaap in z'n eigen kamer, dat durde Max 15 min, en legde hem daarna in z'n eigen bedje. Zowaar sinds een dag of 5 is dat niet meer nodig. Ik leg hem in bed na ons slaapritueeltje en hij gaat daarna gewoon rustig slapen. Gewoon zo ineens van de een op de andere dag.
Hier mocht ze bij ons slapen maar dat werkte niet. Ze kan het gewoon niet. 1-2 uur huilen dan voor ze eindelijk slaapt. Laten huilen ben ik geen voorstander van. Hier ging ik troosten en herhaalde ik ons 'ritueel'. Bv aanbieden, even knuffelen, in bedje leggen en slaap lekker zeggen en dat we zo weer kwamen. Dan was t huilen. Na 2 à 3 min terug en weer hetzelfde. Na een keer of 3 gaf ze wel toe. Dag erna 2x en daarna moest ik er soms nog 1x heen.
Ze hebben last van verlatingsangst. T is ook doodeng als je alleen gelaten wordt en niet weet of papa/mama weer terug komt. Rond 14 mnd komt dat besef. Lang laten huilen is ontzettend zielig. Uiteindelijk geven ze het wel op. Ik wil hier juist dat mijn kinderen weten dat wij er altijd voor ze zijn. Helaas lukte t hier niet helemaal zonder huilen, vanaf baby kan ze alleen alleen in slaap vallen. Maar een minuut of 2 à 3 vind ik lang zat.
Bedankt voor jullie reacties. Ik loop momenteel met spit en ga de strijd dan ook niet aan. Hij slaapt zelf in in zijn eigen bedje en is dan tussen 22.00 /23.00 uur overstuur wakker. We leggen hem nu in een campingbedje wat ik naast me heb staan. Niet ideaal maar nu kan ik hem neerleggen wanneer hij wakker wordt en slaapt hij gewoon weer verder. Als ik straks weer beter ben en de situatie is nog steeds het zelfde kijk ik weer verder.