Na aanleiding van mijn vorige topic, plaats ik deze met een vraag die mij erg bezighoud. Volgende maand gaan wij de eerste ronde in voor een 2e kindje. Ons zoontje is dan 5+maand. De enige twijfel die constant door mijn hoofd schiet is of ik met nog een baby'tje wel genoeg tijd zal hebben voor mijn zoontje. Ik ben super dol op hem maar de wens voor een 2e is intens groot. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen als hij te weinig aandacht zou krijgen door een baby'tje erbij. Wat is jullie ervaring hiermee? Liefs
Wat is genoeg tijd? Met twee kinderen heb je vanzelfsprekend minder tijd voor ieder individueel kind. Maar is dat erg? Ik denk het niet. Natuurlijk is het zoeken hoe je dit het beste vorm kunt geven en natuurlijk is het wennen, zowel voor jezelf als voor het oudste kind, maar het kan prima. Er zijn zoveel mensen die het doen (en ook mensen met drie, vier, vijf, ...kinderen), de meeste kinderen houden er niets aan over.
Ik snap dat het door je hoofd schiet, maar je rolt er echt wel in. Het begin is vast wennen als je er op een gegeven moment twee hebt om je aandacht over te verdelen. Maar denk maar zo...: er zijn (vooral vroeger) miljoenen gezinnen ons voor gegaan met minstens 7 kids per gezin en daar is het ook allemaal goed gekomen met die kinders. Sorry beetje kort door de bocht. Maar ik geloof echt dat het wel los loopt. En je zoontje zal het waarschijnlijk erg leuk gaan vinden mee de baby te 'verzorgen' e.d. Of hij leert (met up's en down's) (nog) zelfstandiger spelen en daar heb jij ook profijt van op den duur. En hij ook. Veel succes!
Zie aan je tekening dat jij ook 2 kindjes dicht op elkaar hebt! (Geen idee of we al gesproken hebben in mijn vorige topic, dan sorry voor de dubbele vragen ha ha). De tijd verdelen zal inderdaad altijd moeten of ze nou 1,5 of 4 zijn.. Maar heeft dat invloed op de ontwikkeling ed van een jonger kind met een baby erbij omdat ze op die leeftijd natuurlijk niet zo zelfstandig zijn als een 4 jarige?
Dat is zeker waar! Ben ook een streskip daarin hoor..wil niemand te kort doen, en dan zeker mijn kind(eren) niet. Maar goed, vroeg of laat zal het toch gebeuren dat er een baby'tje bij zal komen en of dat nou nu is of over een paar jaar maakt dan ook weinig verschil denk ik.
Tuurlijk heeft het invloed, maar hoe en wat is, denk ik, niet standaard te zeggen. Mijn zusje heeft drie kinderen, de oudste is 4, de middelste bijna 3 en de jongste 3 maanden. Ik heb het niet het idee dat één van de kinderen er onder geleden heeft. Zeker de oudste (meisje) is heel lief en zorgzaam voor haar broertjes.
Nee oke, lastig. Het is toch dat ene stukje wat me er toch een beetje van weerhoud dat maar niet weg gaat.. Mijn zoontje is een hele makkelijke baby, sliep snel door, vermaakt zichzelf prima in de box en is altijd vrolijk. Juist omdat hij ook zo een schat ik ben ik wel eens bang dat hij dan snel al minder aandacht krijgt omdat hij juist zo snel tevreden is. Hormonen hormonen hormonen haha.
Sluit ik me bij aan. En wat voor invloed het op de ontwikkeling heeft... Ik ben geen wetenschapper op dit gebied maar ik kan nu alleen maar zeggen dat de komst van de jongste wel 'dingen' heeft losgemaakt bij de oudste. Denk aan vaardigeden zoals 'zachtjes doen', 'lief aaien', 'niet alles afpakken'... Dus op sociaal gebied positief. (Zulke vaardigheden kunnen kinderen overigens ook elders leren zoals op het kinderdagverblijf.) Maar de komst van de baby maakt ook weleens wat los bij mijn oudste zoals: wachten op haar beurt, een beetje jaloers zijn. Maar ik heb niet de indruk dat ze er echt onder lijdt. Het hoort bij het leven denk ik...
Ja dat zijn dingen die ze toch moeten leren denk ik dan.. Misschien wat eerder maar dat kan dan weer van pas komen voor later, school ed. Hoeveel maand/jaar zit er tussen je kindjes?
Ik ben zelf de oudste, mijn zusjes zijn twee en vier jaar jonger, dus wel iets meer, maar evengoed niet heel veel. Natuurlijk was ik wel eens jaloers en boos op ze ed, maar ik heb ook (heel) veel plezier met ze gehad. En nog steeds zou ik ze niet willen missen.
Toevallig was ik ook in jouw andere topic aan het reageren eerder vanavond. 14 maandjes. Daar zou jij ook op uit kunnen komen ongeveer.
Zo is dat. Ik geloof ook dat het gewoon heel fijn is om een zus/ broer te hebben. Zeker als je klein bent. En op latere leeftijd ook als het meezit. Succes, en veel geluk topicstarter.
Bedankt! Heb er wel enorm zin in. Al die spanning weer en de tijd van testen en je ei in de gaten houden. We gaan het eerst rustig aan doen zonder tempen etc, maar merk toch dat het je dan weer erg bezig gaat houden! Zo spannend weer! Deze maand wacht ik mijn cyclus af, en dan gaan we er weer voor!
Ach als ze even moeten wachten is toch niet erg. Dat hoort bij het leven Mijn dochter (toen bijna 2) mocht hij de voedingen een boekje pakken en dan las ik haar dus voor. Super gezellig.
Alleen al het feit dat je jezelf deze vraag stelt, is voor mij voldoende om te denken dat het wel goed gaat komen met aandacht voor beide kleintjes. Ik wens je veel succes en geluk.
Mijn kinderen schelen 20 maanden en ik raad het niet aan. Meer tijd ertussen vind ik echt fijner, voor het kind en voor de ouders.
Ik verschil blijkbaar van mening met de rest in dit topic... Ik heb dan ook geen ervaring met zo weinig leeftijdsverschil. Mijn zoon is nu vier maand en mijn dochter 4,5 jaar oud. Hoewel mijn zoon een bijzonder rustig kind is, zou ik het echt heel lastig vinden als mijn dochter pas anderhalf geweest was. Ik geef bv en dat betekent dus soms, zeker in het begin, een uur per voeding vastzitten aan de baby. Nu valt dat mee, ik speel uno met mijn dochter of we lezen een boek of we puzzelen of kijken tv. Ze speelt ook goed alleen, toch eventjes. Maar op anderhalf was dat echt niet gelukt. Hangt natuurlijk ook van je kind af, maar ik zou het toch niet prettig gevonden hebben. En wetende hoe zij was als peuter, zij ook niet. Maar goed, er zijn massa's mensen die kinderen kort op elkaar krijgen. Het kan dus vast perfect, als je je erop instelt.
Nou zelf geen ervaring mee, mijn kinderen schelen bewust ruim 4 jaar. Maar het is wel wat ik soms om mij heen zie. Ouders zien die jaren als overleven. Doen bepaalde dingen (sporten of muziek oid met peuter niet omdat het allemaal lastig id met 2 kleine kinderen. Zelfde met bepaalde uitstapjes niet om dezelfde reden. Zien de eerste jaren echt als zwaar, terwijl ik volop genoten heb van mijn oudste alleen....en daarna ook weer van haar broertje toen zij naar school ging.
Hier schelen ze 22 maand. Ik vind het heel leuk en ook heel zwaar. En ja, ik voel me wel een schuldig tegenover mijn dochter, omdat ze best eens moet wachten en als baby een slechte dag heeft, moet ze nog wat meer wachten. Ook tegenover mijn zoon voel ik me wel eens schuldig. Die ging vanaf 8 weken oud mee naar muziekles en speelgroep van dochter. Dat liep ook niet altijd lekker met slaapjes en voedingen, maar ja Allemaal wat aanpassen (en vooral mama ) en dat valt het reuze mee
Ik heb 4 kinderen in 6 jaar, ik heb natuurlijk niet alle tijd meer voor alleen de oudste... Maar terwijl die nu op school zit met zijn zusje heb ik wel weer tijd voor de jongste twee en als ik die jongste twee niet had dan had hij nog die tijd met zijn moeder nu niet ivm school Wij vinden het leuk om veel weg te gaan, we gaan vaak naar het bos naar de speeltuinen op visites met mooi weer naar het meer en stukken fietsen ijsje hier lunch daar een keer naar de binnen speeltuin De kinderen hebben gewoon hun sporten en hobby's de jongsten hobbelen maar gewoon mee, en dat is ook super gezellig, op zaterdag voetbalt de oudste zijn wedstrijd, de tweede gaat in de Katine tekenen met de zusjes van andere voetballertjes er is op zaterdag gratis ranja dus ze kan gewoon drinken pakken de kinderen nemen onderling lekkers mee dat gedeeld word er is een speeltuintje bij maar de derde kijkt liever voetbal en de vierde zit in de buggy ook te kijken of in de draagzak op de rug om even heerlijk de ogen dicht te doen. Ook de dagjes uit en zo laten wij niet omdat het teveel gesleep is, wij vinden het juist wel mee vallen. Wij zorgen dat alle kinderen af en toe echt even 1 op 1 krijgen, en dat zijn vaak de kleine momenten, bijv samen douchen ( oudste twee niet meer, niet omdat ik dat niet wil maar omdat vooral de oudste zich er te groot voor voelt en dat is prima) maar ook allemaal apart nog hun eigen voorlees moment bij het slapen gaan, met de jongste heb ik veel tijd alleen wanneer de oudste twee op school zijn en de derde op de psz, als de derde de ochtend ook thuis is maken we samen heerlijk het huis schoon met de muziek aan en swingen we door het huis, zo gek hoe leuk zij he huishouden vind haha Maarja wel win win situatie zij doet iets met mama en ik krijg samen met haar het huis schoon mijn tweede vind koken juist weer heel leuk, zij kruid het vlees roert de saus dopt de bonen wast de groenten maakt de ofenschotels samen met mij en dat is voor haar juist weer heel erg genieten en na het eten is het " mam we hebben lekker gekookt he 😇😇" Elke week of 2 weken gaan we zwemmen de ene week met zijn allen de andere week gaat mijn man of ik met 1 of 2 kinderen 1 keer per week heb ik meiden avond met de dames, nageltjes lakken maskertje haren wassen daarna makeupje, na afloop zie ik er uit als een clown maar hee we hebben lol in die tijd gaat mijn man voetballen met de jongens En huiswerk maken dmv spelletjes, en soms samen kwartetten twister monopoly etc maar soms ook gewoon even om de beurt En af en toe doen we 1 op 1 iets leuks en wat duurders dat niet elke week kan, zo ben ik vorig jaar naar het afscheid geweest van K3 met mijn tweede en ga ik dit jaar ook naar een concert van K3 met haar Met de derde bijv naar een show van peppa big of Woezel en PiP en de oudste naar de marvels advengers De kinderen hier vinden het heel leuk dat het zo lekker druk is en we alles kunnen blijven doen, zo leuk dat ze zeuren om nog een broertje of zusje 😂 Ik vind het zelf niet moeilijk om alleen tijd te hebben met de kinderen of als we samen zijn de aandacht te verdelen.