Ja maar dat laatste ligt eraan! Mijn zusje en ik zijn twee handen op 1 buik en dat vind ik juist bijzonder dat we samen zijn en geen anderen erbij. Maar Mn man heeft weer niks met zn zus.. Ik vind het lastig dat mensen dan zeggen je moet voor je gevoel gaan maar het voelt voor mij niet als verstand en gevoel. Het voelt qua gevoel de ene week heel sterk absoluut niet en de andere week toch wel!
Ik snap precies wat je bedoeld! Lastig. Maar ik denk dat je gevoel op dit moment dan nog niet sterk genoeg is. Ik ben benieuwd hoe dat bij mij is volgend jaar. Ja de band die je hebt met je familie kun je natuurlijk nooit afdwingen maar mijn man heeft ook maar 1 broer waar hij weinig mee heeft vanwege zijn gezondheid en als ik dan zie hoe leuk het is met drie zussen en hoeveel we aan elkaar hebben en ook in moeilijke tijden afgelopen maanden sinds het overlijden van mijn moeder dan denk ik echt ja ik wil dat ze meer hebben dan elkaar. Ook later als ze oud zijn
Jaaaaaa er zijn meer twijfelaars! Was echt bang dat ik de enige was... Hier ook 2 knullen, oudste wordt januari 3 en jongste december 1. Oudste is via eiceldonatie en jongste geheel onverwacht spontaan. Maar ben inmiddels 35 en dat speelt hier weer een rol. Als we het willen en doen, dan zit er een houdbaarheidsdatum aan. Maar het laat me niet los. De ene week ben ik om en verkondig ik stellig, ja het is goed zo. Dat voelt dan ook echt zo. Vervolgens zie ik iets lees ik iets, in die geest, hoppa: ik wil een derde. Manlief zegt het is goed zo, maar de deur staat ook op een flinke kier. Ahhhhhhhhggggggrrrrrr hahaha.
Precies mijn reden om 3 te hebben. Ik had altijd 2 in gedachte, maar toen mijn zusje overleed voelde ik me zo alleen. Nu is het geen garantie dat de kids later met elkaar kunnen opschieten en elkaar zullen ondersteunen, maar ik hoop het van wel. Ook de gedachte aan een volle tafel deed me besluiten om een derde te nemen. Maar 100% overtuigd waten we niet. Nu hebben wij altijd hulp nodig gehad om zwanger te worden, dus hebben we deze keer het lot laten beslissen. Als ik voor mijn 36ste verjaardag niet zwanger zou zijn van onze derde op een natuurlijke manier, dan zouden we stoppen met proberen. Nou, 6 maanden “geprobeerd” en het resultaat ligt nu in mijn armen te hikken.
Lastig he die twijfels. De hormonen zullen het allemaal ook niet gemakkelijk maken denk ik dan soms. Vraag me ook echt af of je echt voelt als je klaar bent. Of dat je alijd er wel aan blijft denken. Hoe meer ik er nu over praat hoe meer ik echt graag wil hihi
Mooi om te horen! Ook dat je het herkent! Gek he om ineens geen zus meer 'te zijn' en te hebben, zo alleen en stil. Snap je redenatie! Idd die gezelligheid aan tafelmet een groter gezin. Druk maar fijn! Wat bijzonder dat de 3e toch nog is gekomen, extra genieten! !
Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik je antwoord las. Ja, het is heel gek en heel moeilijk. Ik heb een zoontje gekregen en daar ben ik zo blij mee al had ik wel gehoopt op een meisje zodat ik haar naam kon gebruiken en mijn dochtertje een zusje te geven. Maar dan voel ik me schuldig. Zo raar allemaal.
Volgens mij zijn er heel veel mensen die lang twijfelen over een derde kind. Zo ook hier. Uiteindelijk de knoop doorgehakt. Natuurlijk zijn de, vooral praktische, bezwaren er wel. Maar gezondheid vind ik het belangrijkst, dus daarom wel van te voren met gyn besproken of ze het eventueel zou afraden gezien mijn voorgeschiedenis. En dat heeft ze niet gedaan. Dus nu gaan we er maar voor. Mijn man heeft wel aangegeven het tot zijn 40ste te willen proberen, daarna vindt hij zichzelf te oud. En dat respecteer ik. Zeker aangezien hij drie maanden geleden nog 'nee' zei Ik ben zelf 32 en heb tot eind volgend jaar de tijd om zwanger te raken. Medische hulp willen we pertinent niet voor een derde kind. We hopen dus op een spontane zwangerschap net zoals bij de 2e. Hopelijk nu wat sneller, maar die kans is wel groot aangezien ik 45 kilo kwijt ben en mijn cyclus eindelijk regelmatig is. Een meisje zou leuk zijn na 2 jongens, maar een jongen zou wel 'veilig' voelen. Zou niet weten wat ik moest met een meisje Overigens heb ik net een nieuwe baan, na 5 jaar werkloos te zijn geweest. Dat trok mijn man wel een beetje over de streep uiteindelijk. Want mannen en praktische en financiële bezwaren he Het lijkt me heerlijk om het nog 1 keer mee te maken. Zeker aangezien mijn vorige zwangerschap psychisch niet leuk was. Heb er geen moment van genoten. En dan laat ik me tijdens de derde en laatste keizersnede steriliseren en sluit ik deze fase van mijn leven heel bewust af. Hoop dat het me gegund is! En dan wacht ik wel een paar jaar langer op meer tijd voor mezelf Lijkt me heel fijn, maar aan de andere kant kijk ik er ook weer niet heel erg naar uit dat mijn jongste volgend jaar naar school gaat. Beetje dubbel...
Hoi!! Oh na al heel lang niet meer actief te zijn geweest hier heb ik vandaag toch maar weer eens ingelogd... En stond dit topic bovenaan, precies mijn gedachten!! Heb 2 jongens, een van net 4 een van 2. En het begint dus echt weer zo erg te kriebelen!!! Mn vriend is nog niet helemaal overtuigd.. en idd, allemaal praktische overwegingen, Haha. (Ze zijn ook allemaal hetzelfde). Zolder verbouwen, past het in de auto? En je gaat natuurlijk een stukje vrijheid weer inleveren, want nu de jongens wat ouder worden, is het allemaal wel wat makkelijker. En daar heeft hij ook weer een punt. Maar ach, die tijd die komt wel weer denk ik dan. Als hij het wil wil die er niet te lang tussen hebben, dus hij zei ik wil wel een besluit nemen binnen nu en een jaar. Ik hoop dat dat besluit positief is en het wat eerder is, zou graag dit jaar nog zwanger willen worden als het me gegund is.. Ben benieuwd!! Ook heel erg naar of het bij jullie zo ver gaat komen. Groetjes, Rian
hihi herken echt veel uit je stukje! Zou het toch ook echt nog een keertje willen meemaken. Ook ter afsluiting van deze grote fase in je leven. Bij de tweede een nog zwaardere zwangerschap gehad dan bij de eerste dus heb daar totaal niet aan gedacht dat het misschien wel de laatste keer was ik wilde er gewoon graag zo snel mogelijk doorheen. Ik hoop dat dit de volgende keer wel anders wordt maar ga er niet van uit. Enige verschil voor mij is dan ook mn gewicht want ben nu al 22 kilo afgevallen en nog 17 kilo van mn doel verwijderd. Hier dus ook twee jongens. Wil zo graag een meisje nog maar een jongen voelt idd ook heel veilig hihi dus aan de andere kant zou ik dat ook super leuk vinden. Wel altijd gedacht alleen maar jongens te krijgen dus denk wel dat dat ook zo gaat zijn! Hopelijk voor jou snel zwanger!!!
Hihi altijd die praktische redenen he? Hier is dat ook. En twee kids voelt ook veilig in die zin. Maar what the heart wants... hihi daar kunnen praktische redenen vaak niet tegen op! Vrijheid inleveren denk ik ook vaak aan maarja wat is een paar jaar extra dan weer denk ik. Zou t erger vinden als je elke keer vier jaar er tussen hebt en je elke keer weer overnieuw begint. Hopelijk is je man ook snel overtuigd. De mijne is ook nog niet om hihi maar weet eigenlijk wel zeker dat als ik het echt graag wil hij daar wel in mee gaat.
Nou echt herkenbaar ja!! Ik wilde ook zo snel mogelijk van mijn zwangerschap af zijn. Het was echt een last ipv iets moois. Zo zonde dat we er niet van hebben kunnen genieten. Een laatste keer ter afsluiting zou bijzonder leuk zijn!
Ah.. moeilijk is het he. Zussen zijn is zo bijzonder, wat je je pas écht beseft als je ze niet meer hebt.. Ik snap je gevoel hoor! Ik hoop om die reden ook ooit nog een meisje te krijgen, voor haar naam, maar ook haar spulletjes te gebruiken (mijn zusje was erg creatief) Mag ik vragen hoe oud je zusje was toen ze overleed..? (en hoe lang geleden?)
Hey Loetje, Hier hetzelfde gevoel! Ik heb ook 2 zware zwangerschappen achter de rug, maar altijd heb ik ons leven gedroomd met 3 kinderen. Nu is onze 2e dochter net 10 maandjes en zitten we te denken hoe nu verder! Ik ben nu bijna afgestudeerd, over een halfjaartje kunnen we echt gaan plannen, maar als het aan mij ligt beginnen we gelijk nadat onze 2e 2 jaar oud is
Ik herken dat! De keuze voor een kindje is vanzelfsprekend op een bepaalde leeftijd. Dat er een tweede volgt ook. Maar dan. We hebben 2 gezonde kinderen. Een meisje en een jongetje. Leuk huis, geweldige auto, leuk gevulde kledingkasten en alle middelen om deze 2 álles te bieden. De oudste is 4, de jongste 3. Nog 8 maanden voordat ze allebei op school zitten en wij weer alle rust hebben. Wat willen we nog meer. Nou, een kindje Maar waarom. We hebben alles al, het kan alleen maar minder worden. Terug naar slapeloze nachten, kans op een ongezond kindje etc. Na de laatste miskraam, dacht ik; misschien is dit het teken dat 2 genoeg is. Waarom het lot tartten? Maar ja, wat het hart wil, is toch anders dan wat je hoofd bedenkt he...
Ja klopt. Uiteindelijk volgen de meeste mensen toch hun hart! Daarom denk ik dat wij er nog niet helemaal zijn qua gevoel maar dat hoeft ook niet want vind het nu ook nog te vroeg. De eerste twee zit 21 maanden tussen en dat is best pittig. Wel leuk dat jullie al de knoop hebben doorgehakt. Spannende tijd weer. Verdrietig van je miskramen. Kan me voorstellen dat je dan zo denkt maar idd wat het hart wilt. En gelukkig maar want je hart volgen is naar mijn idee altijd nog de beste keuze die je kan maken! Hopelijk voor jullie snel een gezonde zwangerschap! Spannend!
Komt tijd komt zeker raad. Hier is nu het moment dat de jongste over 8 maanden naar school gaat en ik dan “alle tijd en ruimte” heb voor een babietje.. Bij mijn oudste en jongste zit er ook 21 maanden tussen! Wel hebben we bewust gewacht tot we er meer draagkracht voor hadden. (Een dreumes en een baby; niet. te. doen. gewoon. Maar nu zijn ze 3 en 4. De ene gaat naar groep 2 in september en de ander naar groep 1 in april. Het hart is er klaar voor, en bij mij is het ook; hoe groter ze worden, hoe meer ik verlang naar babies. (In tegenstelling tot anderen die blij zijn dat ze eindelijk uit de luiers zijn en er niet meer aan moeten denken om opnieuw te beginnen) Maar zal het ooit stoppen, of komt dat gevoel na een derde terug?
Mijn zusje was 24 en in december zal het drie jaar zijn. Ze overleed een week voordat ik moest bevallen van mijn dochter. Ja, ik had ook graag haar naam willen gebruiken. Destijds met mijn dochter hadden we al een naam en het voelde raar om dat de veranderen. Ik had het nu graag gedaan. Ik wil echt geen vierde. Ik wil ook niet de risico nemen dat het weer een jongetje wordt, want dat zou ik jammer vinden en ik vind dat verschrikkelijk tegenover dat kindje. Zij kunnen er niks aan doen. Zo lastig allemaal, zo veel gevoelens. En bij jouw? Hoe oud was jouw zusje?