Wij zitten ook met het dilemma... We hebben 2 meisjes, de oudste is 3,5 jaar en de jongste is 2 jaar en 3 maanden. In principe hebben we een perfect gezinnetje, we zijn dit jaar in mei getrouwd en het was een perfecte dag met mooie foto's van ons viertjes. Ik wou vroeger altijd al 4 kindjes (meisjes als het even kon), maar ik heb altijd gedacht "ach dat zal toch nooit voor mij weggelegd zijn". Nu zijn er rond ons heen steeds meer mensen die voor een 3e kindje gaan (waaronder mijn zus) en ik ben helemaal verkocht. Het probleem is, is kan alleen maar contra's opsommen: het is ontzettend duur, oneven is zo onpraktisch als je naar een pretpark ofzo gaat, met z'n vijven op vakantie gaan is enerzijds erg kostelijk en niet praktisch, een grotere auto is dan sowieso nodig... En wat met babysitten? Onze ouders kunnen op 2 kindjes passen, maar 3 kinderen naar hen brengen om te logeren is wat veel... De foto's van onze trouw is met onze 2 kindjes, en hun vingerafdrukken staan in onze trouwringen... Wat dan met een derde? De enige pro die ik kan bedenken is dat mijn hart dat zo graag wil... Ik ben bang dat als we nu beslissen om het niet te doen, ik later spijt krijg... Het geslacht zou me zelfs niet uitmaken, 3 meisjes zou ik prachtig vinden, maar een klein broertje lijkt me ook geweldig. Mijn man is er niet tegen, hij wil ook een derde als ik dat zo graag wil, maar hij kan ook niet dadelijk een voordeel bedenken... Het probleem is dat ik geen voordelen kan opnoemen, behalve dat ik dat zo mooi vind! Ikzelf heb 1 zus, en ik heb altijd een 3e gemist... Waarom weet ik niet, dat leek me gewoon altijd heel leuk om er nog een broertje of zusje bij te hebben! We weten het écht niet, we willen er met iemand over praten voor meningen maar we weten niet met wie.. We weten ook dat die beslissing bij ons ligt, maar andere meningen en ervaringen horen zou ook leuk zijn...
@Welshfan je bent bang als je spijt krijgt als je niet voor een derde gaat. Ben je ook bang dat je er spijt van krijgt als je er wel voor een derde gaat? Stel die derde komt er. Is het dan erg dat het duurder wordt? (kun je het betalen, kun je dan nog de dingen doen die je wil doen?) Is het dan erg dat je ouders dan zeggen op 3 tegelijk passen we niet? (Hoevaak komt dat voor?) Is het dan erg dat er een grotere auto komt? Is het dan erg dat er af en toe iemand alleen moet of even moet wachten in een pretpark? (Hoevaak komt dat voor?) Is het dan erg dat hij/zij niet bij een belangrijke gebeurtenis geweest is? Hoort hij/zij er daardoor minder bij? Zijn bovenstaande echt redenen om te zeggen: ja, we kunnen beter met zn viertjes blijven? Dan moet je het niet doen. Anders zou ik het wel weten
@Eppo82 Nee al die dingen vind ik niet erg... Nu ja, of we het kunnen betalen weet ik niet... Mijn man is zelfstandige (vastgoed makelaar) met zijn eigen zaak, ikzelf heb een vaste job in een advocatenkantoor, dus slecht hebben we het niet. Ambtenaren verdienen wel meer dan ons, maar ik denk dat velen het met minder moeten doen... Maarja we moeten ook nog een huis bouwen dus daar gaan we ook nog elke euro kunnen gebruiken! Mijn man maakt zich niet zoveel zorgen over het financiële, hij zegt dat we het prima met wat minder kunnen doen, maar hij vindt die praktische dingen wel struikelblokken.. Zonet zei hij nog "en met Pasen, kerst, sinterklaas,.. zijn er dan nóg eens 2 extra plaatsen waar we naartoe moeten!" (Wij zitten ons altijd in allerlei bochten te wringen om overal te raken, en als er nog een meter en peter bijkomen maakt dat het nog moeilijker) Ik vind dat hij volkomen gelijk heeft, maar ik weet niet of we het om die redenen niet moeten doen... Ik ben ervan overtuigd dat je onmogelijk spijt kunt hebben dat je een kind hebt genomen, omdat je even veel van AL je kinderen houdt en eens het er is zou je er niet meer zonder kunnen. Dus ik denk dat ik enkel spijt zou hebben als we het niet doen... Maar dan nog heb ik nu niet het idee "ja dan is het simpel, dan doen we het toch gewoon?!" Ik blijf namelijk met die bedenkingen, mijn verstand blijft zeggen "nee joh, laat het toch zo, we zijn gelukkig met ons viertjes, het wordt nu net gemakkelijk nu de jongste bijna uit de luiers is, we zijn bijna van de middagdutjes verlost, het is over het algemeen zo makkelijk en leuk nu! maar toch blijft mijn hart me zeggen dat ik er nog eentje wil...
@Welshfan Ja dat praktische kan ik je echt niet mee helpen, een derde (en zeker een vierde ) is gewoon niet praktisch. Meer werk, meer gesleep, meer gedoe. Maar nu nog steeds zou ik het ervoor over hebben om nog een kindje te krijgen . Ja er zijn soms dagen dat ik überhaupt denk waar ben ik aan begonnen? Maar op een andere moment dan staat mn peuter met de oudste 2 te dansen in de woonkamer en mijn jongste om hen te lachen en te klappen in z’n stoel en dan is het het voor mij zo meer dan waard. Ik zou het gewoon even laten rusten, in dit geval vind ik ‘de tijd zal het leren‘ een mooie uitdrukking. Misschien heb je volgend jaar ineens wel zoiets van ja! Of juist: oh wat is het toch heerlijk met zn vieren.
@Welshfan Ik denk ook dat je misschien nog iets meer tijd nodig hebt maar aan de andere kant lees ik een schreeuwend hart voor een derde. Ik denk ook dat als t eenmaal zover is al die bedenkingen wegvallen. En wanneer is het de juiste tijd om een kindje te krijgen. Eigenlijk nooit toch? Er valt altijd wel een reden tw vinden om het nog even niet te doen. Volg je hart...maar ik weet precies hoe moeilijk dat is als je je gedachten niet even uit kan zetten. ik denk soms wel eens van ja maar wat als dit gevoel altijd blijft, wat als je dit gevoel gewoon houdt.
@Eppo82 Was het voor jou ook meer werk, meer gesleep enz? Want ik zie dat je kinderen 5 en 7 waren toen nummer 3 kwam? Dat is toch al een leeftijd dat ze veel zelf kunnen, niet? Gaat het bij jou nu niet gemakkelijker nu je er al 2 hebt van 10 en 8? Of is het nog steeds heftig en onpraktisch? Ik heb nu soms ook dagen dat ik denk "pfff.. wat zouden we toch een relaxed leventje hebben zonder kinderen!" maar inderdaad, die mooie momenten maken het zoveel meer dan waard! Het vervelende is dat ik niet te lang meer wil wachten als we voor een derde gaan... @ Loetje88: Dat schreeuwend hart voor een derde, dat heb je goed gelezen Ik denk inderdaad ook dat het nooit de juiste tijd is om een kindje te krijgen. Om die reden wil ik liever nu een beslissing nemen, ik wil dan liever sneller uit die lastige periode zijn (luiers, huisgebonden zijn door de dutjes,...) Als we nu voor die 3e zouden gaan, zijn onze dochters 3 en 4 jaar tegen de tijd dat de baby er is, en dat vind ik genoeg tijd ertussen. Dan is onze jongste zoals onze oudste nu is, dat is al een heel groot verschil tov hoe ze nu zijn! Ik ken meerdere mensen die spijt hebben dat ze nooit voor een 3e gegaan zijn, plots waren ze te oud en wilden ze er überhaupt ook geen baby meer bij nu het zo makkelijk ging met hun kinderen. Ik ben heel bang dat ik daar spijt van ga krijgen als we het niet doen. Wat mijn gevoel betreft ben ik er al lang uit, dan zou ik er nog een 3e bij willen, en zelfs als het dan een tweeling is zou ik het niet erg vinden (onze jongste was oorspronkelijk een tweeling dus de kans is er wel). Ik moet gewoon nog overtuigd worden dat het allemaal wel zal lukken wat organisatie en het financiële betreft. Bij mijn man is er iets meer overtuigingskracht nodig, hij kent ook niemand die met 3 kinderen opgegroeid zijn, dus hij heeft er ook geen idee van hoe dat in zijn werk gaat. Ik ken daarentegen wel mensen die met 3 zijn opgegroeid en het is opvallend dat die mensen allemaal meer dan 2 kinderen willen. Ik weet niet hoe die ouders het gedaan hebben, maar het valt me wel op dat die kinderen heel gelukkig zijn en zelf ook een groot gezin willen. Het is ook niet zo dat alleen rijke mensen 3 of meer kinderen nemen, dus dan moet het ons toch ook zeker lukken?! Mijn man komt met vragen als "Als we een weekendje naar Centerparcs ofzo willen, dan moeten we al een huisje voor 6 personen nemen, want een huisje met 4 personen gaat dan niet meer. En wie leg je dan bij wie op de kamer? Er moet dan altijd iemand alleen slapen... Dat is toch ook niet leuk?" Dan zou je zeggen "Dan neem je toch een vriendje, neefje of nichtje mee zodat ze even zijn?" maar dan zitten we met het probleem dat je niet met 6 mensen in 1 auto kunt én dan ook nog bagage erbij... En daar kan ik hem dan ook niet op antwoorden Dus wat die dingen betreft volg ik hem wel, maar langs de andere kant zijn er zoveel mensen die 3 (of meer) kinderen hebben, en die blijven toch ook niet aan hun huis gekluisterd...? Ik was beter ook net zoals jij vorig jaar al beginnen twijfelen, toen onze jongste 1 jaar was! Toen was ik er echter nog van overtuigd dat ik NOOIT meer zwanger wou worden (na 2 helse zwangerschappen)! Nu ben ik al vergeten hoe dat voelde en vind ik dat het het allemaal waard was...
@Welshfan ja klopt mijn oudste waren toen 5 en 7. Dus die waren zindelijk, zaten op school, konden zelf hun boterhammen smeren etc.. maar: - moeten nog wel naar school gebracht worden - gaan ook een paar keer per week naar sporten (zwemles etc) waar ze nog niet zelfstandig heen kunnen. Dus ik sleepte nr 3 wel veel meer mee dan toen toen ik bij nr 2 alleen een peuter had. Maar ik vond inderdaad die babytijd een stuk relaxter dan met nr 2 en 4. Ik heb nu wel eenzelfde setje (peuter en baby die 2 jaar schelen) en wat makkelijker is, is dat de oudste 2 kunnen helpen (luier pakken, kind aankleden etc). En de karakters van de jongste 2 zijn tot nu toe minder pittig dan van de oudste 2. Maar ik heb nog steeds 4 kinderen. Je moet nog steeds aan alles denken. Pak je tas, schoenen aan, heb je je tanden al gepoetst, vergeet je bril/gymtas/beker noem maar op niet... en dat terwijl je peuter dan weer dr schoenen uittrekt omdat ze niet mee wil naar school... Ik ben zelf 1 van 3 kinderen overigens en wij hebben het nooit als vervelend ervaren om alleen te slapen op vakantie. Sterker nog, ik vond het een feest als ik alleen mocht slapen, lekker rustig. Je slaapt toch alleen maar op zo’n kamertje, de gezelligheid zoek je toch ergens anders op. En anders wissel je af. Of mag er een keer 1 bij mama of papa slapen. Oh en anders een 7-zitter met dakkoffer (voor 6 personen). Ik weet de antwoorden wel hoor En als je liever snel uit die periode bent, en je man wil ook nog een kindje, zou ik er gewoon lekker voor gaan want je hart spreekt duidelijk lijkt me.
Ik zou zeggen denk niet teveel meer na want eigenlijk zeg je het zelf al dat je er uit bent. Dus kijk je man lief aan en vraag om een donatie hahaha nee grapje. Nee zou gewoon tegen hem zeggen schat alles komt goed daar komen we gaande weg achter en laten we er voor gaan! Gewoon doen want jouw hart schreeuwt zo hard dat krijgt niemand meer stil
En hier ook twee helse zwangerschappen en idd stom hoe je dat vergeet. Ergens weet je het nog wel maar niet exact. Ik krijg het momenteel nog wel benauwd van het idee van daarom weet ik dat ik er nog niet aan toe ben. Maar ik denk dat mijn gevoel volgend jaar wel gaat winnen. Ben nu 25 kilo afgevallen en wil nog 15 en voel me nu al fantastisch dus ga eerst nog even verder met mijn lijf. Ik hoop dat dit ook gaat uitmaken met een nieuwe zwangerschap!
@Eppo82 Daar zou ik nog best mee kunnen leven denk ik... De laatste dagen heb ik met enkele vriendinnen gepraat erover, en ikzelf raak steeds meer overtuigd ervan... Ja een grotere auto is misschien na verloop van tijd nodig, maar dat lijkt mij niet erg... We hebben nu een Renault Grand Scenic, dat zijn 5 volwaardige zitplaatsen... En mijn man heeft een Discovery Sport van zijn zaak, ook 5 zitplaatsen. Dus 3 kinderen zouden we geplaatst krijgen... Een extra kind meenemen zou dan weer niet gaan, maar hoe vaak zou dat nodig zijn? Dank je om jouw ervaring even te delen! Het valt mij écht op dat mensen die met 3 zijn opgegroeid zelf ook meer dan 2 kinderen willen. Dat is dan toch opmerkelijk, dan zullen ze als kind toch oprecht gelukkig geweest zijn?! Dat is voor mij ook een reden om er gewoon voor te gaan...Ik blijf erbij dat ik het prachtig vind om een groter gezin te hebben! @Loetje88 (even tussendoor, ik weet dat het een grapje was van jou,) maar dat heb ik ook al bedacht, even manlief diep in de ogen kijken en zeggen dat ik écht een derde wil... En ik ben er dan ook van overtuigd dat hij toestemt, maar ik wil dat we zoiets samen beslissen en dat we er beide achter staan. Bij onze oudste heb ik wel gezegd "Ik wil NU stoppen met de pil, ik wil écht een kindje, pleaseee..." en toen heeft hij enkele dagen later gezegd dat het voor hem goed was Maar bij een derde wil ik dat niet doen... Die eerste ging er toch sowieso komen, ik heb enkel beslist over de "wanneer", maar dit is nu toch wel een andere overweging... Inderdaad, je herinnert je die zwangerschappen nog wel maar niet meer exact, en ik had gedacht dat ik er echt een trauma aan ging overhouden ofzo... maar dat is dus allesbehalve zo. Wat je in de plaats krijgt is zoooo veel mooier, dat doet je die 7 maanden afzien echt vergeten! Ik moet wel zeggen, vorig jaar kreeg ik het ook benauwd van het idee, maar nu begint mijn hart wel heel hard te schreeuwen! En ik wil ook niet té lang wachten.. Ik ben bang dat als we wachten, het té makkelijk gaat met onze 2 dochters en we dan niet meer terug willen... En daar is mijn man het wel mee eens.. ALS we het doen, dan moet het binnen de 2 jaar... Wat goed trouwens dat je zo bent afgevallen!
Hier is het in de omgeving ook wel herkenbaar hoor, en mijn broertje en zusje hebben ook elk 3 kinderen, dus zij zijn het er ook wel mee eens dat het gezellig was vroeger Ik ben benieuwd wat je uiteindelijk gaat beslissen.
Ik denk dat de beslissing bij @Welshfan wel genomen is hihi @Welshfan nee absoluut een grapje. Het is een beslissing van jullie beide. Maar wat ik lees is je man ook wel meer voor dan tegen! De vraag bij jullie is meer denk ik wanneer wagen jullie de sprong! Spannend hoor!
@Loetje88 Ik ben voor 90% overtuigd ja, maar ik heb gisteren avond ook nog topics gelezen waar mama's van een 3e spijt hebben dat ze aan een 3e begonnen zijn. Niet dat ze er zonder zouden kunnen, maar als ze de tijd konden terugdraaien, ze het op 2 kinderen zouden houden. Die topics brengen me dan weer serieus aan het twijfelen! Wat mijn man betreft denk ik het ene moment dat hij voor is, maar hij zit met zoooo veel (terechte) vragen. Hij geeft mij het gevoel dat hij het niet echt ziet zitten, maar het wel wilt overwegen omdat hij voelt dat ik graag wil. Als ik er echt 100% zeker van was, zou ik hem dat duwtje in de rug wel geven waardoor hij ja zou zeggen, maar ik zit zelf ook nog met twijfels... Kan ik de drukte wel aan? Ik word nu soms al gek als onze dochters moe zijn en ruzie maken om ALLES, wat als er dan nog een derde bij komt? Misschien is het net beter als onze 2 dochters een "afleiding" hebben (die 3e) en niet zo op elkaars lip zitten, maar misschien wordt het juist erger en gaat die 3e lekker mee ruzie maken of loeihard huilen als de 2 oudsten ruzie hebben..? Het probleem is ook dat mijn man een eigen zaak heeft en lange dagen maakt. Ik kom nu tijdens de weekdagen met 2 kinderen om half 6 thuis (zonder boodschappen doen). Daarna moet ik met 2 vermoeide kinderen eten proberen te maken en de kinderen vaak ook alvast eten geven, want mijn man is nooit voor half 7 thuis. Het is wel zo dat ik nu al merk hoe gemakkelijk onze oudste inmiddels is, zij kan wel zeuren maar ze hangt niet meer aan mijn been te huilen om haar op te tillen, dat doet de jongste wel nog. Maar goed, als we nu voor een 3e gaan zijn we weer een jaar verder en is onze jongste zoals onze oudste nu is... Als onze dochters geen ruzie hebben, denk ik "goh wat heerlijk dat ik gewoon kan doen wat ik wil terwijl de meisjes fijn spelen!", maar als ze ruzie hebben moet ik opletten dat ze elkaar niets aandoen. Vaak daagt de ene de andere uit, waarna het wachten is wie het eerst haar geduld verliest. Meestal betekent dat dat de jongste in de arm knijpt, waarop de oudste boos wordt en een duw verkoopt, met de hele kermis van schreeuwen en huilen dat erop volgt. Op die momenten denk ik "nee, een 3e kan ik niet aan, dan kan je mij naar een instelling voeren!" Maar er zijn ook zoveel momenten dat ik denk dat het allemaal wel meevalt en het best zou lukken om er nog een 3e bij te nemen, zeker als onze jongste door die moeilijke tweejarige leeftijd is en naar school gaat... @Loetje88 Zit jij niet met die vragen? Denk jij dat jullie volgend jaar gewoon voor een 3e gaan?
Wij gaan ook voor een 3e! Altijd hebben wij gedacht 2 is goed maar zo ineens begon het bij ons beide weer te kriebelen. Dus besloten voor een 3e te gaan, wij hebben onze kinderen al wat groter 14/12 dus kunnen zichzelf goed redden.
Ik zit precies met die vragen ook idd. Ene moment verliefd op t idee andere moment (met gejank en gekrijs) denk ik neeeee waarom zou je dat trek ik niet. Maar probeer wel te bedenken dat die eerste jaren gewoon het pittigst zijn en die moet je gewoon “overleven”. Dus als de wens er toch blijft denk ik wel dat je uiteindelijk toch je gevoel gaat volgen.
Spannend zeg! Ja die twee zijn dan al lekker zelfstandig! Ik zou het zelf niet meer kunnen dan. Want ik verheug me nu ook al op de tijd dat wij onze vrijheid weer terug hebben Maar kan me voorstellen als de wens er is! En je kan je weer volledig op een babytje storten. Leuk hoor!
Altijd hetzelfde gedacht, oo heerlijk straks die vrijheid maar wat mis ik het zorgen voor, nu maar hopen dat ik snel zwanger word hihi
Hihi ja wieweet hoe ik er over vijf jaar over denk of later. Ben ook pas 30 dus heb nog ff haha Ik hoop t ook voor je! Echt spannend weer die fase!
@Loetje88 Precies! Op die momenten dat het goed gaat, is het zelfs meer dan gewoon verliefdheid... Dan is het écht hevig verlangen. Maar op die andere momenten met gejank en gekrijs is het haast even erg in de omgekeerde richting, echt het idee van neeee als hier nog een 3e bij komt kan je mij afvoeren naar een psychiatrisch centrum! Ik heb nu wel nog met een collega gepraat met 3 kindjes (2 jongens van 6 en 5 en een meisje van 1) en ze zegt dat het niet gemakkelijker wordt, maar ook niet erger. Doordat de oudsten ook ouder worden, verandert alles gewoon... Maar ik denk dus ook dat je die eerste jaren gewoon moet overleven Hoewel, daarna wordt het een sport om je kinderen op tijd op hun hobby's te krijgen en daarbij ook nog eens ervoor te zorgen dat ze tussendoor even gegeten hebben als het kan. Daar heb ik nog geen ervaring mee, maar dat schijnt ook heftig te zijn Het is gewoon zo moeilijk, ik begrijp heel goed dat Ajaxfan nu nog voor die 3e gaat als die wens er nog steeds zo hard is, maar dat wil ik écht niet... Ik wil niet over 8 jaar ofzo spijt hebben dat ik het nu niet gedaan heb. Ik ben zelf nog maar 28 dus in principe heb ik nog genoeg tijd, maar ik verheug me net zoals jij (Loetje88) naar de tijd dat we onze vrijheid terug hebben en de kinderen zelfstandiger zijn. Om die reden wil ik écht niet te lang meer wachten om te beslissen of die derde er al dan niet komt...