Ik heb precies hetzelfde! Ben vanaf mijn 24ste al aan het zorgen/luiers verschonen/etc en wil daar ook niet tot Mn 40ste in blijven zitten. Dus heb zelf een beetje het gevoel van hup de vierde erachteraan. Niet dat je over 4 jaar weer ‘opnieuw’ moet beginnen. Ik ben 31 dus heb op zich die tijd ook nog wel, maar precies hierom wil ik er niet te lang mee wachten. Maar ja, nieuwe baan met jaarcontract , man is ook net gestart met allerlei nieuwe projecten, mijn studie duurt nog 2,5 jaar, het huishouden/de kinderen etc. Hoe ga ik dat ooit combineren allemaal?
Nee dat hebben wij ook inderdaad. Volgend jaar of niet. Dan zou ik in maart/april willen beginnen. Dus ik hoop dat we (naja meer ik) er tegen die tijd qua gevoel uit ben. Maar mijn gevoel neigt ook meer naar ja dan nee. Maar blijft lastig pfff. Idd je hebt nu ervaring met het nu. Verzorgen van kleine kinderen, maar hoe zit het met oudere kinderen haha. Hoe gaan we dat dan doen denk ik dan, idd met zwemlessen en sport/hobby's of iets. Maar aan de andere kant misschien maar niet teveel over nadenken haha want het komt zoals het komt denk ik dan weer en je hopt niet van de ene fase naar de andere, nee daar rol je langzaam in. Dus dat komt dan echt wel goed. Ik heb wel eens gezegd nu twee snel achter elkaar, dan even wachten en dan weer twee snel achter elkaar haha maar vier gaat m denk ik echt niet worden. Ene kant lijkt het me wel heel leuk en gezellig. Ik kom ook uit gezin met vier kids. Je hebt altijd wel iemand. Maargoed een vierde kind is weer een heel ander verhaal hahahah
Ja tegenwoordig zijn de papa's en mama's natuurlijk ook allemaal druk, dat was vroeger wel anders. Ik heb ook allemaal verplichtingen en dingen die ik voor mezelf nog wil doen. Dat wordt dan goochelen met je tijd maar denk dat dat ook wel weer heel leuk is en je daar ook je weg in gaat vinden. Je kan immers niet anders als het eenmaal zover is denk ik dan...
Dat is ook zo, maar vraag me soms wel af of het nu praktisch is. Wat blijft er voor tijd over voor elkaar? En voor jezelf? Sporten etc? Hoe ga ik studeren met een baby? Kan ik op mijn lesdag kolven? Wordt mijn jaarcontract nog wel verlengd als ik een half jaar weg ben? Moeten we verbouwen? Past het wel in de auto? Enzovoort... en dan ben ik gister op het cb met de meiden en zie allemaal kleine frummeltjes van 4-8 weekjes oud en dan kan ik letterlijk mijn eierstokken horen rammelen wordt af en toe zo gek van mezelf!
Hihi ja dat ken ik. Daarom vraag ik me ook af of dat gevoel ooit nog weg gaat, heb je dat gevoel omdat je nog graag een kind wilt of blijf je dat gevoel gewoon houden, dat vraag ik me zo af. Want als het gevoel blijft dan is dat heel misleidend vind ik hahah en zou je dan toch niet meer nuchter moeten gaan denken als dat gevoel altijd blijft? ZO LASTIG! Ja pfff je wilt ook nog wel een beetje tijd voor jezelf houden he, ik weet wel dat als je er te lang over na gaat denken je helemaal gek wordt want je kunt nu eenmaal niet alles dekken in het leven, soms moet je gewoon je weg vinden zoals het komt.
Ik ben ze in ieder geval nog niet tegen gekomen die zeiden als ik het nog een keer mocht doen had ik mn laatste kind niet gekregen...
Hoi hoi! Ik kom even meekletsen! 3 dagen nadat ons tweede zoontje was geboren kreeg ik een mega intens verlangen naar een derde, nog een jongetje. Al is een meisje uiteraard ook gewenst.... Ons tweede zoontje is net 5maanden en er is nog werkelijkwaar, niet 1 dag voorbij gegaan zonder aan die derde te denken We hebben zelfs al voorzichtig uitgesproken om eind van dit jaar de boel los te laten en te zien of ons nog een derde gegunt word Onze wens is 4 kindjes, en heel misschien zelf nog wel een 5de?? Wie zal het weten!!!! Tussen ons oudste en tweede zit 1,5 jaar en vind t kleine verschil zoooo leuk! De evt derde mag van mij ook wel weer zo snel.... Praktische bezwaren wuif ik allemaal weg op 1 na.... en dat is mijn lichaam Ik ben bang dat weer een kleintje zo snel er achteraan een mega aanslag op Mn lichaam pleegt en de evt verzakkingen oid achterlaat...
@Mississippi ik zie in je handtekening dat jullie oudste dochter is overleden. Wat ontzettend verdrietig. Was ze ziek? En je twee jongste uit hetzelfde bouwjaar als mijn kindjes Je bent ook aan het afvallen zie ik, wil het een beetje vlotten? En wil je die kg's nog kwijt voor het zwanger worden? Ik ben ook bezig met afvallen. Ben nu 25 kg kwijt! Maar wil er nog 15, dan zit ik op 95 kg (ben wel lang). Maar mocht ik weer zwanger worden lijkt het me wel weer moeilijk om weer aan te komen. Op het einde van mn vorige zwangerschap zat ik bijna op 150 kg met al dat ellendige vocht en fikse bekkeninstabiliteit. Ik ben daar dus wel weer bang voor, stiekem hoop ik dat die kgs wel wat gaan uitmaken maar aan de andere kant?!
Wow wat leuk om te lezen, iemand die er gewoon voor durft te gaan hihi! Spannend hoor! Mijn vk zei dat je minimaal 9 maanden moet wachten maar het beste is 1,5 jaar. Nu hebben wij dat ook niet gedaan. Onze kindjes schelen 21 maanden. Ik vind het hartstikke leuk en gezellig zo, maar wel heel pittig, ik zou dit zelf dus niet nog een keer aan durven. Als wij voor een derde gaan dan moet onze oudste wel op de basisschool zitten. Ook fijn dat jullie zo op 1 lijn zitten samen. Mijn man is nog een beetje twijfelachtig, meer dan ik. Maar ik weet zeker dat als ik echt graag zou willen hij ook echt wel nog een derde wilt. Bij mij is mijn lichaam ook best weel een punt van twijfelen. ik ben nu 25 kg afgevallen en wil nog 15 kg. En heb twee hele zware zwangerschappen gehad met op het einde van de laatste zelfs in de rolstoel. Ook heb ik heel erg last gehad van depressieve gevoelens tijdens de zwangerschappen. De constante pijn en slechte slapen zullen daar ook in meegespeeld hebben maar ik heb duistere kanten van mezelf gezien. Ik ben eigenwijs genoeg om al die dingen weg te wuiven als ik iets graag wilt, maar het blijft toch wel een beetje in mn hoofd spoken nu.
@Loetje88 ik ben zon vrouw waarbij het gevoel nooit weg zal gaan vrees ik. Bij mij zal er altijd nog een kindje welkom zijn. Maar je verstand gaat op een gegeven moment wel een halt toe roepen hoor, en anders je vent wel @roever ik snap je gevoel en je laatste bezwaar is zeker geen onbelangrijke in mijn ogen. Ik merk zeker nu al dat nr 3 en 4 meer een aanslag zijn geweest op mijn lichaam dan nr 1 en 2. En misschien merken veel vrouwen er nu niet zo heel veel van, maar na de overgang kan het nog steeds klachten gaan geven (risico op verzakkingen, osteoporose etc is gewoon groter). Het belangrijkste is dat je in ieder geval goed naar je lichaam luistert. Mijn vk adviseerde bijv om minimaal 1,5 jaar tussen de zwangerschappen te hebben ipv 9 maanden. Juist ook voor later. Maar goed, ik heb me daar zelf ook 2 keer niet aan gehouden
QUOTE="Eppo82, post: 21705230, member: 9969"]@Loetje88 ik ben zon vrouw waarbij het gevoel nooit weg zal gaan vrees ik. Bij mij zal er altijd nog een kindje welkom zijn. Maar je verstand gaat op een gegeven moment wel een halt toe roepen hoor, en anders je vent wel [/QUOTE] hahaha ja de mijne zeker weten...
Ja, je leeft uiteraard maar 1x he!! Dus,, Carpe Diem! Pluk de Dag!! Voor alle praktische “problemen” zijn oplossingen te vinden! Behalve dus het lichaam, die is iets moeilijker maar ook daarin kan veel tegenwoordig! Duistere kanten.... Oei,die heb ik ook zeker gezien, vooral in de eerste zwangerschap. Lees; 20 weken ziek,15kg afgevallen en heel vaak een abortuswens gehad. (Ook dat had weer een verhaal hoe dat kwam... maar te veel om te schrijven!) Pas 3weken na geboorte begon ik pas wat voor hem te voelen.... Nu daarentegen stapelgek op mijn heerlijke jongens!! En idd,als het lichamelijk zwaar is en of niet lukt zoals je zou willen,dat vergt enorm veel energie van je en haalt het ergste in je naar boven helaas. Ik probeer het sinds mijn naarste horrortijd ever anders te bekijken ; Je leeft maar 1x dus doe gewoon wat je graag zou willen, ook al kost het wat tranen en moed! Persoonlijk zie ik Mn vriend en mij al zitten met onze kroost om ons heen!!!( en ook zat dagen dat ik ze allemaal wel 10metwr diep kan stoppen denk ik haha) Maar hey, ze wonen allemaal maar tot hun gemiddeld 25 bij je thuis,en daarna heb je nog een heel leven voor je met weer veel tijd voor jezelf en partner etc! Financieel vind ok het ook mega spannend, hebben helemaaaaal niet veel te besteden gezien alleen Mn vriend werkt. Wel heb ik onze kinderen veel tijd en liefde te geven ... dat is de andere zijde En als laatst.... uiteindelijk komt het altijd wel goed! Welke keuze er ook gemaakt word!
@Eppo82 wel grappig trouwens als ik naar het leeftijdverschil kijk van jouw kindjes. Ik heb ook altijd gedacht twee dicht op elkaar dan even wachten en dan weer twee dicht achter elkaar. haha maar ik krijg 4 er niet in bij mijn man denk ik. Ik ben ook zo'n planmatige tr*t soms. Waarom moet ik alles plannen haha waarom kan ik het niet gewoon los laten en zien hoe het leven loopt.
Hahaha Hier dachten we ook pas een tweederde willen als de eerste 4 was En evt de derde en voerde als de eerste twee pp school zitten. Maar zoals t nu lijkt is dat ook alweer anders.... Mensen...
Onze oudste is vorig jaar maart overleden. Ik was toen ruim 30 weken zwanger van de jongste. Heel verdrietig en echt een hele nare tijd. Ze was meervoudig gehandicapt en had heel veel problemen, maar we hadden nooit gedacht dat ze zo vroeg zou overlijden. Het hele verhaal staat onder de pijler vlinderkinderen, ons grootste kleine meisje is niet meer. Ergens op pagina 10 ofzo heb ik het hele verhaal neergezet. Wat grappig dat jouw kindjes ook dezelfde leeftijd hebben ik zou er dit keer iets langer tussen willen laten. K. was echt nog te klein om een beetje te begrijpen dat er een baby bij zou komen, ze was net 4 dagen 2 jaar toen J geboren werd en negeerde de baby compleet pas na een maand of 3 begon ze het een beetje leuk te vinden. Zou het wel leuk vinden als beide meiden het nu iets bewuster meekrijgen, maar ja J is nu 15 maanden, stel we gaan er het einde vh jaar voor, dan is ze natuurlijk ook pas 2,5 jaar als de baby geboren wordt. Afvallen lukt gestaag moet zeggen dat met die hitte het sporten er een beetje bij in is geschoten, maar ga eind augustus beginnen met boksen en wil deze week weer gaan hardlopen. Ik heb niet heel veel zin om heel erg moeite te doen om alle Kilo’s kwijt te raken als ik einde vh jaar weer zwanger ben. Maar in ieder geval nog een kilo of 5, zou mooi zijn. wat goed dat je zo veel bent afgevallen! Hoe heb je dat gedaan?
@roever ja die duistere kanten jeetje dat is echt wat he? Op dat moment kun je ook niet meer helder denken. Niet zoals je nu kan. Dat is zo moeilijk. Ik voelde gewoon geen geluk meer, ik heb dus ook weinig van mijn zoontje kunnen genieten die 9 maanden en heb me daar enorm schuldig over gevoeld. Hij moest ook niks van mij weten en trok alleen maar naar papa. Vreselijk vond ik dat. Maar ik kon eigenlijk alleen maar denken laat me met rust allemaal en ik kruip mn bedje in en kom er niet meer uit. ik ging met moeite ergens heen. Ik zag ook niet in waarom. vond niks leuk. Heel af en toe had ik een opleving en kon ik weer even lachen, maar wat heb ik veel gehuild. op het einde zelfs een keer zo overstuur geraakt dat niemand meer contact met me kreeg. Maarja, gelukkig na de bevalling voelde ik me gelijk alweer stukken beter, en ik denk na een maand of 4/5 weer een beetje mezelf terug gevonden. Absoluut je leeft maar 1 keer! Ben ik ook weer achter gekomen dit jaar, nadat mijn moeder na een ziekte bed van 6 weken overleed. Wat mis ik haar, het idee dat zij mijn kindjes niet ziet opgroeien doet vreselijk pijn.
Zo verdrietig ik zal je verhaal eens lezen! Ja bij het leeftijdsverschil heb ik nu ook echt wel dat ik er meer tussen zou willen. Maar meer voor mezelf dan. Want ik vind het heel pittig. Onze jongste is een enorme jankebalk (oh mag ik dat zeggen?!) het is zo'n knuffelkont dat hij gewoon niet los komt van je, als je hem niet op pakt dan kruipt hij krijsend achter je aan tot je het wel doet. Op het kinderdagverblijf heeft hij ook een naam hahah maar het is wel een schatje. Maar het maakt het wel pittig. Hij heeft een aan en uit stand, zit niks tussen in. En elke ochtend om 5 uur klaar wakker he. wie verzint dat Ik had na nr1 ook zoiets van afvallen pff laat maar wil toch wel weer snel een tweede. Maar dit keer had ik echt zoiets van tot hier en niet verder ik zat zo vreselijk in mn vel. En tot nu toe ben ik ook zo vreselijk trotst hoever ik gekomen ben ondanks alles, ik ben namelijk een enorme emotie eter en dit jaar is vreselijk zwaar geweest door het overlijden van mijn moeder en TOCH lukt het me om af te vallen. Ik doe momenteel het powerslim dieet. Dit zijn koolhydraatarme product vervangers, wel prijzig maar voor mij nu echt waard want ik hoef niet na te denken over wat ik in mn mond stop, ze hebben heel veel keuze dus ik trek mn la open en kies gewoon wat uit en het is ook allemaal erg lekker dus bevalt goed, hoewel nu na drie maanden het wel een beetje begint te vervelen hoor hihi verlang ook wel weer naar gewoon eten, maar af en toe smokkel ik wel al wat hier en daar. Maar blijf alsnog lekker afvallen. Gaat echt als een tierelier.
Leuk en herkenbaar om te lezen van iedereen. Ik twijfel ook heeeeel erg wanneer die 3e er nou moet komen. De wens voor een tweede was haast 'vanzelfsprekend', maar de derde... Ik ben nu 30, mijn kinderen zijn 2,5 en 1,5. Ik zou het nu niet kunnen denk ik, dit is al zo druk en voelt als precies wat we aankunnen. Maar nog één keer zwanger, bevallen, een babytje, de oudste 2 nog een broertje of zusje geven, het lijkt me zo speciaal. Misschien als de oudste naar school is en ik wat tijd alleen heb gehad met de jongste. Daarnaast moet er ook een extra slaapkamer gebouwd worden. En alle bezwaren als 'We hebben het zo leuk nu/Wat als die 3e weer een huilbaby is/Misschien is dit gewoon wat we aankunnen/Wat voor effect gaat het op mn lichaam hebben etc. Maargoed, als ik een newborn zie zijn al die twijfels ook zo weer de deur uit.