Hoi dames, Gister ochtend zou ik mijn eerste echo hebben, ik zou dan 10 weken zwanger zijn. Met veel goede moed ging ik er heen, maar helaas kregen wij tot onze grote schrik te horen dat het kindje is gestopt met groeien bij 8 weken, en geen hartslag meer heeft. Uiteraard zijn wij behoorlijk geschrokken en zijn we nog steeds behoorlijk van slag. De enige troost die we hebben is dat wij dit totaal niet hadden kunnen voorkomen. Bij de eerste cel deling is er iets mis gegaan waardoor er ook op de echo overduidelijk een afwijking werd gezien. Maar ondanks dat maak ik mezelf toch gek door excuusjes te zoeken waarbij het toch aan mij zou liggen. Ik hoop nu dat dit vanzelf een miskraam wordt en wij hebben besloten hier tot volgende week zondag op te wachten. Zijn er dames die het zelfde hebben meegemaakt? En hoe lang duurde het voor de miskraam op gang kwam? Waren er behalve kram en bloedverlies nog andere dingen waar aan je kon merken dat je lichaam begon met het afstoten?
Wat een verschrikkelijk nieuws zeg! Ik heb in febr precies hetzelfde meegemaakt, zou 11w zijn maar gestopt met groeien met 8w1d.. Zoiets verwacht je niet en zie je echt niet aankomen. Ik heb nog 1 week gewacht maar toen nog steeds helemaal geen tekens, geen kramp, geen bloedverlies. Kon de gedachte dat er iets niet levends in mij zat niet meer zo goed verdragen dus heb met de vk besloten dat ik maar de gyn mocht voor cytotec pillen om het op te wekken. Wilde geen curratage omdat je dan een kleine kans op verklevingen hebt. Pillen begonnen na 8 uur ofzo te werken en ben toen alles verloren, best heftig bloedverlies en krampen. Totdat ik het vruchtje verloor daarna werd het minder. Na 5,5 week na het verliezen vh vruchtje pas weer ingesteld geworden (vorige week) dus ik ben blij dat ik nu weer verder kan. Of en hoe lang je af wilt wachten is je eigen keuze maar mijn lichaam gaf nog geen seintjes dus heb besloten voor de medicatie en ondanks dat het wel heftig was geen spijt gehad! Wel die dag en dag erna ziek gemeld op me werk. Heel veel sterkte! En als je vragen hebt stel ze gerust!
Dankje wel. Ja je schrikt je te pletter als je zo iets hoor en alles wordt ineens omgegooid, van het toe leven naar een kindje wordt het ineens bedenken hoe het er uit moet komen, hoe lang wacht je af, wat doe je anders. En dan daar boven op ben je ook nog eens je kindje kwijt
bedankt voor je reactie. En fijn dat je je verhaal met me wil delen. Hoe werkte die pillen? Want lees veel verschillende verhalen, de een zeg je mag het zelf thuis doen en de ander moest er 3 op 1 dag gebruiken waarvan de eerste in het ziekenhuis. Daarnaast hoorde ik ook dat de kans dat zo een pil werkt maar 50 % is , klopt dat? Zo een pil is voor mij ook de 2e keuze omdat dit als het zelf niet op gang komt het meest natuurlijk is. En dus ook de kans op complicaties kleiner is.
Bij mij Zei de gyn dat het bij 9 op de 10 goed werkt. Ik had 4 pilletjes dacht ik die ik gewoon thuis kon inbrengen en wachten. Haal wel genoeg maandverband... Op een gegeven moment was het bloedverlies zo hevig dat ik onder de douche ben gaan staan en daar toen ook het vruchtje verloren. Je lichaam doet het dan toch een beetje zelf en idd geen kans op verklevingen. Nadeel is dat het even naar is en je nog een kans hebt dan dat je alsnog gecurrereerd moet worden, maar ik wilde iig eerste de pillen proberen. Mocht het nog een keer gebeuren kies ik hier weer van, maar dat is heel persoonlijk. Als je langer zwanger bent las ik idd dat ze je in het ziekenhuis houden als je de pillen inbrengt maar bij mij hebben ze het daar niet over gehad. Vond het wel prettiger thuis en het is verder handig om wel iemand bij je te hebben vond ik. Pilletjes moest ik trouwens vaginaal inbrengen. Emotioneel vind ik de miskraam veel lastiger te verwerken dan de miskraam echt zelf, en ik vond het heel lastig dat je je cyclus erna geen idee hebt Hoelang het gaat duren voordat je weer ongi word. Ik had elke week na de pillen een zw test gedaan om te kijken wanneer het zwangerschaps hormoon uit je lichaam was, eerder word je toch niet ongesteld omdat je dan geen eisprong krijgt. Snap dat je hier nog niet aan (wilt) denkt/denken, maar dat wilde ik toch even zeggen omdat ik daar wel veel aan had. Heel veel sterkte meis, wat je ook beslist afwachten pillen of curratage. Het is allemaal naar ... Je mag me ook een berichtje sturen als je verder nog vragen hebt hoor, echt geen probleem. Niet dat ik alles weet maar ik vond ervaringen ook erg prettig om te horen. Liefs
hoe lang duurde het voor je testen negatief waren? Ik had namelijk gisteren nog aan de verloskundige gevraagd hoe het dan kan dat het nog geen miskraam is geworden. Zei vertelde inderdaad ook dat het komt door de hormonen, die zijn nu nog zo hoog dat ondanks die kleine is afgestoken door me baarmoeder me lichaam daardoor nog niet bezig is geweest met het reinigen van me baarmoeder. Wel merk ik dat de hormonen langzaam zakken, ik zat op me borst heel erg onder met pukkels en puisten en deze nemen langzaam af. Ze zijn er uiteraard nog wel maar worden heel langzaam minder. Daarnaast heb ik al wat krampen gehad wat betekend dat er een kans is dat ze langzaam met regelmaat gaan komen waarna er een miskraam komt. Uiteraard moet ik voor mezelf wel een streep trekken hoe lang ik wacht. Mijn idee was te wachten tot wanneer me eerst volgende menstruatie zou zijn omdat ik de hoop had dat je dan een grote kans heb dat je lichaam het af kapt, maar dit schijnt niks met elkaar te maken te hebben helaas. Ik vind het heel lief van je dat je jouw verhaal zo open vertel en er met me over praat. Tis namelijk voor jou ook nog vrij vers en zou het heel goed begrijpen als je daar moeite mee zou hebben.
Ik heb met de echo van 8 weken te horen gekregen dat het overeen kwam met 6+3 qua grootte en een zwak hartje. 2 weken erna weer een echo en daarop was te zien dat het hartje gestopt was. We waren er al vanuit gegaan dat het mis was, en diep van binnen wist ik het al. De grond zakt weg onder je voeten en de wereld vergaat op dat moment. 1 week erna curretage want wachtte voor mijn gevoel al zolang. Mijn gyn zei dat met cytotec 50% in de praktijk echt schoon is erna. Ik heb een curretage onder plaatselijke verdoving gehad en dat is me best meegevallen, alleen emotioneel vind ik het heel zwaar om dit te verwerken. Heel veel sterkte!!
Ja ik merkte ook dat me borsten geen pijn meer deden maar de testen bleven best lang positief hoor.. Zie hieronder.. 13 feb was me miskraam. 24 maart me eerste ongesteldheid weer.. Ik hoop echt voor je dat het bij jou deze week uit zichzelf gaat komen!
Jeetje dat is een dikke maand geweest! Ik blijf nog even hoop houden maar als er volgende week zondag nog niks is gebeurd dan kies ik toch voor een pil, anders gaat het gewoon te lang duren.
Bij mij idem dito. 12 weken en met 6/7 weken gestopt met groeien. Als harde klap bij heldere hemel. Ik ben 3 weken thuis geweest, we hebben even gewacht met de cytotec, omdat het vanzelf leek te gaan komen, maar dat kwam maar niet. Ik heb ook veel en lang gebloed. En echt de tijd voor mezelf genomen. Nu pas voor het eerst ongesteld ....dus nu pas is mijn lichaam het aan het verwerken, waardoor er een nieuwr cyclus aankomt.... Sterkte meis en blijf aan jezelf denken. T is niet niks.....
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Bij 10 weken ontdekten we dat het bij 8 weken mis is gegaan. Hele verdrietige periode. Gelukkig ging het allemaal erg snel bij mij. De dag na de slechte echo kwam de miskraam natuurlijk op gang. Heel veel sterkte!
Hier geen ervaring, maar ik wil jullie even een digitale knuffel geven en heel veel sterkte wensen! Hopelijk zijn jullie snel weer zwanger, als je er aan toen bent, en mogen jullie dan na 9 maanden een gezond kindje in jullie armen sluiten!
Ik wil alleen TS en alle andere meiden die hetzelfde meemaken if meegemaakt hebben even een dikke digitale knuffel geven en veel sterkte wensen.. Wat vreselijk verdrietig om dit mee te moeten maken... Knuff!!
Ik heb dit helaas al 3x moeten mee maken. De eerste keer ben ik een week later gecuretteerd. De tweede keer heb ik gewacht en is het na 2 weken zelf los gekomen. De laatste keer heb ik bijna 5 weken gewacht en kwam er niks en ben ik uiteindelijk alsnog gecuretteerd.
Bij mij alweer 9 jaar geleden. Wat is het rot om mee te maken he. Ik heb het toen heel lang de tijd gegeven om los te laten komen maar dat gebeurde niet. Uiteindelijk gecuretteerd. Daarna vlot weer mijn menstruatie gehad en binnen drie maanden weer zwanger van mijn dochter. Ik ben dus nu ook niet bang voor een miskraam in de zin dat ik ineens zou gaan vloeien maar meer bang voor de eerste echo en dat er dan geen kloppend hartje te zien is. Ja je onbevangenheid is weg... Sterkte meissie neem je tijd.....is niet niks....
Hallo dames, Ik lees graag mee. Hier mijn verhaal: Na een jaar van uitblijvende zwangerschappen, zijn mijn vriend en ik de medische molen in gegaan. Bij mijn vriend was alles goed. Bij mij is een laparoscopie gedaan met tubatesten. Ook geen bijzondere dingen geconstateerd. Ineens de eerste ronde daarna zwanger. Alles verliep prima, voelde mij redelijk goed. Volgens de arts trouwens toeval dat ik nu ineens na de onderzoeken zwanger ben geworden. Vandaag slecht nieuws gehad. Morgen zou ik 9 weken zwanger zijn. Ik heb al twee keer een kloppend hartje gezien via een inwendige echo. Vandaag vertelde de arts mij geen kloppend hartje meer te zien. Nu een week wachten op een eventuele spontane miskraam en anders een curretage. Volgende week vrijdag een echo om te kijken of het al schoon is. Mijn wereld stort in. Hoe geef in dit een plekje? Zijn er mensen met tips en/of vergelijkbare situaties? Liefs