Natuurlijk heeft alles voor en nadelen en kan niemand de juiste beslissing voor jullie nemen, behalve jullie zelf. Ik kan wel even inhaken op het slapen... Onze jongste heeft vanaf dag 1 slecht geslapen en werd nog steeds elke nacht minimaal 1 keer wakker. Ze is ruim 2. Nu sinds de herfstvakantie liggen de meiden samen op 1 kamer en ze heeft nog nooit zo goed geslapen Ze voelt zich blijkbaar een stuk veiliger of zo met haar grote zus op 1 kamer, dus dat zou ook positief uit kunnen pakken... Succes met het nemen van deze moeilijke beslissing!
Ik had precies dezelfde gedachte als jij Miek22, ik wil gewoon niet de rest van m'n leven spijt hebben van het niet krijgen van een derde. De praktische bezwaren zijn er bij ons niet echt, we hebben genoeg ruimte in huis, financiën zijn in orde, de auto is groot genoeg en de eerste maanden komen we ook wel door.
Wat fijn dit topic. Ik zou erg graag een 3de kindje willen, na 2 mooie dochters (ruim 6 en ruim 2)... Maar manlief wil niet (echt). Het kriebelt ontzettend. Ons huis was te klein en kregen we niet verkocht. Uiteindelijk helemaal verbouwd (nog niet klaar). En nu is het met 2 kindjes groot genoeg. Maar waar laten we de eventuele 3de dan? Tussen onze kids zit al meer dan ik zou willen, door het ruimtegebrek. Uiteindelijk toen tegen manlief (die al niet stond te springen om nr 2) dat voor alle praktische bezwaren wel een oplossing was te verzinnen. Dat blijkt nu ook wel, dus ik geloof dat we er met een 3de ook wel weer uit zullen komen. Maar hij dus niet. Ik heb hem gevraagd of we er binnenkort eens echt serieus over kunnen praten, want nu is het zijn idee tegenover mijn idee. Ik wil graag samen beslissen wel of niet... Maar wel moeilijk... Ik vind wel dat nee hierin zwaarder weegt dan ja. Dus als we er niet uitkomen, zal ik schikken
Grootste struikelblokken hier: -mijn leeftijd (37 jaar): wat als het kindje niet gezond zou zijn? wat zou ik dan beslissen? ik heb 2 gezonde kinderen en misschien moet ik wel gewoon tevreden zijn -het feit dat ik altijd met tijdelijke contracten werk en er nu weer sprake is van 2 banen waar ik op zou kunnen werken in de toekomst, maar daar kunnen ook verblijven in het buitenland bij horen en hoe ga ik dat combineren? bovendien weet ik dat ik erg stressgevoelig ben en het soort werk dat ik doe moeilijk combineerbaar vind met de vermoeidheid die bay's met zich meebrengen -want als het zich zou beperken tot een paar maanden, maar wij hebben jarenlang slaaptekort gehad (de jongste wordt nu 5) en dat heeft zich zo opgestapeld dat ik nog steeds veel te moe ben; dus angst voor de vermoeidheid is een andere factor (ik weet niet eens of ik tegenwoordig nog wakker zou worden van gehuil) -praktische bezwaren: wat als je op reis wil, 3 is moeilijker dan 2, en als ze gaan studeren later, wordt het dan niet te duur? -voel me vaak al schuldig omdat ik niet zo'n knutselmoeder ben, zou meer kleine dingetjes met mijn dochters willen doen, als er weer een kleintje komt, wordt dat alleen nog maar minder misschien -tenslotte nog eens een zwangerschap, die eerste periode van misselijkheid, echt geen zin in! Best veel bezwaren zoals je ziet, maar toch sterke kriebels.
Hier lang getwijfeld, maar we zijn er toch voor gegaan. Het gevoel bleef gewoon. Eerst helaas een miskraam gehad, maar nu gelukkig weer zwanger. We hopen heel erg dat we in augustus ons derde kindje mogen verwelkomen. De twijfel is helemaal weg
Tja hier ook zoveel bezwaren: -geen extra kamer -al 2 gezonde kindjes, wil je het lot nog een keer tarten -weer helemaal opnieuw beginnen met gebroken nachten, luiers, mijn andere kinderen zijn dan al 7 en 5 -qua werk komt het niet lekker uit -voor 3 is het helemaal lastig oppas te krijgen. En toch besloten om er voor te gaan Spijt krijgen van een kind zal ik nooit, ik krijg wel spijt als ik het niet probeer..
Hier ook kriebels voor een 3e kindje. We hebben 2 gezonde kinderen een zoon en een dochter. Maar het voelt nog niet compleet. We zijn afgelopen jaar verhuisd en hebben straks een kamer over. M'n partner wil nog even wachten tot ongeveer augustus. Dan heb ik nog even de tijd om werk te zoeken. Dan pas is de situatie voor ons ideaal. De nachten maak ik me geen zorgen over. Beide kinderen sliepen na anderhalve maand door en nu in de vakantie kunnen we allemaal uitslapen tot 9 uur. Erg geluk mee gehad besef ik wel.
Hier ook sterke kriebels. Toen we zwanger waren van de eerste wilden we heel graag drie kinderen, maar na twee zware zwangerschappen die allebei uitmondden in zwangerschapsvergiftiging en een inleiding was ik er na twee kinderen wel klaar mee. Puur rationeel gedacht denk ik ook dat we niet voor een derde moeten gaan, het wordt nog krapper in huis, financieel zal het lastiger worden, met oppas wordt het lastiger en tsja, hoe zal de zwangerschap gaan. Waar zo'n last van hoge bloeddruk en bekkeninstabiliteit. Als dat zo is dan zal ik weer 9 mnd uit de running zijn. Moet ik niet gewoon blij zijn met wat ik heb (count your blessings). Maar het voelt nog niet compleet. In verband met het leeftijdsverschil tussen de kinderen en mijn eigen leeftijd wil ik, mochten we toch nog voor een derde gaan niet nog een paar jaar willen wachten. Ik heb nu met mijn man afgesproken dat we over 10 mnd een keus maken, gaan we ervoor of niet. Mocht ik dan zwanger raken dan zit mijn jongste het laatste trimester ook al op de basisschool en kan ik iets meer rusten. Ik zou het wel lastig vinden om het van me af te zetten denk ik we de keuze maken om het bij twee kinderen te houden, want het kriebelt wel heel hard...
Wat zijn er veel kriebels hier Hier heb ik de kriebels sinds een positieve test afgelopen zomer. Een paar dagen later was de test negatief, waarschijnlijk is het in een zeer vroeg stadium mis gegaan. Maar goed, sindsdien kriebelt het. Komt ook nog eens bij dat ik dankzij de borstvoeding een vreselijk onregelmatige cyclus heb, waardoor ik nu elke maand wel denk dat ik wellicht zwanger ben. Waarom kan ik niet tevreden zijn met twee gezonde kinderen? Een derde zou heel wat aanpassingen vergen. Nieuwe auto, extra kamertje, meer kosten voor opvang en oppas. En zeer waarschijnlijk weer een jaar lang niet slapen (we hebben twee zeer pittige baby's gehad). Vraag aan de dames die wel voor een derde (of vierde, of...) zijn gegaan: wat gaf bij jullie nu echt de doorslag?
Ik hoor ook iedereen altijd zeggen van 2 naar 3 is makkelijker dan van 1 naar 2, is dit ook echt zo? Hoe hebben jullie dat ervaren?
Ik vind een gezin met 3 kinderen heel mooi. Ik kom zelf ook uit een gezin van 3 en dat heb ik altijd leuk gevonden. 2 voelt hier niet compleet. Ik wist na mijn 2e bevalling direct, dit wil ik nog 1 keer meemaken. Ik heb van beide kinderen zo genoten van de baby tijd. Ik ben nu 23 en dat speelt ook mee. Wel is het fijn als er meer leeftijd tussen de 2e en 3e zit. Als wij voor een 3e gaan zit de jongste al bijna op school. Dubbelop genieten dus als we straks nog een 3e krijgen.
Miek dat klopt denk ik wel. Want met 2 kinderen vond ik het wennen dat ik bijvoorbeeld de aandacht moet verdelen over 2 ipv 1. Ik denk dat ik dat met een 3e erbij een minder grote overgang vind.
Hier dit hele traject begin dit jaar doorlopen. De oudste 2 schelen maar 20 maanden en ik vond de eerste 2 jaar hierdoor best ff buffelen. Maar toen de jongste ruim 2 was begon het welbekende gekriebel! En het is hier al eerder gezegd maar uiteindelijk wel wat bij ons de doorslag gegeven heeft: alle praktische bezwaren overwogen, maar spijt van nog een kindje krijgen zullen we niet. Echter, spijt krijgen van GEEN kindje meer krijgen des t meer. Nu gaat de jongste in februari naar school en ben ik in mei uitgerekend. Zo leuk ook dat ze nu beiden oud genoeg zijn om mee te krijgen wat er gebeurd! Woensdag as de 20 weken echo waar we natuurlijk hopen goed nieuws te krijgen en dan: tot het uiterste gaan genieten van het kersje op onze taart! Succes met wikken en wegen, uiteindelijk kunnen alleen jullie dit beslissen!
Juni op de tijdelijke contracten na... hier idem!!! Slaaptekort ook enorm!. dan de ruimte en oppas.... de auto ach moet kunnen.... we gaan er binnenkort even over bomen.. wel of niet.... beide gevoelens even sterk... verstand vs gevoel idd. Ben benieuwd wat eruit komt...we moeten er samen uit komen. Respecteer het ook als hij echt niet wit...zal wel even zuur zijn maarja ben nu ook wel gelukkig.
Ik zou het nog makkelijk vinden als mijn man gewoon niet wou (denk ik). Maar dus hier allebei wel-niet gevoelens. Lastig hé. Als we er deze maand voor zouden willen gaan, moeten we nu zo'n beetje proberen, maar misschien moeten we er nog een maandje over denken...
Bij twijfel zou ik idd een maandje wachten! Ben je dan teleurgesteld dat je ongesteld bent of blij dan weet je al wat meer b
Wat een herkenning hierzo ! ML en ik hebben er ruim 6mnd over gesproken. Ik heb een nieuwe partner en hij heeft geen kids. We zijn heel hecht met zn 4e. Ik had zo veel twijfels, geen aparte ruimte voor een baby, nieuwe auto moeten we dan kopen, ik ben al uit de babytijd en wil ik dat opnieuw ? Praktische gedachte, hoe doe je dat in de pretparken ?? Niet praktisch zeg maar.. mijn vader zei eens dat ik maar blij moet zijn met wat ik heb... en toch gaan wij ervoor ! Na 6 mnd praten erover... helaas nu al 7e ronde. Het kan me niet snel genoeg gaan, zucht hihi. Doorslag gaf mijn gevoel. Ik kijk naar mijn 2 kids en besef me dat die 2 mij intens gelukkig maken !! Hoop dat ik ooit nog zo n wonder erbij mag krijgen...dan valt al dat praktische gedoe in het niet hihi. en mijn ideaalbeeld was altijd al 3 kids.
Wij wachten zowieso nog....zeker als de nachten geen verbetering geven. En de oudste op school zit. maar zolang we er nie uit zijn wacht ik gewoon. en idd als manlief nou gewoon nee zei ...dat maakt t zeker makkelijker...
Hier ook bezig voor een derde. Vond de overstap van 1 naar 2 behoorlijk pittig; dochter was ook geen makkelijke baby. Vandaar nu bewust langer gewacht. Begonnen toen dochter 2.5 was, maar het wil nog niet echt. Inmiddels is dochter al bijna 4, als de baby er is, als ik nu zwanger zou raken. Ik hoop wel dat het snel lukt, omdat het anders wel weer best een groot verschil wordt en zoon en dochter best dicht op elkaar zitten. Wat voor ons de doorslag gaf is dat we ons gezin zeker later niet zien met "maar" 2 kinderen. We komen beide uit een groot gezin en dat is (bijna ) altijd gezellig. En het zal vast nu wel druk worden, maar dat hebben we er graag voor over. Nu maar hopen dat het ons gegund is.