Hoi, Kleine man is nu in het ziekenhuis met een virusje. Hij was wat slap. Sliep uitzonderlijk veel en zelfs voor een verschoning jammerde hij een keer klaaglijk om daarna zijn hoofd weer weg te draaien en verder te slapen. Ook drinken ging niet zo best. Met veel moeite dronk hij iets minder dan de helft van zijn fles leeg. Ook zag hij erg bleek en had hij ondertemp (35,3-36,0). Vandaag bij de kinderarts leek het het meest op een virus. Hij had een lage saturatie en krijgt nu 1 liter per minuut 100% zuurstof. Als hij daar niet genoeg aan heeft zou hij weer Cpap moeten en daarom dus weer naar Maastricht. Ze hebben geprobeerd om een sonde in te brengen (omdat hij niet wilde drinken) maar die poging hebben ze gestaakt toen zijn saturatie toen veel te laag was. Hij kon zo lang niet zonder zuurstof. Hij krijgt nu alleen vocht met glucose en extra zout. (dit omdat de zoutwaarde in zijn bloed erg laag was, in zijn urine dan weer hoog,) RS is met de sneltest uitgesloten. (ben ik even blij dat ik heb gekozen hem daarvoor te vaccineren). Even van me afschrijven verder. Meer niet. Groetjes
Heel veel sterkte en ik duim heel hard dat de gang naar Maastricht niet nodig zal zijn en hij aan deze ondersteuning genoeg heeft. Heel veel sterkte!
BAH wat een dikke tegenvaller nou weer!! ik ga kei en kei hard duimen dat je kleine ventje niet naar Maarstricht hoeft... heel veel sterkte!
O getver, hopelijk knapt hij snel op. Begrijp ik nou goed dat hij uit voorzorg al naar Maastricht moest?
Nee hij ligt nog in het streekziekenhuis. Maar hij moet natuurlijk zijn op de plek waar hij de juiste zorg kan krijgen maar dan is het weer zo ver van huis. Toch eng dat het met een ander virus ook zo kan verlopen! En ik maar denken dat ze veilig zijn doordat ze de synagis krijgen. ... Gaan ze het soort virus nog onderzoeken?
Er zijn kweekjes afgenomen ja. Kan ook het Rhinovirus zijn bijvoorbeeld. En zo heb je er natuurlijk nog meer. Hij is aan het stijgen met zijn temp. Zit nu op 37,8. Sonde is inmiddels ingebracht en hij mag zo dadelijk 35 cc drinken en minderen met infuus. Saturatie blijft nu goed, hij ziet er ook beter uit maar hij is evengoed nog wel erg gelaten. Zout bleek bij de laatste meting ineens goed te zijn. Hij heeft wel bij gehad maar ook weer niet zo veel dus ergens lijkt er toch een mismeting te zijn geweest. Zuurstof gaat nu ook afgebouwd worden. Eerst de flow, dan het percentage zuurstof. Gelukkig dus geen Maastricht!
Betere berichten. Fijn. Kwetsbaar zijn die kleintjes hè, was het maar een jaar verder. Hoop dat je goed kunt slapen.
Hoi, Gisteren hebben ze geprobeerd zuurstof af te bouwen en uiteindelijk te stoppen. Maar toen ging hij weer heel veel dippen. Dus eerst flow terug aan en nu toch weer 40% zuurstof erbij. Maar dat gaat goed. Temp weer krapjes. Drinken gaat langzaam. Gisteren een fles leeg en daarna steeds beetjes. Rest met sonde. Vanmorgen fles nagenoeg leeg. Hij is wel levendiger. Begint zich ook weer te melden voor de voeding (het zij niet zo heel hard). Vandaag denk ik niet meer naar huis. Maar wie weet.
Gisteren is de zuurstof gestopt. De sonde is er ook uit gehaald. Zonder zuurstof gaat goed. Hij heeft tijdens het drinken even een serieuze hartslagdaling gehad maar ik keek ernaar en afgezien dat hij een wat afwezige uitdrukking had (hij leek wel wakker) zag ik niks aan hem. Ik vraag me dus ook af of het niet een stickertje is geweest wat even minder contact maakte. Hetzelfde later nog een keer met de saturatie die tot 82 ging, maar waarbij hij totaal niet verkleurde. Ook de flesjes zelf drinken gaat nog erg moeizaam. Het gaat, maar hij doet er een uur over en hij laat bij elke fles wel een beetje staan. Hij was ook afgevallen. Even afwachten nu of ze dat nog een dag aan willen kijken of dat we hem vandaag al mee naar huis mogen nemen. Ik ben de hele tijd blijven slapen, maar omdat ML vandaag werken is en DL thuis is en ik niet met haar van oppas-naar-oppas wil slepen ben ik vannacht thuis blijven slapen. Ze gaat dan over een uurtje wel naar de overbuurvrouw, omdat ik voor de artsenvisite weer in het ziekenhuis wil zijn en soms komt die om 10 uur en soms om half 12. Dan heb ik onze dochter liever niet bij. Zeker als hij daarna mee naar huis mag! Mocht hij nog een dagje moeten blijven ga ik vanmiddag wel even met haar naar het ziekenhuis. Ik merkte dat ik gisteren een enorm verscheurd gevoel had. Ik vind het zo moeilijk om langere tijd bij hem weg te zijn. Ik zie ook enorm op (nu al) tegen half januari en ik hem heb opgegeven voor de kinderopvang. Ik wil hem daar het liefst zo laat mogelijk naartoe doen. Gezien zijn kwetsbaarheid. Ivm vroeggeboorte moet ik half januari weer gaan werken (ipv eigenlijk 1 februari). Dus ik heb KDV vanaf half januari geregeld. Nu heb ik van werkgever 2 weken cadeau gehad en mag ik toch per 1 feb beginnen. Zit eraan te denken dat KDV dan ook nog 2 weken uit te stellen. Het is maar 2 weken, maar wordt al naar bij het idee dat hij er dan al heen moet. Terwijl hij dan toch al 5 maanden is. Bij onze dochter had ik dat totaal niet! Zij is met 10 weken gegaan (wat onze zoon nu is) en ik heb er geen traan om gelaten. Ik vind dat feit heel raar. Waarom vond ik het bij mijn dochter de normaalste zaak van de wereld en heb ik daar nu zoveel moeite mee? Is dat dan toch de moeilijke start? Of het feit dat de emoties bij N ook anders zijn vanwege ons dochtertje* ertussen? Hoewel ik daar verder geen extra emoties van heb gevoeld dit keer. waarschijnlijk omdat deze situatie op zich al heftig genoeg was. Herkennen jullie dat?
Hopelijk mag hij naar huis vandaag. Dat gevoel van niet kunnen loslaten ken ik goed! Mijn zoontje was 11 weken toen hij weer naar het ziekenhuis moest ivm spoedoperatie aan een dubbele liesbreuk. Ik ben 4 nachten en dagen bij ben geweest, terwijl ik de eerste weken van zijn leventje "makkelijker" naar huis kon. De weken daarna was ik helemaal op en kon me niet voorstellen dat ik hem ooit kon wegbrengen naar de gastouder. Gelukkig ging hij pas met 17 weken en toen ging net veel beter met hem, medicijnen voor de reflux, hij sliep beter, dronk goed en groeide als kool. Ik hoop dat het bij jullie nu ook bergopwaarts gaat en je hem in februari (dat is nog 3 maanden!) wat makkelijker weg kan brengen.
Fijn dat het steeds beter gaat! Ook ik herken je gevoel qua verscheurdheid. Het is volgens mij omdat je 'weer terug bij af' bent. Thuis ging alles zijn gangetje en dan weer dat ziekenhuis in dat je zo graag achter je wilde laten. Ik had een soort instortmoment toen ik de afdeling weer op liep met de badge om de deur open te maken. Hij is eigenlijk nog geen 10 weken hè.... wel na de geboorte maar vanaf de uitgerekende datum? Zo moet je het toch bekijken tot het 1e jaar zeker qua ontwikkeling. Dat heb ik ook benadrukt op het kinderdagverblijf dat ze haar niet moeten zien als 5 maanden maar als 3,5 maand. Wel fijn dat je die weken cadeau hebt gekregen. Maar als het niet gaat dan gaat het niet! Ik had nog 5 weken vakantie tegoed die mij wat reservetijd gegeven hebben. Pas goed op jezelf ook bij jou zal de man met de hamer komen zoals mij is verteld. Hier is hij inmiddels geweest en heeft een dreun gegeven.
Oh ik zie dat hij eigenlijk nog maar 2 weken is! Dat is echt nog heel jong hoor je moet hem ook echt proberen zo te zien. Ik zie Luna nu wel als baby van 3,5 maand.
Hij mocht inderdaad vandaag naar huis! Maar vanaf thuiskomst had hij diarree. Op een fles kon ik hem 4 luiers aandoen. Stuk voor stuk helemaal vol. Inmiddels rode billen en hij houdt niet op met huilen! Contact gehad met de afdeling. Die kwamen met het advies om ORS te geven. Tussen elke fles 50 ml. Mocht hij de flessen helemaal niet meer verdragen moest ik alle flessen vervangen door ORS. Vanmiddag dus met zieke baby en peuter naar de apotheek gemoeten (zucht) want de ORS die ik had was natuurlijk alweer kansloos over de datum. Hij heeft inmiddels 2 keer gehad en Manlief is toch met hem op weg naar de afdeling om te laten checken of hij niet heel hard uitdroogt. Dit omdat wij schrokken van de kuil in zijn hoofd 'formerly known as fontanel'. (van de huisarts gehoord dat dat een teken van uitdroging was). Huilen met tranen heeft hij nog nooit gedaan. En ik vind het nogal lastig beoordelen of zijn mondje droog aanvoelt. Hij heeft nog speeksel, maar is het genoeg? Daarbij dat hij niet stopt met huilen. Sinds thuiskomst heeft hij nog geen oog dicht gedaan. Zucht...........ik wordt hier zo moe van!!!!!!!!!!!!!! Update: Hij mocht weer blijven. Hierbij haal ik even mijn laatste zin aan.
Ja, hij is nu 10,5 weken, maar gecorrigeerd is hij er 2,5. Ik ben niet zo met zijn leeftijd bezig. Vergelijk ook eigenlijk totaal niet en merk wel wanneer hij bepaalde dingen gaat doen. Meer mbt die kinderopvang. Onze dochter ging dus nu al. Terwijl ik er nu nog niet aan moet denken. Maar goed; in en uit dat ziekenhuis. Ik heb nog niet het gevoel dat hij echt thuis is geweest eigenlijk. Dat zal er ook wel mee te maken hebben. Tegen de tijd dat hij gaat is hij gecorrigeerd ruim 3 maanden. Ik heb er 6 weken volledig ouderschapsverlof achteraan genomen. Die ga ik ook echt wel nodig hebben!
Jeetje zeg wat een ellende! Zo is het nog niet lekker naar huis gaan. Ik bedoel het ook niet raar hoor maar eigenlijk zou hij nu dus 2,5 week zijn en dan zou je een kind nog bij lange na niet naar een kinderopvang brengen. Dus dat je er moeite mee hebt snap ik. Wacht maar tot over een paar maanden als hij wat groter is. Op een gegeven moment zal je er wel klaar voor zijn. Ik vergelijk Luna ook niet met haar zus hoor maar qua ontwikkeling kijk ik wel een beetje naar een baby van rond de 3 maanden. Maar wat ze wel of niet doet en wanneer maakt niet zoveel uit. Maar ik kan haar niet zien als 5 maanden want dat klopt absoluut niet! Voor zover ik nu zie ontwikkelt ze super goed. Jullie heel veel beterschap voor de kleine man. En dat het maar snel wat rustiger mag worden!
Beterschap voor de kleine man! Wie weet heeft hij nog iets in het ziekenhuis opgelopen waardoor hij nu diarree heeft. Probeer nog niet te denken aan je werk straks. Dat is nog zo ver weg! Sterkte.