Ik haak even in op je opmerking over dat het een keuze is of je je kindje wilt troosten met een borst. Het is in de praktijk echt niet altijd zo dat de weg die jij als moeder wilt bewandelen, past bij je kindje. Het kan gewoon zijn dat de aanpak die jij prefereert, niet werkt. Ik heb het zelf ervaren. Mijn beeld bij wie ik als moeder wilde zijn is compleet veranderd in het eerste jaar met onze zoon. Omdat enkel troosten met extra voedingen, dragen en samen slapen rust bracht. En ik kan je vertellen hoe frustrerend het is als dan deskundigen een boekje pakken en inderdaad zeggen dat de manier waarop je omgaat met een onrustige baby 'een keuze' is. Voor mij was afstappen van de norm heel lastig. Wie ik als moeder wilde zijn lag onder vuur. Nu ik zwanger ben van de tweede heb ik juist veel meer een open blik. Ik ben van plan nu niet vast te houden aan opvattingen, keuzes of methodes. Ook niet als onze inmiddels cosleepende-dragende-responsieve way of life minder bij dit kindje blijkt te passen. Dat advies had ik 10 keer meer aangehad na de geboorte van onze eerste, dan al die feiten uit boekjes.
Dat is het belangrijkste Samarinde dat je iets doet wat bij jou en je kindje past en dit jou en je kindje de rust geeft. Positieve stimuli (stimulans) in jouw geval, dragen en voeden, dragen bij aan het uitdoven van negatief respons, huilen en verdriet bij je kind. Jij blij en je kind blij. Alleen stel, je bent een andere type moeder. Dat raakt gestresst van deze situatie en wil niet continu dragen en voeden, maar doet het toch, ontstaat er een negatieve stimuli. Kind blijft daardoor hierom vragen, omdat het niet positief bevredigd wordt in zijn behoefte. Stress van de mdr is in dit geval ook een negatieve stimuli. Dit ontstaat uiteraard ook als mdr niet volledig in die basisbehoefte voldoet en kind laat huilen. Kind verliest positieve stimuli in behoeften, waardoor het door negatieve stimuli (moeder die niet reageert) uitdooft en kind er niet meer om vraagt. (Ofwel in de vroege hechting leert het kind al dat er niemand zich bekommert om zijn behoeften). Is wel een extreme uiterste en moet wel meer dan dagelijks voorkomen. Ik zie het voor mezelf als negatieve stimuli om mijn kind straks steeds de borst geven. Als ik een dagje weg ben of straks weer moet werken, kunnen de oma's en mijn man geen borst geven. Ik zoek graag vrijwel meteen naar alternatieven voor de troost. Er zijn tevens diverse onderzoeken geweest naar baby's en baby aapjes, waarbij er moeders met diverse opvoedingsstijlen op reageerden en hoe de baby's hiermee omgingen. Ook aapjes waarbij er continu een zogenaamde zoogmdr aanwezig was en bij de ander niet. Zo zie je hoe primitief al en jong referentiekaders worden gevormd in het ontwikkelende brein. Sensitief ouderschap is zeer belangrijk. Alleen de vraag continu wat is de juiste dosering? Wisselt ook per kind. Ik heb mijn dochter ook continu gedragen en nooit laten huilen. Had helaas geen borst en ook geen speen voor de troost. De fles was ook niet haar beste vriend. Maar we hebben het gered ...ze sliep wel vanaf 6 weken van 19-7.
Interessante discussie. Ik ga wel mee met Ladylola, ze geeft ook duidelijk aan dat je moet doen waar je je als moeder je goed bij voelt. Ts geeft aan verandering te willen, dan is overgeven aan de situatie een tip maar schiet ze niets mee op. Ik zelf ben ook zon moeder die het niet zou kunnen, bv was voor mij sowieso een nare ervaring, ik voelde me zo opgelaten en opgesloten. Toen het na 3 weken nog niet ging overgegaan op kolven. Wat ik ermee wil zeggen is dat ik echt het beste met mijn kindje voor heb maar er niet zelf aan onderdoor wil gaan. Ts, ik denk dat er goede tips en uitleg wordt gegeven, volg vooral je gevoel in de keuzes die je maakt. Het maakt je geen slechte moeder als je iets uit probeerd en het uiteindelijk toch njet lekker loopt. Misschien kun je ook ipv de cosleeper een ledikant in jullie kamer zetten. Dan is de mama en melk geur toch al iets verder weg. Wij gaven ipv een doekje al vrij snel sokjes in bed, daar slaapt mijn zoontje nog steeds mee. Verder kun je ook kijken of je een aar nachten kunt knversteren in niet troosten met de borst maar op een andere manier weer in slaap laten vallen, zal even wennen zijn maar uiteindelijk kan het je wel makkelijker maken en pakt hij ook misschien het speentje. Succes hoor! Je komt er doorheen!
Ik denk eerlijk gezegd dat een baby niks heeft aan 'waar jij je als moeder goed bij voelt'. Heel cru, maar het eerste jaar is gewoon zwaar. Gebroken nachten, krampen, baby's die huidcontact nodig hebben... en dan heb ik het nog niet eens over baby's met problemen als reflux of bijv. KISS. Een 'normale baby' is al bewerkelijk genoeg. Het lijkt me een normale reactie als ouder dat je alles doet om je kind door dat hectische eerste jaar heen te helpen, ipv je krampachtig vast te houden aan 'waar ik me goed bij voel.' Het draait namelijk niet om mij. Gelukkig maar.
Ik had juist de droom om lekker te knuffelen, samen slapen en dagen lang te dragen... Heb de eerste 6 weken kunnen genieten... Zoontje sliep met 6 weken 10 keer beter in zijn eigen kamertje en was uitgeruster, wilde sindsdien ook niet meer bij mij of in onze slaapkamer liggen of slapen... Knuffelen? Ik kan een 5 minuten durende knuffel krijgen in de ochtend omdat hij dan tegelijk een stukje tv kan kijken en met dragen maak ik hem sinds een paar weken ook niet blij. Heb nog maar 1 flesvoeding waarbij hij in mijn armen wil liggen en dat is de laatste, daar geniet ik dan ook maar van, de andere fles wilt hij in zijn stoel en de ochtendfles wilt hij niet meer dus geef ik hem met pap van een bordje. Verder is het een heel zelfstandig ventje...huilt bijna niet, slaapt goed, eet en drinkt goed en heeft mij niet zoveel nodig als ik gehoopt had. In mijn omgeving hoor in constant dat het komt door hoe wij als ouders zijn...relaxt, veilig enz. Ikzelf denk dat het per kind verschillend is, net als wij gewoon verschillende behoeftes hebben.
Ik ben het rr ook mee eens dat kind het grootste gedeelte bepaald nu. Ik doe nu bij de 4e hetzelfde als bij de 1e. De 1e sliep snel en goed door, nu is 3 nachtvoedingen niet gek.... Echt honger? Nee denk het niet, voor mijn gevoel zoekt hij troost/houvast/geborgenheid. En dat wil ik hem niet afpakken. "Hij is zo 18" "ook voor baby 9 maanden op, 9 maanden af" "savonds beetje me-time". Positief denken helpt me er doorheen. Nu scheelt het wel dat ik niet hoef te gaan werken. Na een hele slechte nacht kruip ik zoveel mogelijk op de bank onder schooltijd. Ts: kijk wat je kan met de tips hier boven en hopelijk minderen de nachtvoedingen snel
Dit absoluut, vergeet niet dat je waarschijnlijk ook gewoon een heel makkelijk kind hebt. Ik word altijd een beetje kriebelig van mensen die insinueren dat je invloed hebt op bepaalde dingen, dat je sommige dingen zelf in stand houdt. Als het ene niet werkt dan probeer je het andere... ik merk vooral ontzettend veel onbegrip van mensen wiens kinderen wel super makkelijk zijn of die dingen wel "volgens het boekje" doen.
Er zijn maar weinig kinderen, die het volgens "het boekje" doen! Gelukkig maar, want opvoeden en verzorgen is een pittige taak! Ligt er aan hoe betrekkelijk je het neemt Nescio? Het is echt waar jij je als mdr je goed bij voelt... Ik geloof dat je als mdr alles rondom je kindje doet waar jij en je kindje zich goed bij zullen voelen. En als jij continu je grenzen overheen gaat, dit beide weinig goed doet. Ik heb echt wel me momenten dat ik even iebelig word. Ook die momenten zijn er en mogen er ook zijn. Je bent bent moeder geworden, maar ook nog steeds een eigen ik! Maar goed dit is weer een andere discussie
Maar Nescio, als je je als moeder ergens al helemaal niet goed bij voelt, dan zul je je steeds ongelukkiger gaan voelen. Er zijn zoveel wegen naar Rome, waarom niet zoeken naar het geen wat jij als moeder prettig vind, tuurlijk bepaald een kleine een hoop maar echt niet alles. Je kunt als ouder prima wat sturing geven als je dat wilt. Je kunt het ook allemaal zo zwaar maken als je zelf wilt, ik snap dat dit een gevaarlijke opmerking is en ik heb het dan echt niet over huilbaby's of baby's met allergieën of een ziekte. Ik heb het puur over een geval als ts, ze kan zich volledig overgeven aan haar baby en daar zlef steeds meer aan onderdoor gaan of ze kan zoeken naar iets waar ze zich fijn bij voelt en uiteindelijk haar kleintje ook. Als ze dan meer rust vind en betere nachten krijgt voelt ze zich vanzelf ook weer stukken beter wat meer energie voor de kleine betekend. Win win dus.
Ik zeg nergens dat je over je grenzen moet gaan he! En dat uitgeput raken ook niet goed is, zeker voor je kindje niet. Idd, als het een niet werkt probeer je het ander. Daar doelde ik op, ipv halsstarrig proberen vast te houden aan iets wat in een boekje staat of wat je eigen overtuiging is. Als een baby je iets leert, is het wel flexibel zijn. O, en over het eigen ik: ik ben een werkende moeder en zou niet anders willen. Ik heb bewondering voor tbms maar zou het zelf niet kunnen. Wat dat betreft doe ik dus ook wat bij mij past.
Dan bedoelen we eigenlijk hetzelfde denk ik Ik heb ook bewondering voor tbms, maar eigenlijk heb ik bewondering voor alle moeders, ik had nooit verwacht dat het zo zou zijn
Buiten dat je als 'pasgeboren moeder' moet wennen aan die enorme verantwoordelijke taak voor de zorg van je kindje, wordt die in je omgeving gestuurd door adviezen. Dus een aanpak waar je je niet goed bij voelt, kan gestuurd zijn door een standaard norm. Die je bijvoorbeeld hebt gezien van familie, buurvrouwen, maar ook van 'deskundigen' zoals het cb, kraamzorg en artsen. De vraag is of je dan nog wel weet wat je zelf prettig vindt. Ik was dat helemaal kwijt in ieder geval! Het probleem is dat niemand het heeft over 'zoveel wegen naar rome', maar iedereen heeft zijn eigen wiel uitgevonden en zal dat ook doorzeggen. Ts:geef het de tijd. Durf een beetje te prutsen, geef jezelf de tijd om je eigen pad te vinden en fouten te maken. Je post hier getuigd al van een hele betrokken mama. Dan komt het goed hoor!
Ik besef me inderdaad maar al te goed dat ik een makkelijk kind heb! Maar ook dat dat zomaar opeens anders kan worden. Het advies wat weleens gegeven wordt is alsnog met de beste bedoelingen denk ik. Als iets werkt voor moeder en kind dan geef je natuurlijk adviezen vanuit je eigen 'werkwijze' Daar maak ik me ook weleens schuldig aan... onze nachtroutine werkt blijkbaar en als iemand een kindje heeft wat (nog) niet doorslaapt en om advies vraagt dan geef je dat advies natuurlijk vanuit je eigen ervaringen.
Samarinde, ik was ook de weg kwijt, al die adviezen van alle kanten. Ik heb op een gegeven moment voor mezelf op een rijtje gezet wat nou eigenlijk het ''probleem'' was. Even terug naar de basis ipv verdrinken is alle adviezen en alles maar uitproberen. Je weet dan ook niet meer wat nou wel helpt en wat niet of je doet alles half. Uiteindelijk was het ''probleem'' dan heel normaal en makkelijk verholpen. Dit probeer ik nog steeds te doen, even terug naar wat de oorzaak is en daar een oplossing voor zoeken. De oplossing kan dan ook zijn om je er bij neer te leggen dat het nu zo is (en dan 100x in je hoofd zeggen ''het is een fase, het is een fase''. En soms is er een andere oplossing