Hey meiden ik moet even mn verhaal kwijt en misschien kunnen jullie mij (ons) helpen? We hebben nu een heerlijke gezonde zoon van 1,5 jaar. Om zwanger te raken van hem heeft een poos geduurd. Toen het niet lukte zijn we naar de ha geweest en die heeft ons toen doorverwezen naar de gyn. Op de dag van de afspraak moest ik eigenlijk ongi worden, maarja was wel altijd onregelmatig dus dat zei niks. De gyn. heeft mij toen onderzocht en we hebben toen een afspraak gemaakt voor een spermaonderzoek en vervolgafspraak. Eenmaal thuis een paar dagen later bleek ik zwanger en zijn we dus gestopt met de afspraken. Nu zijn we weer na de ha geweest omdat een 2de niet wil lukken. Omdat er toendertijd geen spermaonderzoek heeft plaatsgevonden wou ze dat eerst laten doen. Gister kregen we de uitslag. We kwamen daar en er was een arts in opleiding. Die vertelde ons dat er weinig beweeglijke spermacellen zijn en dat mijn man antistoffen aanmaakt tegen zn eigen sperma. Ok, maar wat houd dat dan precies in, hoe zit het dan met onze zoon en kunnen we nog zwanger raken? Dat waren vragen waar ze geen antwoord op wist en dat moest ik maar met de gyn. bespreken. Helemaal in de war zijn we toen thuisgekomen. Zoveel vragen en geen antwoorden. Had dan niks gezegd en ons gewoon doorgestuurd naar de gyn. 15 mei hebben we pas een afspraak en horen we meer. Nu vroegen we ons af wat het nou precies inhoud en wat onze kansen dan zijn? Kunnen we nog zwanger raken en zo ja wat zijn de mogelijkheden? Zijn er meer mensen die voor deze diagnose spontaan zwanger zijn geraakt of waas hij dan een klein wondertje? Mijn man zit er heel erg mee dat hij geen antwoord heeft gekregen op de vraag hoe onze zoon dan kon worden geboren. Had hij dit toen ook al of is dit iets wat later is gekomen? En ik heb zelfs al naar mn hoofd gekregen dat hij een dna test wil laten doen. Toen was ik kapot. Hoe kon hij dit nou denken?! Nu dus al veel stress omdat er geen normale uitleg is gegeven bij de uitslag. Ik hoop dat jullie mij (ons) een beetje kunnen helpen. Ik hoop op een aantal antwoorden zodat we de tijd een beetje kunnen doorkomen tot 15 mei. Liefs Samantha
Hoi Samantha, Ik zie dat je nog geen antwoorden gekregen hebt en omdat je verhaal een beetje gelijk loopt met dat van ons wou ik toch nog even reageren. Twee jaar geleden lieten wij ook een zaadonderzoek doen (nadat we al meer dan een jaar vruchteloos probeerden zwanger te worden). Uit dat onderzoek (dat we bij onze gewone gyn lieten doen) bleek ook dat mijn man antistoffen tegen zijn eigen sperma aanmaakte. Dit komt vaak voor als de man vroeger een ongelukje of zo in die streek heeft gehad en door zo'n inwendige wond er opeens antistoffen worden aangemaakt. Theoretisch komt het er dan op neer dat die antistoffen zich vastzetten op de kop of staart van het zaadje, ze in trossen gaan samenkleven en ze uiteindelijk dus niet goed meer kunnen bewegen. Hierdoor zou het heel moeilijk zijn om nog zwanger te geraken. Het is absoluut niet onmogelijk maar het is echt wel geluk hebben en kan heel erg lang duren (vandaag wss dat jullie zoontje wel verwekt is maar de tweede ook weer heel lang op zich laat wachten) Onze gyn stuurde ons toen onmiddelijk door naar de fertiliteitskliniek voor behandelingen (vertelde ons toen dat het inseminaties of zelfs IVF zou worden). Wij dus ook ergens een beetje in paniek... en het duurde ook lang tot de eerste afspraak maar tijdens die eerste afspraak bleek dat het allemaal niet zo erg zou zijn. Dat de beweeglijkheid voor de antistoffen eigenlijk best nog wel ok was (21% snel en progressief wat in principe min 25% moet zijn en 59% snel en matig progressief wat min 50% moet zijn). Ze hebben toen nog een extra spermaonderzoek gedaan om te kijken hoe het zaad op een opwassing reageerde. Aangezien het zaad heel goed reageerde op de opwassing (beweeglijkheid ging tot boven de 90%) maar toen wel bleek dat de vorm van de zaadjes niet ok was (eigenlijk heel slecht) zijn wij met IUI begonnen (waarbij we dan uiteindelijk ook het geluk hebben gehad van zwanger te mogen worden)! Conclusie is dus dat die antistoffen absoluut niets zeggen maar stel dat de beweeglijkheidheid echt aangetast zou zijn dan zullen jullie waarschijnlijk wel in aanmerking komen voor IUI. Als je nog vragen zou hebben laat je het maar weten! Alvast veel succes de 15e! Groetjes, Marisha