Wat een bijzonder verhaal! Wonders bestaan dus toch!! Dat stress toch zoveel kan doen met je lichaam...
Ja,wonders bestaan dus toch. Net als iemand die ik ken.Die had kanker overwonnen.Ze was in het zelfde jaar als ik zwanger.Haar dochter werd een dag na mijn verjaardag geboren,maar was overleden. Een jaar later werd ze weer zwanger en ze was van haar zoontje op de dag uitgerekend,waar ze ook van haar dochter uitgerekend was. Toen was ze ook zo bang.En heel begrijpelijk....Gelukkig is bij haar zoontje alles goed gegaan.
Helaas kan je nooit iets plannen. Mijn oudste zoon is pas 11 jaar,mijn jongste word in augustus pas 4 en ik ben in december uitgerekend,dus tussen de jongste en beeb zal wel 4 jaar zitten. Ik heb wel al 4 mk achter de rug Als dat niet was gebeurd dan had er veel minder tijd tussen gezeten. Mij maakt het dan ook echt niet uit hoeveel leeftijdsverschil er tussen mijn kids zit,ik ben al erg blij als ik gezonde kids op de wereld kan zetten en ervan kan genieten. Het is wel zo dat vooral mijn oudste goed kan helpen als ik iets vraag. Hij kan dan ook meehelpen en op zijn jongere broertje letten als ik even wat moet doen. Scheelt wel weer groetjes Bianca
Inderdaad dat scheelt. Mijn oudste helpt ook mee.Het is dan niet oppassen,maar meer luiertje,spuuglapje aangeven.
Jee wat heftig zeg... Ik was van mijn tweede dochtertje uitgerekend op de geboorte-sterfte dag van mijn eerste dochtertje. dat vond ik ook heel bijzonder!
Dit is heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel bijzonder. Weet je wat ook bijzonder is.(hebben wij weer) Op de dag(nu alweer 4 maanden geleden)dat mijn dochtertje geboren is,is mijn schoonmoeder overleden. De kraamhulp zei.We maken vaak mee dat op de dag dat een kindje geboren is een paar dagen erna een familielid sterft,maar 2 op dezelfde dag,komt zelden voor. Het bizare ervan is,dat ik op de dag bekend werd gemaakt wat ze had,ik ineens heel slecht ging slapen en een voorgevoel had,dat mijn schoonmoeder zou sterven,op de dag dat mijn meisje geboren zou worden
Dat is ook heel heftig zeg... Wat kan de wereld toch gek in elkaar zitten soms... (maar ik geloof dat we wel een beetje off topic gaan nu)
Wat een heftige verhalen komen voorbij.. Het blijft ook een kwestie van geluk. Hoe mooi je alles ook wil plannen Hier is nr1 straks 4,5 als nr2 komt. Er zit oa een gat tussen door flink ziekzijn winter 2009/2010 en een studie. Maar eigenlijk vind ik het wel prima. Als ik mijn zusje zie zwoegen met 2 kleintjes waar 1,5 jaar tussenzit. De eerste kon nog niet eens lopen toen nr2 kwam. Je loopt dan heel wat met 2 kids op de arm. De oudste snapt "even wachten" ook niet, en drijft zijn peuterzin lekker door. De jongste lijkt daar een beetje onder te sneeuwen omdat deze redelijk makkelijk is. Bij ons kan nr1 straks echt meeleven met alles, we kunnen hem meer uitleggen, en ondertussen hebben we tijdens schooltijd genoeg tijd voor nr2. Zelf verschil ik bijna 4 jaar met mijn kleine zusje, en dat was opzich prima. Maar we waren hele andere kinderen, dus als er 1 jaar tussen had gezeten waren we niks closer geweest. Nu we ouder zijn is dat bijgetrokken.
Hier zal er straks ook een leeftijdsverschil van minimaal bijna 4 jaar tussen zitten (eerst nog maar eens kijken of het nog een keertje wil lukken). Als we het zelf voor het zeggen hadden gehad, zouden we ook liever wat minder leeftijdsverschil ertussen hebben gehad, maar je kunt inderdaad niet alles plannen helaas. Maar als ik alle positieve reacties hier lees van de mama's die een wat groter leeftijdsverschil tussen de kindjes hebben zitten, dan doet me dat toch wel weer goed.