Euh, de hele dag! Heb nog zere voeten, haha! Maar ik weet hoe jouw zoontje eruit ziet en denk niet dat ik hem gezien heb! Maar wat was het druk hè! 30.000 bezoekers totaal hoorde ik!
Gelukkig sluit de knuffel het corrigeren niet uit en andersom ook niet Hier altijd een combi van begrip maar ook duidelijke grenzen. Werkt voor onze dochter in ieder geval erg goed.
OMG! hahaha wij waren na 2 uurtjes ook al weer weg hoor. We waren er net voor 10:00 en rond 12:00 zei die kleine dat hij het wel gezien had. Dus toen zijn we lekker terug gegaan, het weer was ook niet zo super natuurlijk.
Het was KOUD! Ben blij dat ik toch nog een vest onder mijn zomerjas aan heb getrokken. Zoon mocht een cadeautje kiezen, het werd Edward. 3 dagen lang door het dolle met zijn nieuwe vriendje Edward. Kwam hij vanochtend huilend de badkamer binnen toen ik onder de douche stond: Edward was niet meer lief, hij moest geruild worden voor Percy ... En welke trein had ik nu als eerste vast? Juist ...Percy. Dus heb ik uitgelegd dat er nu geen Percy komt. Zoon is erg verdrietig erom.
Hij is pas vier|!!! Het is normaal hoor. Het blijven kinderen en die moet je altijd gewoon nog helpen het gaat van zelfs steeds beter. Helpen met aankleden vind ik normaal. Aansturen vind ik normaal. En als ze gaan puberen doen ze het weer. Doe een schone broek aan ga douche poets je tanden. Wil hier mee zeggen die dingen blijven nog heel lang jou taak als moeder. Ze hebben die begeleiding gewoon weg nog nodig. En ja ze kunnen wel veel zelf met vier. Zo als aankleden maar kan me herinneren met mijn zoon dat ik dat nog heel lang hebt moeten sturen tot de dag van vandaag. Eerlijk gezegd. Oudste moet ik nog steeds aansturen met opruimen. Mikt het zo naast zijn prullen bak. Wc om hoog doen. Daar is die te lui voor . \ Wil er eigenlijk mee zeggen dat ook al lijken ze groot ze dat nog niet zijn ze zijn nog steeds kinderen. Deed hij eerste zijn was zonder problemen in de mand nu moet ik hem zo wat aan zijn haren trekken om het te doen bij wijze van spreken. En dan woord hij al 13 dit jaar.
Jaaa ik had spijt dat ik mijn winterjas niet aan had gedaan zeg! jeetje mina wat een kou. Onze zoon mocht ook wat hebben, alleen die wilde perse een treintje hebben, maar hij heeft er al zoveel, hij mocht iets kleins (die memory bijv) maar dat wilde hij niet, dus kreeg hij niks. Edward en Percy heeft hij nog niet. Aaagh ja hier is er ook vaak veel verdriet over als hij een treintje niet mag hahaha. Maar goed we komen om in het Thomas speelgoed... En nu back ontopic
Haha, welkom in het thomas de trein topic!! Zoonlief is hier toevallig ook onwijs fan van. Ik denk dat hij op een paar voertuigen alle treintjes heeft!!!! is dan ook al bijna 2 jaar aan het sparen. Hij kent alle karakters uit zn hoofd en speelt hele youtube filmpjes na!! Vorig jaar ook bij de T de T dag geweest, maar dat eindigde bijna in een gevecht om de treintjes en de rails op het grote speelveld, dit jaar dus maar niet gegaan ( had er zelf ook niet zo'n zin in...) Maar back on topic: bedankt voor alle reacties. Dat stelt me gerust dat het allemaal heel herkenbaar is.En legt daardoor de druk bij mij toch minder hoog. ( nu nog wat aan mn eigen geduld doen, haha). Inderdaad: hij lijkt zo groot, maar ondertussen... en idd ook erg herkenbaar: hij gaat al naar school, moet al zo veel en ziet bij zn kleine zusje dat ze met veel nog geholpen wordt. Dat stukje aandachttrekkerij kan ik goed begrijpen. Niet luisteren, grenzen opzoeken, stout doen, laks zijn... Oostindisch doof zijn... als ik m corrigeer gaat hij steevast huilen, dreinen, drama maken... het vraagt echt veel van mn geduld. Leerpuntje bij mij om het niet te persoonlijk op te vatten. nachtlamp: het gaat om een grote lamp he? Gewoon vol licht!! Daarnaast een stopcontactlampje, maar dat geef te weinig licht. Als ik hem vraag is het meteen huilen: neeeeee!!! roepen... pfff, ok, dan slaap je maar met het volle licht... Communiceren las ik hier al... dat kan hij erg goed, hij is behoorlijk wijs op dat vlak, kan goed zn gevoelens uiten en verwoorden. Maar is ook erg gevoelig, erg gehecht aan structuur en voorspelbaarheid maar het is dan meteen ook huilen als er iets veranderd wordt... Ik kan daar best een eind in meegaan, maar soms denk ik: is dit nou echt nog meeleven of trap ik gewoon vol in zn spelletje dramakoning spelen??!!
Hey druif, Ik herken bijna alle dingen helaas die jij opnoemt. Ik word er ook echt heel moe van, maar ik denk wel dat het een 'fase' is wat bij hun leeftijd hoort. Ons zoontje is van maart 2009. Het is wel heel frappant dat als het hem uitkomt hij in ene wel razendsnel zijn schoenen aan kan trekken of zijn kleren. Als we bijv. iets leuks gaan doen. Ergens ook wel logisch natuurlijk.
Vermoeiend hè? Nogmaals fijn om te lezen dat het een fase lijkt te zijn. Nu nog voor mezelf een manier zien te vinden waardoor ik er beter mee om kan gaan. Begrip doet al veel en dat krijg ik wel dor deze reacties te lezen, superfijn dus! Ik las hier ook een reactie van iemand die zei dat het helpt door veel van te voren aan te geven, dat werkt hier ook wel. Ik zal eens proberen hier wat bewuster mee om te gaan!
wat hier goed werkt zijn picto's... van te voren laten weten wanneer wat gaat gebeuren. Vast ritme aan houden van aankleden en opstaan enz..dus ook in het weekend om 7 eruit :S Geen afwijkingen qua eten enz, bijna altijd vaste tijden enz. En wat ook hielp, bijvoorbeeld bij het dreinen van schoenen niet aan willen doen enz. Zeggen dat er iets tegenover staat.......dus eigenlijk beetje omkopen Dat is positieve stimulatie, en mag! Geen snoep natuurlijk, maar bijvoorbeeld. Als jij nu je schoenen aan trekt mag je vanavond met mama een extra verhaaltje lezen voor het slapen! Of als jij 5 hapjes van je groenten neemt, mag je morgen samen met mama pannenkoeken bakken (wou ik dan toch al maken, maar mee helpen is hier nu favoriet en stimuleerd heel goed!)
Waar ik niet tegen kan is dat gedraal, dat getreuzel. Alles zooooo traag doen. Mijn man had zich al geschoren en gedouched en er was nog maar 1 sok aan. Dan ga ik dus naar beneden. Ik had stofgezogen en staat hij opeens naast me, helemaal compleet en goed aangekleed. Jaja ... Ze kunnen het dus best zelf en een beetje helpen vind ik ook niet erg, maar dat gedrag van net doen alsof ze doodmoe zijn als ze net hun bed uitkomen vind ik echt verschrikkelijk; dat zuchten en steeds neerploffen op bed, pff. Hij wordt uit zichzelf wakker om half acht, er is niemand die hem wakker heeft gemaakt.
Nou dít dus! Precies het gedrag wat ik bedoel! Ik heb er echt het geduld niet voor en ik vind het vreselijk als ik mezelf als een politie agente hoor roepen: en nú ga je je aankleden, opschieten, als de wijzer op de 3 staat moet je klaar zijn etc, etc Heb het al getracht gezellioger te maken met een wedstrijdje ( "mahammmm, aankleden ís toch geen wedstrijdje?" zucht...), iets leuks tegenover ( niet echt gevoelig voor)... ik weet het soms ook niet meer! idd er maar niet naast gaan staan werkt vaak nog sneller!
Herkenbaar...pfff Echt een beetje helpen vind ik echt niet erg, maar het niet willen en zeggen dat het niet kan en er een heel drama van maken :x. Om dan vervolgens als het klaar is te zeggen van "goed hè dat ik het toch kan?" Gewoon een half uur later... (een beetje tijdbesef zou dan best handig zijn )
ik heb gisteren met n all round beloningssysteem begonnen, juist voor dat soort dingen. zelf nr wc gaan, aankleden/ uit kleden, zonder gezeur nr bed, avondeten etc etc. vr alles dus waar n struikel punt is krijgt hij n muntje. hij hft 2 weken tijd om 40 munten te sparen vr een waterbaan...ik ben benieuwd of t gaat lukken. hij hft n tas vr de muntjes. die bewaakt hij enorm nu gister al 3 verdiend.
Best een goed idee! maar ben je dan niet de hele dag aan het analyseren van wat doet ie goed, wat doet ie fout? Lijkt me best vermoeiend. En is "40 muntjes" en "2 weken" een beetje te overzien? En wat als ie het niet haalt?
nou ik moet ook zien of het werkt en of het handig is. ik dacht eerst 70 munten.hij hft nu 5. eigenlijk gaat t best goed. en tja als hij t niet haalt...ik weet t niet. misschien tel ik toch stikem 40 als ik denk dat hij zijn best gedaan hft of zo...maar goed, ik doe ook maar wat...heb ni helemaal doorgedacht...
en fout doen tel ik helemaal niet. hij kan dat alles al heel goed, maar hij wil mij laten helpen; dat is ook n vorm van aandacht vragen. zo wil ik dat hij bij die momenten niet aan mij denkt maar aan een waterbaan... ik ben niet constant aan t kijken hoor wat hij doet. hij moet zelf t muntje op eisen(kijk mama,heb dat gedaan mag ik n munt) hahaha. anders krijgt hij t niet. nou weet ik veeellll.hahahaha
Hier weer begonnen met stickers verdienen. Hij is er niet echt gevoelig voor. Wat ik het lastige vind van een beloningssysteem is dat ik graag wil dát hij iets doet omdat het van hem gevraagd wordt en niet omdat hij er wat mee kan verdienen. Ik wil niet dat hij pas iets doet omdat hij er wat voor terugkrijgt. (maar het werkt wel...)
Daarom doe ik dat eigenlijk ook niet meer... Ik beloon hem door hem te prijzen en alles te benoemen dat hij goed doet. Of s avonds in bed vertellen dat hij lief is geweest die dag en goed geholpen heeft.
Om die reden werkt het hier dus ook niet... heb het vorige herfst nog geprobeerd om hem aan de groenten te krijgen. nadat de stickerposter vol was en zn cadeautje binnen was, weigerde hij weer steevast alles wat groen is...:x Hoe frustrerend is dat!!