Hallo, Toen ik 23 weken zwanger was kreeg ik last van bekkenpijn. (Volgens de fysio (3 verschillende) was het bekkeninstabiliteit maar volgens de artsen in het ziekenhuis was het gewoon bekkenpijn. Er moet een minimale afstand zijn tussen het bekken voordat artsen het bekkeninstabiliteit noemen en volgens de foto's kwam ik een heel eind in de buurt maar net geen instabiliteit. Na de bevalling ging de pijn niet over. Toen mijn oudste 5 maanden oud was werd ik opnieuw zwanger. Ik kon van mijzelf niet zwanger worden dus dit was nogal een verrassing. Maar wat waren we er blij mee!!!!! Na de bevalling van de tweede ging de pijn ook niet weg. De pijn is altijd constant gebleven tot nu, 4 jaar later. In de tussentijd verschillende fysio's gehad wat niet mocht baten. Ik heb een revalidatie traject gehad van 4 maanden in een revalidatie centrum en onderzoek in het ziekenhuis voorafgaand aan het revalidatie traject. Niks heeft mogen baten helaas. Ik ben zeer beperkt in alles wat ik doe. Huishouding is een probleem, de zorg voor de kinderen is een probleem enzo... De hele dag door pijn en soms kan ik niet meer lopen, zitten of liggen van de pijn. Zijn er hier vrouwen die hier ervaring mee hebben en die wel van de pijn afgekomen zijn en weer mobiel werden? In het revalidatiecentrum werd gezegd dat er geen herstel meer mogelijk is maar dat kan ik maar moeilijk accepteren. Ik hoop op goede tips.
Nog niet maar ben bang dat ik hier over een paar jaar ja op kan antwoorden Wat ontzettend vervelend dat de klachten bij jou zo blijven aanhouden! Ik ben ook heel benieuwd of hier wat positieve verhalen komen van vrouwen die wel van de pijn afgekomen zijn. Bij mijn eerste zwangerschap kreeg ik ook rond 22/23 weken bekkenklachten. Meteen naar de fysio gegaan en ik heb uiteindelijk nog tot 32 weken halve dagen kunnen werken (eigenlijk te lang door gegaan). Daarna tot aan de bevalling afhankelijk geweest van krukken en een rolstoel. Ik ben toen met 39 weken ingeleid omdat het echt niet meer ging. Het heeft zeker een jaar geduurd voordat ik me weer een beetje de oude voelde en bijvoorbeeld fietsen ging na 1,5 jaar nog steeds maar max een kwartiertje. Lang staan of zwaar tillen heb ik nooit meer gekund. Bij mijn huidige zwangerschap begonnen de klachten al met 8 weken en ik heb de hele zwangerschap max een paar uurtjes op een dag kunnen werken. Vanaf 26 weken kon ik helemaal niet meer werken en ben nu ook alweer ruim 12 weken afhankelijk van krukken en een rolstoel. Inmiddels is het zo erg geworden dat ik thuis de trap niet meer af kan en alleen nog maar boven in bed lig en af een toe even een kwartiertje op de slaapkamer in een stoel zit. Ik kan me niet meer zelf uitkleden, kan niet meer voor mijn zoontje zorgen helemaal niks meer:x Vorige keer was het herstel al zo lang en nu ben ik er een stuk erger aan toe, dus ik hou mijn hart vast hoe lang het dit keer gaat duren.. Ze gaan vanaf 37 weken beginnen om de bevalling op te wekken dus ik hoef hopelijk niet lang meer. Kan je dus niks positiefs melden maar kan me je frustratie goed voorstellen en wil je veel sterkte wensen!
Ik kan er zelf niet over meepraten, maar mijn moeder heeft dit helaas wel. Na haar 4e zwangerschap heeft ze bijna 2 jaar in een ziekenhuisbed in de woonkamer moeten slapen omdat ze de trap niet meer op kwam en in een rolstoel gezeten. Ze heeft jarenlange therapie en hulp gehad. Mijn jongste broertje (het 4e kindje) is nu bijna 21 en nog steeds is het niet over, maar ze is wel al een heel stuk mobieler dan vroeger. Omdat ik qua bouw heel erg op haar lijk en vrees dat ik misschien ooit dezelfde kant op ga wil ik haar nu ik zelf zwanger ben eens naar de details gaan vragen hoe ze er het best mee om gaat en haar spieren sterk houdt. Wellicht heb ik er nu al wat aan om te zorgen dat ik niks forceer of erger maak. Als je wil kan ik hier dan wel nog wat neerzetten als ik meer weet. In ieder geval veel sterkte. Ik hoop voor je dat het uiteindelijk gewoon over gaat.
Tjee, vond dat ik al lang last had gehouden.. Maar die 9 maanden na de bevalling is niks als ik dit lees.. Algemene tip die mijn gespecialiseerde bekkenfysio gaf was om te zorgen dat je spieren zo snel mogelijk weer sterk worden.. Dus een soort krachttraining van buik/rug/romp spieren.. Die spieren kunnen je banden dan helpen/ondersteunen waardoor je weer redelijk zou moeten kunnen functioneren. Bij mij speelt hypermobiliteit mee waardoor mijn banden altijd al slap waren, bij zwangerschap verergert dit waardoor ik dus veel bekkenpijn had.. Als ik pijn heb doe in oefeningen om mijn bekken "recht " te krijgen.. Zeg maar; de botjes op de goede plek.. Dit doe ik door op mijn rug te gaan liggen, benen gebogen, voeten naast elkaar en dan je knieen naar buiten laten zakken. Soms een beetje wiebelen, en net zo lang blijven liggen tot de pijn weggezakt is.. Helpt hier enorm. Verder span ik bewust mijn buikspieren aan op het moment dat ik een beweging start (vergt enige oefening om dit in je systeem te krijgen maar resultaat is minder pijn) .. Sowieso tijdens lopen/bewegen buikspieren aanspannen; let op wel doorademen; Ik hoop dat je er nog iets mee kan..
Ik heb ook nog steeds bekkenpijn, sinds mijn 3e bevalling. Maar word er niet echt (meer) door beperkt. Heb het nu nog zo'n 3-5 dagen per maand (afhankelijk van mijn cyclus, hormonale invloeden), dan hou ik me rustig, doe bepaalde oefeningen en dan verdwijnt het weer. Ik ben zelf erg opgeknapt van oefenprogramma van Cecile Rost dat ik samen met bekkentherapeut heb gedaan (tussen 10-14 maanden na bevalling). Ik heb nog steeds teveel beweeglijkheid in SI-gewrichten, maar heb het goed onder controle. Zal niet meer weggaan, maar ik kan er wel mee vooruit. Mijn schoonzusje heeft het ook nog steeds (nu 3,5 jaar na laatste bevalling). Zij heeft een revalidatieprogramma gevolgd en heeft er ook mee moeten leren leven. Ook zij heeft het goed onder controle, de beperkingen vallen mee. Toen ik het zo heftig had dat ik zonder pijnstillers de dag (en vooral de nacht!) niet door kon komen en lopen drama was, ben ik een tijdje lid geweest van een FB groep voor ernstige bekkeninstabiliteit. Ik weet dat daar dames zitten met vergelijkbare ernstige beperkingen zoals jij het beschrijft. Ik weet dat er bepaalde artsen/orthopeden zijn die zich hierin hebben gespecialiseerd en er operaties bestaan (bekken vastzetten bijvoorbeeld). Misschien moet je daar eens informeren naar hun ervaringen? Een second opinion ergens krijgen? Wens je verder veel sterkte, want ik vond de heftige pijnen en 'niets' kunnen doen heel moeilijk mee om te gaan...